Ný vikutíðindi - 03.03.1972, Blaðsíða 7

NÝ VIKUTÍÐINDI
7
Maria Taffiafereo var falleg
sveitastúlka, sem átti heima
skammt frá Catarenza á Ítalíu.
Dag nokkurn var hún á gangi
ásamt ömmu sinni, og lá leið
þeirra yfir læk einn. Skyndi-
lega byrjaði stúllcan að skjálfa
og nötra. Hranalegri karl-
mannsrödd kallaði hún til
ömmu sinnar:
— Láttu mig vera! Komdu
þér í burtu!
Meðan amma hennar horfði
á, skelfingu lostin, brauzt
LARETT:
1 ef til vill
7 engi
12 skadda
13 stofnunar
15 ullarflóki
16 skarst
18 ártal
19 eins
20 stefna
22 hjal
24 leðja
25 boði
26 brotlegum
45 stétta
48 veiða
49 tónverk
50 þreytu
52 stafur
54 fleiður
55 greinir
56 bombur
59 499
60 yfirgefin
63 málmpinnar
65 létta
66 keflinu
14 húsdýra
16 íshröngls
17 garðávextir
20 hjúpur
21 drykkur
22 dýrahljóð
23 forsögn
26 klof
27 færa
31 bergmála
32 fiska
35 eftiröpun
37 ímyndun
38 orðagjálfur
stúlkan um eins og hún væri 28 erfiði LOÐRETT: 41 feður
að reyna að verjast ósýnilegum 29 faðir 1 vatnsfall 42 efni
árásarmönnum. Svo var eins 30 keyr 2 töluröð 43 ósvangra
og hún fengi högg á höfuðið. 31 játun 3 lík 46 tónn
Blóð spratt fram á enni henn- 33 samþykki 4 afturenda 47 drykkur
ar, þótt ekki sæist votta fyrir 34 tónn 5 stafur 51 mælarnir
sári á hörundinu. 35 voríhlaup 6 bjánarnir 53 fitl
Eftir um það bil fimm mín- 36 reipi 7 spil 57 smámenni
útur virtist stúlkan koma aft- 38 drykkur 8 ösla '8 þel
ur til meðvitundar, enda þótt 39 gana 9 tortryggni 1 tónn
augu hennar væru sljó og fjar- 40 stafur 10 greinir 'rumefni
ræn. 42 spil 11 yrði hissa mdir eins
— Er ekki allt í lagi með 44 talsverða 12 hlaði /íhljóði
þig, Maria? spurði amma henn-
ar.
— Hvers vegna kallar þú
mig Mariu? spurði stúlkan
djúpri karlmannsrödd. Ég heiti
Guiseppe Veraldi.
Amma hennar huldi augu
sín og brast í grát. Guiseppe
Veraldi var piltur, sem hafði
verið myrtur, og hafði lík
hans fundizt þrem árum áður
á þc-sum stað.
— ★ —
FREGNIN af þessum atburði
barst til eyrna lögreglustjórans
í Catarenza. í viðurvist héraðs-
læknisins var hún yfirheyrð,
en hún mundi þá ekkert eftir
þessum furðulega atburði, eða
gerði sér ekki grein fyrir því,
hvaðt,bai}gvhefði komið. Loks,
var ákveðið að reyna að dá-
leiða hana, ef ske kynni að eitt
hvað-rifjaðist upp fyrir henni.
Féllst læknirinn á að gera til-
raunina. i
Ekki leið á löngu áður en
hún féll í fastan dásvefn.
— Þú ert Guiseppe Veraldi, |
sagði læknirinn við hana. Þú
ert undir brúnni, stendur á
lækjarbakkanum. Það er ráðist
á þig.
Stúlkan skalf. Hún reis upp
og hnipraði sig saman eins og
hún væri að verjast einhverj-
um. Hatur og ótti skein úr
svip hennar.
Frammi fyrir skelfdum lög-
reglumönnunum og lækninum
átti morðið sér stað á ný, með
ungu stúlkuna í hlutverki fórn
arlambsins, — og var engu lík-
ara en sál hins myrta hefði
tekið bólfestu í líkama hennar
Hún kallaði á morðingjana
með nöfnum, formælti hverj-
um og éinum, barði frá sér og
braUzt um í heiftarlegri bar-
áttu fyrir lífi sínu, unz að
lokum hún hneig niður undan
ósýnilegum höggunum, eins ogl
hún væri lamin hvað eftir ann-
að með steim.
