Ný vikutíðindi - 11.02.1972, Blaðsíða 3

NÝ VIKUTÍDíND!
3
í rúmið þá?“ hálf-hvislaði Mon-
ika.
Grammófónninn þagnaði. Ég
starði á hana.
„Uss, þú ættir að blyðgast
þín, Monika,“ sagði ég og leiddi
hana að borði með vistum og
drykkjarföngum, „nú ætla ég
að fara og spjalla við pabba
þinn.“
Ég fór úr boðinu um tólfleyt-
ið og bað þau Walter og Sonju
að skila kveðju til Moniku, til
þess að þurfa ekki að trufla
unga fólkið á dnsgóifwiu. Ég
ók í bíl til gistibússins míns, og
á leiðinni hugsði ég um Moniku.
Hún hafði ávallt komið mér á
óvart hingað til, en í þetta
skipti hafði ég snúið á hana,
með því að læðast svona á brott.
Upp á hverju skyldi hún ann-
ars hafa tekið í kvöld?
Þegar ég kom inn í herbergi
mitt í gistihúsinu, brá mér held
ur en ekki í brún. Monika sat
í hægindastólnum út við glugg-
ann og reykti sígarettu.
„Undrandi?“ spurði hún.
„Hvernig komst þú hingað?“
„Kom í bíl. Ég sá, þegar þú
stakkst af, og fékk einn af þess-
um unglingsbjálfum til að aka
mér hingað. Dyravörðurinn
hérna virðist mjög skilnings-
góður náungi."
„Hvað vilt þú hingað?“
Hún stóð á fætur, gekk alveg
að mér og horfði glettnislega í
augu mér. Svo hló hún.
„Ég vil vera hér í nótt,“ sagði
hún.
Ég blátt áfram hrökk í kút,
þegar hún sagði þetta. Ég vissi,
að hún myndi koma mér á ó-
vart, en þetta kom alveg flatt,
upp á mig.
» „Þ.ú. frrr^þpr ættir að skammast
þín, Monika.“
Varir hennar voru aðeinsJ
nokkra sentimetra frá andliti
mínu; hún andaði þungt.
„Já, kannski — kannski ætti
ég að gera það-----en ég geri
það ekki.“
„Það væri réttast að ég tæki
þig og hýddi þig,“ sagði ég og
stundi.
„Þú mátt gera það — ef þú
vilt — en ég get ekkert að því
gert, þótt ég sé hrifin af þér.
Ég var afbrýðissöm fyrir fjór-
tán árum, þegar þú vildir losna
við mig til þess að geta verið
einn með mömmu.“
Ég stóð grafkyrr og horfði á
hana.
„Lízt þér ekkert vel á mig?“
spurði hún skyndilega. „Ég ræð
mér sjálf,“ hún hló. „Mér finnst
ég hafa beðið — alltof lengi —
eftir þessu augnabliki.“
Ég gat ekki stillt mig um að
kyssa hana. Var hún ekki full-
vaxta kona sem réði sér sjálf?
— Jú, vissulega.
Ef maður hefir æft sig við
eitthvað sérstakt, þá veitist
manni það létt. Ég hafði æfingu
í því að halda á Moniku í fang-
inu og leggja hana út af.
Snemma um morguninn sagði
Monika:
„Mikið er ég fegin, að þú
skyldir koma í tíma, frændi.“
„Hvað áttu við?“
„Ég ætla að giftast Cedner
lækni eftir mánaðartíma.“
Hún lauk við að klæða sig,
beygði sig niður að mér, þar
sem ég lá í rúminu og kyssti
mig.
„Bless, frændi.“
Hún var farin.
Daginn eftir fór ég úr borg-
inni. En á hverjum einustu jól-
um verður mér hugsað til Mon-
iku sem þeirrar konu, er mest
hefir komið mér á óvart um
æfina.
ÍVWWWUWWUUWUWWUWVWWflJVWWWUWW
Frá Hoilywoo
Giítingar, hjónaskilnaðir og dauðsíöll þekktustu
manna kvikmyndaborgarinnar á siðast liðnu ári. ..
GIFTINGAR
Mel Ferrer—Elizabeth Soukotine ............... 18/2
Robert Cummings—Regina Fong .................. 27/3
Burl Ives—Dorothy Koster .. .................. 16/4
Rory Calhoun—Susan K. Langley ................ 20/4
Jennifer Jones—Norton Simon................... 30/5
Luci Arnaz, Jr.—Phillip Vandervort............. VIH
Vincente Minnelli—Denise Radosauljevic ........ 8/8
James Mason—Clarissa Kaye ...........-........ 13/8
Rex Harrison—Elizabeth Harris ................ 26/8
Jean Peters—Stan Hough ....................... 27/3
Yul Brynner—Jacqueline de Croisset............ 22/9
Julie Sommars—Stuart Erwin, Jr................ 17/9
Peter Lawford—Mary Rowan ............... ....30/10
Lloyd Haynes—Sandra Berge .................. 12/6
HJÓNASKILNAÐIR
Burl Ives—Helen Peck Ives .................... 18/2
Tuesday Weld—Claude Harz...................... 18/2
Maria Callas—Battista Meneghini ............... */6
Donna Reed—Tony Owen ........................ */6
Vic Damone—Judith Rawlins . ..'...— ..... 28/6
Barbra Streisand—Eliot Gould ..............••• 9/^
Joan Collins—Anthony Newly ................... */8
Red Skelton—Georgia Davis................ .15/11
DAUBSFÖLL
Gabrielle (Coco) Chanel................... 10/1
Fernandel.................................... 26/2
Harold Lloyd .................................. 8/3
Bebe Daniels.............................. 16/3
Audie Murphy ................................. 28/5
Joe E. Lewis .................................. 4/6
Michael Rennie .............................. 10/6
Louis Armstrong ............................... 6/7
Van Heflin ................................ 24/7
Paul Lukas ................................... 18/8
Bennet Cerf................................... 27/8
Pier Angeli .................................. 10/9
Martha Vickers ............................... 11/5
Gladys Cooper................................17/11
K0MPAN
Trúbrot - Rúðubrot - Brennivín
Pressuball - Gáfnaljós
Það hefur uakið athygli meðal popp
unnenda að hljómsveitin „Trúbrot“ er
komin í frí.
