Ný vikutíðindi - 11.02.1972, Blaðsíða 8

8
NÝ VIKUTÍÐINDI
Úr bréfabunkanum:
Er verið að menga Gvendarbrunna?
Frakkir smyglarar — Torfengnar bílaperur — Danir
fussa við íslenzkum vínmálum — Fuglafriðunarlög
brotin — Duiarfullar skóflur
Mengnn Gvendar-
brunna
„Skxýtin ráðstöfun er það, að
aka skít upp fyrir Gvendar-
brunna og láta mengun verða
af.
Hvaða uppátæki er slíkt?
Hvað kemur næst?
Arsenik í þá, eða hvað?
Þessu hef ég allgóðar heim-
ildir fyrir. Það er ekki allt sem
sýnist á hólma vorum.
Örn Ásmundsson.“
Á þetta mál líta yfirmenn
Vatnsveitunnar vafalaust mjög
alvarlegum augum.
Það er vitað, að gerðar voru
miklar ráðstafanir fyrir nokkr-
um árum gegn því, að óhrein-
indi kæmust í Gvendarbrunn-
ana, sem hugsanlega gætu vald-
ið mengun í drykkjarvatni höf-
uðstaðarbúa. En ef þú hefur
rétt að mæla má búast við mikl-
um úlfaþyt út af málinu.
Hið hreina og tæra vatn er
engu síður en ferska loftið okk-
ar mesta gæfa og stolt.
Smygl-Iýður gerist
frakkur
„Nú get ég ekki lengur orða
bundist, því mér hreinlega stóð
til boða heil áfengisáma af
vodka eða sénerver, auk kynstr-
in af sígarettum og kössum af
sterku öli.
Ég sá þær byrgðir allar, og
voru þær ekkert smáar.
Svo virðist sem bókstaflega
sé lyft undir starfsemi alls kyns
óaldarlýðs hér á landi. Smygl-
lýðurinn er orðinn svo frakkur
að það minnir á bannárin í
Bandaríkjunum.
Lögreglan virðist hafa að að-
alstarfi að eltast við fylliróna
og veitingamenn, að ekki sé tal-
að um strokufanga, sem ganga
út og inn um tugthúsið.
Borgari."
Þetta bréf er orðið nokkuð
gamalt — hefur að vangá lent
neðarlega í bunkanum, en stend
ur þó í fullu gildi.
Menn hafa orðið varir við
sterka drykki, sem seldir hafa
verið í innlendum plastbrúsum
á svarta markaðinum, svo lík-
lega hefur því víni verið smygl-
að inn í tunnum, þótt „ámur“
séu sjálfsagt of sterkt orð.
Engin ástæða er því til að
rengja sögu bréfritarans.
Bílaperur fást ekki um
helgar
„Ending aðalljósapera í bif-
reiðum er gefin upp ca. 200
klukkustundir, en þær endast
í flestum tilfellum skemur. Þær
ættu að fást í öllum benzinaf-
greiðslum, og eins samlokur í
ljósakerfi, svo og stefnuljósaper-
ur og fleira þvílíkt, alveg eins
og bón og tvistur.
Ef aðalljósapera fer um helgi,
þá er engin leið að fá hana
keypta, né annað í ljósaútbúnað
bíla. Þetta er ótækt ástand, því
slysahætta er mikil af ökumönn
um, sem ekki eru með ljósin
í lagi.
Algengt er að sjá bíla austan
fjalls með snarvitlausan Ijósaút-
búnað, þannig að annað ljósið
beinist máske upp í loftið, en
hitt niður á veginn! T.d. þurfti
jeppinn X 1851 rækilega að lag-
færast að því er ljósaútbúnað
snerti, þegar ég mætti honum í
haust, auk þess sem keyrslulag
ökumannsins var síður en svo
til fyrirmyndar.