Fyrst féll hún á hnén. Síð-j
an endilöng á gólfið. Blóðið
streymdi úr ósködduðu enni
hennar. Læknirinn kraup nið-
ur víð hlið hennar og þreifaði
á slagæðinni.
— Það er varla hægt að
greina æðarsláttinn lengur,
sagði hann. Það er engu líkara
en hún sé að deyja.
Hann löðrungaði hana í and
litið og neri úlnliði hennar.
Loksins settist hún upp. Hún
starði allt í kringum sig, eins
og hún hefði ekki hugmynd
um, hvar hún væri. Hún
mundi ekkert af því, sem gerzt
hafði þarna á lögreglustöðunni
eða við lækinn áður, þegar lík-
ami hennar virtist hafa verið
á valdi löngu liðinnar sálar.
Enn einu sinni var hún aðeins
einföld sveitastúlka.
Fyrir rúmu ári, tólf árum
eftir að áðurgreindur atburður
átti sér stað, kom bréf til Cata-
renza. Það var skrifað í Argen-
tínu, og undir því var nafn
eins af fyrrverandi drykkjufé-
lögum Guiseppe Veraldi. í
bréfinu játar maðurinn á sig
morðið á Guiseppe, sagði,
hverjir hefðu verið honum sam
sekir, og lýsti morðinu ítar-
lega. í hverju smáatriði bar
frásögn hans saman við það,
sem Maria Talliafereo hafði
sýnt á lögreglustöðinni, meðan
hún hafði verið undir dáleiðslu
áhrifunum.
OG TALSVERT sunnar á
hnettinum, eða nánar tiltekið í
Suður-Afríku, var stúlka á
gangi eftir skógarstíg, án þess
að hafa hugmynd um þann,
sem laumaðist á eftir henni.
Hann hreyfði sig hratt og lip-
urlega, svo að hún varð aldrei
vör við hann, fyrr en hann
henti sér á hana og dró hana
til jarðar.
Hún beit og klóraði og
reyndi að rífa sig lausa, en
hann var ofjarl hennar og átti
ekki í erfiðleikum með að
halda henni niðri, meðan hann
kom vilja sínum fram við
hana.
Er hann hafði lokið sér af,
velti hann sér til hliðar. Grát-
andi og stynjandi staulaðist
stúlkan á fætur og reikaði í
burtu. En hún var komin að-
eins nokkra metra, þegar árás-
armaðurinn öskraði upp yfir
sig og tók á rás á eftir henni.
Hann náði henni í skurði
skammt frá stígnum og lamdi
hana þar til bana með trjá-
grein.
í átta daga leitaði lögreglan
að stúlkunni og vissi það eitt,
að hennar var saknað. Loks
var farið til miðils i bænum,
Nelson Palmer. Hann féll í dá-
svefn í viðurvist lögreglunnar
og sagði brátt að hann sæi
stúlkuna. Hún lægi nakin í
skurði, með brotna höfuðkúp-
una.
Miðillinn gaf upp nákvæma
og það hlýtur að enda með
skelfingu.
Suður svínar, lætur til dæm-
is sp. D á G, spilar svo t. Á
og kastar 1. K! Svo er lauf
trompað heima og trompi spil-
að. Þá er borðinu komið inn á
tromp Á.
Nú liggja spilin þannig:
G::4$e-
P Á T T U R
Hér er lítil þraut, sem spila-
menn hafa ef til vill gaman af.
Það eru átta spil eftir á
hverri hendi. Spaði er tromp
og Suður lætur út.
Spilin liggja þannig:
Norður:
S: Á D 6
H: 7
T: Á 2
L: 5 3
Norður:
S: 6
H: 7
T: 2
L: 5
Vestur:
S: K G
H: K 5
T: 9 7
L: G 8
Austur:
S: 5 4 3
H: 9 8 6 4
T: G
L: —
Vestur:
S: —
H: K 5
T: 9
L: G
Austur:
5
9 8 6
Suður:
S: 9 8 7
H: Á D G 3
T: -
L: K
Vestur er í vandræðum.