Þessi „gamla“ grúppa er i sérflokki
hérlendis, hvað gæði snertir, en aðal-
keppinautar þeirra að undanförnu
hafa verið „Náltúra“; én eins og kunn-
ugt er lamaðist starfsemi „Náttúru“
við Glaumbæjarbrunann, þegar megn-
ið af hljóðfærum þeirrar hljómsveiiar
gereyðilagðist.
Talið er fullvíst, að Trúbrot sé að
undirbúa næstu „long-playing“ plötu
sina, en þeir munu hyggja á utanreisu
með vorinu. Síðasta plata þeirra —
„Lifun“ — mun hafa selst mjög vel,
eins og raunar allt, sem þessir ágætu
músíkantar láta frá sér fara.
Það virðist vera svo til vonlaust að
fá bætt rúðubrot á bíl. Það sem veld-
ur er að sjálfsögðu sú staðreynd, að
sá sem slíku rúðubroti veídur, ér þess
sárasjaldan meðvitandi; en þó að tqk-
ist að hafa upp á þeim, sem slíku
tjóni hefur valdið, þá er svo langt frá
því að slíkt sé á nokkurn hátt full-
nægjandi. Tjónþoli verður að sanna
brotið á þann, sem tjóninu olli, með
tveim óhlutdrægum vitnum. Ekki eru
lengur tekin gild sem vitni eiginkona
og afkvæmi, sem komið er yfir 16 ára
aldur.
Geti tjónþoli ekki sannað, hver sé
valdur að tjóninu, verður hann að
bera það sjálfur, nema hann hafi sér-
staklega tryggt sig fyrir því.
Allir bíða að sjálfsögðu voða spennt-
ir eftir pressuballinu. Þar gefst tæki-
færi til að fara í fínu fötin sín og hitta
„betra fólkið“ í höfuðstaðnum. Svona
böll eru nauðsynleg til þess þó ekki
væri nema fyrir þá, sem eru í einhverj•
um vafa — að fullsanna það fyrir
sjálfum sér, að þeir séu nú enginn al-
múgi.
Hvergi mun.til sparað að, gera þessa
veizlugleði sem veglegasta, en hins veg
ar hefur það sætt nokkurri gagnrýni,
að írska þingmanninum Bernadettu
Devlin skuli hafa verið boðið á fagn-
að þennan.
Það er nefnilega hætt við að sú kona
sé — ekki síður en flestir lrar um
þessar mundir — lítið tilkippileg i
glens og gaman.
Ástandið er þannig heima hjá henm
um þessar mundir, að vafasamt er að
hún geti glaðzt einlæglega i hjarta
sínu við að lyfta glasi í hópi prúðbú-
inna veizlugesta á pressuballi í Reykja-
vik. ' r ........... ’
rr'-f’

Það fer víst ekki milli mála að
landsmenn verða ölkærari með ári
hverju. Sú staðreynd, að keypt er
áfengi fyrir talsvert á þriðju milljón
á dag, talar sínu máli; og er ekld
nema von að ríkisvaldið liafi lítinn
áliuga á að bægja áfengisbölinu frá
landsmönnum.
Það sem vakið hefur einna mesta
athygli í brennivínsmálum lands-
manna er sú stórfrétt, að Akureyring-
ar hafi á síðasta ári keypt brennivín
fyrir hundrað milljónir króna.
Allir vita, að Akureyringum hefur
löngum þótt sopinn góður, en það ber
þó að vona, að þessi kynlegi þjóðflokk-
ur leggist ekki alveg flatur fyrir Bakk-
usi konungi.
Er ekki kominn tími til að farið
verði að athuga greindarvísitölu toll-
varðanna á Keflavíkuflugvellinum?
Hvað eftir annað verða þeir sér til
skammar, og það svo um munar.
Á dögunum bar svo við, að tveir
bandarískir stúdentahópar áttu leið
hér um. Voru hópar þessir á leið til
Iíaupmannahafnar, en þangað var
þeim boðið af Danmarks Internation-
ale Studenterkomite.
Hóparnir ákváðu að stanza hér i
tvo daga í kurteisisheimsókn, og fékk
siðari liópurinn heldur óblíðar mót-
tökur.
Hasshundinum var sigað á síðari
hópinn, allt rifið og tætt upp úr tösk-
unum og farið með hina bandarisku
stúdenta eins og grunur léki á þvi að
verið væri að flytja landa á milli stór-
an heróinfarm.
Ekkert fannst, en ekki voru tollverð-
irnir lengi að koma með skýringu. Hóp-
urinn, sem kom í fyrri flugvélinni var
svo óskaplega „ógæfulegur“ að full
áslæða þótti til að ganga i skrokk a
þeim, sem komu í þeirri síðari. En
eins og haft var eftir tollvörðunum i
blöðunum „var síðari hópurinn af allt
öðru sauðahúsi",
Það er kominn tími til þess, að toll-
yfirvöldin láti þessi gáfnaljós sín starfa
í kyrrþei, þótt þeir hafi gaman af að
láta á sér bera.
ASSA.