Bíleigandi.“
Allt varðandi bíla, ekki sízt
ljósaútbúnað þeirra, er latína
fyrir ritstjóra þessa blaðs, þótt
hann geti ekið þessum farar-
tækjum skammarlaust. En vafa-
laust hefurðu rétt fyrir þér.
Og — eins og við höfum allt-
af sagt — það á ekki að hika
við að birta númer þeirra bíla,
sem gera sig seka í umferðinni.
Danir fussa og sveia,
þegar minnst er á vín-
málin hér
Hér er annað bréf frá sama
manni, mikið stytt:
„Ég vildi óska þess að ég væri
fjáðari en ég er, svo að ég gæti
látið eitthvað af hendi rakna til
blaðsins, því það á það skilið;
og ég myndi gefa því helming-
inn af þeim happdrættisvinn-
ingi, sem mér kynni að hlotnast.
En ég ætlaði að minnast á
áfengisvandamálið.
Það er bjargföst skoðun mín
að við ættum að hafa hér áfengt
öl í verzlunum.
Ég hef komið til Danmerkur,
og þar sézt ekki vín á mönnum
um helgar. Rónar eru auðvitað
alls staðar til, en um takmarkað
an tíma. Þeir eru settir í af-
vötnun, ef um ölæði er að ræða.
Og ef um ísland er rætt í
því landi, þá fussa Danir og
sveia, tala um boð og bönn, alko
holista, brennivín af stút í húsa-
sundum. — Hvaða vínmenning
er slíkt? Alger apaháttur!
Vilja hinir háu herrar hér
fremur eiturlyf en öl?
Það er bara hugsað um að
selja sem mest af brennivíni,
svo að ríkissjóður geti makað
krókinn á kostnað drykkju-
sjúkra manna.
Svo birta blöðin fréttir af því,
að svo og svo margir drukknir
menn hafi gist fangageymslur
þessa og þessa nóttina. Rétt,
þær eru fullar um hverja helgi.
En hvers vegna? Vegna öfug-
snúinnar löggjafar!
Ég skora á alþingi að leyfa
sterka ölið tafarlaust.“
Þökkum kveðjuna til blaðs-
ins. Vonandi hugsa margir les-
enda til okkar á svipaðan hátt.
En varðandi sterka ölið og
áfengislöggjöfina, þá er eins og
að berja hausnum við stein að
minnast á skynsamlegar breyt-
ingar í þeim efnum. Þó er vitað
mál, að ferðamenn eru síður en
svo ánægðir með vínmálin hér
en meiri hluti landsmanna, svo
Framh? S,n6Ts.“3
a glasbotninum
,Ertu kvenmannsfær enn
Heimþrá
Eftir sex vikna ferðalag
kom amerískur sölumaður
til borgar, þar sem hann
var litt þekktur. Hann gekk
inn á hóruhús, lagði 100
dollaraseðil á horðið og
heimtaði verstu melluna,
sem þar væri að fá.
„Fyrir 100 dollara getið
þér fengið a'llra beztu stúlk
una, sem við höfum,“ sagði
mellumamman brosandi.
„Nei, ég vil fá þá Ijót-
ustu, sem þið hafið,“ sagði
hann þrjóskur.
„Ég get ekki látið það
eftir yður,“ sagði niamman,
„því fyrir svo háa greiðslu
eigið þér kröfu á að fá það
bezla, sem við höfum.“
„En hlustið þér nú á
mig,“ sagði maðurinn. „Eg
er ekki með nein kjána-
læti. Ég þjáist bara af heim
þrá!“
Aðalsmannahjal
Tveir aldraðir aðalmenn
voru að rabba saman.
f)á Albert?“
„Já, það er ég, Baldvin.“
„Gcturðu gert það ivisv-
ar, Albert?“
„Það gct ég, Baldvin."
„Hvort finnst þér það
betra í fgrra eða seinna
skiptið?"