Suður:
S: —
H: Á D G 3
T: —
L: —
Norður spilar nú sp. 6, og
Vestur er í vanda. Kasti hann
hi. á Suður restina. Ef hann
kastar laufi eða tígli, heldur
Suður áfram að svína í þeim
Hann þarf að valda þrjá liti, lit, sem Vestur hefur kastað.
KROSSGÁTAN
staðarákvörðun, hvar líkið
væri að finna, hálfa aðra mílu
norður af þorpinu. Hann lýsti
meira að segja morðingjanum
ítarlega.
Líkið fannst þar, sem til þesS
hafði verið vísað, og aðeins
nokkrum klukkustundum síðar
fannst líka morðinginn, sem
játaði sekt sína umsvifalaust,
— svo undrandi var hann á
skjótum tiltektum lögreglunn-
ar.
* Togarakaup
Framhald af Dls. 1
stór hopur æfintýramániia
hefur sótt um leyfi til tog-
arakaupa. A6 sjálfsögðu
mun ríkisstjórnin kanna
greiðslugelu liinna ýxnsu at-
hafnamanna, sem sjá í tog-
arakaupum hin gömlu is-
lenzku sannindi, að ef þú
einu sinxxi eignast skip á
Islandi, þá ertu á grænni
grein það sem eftir er lífs-
ins, hvernig sem gengur.
Það, hvernig á að manna
þessi skip, er ef til vill al-
varlegasti þáttur vandans.
Ættu menn að hafa lært af
reynslunni hér á árunum,
þegar stundum var ekki
hægt að korna togurunum
út dögum saman, vegna
skorts á sæmilegum mann-
skap. Togarasjómenn minn-
ast þess tíma, þegar fylliríið
var svo almennt, að varla
var nokkur maður i standi
til að leysa landfestarnar,
en síðan var farið út á ytri
höfn og lónað þar á meðan
verið var að hálf-„sjang-
hæja“ mannskapinn urn
i borð. (Að sjanghæja er að
jflytja menn nauðuga til
■skips).
Ekkert liefur verið gert af
hálfu hins opinbera til að
vekja áhuga ungra manna
á sjómennsku, og óhætt er
að fullyrða að ekki er til
hæfur mannskapur. sem
reiðulxúinn er að fara á sjó
nema á einn fimmta af
þeim flota, sem ráðgert er
Þannig mætti halda lengi
áfram. Sumt fólk virðist gætt
þessum furðulega hæfileika; að
greina það, sem venjulegu
fólki er hulið. Hver og einn
er sjálfráður að því, hverju
hann trúir, en staðreyndunum
verður ekki mótmælt — og oft
hefur furðuleg vitneskja feng-
izt frá miðlum og fólki, gæddu
dulargáfum, vitneskja, sem
ekki varð aflað með öðru móti.
að kaupa hingað. Og vel á
minnst: Ef bátasjómenn
þyrpast á togara, hverjir
eiga þá að vera á bátunum?
Þá má að síðustu geta
þess, að þessi skip eru flest
af þeirri stærð að þeim
mun ekki ætlað að fiska
nema helst við strendur
landsins, og það er varla
von að Þjóðverjar og Eng-
lendingar skilji röksemdir
okkar um það, að vernda
verði þorskstofninn, ef við
ætlum svo að eiga frum-
kvæðið að þvi að skrapa
hrygningarsvæðin sjálfir
með stórvirkum botnvörp-
ungurn.
Nei, þetta mál hefur
sannarlega nokkrar alvar-
legar hliðar.
* Braskari
I ramhald af bls. 1
nafn sitt koma fram í við
skiptum þessum.
Ekki er vitað til þess
að maður þessi hafi haft
neina fasta atvinnu i
nokkur undanfarin ár, en
lifað góðu lífi á braskinu
og talið er, að hann hafi
nú nokkra menn í neti
sínu, sem eigi við fjár-
hagslega erfiðleika að
stríða.
Blaðið aflar sér nú
gagna, sem komið geta
upp um braskarann til
að sýna fram á, hvernig
hann hagnast á starfsemi
sinni án þess að skatta-
yfirvöld nái til hans.