Ný vikutíðindi - 30.06.1972, Blaðsíða 6

6
NÝ VIKUTÍÐINDI
Sa.itxilcikiiriitxt
ititt Boititic
og Clydc
ÞAÐ var páskadagur 1934.
Gamli bóndinn, William Schief
fer, sat undir stórri eik og
hvíldi lúin bein eftir matinn.
Hann stytti sér stundir með
því að horfa á alla bílana, sem
áttu leið fram hjá búgarði
hans, er stóð nálægt aðalvegin-
um milli Dallas og Crepevine
í Texas.
Nýr Ford-bíll stanzaði úti á
vegkantinum og viskýflösku
var kastað út. Schieffer heyrði
að einhver hló hástöfum.
Stuttu seinna stoppuðu líka
tvö mótorhjól við veginn; tveir
umferðarlögregluþjónar stigu
af hjólunum og gengu að Ford-
inum. Schieffer sá að skamm-
byssu og haglabyssuhlaupum
var stungið út um bílgluggann.
Nokkur skot kváðu við, og lög-
regluþjónarnir tveir féllu í
götuna.
Schieffer skreið að girðing-
unni til að reyna að sjá betur,
hvað þarna var á seyði. Bil-
hurðin opnaðist, og grannvax-
in stúlka steig út. Hún hélt á
haglabyssu með afsöguðu
hlaupi. Hún gekk að öðrum lög
regluþjóninum, stóð um stund
og virti líkama hans fyrir sér.
Síðan miðaði hún haglabyss-
unni og hleypti af tveim skot-
um í höfuð mannsins.
— Sjáðu, hausinn á honum.
Springur eins og gúmmíbolti!
hrópaði hún.
Hún hló hástöfum og settist
inn í bílinn aftur. Maðurinn
við stýrið hló einnig, meðan
hann ræsti vélina og tók af
stað.
Schieffer gekk niður veginn
og sá, að báðir lögreglumenn-
irnir voru látnir. Hann stöðv-
aði bíl og bað bílstjórann að
kalla á lögregluna; seinna voru
lík lögregluþjónanna tveggja
flutt í líkhúsið í Dallas.
Morðingjarnir komust undan
í hinum hraðskreiða Ford V 8,
en fingraförin á viskýflöskunni
sýndu og sönnuðu, að hér
höfðu Clyde Barrow og Bonnie
Parker verið að verki.
— ★ —
FRAMBURÐUR Schieffers
um morðið á lögregluþjónun-
um er einn hluti þeirra stað-
reynda, sem notaðar voru, þeg-
ar kvikmyndin um Bonnie og
Clyde var gerð. Þessi kvik-
mynd er meðal þeirra beztu,
sem gerðar voru árið 1967; og
glæpahjúin voru sek um alla
þá glæpi, sem myndin sýnir.
En samt sem áður verður að
segja það, að í myndinni er
Bonnie látin vera talsvert kald
rifjaðri en hún í rauninni var.
Og þar er eins konar róman-
tískum bjarma varpað yfir
glæpaferil hennar. Hún var
alls ekki hið hugrakka ævin-
týrakvendi, sem myndin sýnir.
En eins og Clyde, var hún
barn sinnar tíðar. Krepputím-
arnir í Banadríkjunum mynda
bakgrunn hins stutta „upp-
gangstímabils" glæpahjúanna.
16 milljónir manna voru at-
vinnulausir í landinu. Þolin-
móðir menn stóðu í endalaus-
um biðröðum eftir einum súpu
disk, eða smábita af „velgerða-
brauði“. Örsnauðir bændur
streymdu til Californiu, aðéins
til að komast að raun um, að
ástandið þar var ekkert betra.
Á þessum tímum ríkti einn-
ig mikil glæpaöld í Bandaríkj-
unum. Kostnaður þjóðarinnar
vegna þessa var árið 1933 tal-
inn nema 13 milljörðum doll-
ara. Þetta ár voru 12.000
manns myrtir, 3.000 var rænt,
og 50.000 rán og innbrot voru
framin. Fleiri glæpaverk voru
framin þetta ár í Chicago
einni, heldur en í öllu Eng-
landi. Texas átti metið meðal
hinna 48 ríkja Bandaríkjanna.
í engu fylki öðru voru framin
eins mörg morð á lögregluþjón-
um og lögreglustjórum. Sex
lögreglumenn voru drepnir fyr
ir hvern einn glæpamann, sem
tekinn var af lífi.
Glæpamennirnir voru í yfir-
skriftum blaðanna stundum
vafðir eins konar hetjuljóma.
A1 Capone var aðalmaðurinn í
hinum vel skipulögðu glæpa-
flokkum. Hann og hans líkar
höfðu miklum vinnukrafti á
að skipa, þegar vínbanninu var
aflétt og menn þurftu ekki
lengur að standa í bruggi og
vínsmyggli.
Glæpaflokkarnir sneru sér
að vændi, peningaspili og eit-
urlyfjasölu, sem allt var skipu-
lagt og rekið á viðskiptalegum
grundvelli. Oft drógu aðal-
mennirnir sig í hlé og lifðu
eins og aðrir kaupsýslumenn,
sem veltu stórum fjárhæðum.