„Við skulum sjá ... Jú„
ég held það sé belra á liaust
in.“
Bessaleyfi
Það var í gamla daga á
stórbýli i Eyjafjarðarsýslu
að vinnupiltur varð ástfang
inn af einkadóttur óðals-
bóndans. En dóttirin var
staðföst og auk þess hrædd
við föður sinn, svo að hún
sagði piltinum að ekkert
gæti oðrið þeirra á milli,
nema með leyfi föður síns.
Svo var það dag nokk-
urn, að bóndinn og vinnu-
pillurinn, sem liét Bárður,
voru að sinna einhverjum
störfum útivið, og Bárður
var scndur eftir einhverju
heim í liús. Þegar hann
lcom inn, sagði hann við
dótturina:
„Faðir þinn hefur leyft
mér að fara upp í með
þér.“
„Fyrst ætla ég að kalla
til hans og spyrja, hvort
það sé satt,“ sagði dóttir-
in.
Hún gekk út á hlað og
hrópaði:
„Pabbi, er það satt að
Bárður eigi...“
Lengra komst liún ekki,
því faðirinn öskraði:
„Verið í fjandanum ekki
lengi að þessu, því ég stend
hér og bíð eftir strákbján-
anum!“
Þegar faðirinn kom heim
um kvöldið, sagði dóttirin:
„Ekkerl skit ég í þér,
pabbi, að þú skildir leyfa
Bárði að fara upp á mig,
því hefði ég aldrei trúað!“
Gott svefnmeðal
Hálfsexlug kona vitjaði
læknisins síns og bað um
resept upp á hina alkunnu
pillu.
„Þér þarfnist liennar
ekki, komnar á þennan ald
ur,“ sagði læknirinh.
En liún lét sig ekki og
sagði, að hún hefði notað
þær lengi og að nú gæti
bún bókstaflega ekki sofið
án liennar.
„Nú, en hún er síður en
svo neitt svefnlyf,“ sagði
læknirinn.
„Ég veit ekki hvað er í
henni,“ sagði gamla konan,
„en ég gef dóttur minni
hana, þegar hún fer út að
skemmta sér, og þá sef ég
værum evefni.“
~K
Uppfinningamaður
Dómarinn » hjónaskiln-
aðarréttinum:
„Svo að maðurinn yðar
er uppfinningamaður?“
Frúin: „Jái, síðustu tvö
árin hefur hann varla gert
annað en finna upp nýjar
og nýjar afsakanir fyrir að
vera burlu að næturlagi.“
-K
Maðurinn sagði. . .
— Það væri fróðlegt að
vita, hvort maður í Lilju-
kórnum gangi með Lilju-
bindi.
,— Maður ætti ekki að
dæma konur eftir fötunum.
Þau eru of lítil.
— Ef þú þarft endilega
að kvænast, verður það að
vera verulega fallegur kven
maður — annars losnarðu
aldrei við hana.
Jólagjöf
Það sagði okkur kona úr
kaupstað úti á landi, að
maðurinn sinn hefði aldrei
gefið henni jólagjöf, nema
einu sinni.
Hann vafði jólapappír
um aðra löppina á sér og
sparkaði í afturendann á
henni!
— Þetta er sannsöguleg
ís'lenzk saga.
Stutt og laggóð saga
Islenzkur kennari í
menntaskóla lét nemendur
sína fá þá stílæfingu að
skrifa stutta smásögu.
Hann sagði nemendum,
að góð og spennandi smá-
saga væri oft byggð upp á
þessu þrennu: trú, ástalífi
og ráðgátu.
Eftir örfáar mínútur stóð
sæt stúlka upp og afhenti
stílinn sinn. Kennarinn
botnaði ekkert í hvernig
hún liefði getað skrifað sög
una á svo stuttum tíma, en
gat ekkert sagt, þegar hann
liafði lesið hana. Ilún var
svoliljóðandi:
„Guð minn góður! Ég er
ófrísk! Ilver er faðirinn?46