En hinir „örvæntingarfullu“
héldu áfram að vera í uppá-
haldi hjá almenningi. Það voru
menn eins og Dillinger, „Baby
Face“ Nelson,Ma Barker og
synir hennar, „Pretty Boy“
Floyd og „Machine Gun“
Kelly.
Og Clyde Barrow og Bonnie
Parker, sem kannski voru ill-
ræmdust þeirra. Þeim var
kennt um 20 morð, en ekki
var hægt að sanna að þau
hefðu framið „nema“ 12 þeirra.
— ★ —
CLYDE Barrow fæddist í
Telece 1 Texas, 24. marz 1909.
Hann var sonur landbúnaðar-
verkamanns, sem hafði fyrir 8
börnum að sjá. Hann gekk í
skóla öðru hvoru, þar til hann
kom i fimmta bekk, en þá
hætti hann fyrir fullt og allt
og gekk í flokk með bílaþjóf-
um og öðrum smáglæponum.
Bonnie Parker var árinu
yngri, fædd í Rowena í Texas,
þann 1. október 1910. Faðir
hennar var múrari, og hún átti
'einn bróður, eldri en hún sjálf,
og eina systur yngri. Bonnie
lauk menntaskólaprófi með
mjög góðum vitnisburði, og
hvað gáfum viókom var hún
langt fyrir ofan Clyde.
Þau hittust í fyrsta sinn í
janúar 1930, en mánuði seinna
var Clyde í fyrsta sinn færður
fyrir dómarann. Hann var
dæmdar fyrir nokkur rán og
bílþjófnaði og sendur í fang-
elsið í Huntsville. í marzmán-
uði tókst Bonnie að smyggla
byssu inn í klefann til hans,
og hann slapp úr fangelsinu.
En hann náðist nokkrum dög-
um seinna og sat í fangelsinu
í tvö ár.
Hann var settur í vinnubúð-
ir, en honum féll ekki erfiðis-
vinna, og til þess að sleppa
við hana, hjó hann af sér tvær
tær með öxi. En kaldhæðni ör-
laganna var mikil, því hann
var néðaður stuttu seinna, og
hann haltraði út um fangelsis-
hliðið, bitrari en nokkurn tíma
áður.
Eftir þetta hófst hinn blóð-
ugi ferill Bonnie og Clyde. Þau
voru merkilegt par. Eitt er
víst: það var ekki ást, sem
tengdi þau saman. Bonnie
hafði verið gift, en sá maður
hvarf úr lífi hennar, þegar
hann var dæmdur í lífstíðar-
fangelsí. Eftir þetta fékk hún
sér vinnu sem framreiðslu-
stúlka og gerðist brátt fræg
fyrir sitt annálaða lauslæti í
ástarmálum.
Clyde var kynvillingur, sem
hafði ekki hinn minnsta áhuga
á konum. Kannski laðaðist
hann að Bonnie vegna þess,
hve smávaxin hún var. Hún
var ekki nema 145 sm á hæð
og tæplega 39 kíló að þyngd.
Hann var mesti væskill að
vexti, en það má vera að við
hlið Bonnie hafi hann fundið
betur til karlmennsku sinnar.
Kynferðislega var ekkert á
milli þeirra. Til þeirra hluta
tóku þau þriðja manninn í
hópinn, smáglæpamanninn
Raymond Hamilton. Hann
hafði áður verið vinur Bonnie
einnar. Þetta tríó þaut í
burtu frá Dallas á stolnum
bíl. Þau voru á leiðinni til að
fremja hið fyrsta af mörgum
blóðugum ránum sínum, en
áttu eftir að koma við sögu í
heilli tylft ríkja, áður en sögu
þeirra lauk.
— ★ —
ÞAU frömdu enga vel skipu-
lagða glæpi, heldur notuðu
tækifærið, þegar það gafst. Ef
þau urðu bensínlaus, rændu
þau fyrstu bensínstöðina, sem
þau komu að, og notuðu tæki-
færið til að fylla tankinn í
leiðinni. Þeir sem bjuggust til
varnar, voru þegar skotnir, en
flestir afhentu peningakassann
möglunarlaust.
Af þeim tólf manneskjum,
sem Bonnie og Clyde áttu eftir
að verða að bana voru 9 lög-
reglumenn. Og það er skýr-
ingin á því, hvernig þau gátu
verið umvafin hetjuljóma í
augum almennings. Lögreglan
war í litlu uppáhaldi hjá hin-
um örsnauða og atvinnulausa
almenningi, sem efaðist ekki
um að hún lifði góðu lífi af
mútum og myndi ekki hika
við að bera falsvitni, ef fá-
tæklingar áttu í hlut.
Um Texas og nágrannaríkin
fóru nú að berast furðufregn-
ir um rán Barrow-flokksins, og
hvernig þau sluppu hvað eftir
annað undan lögreglunni. Bæði
Bonnie og Clyde voru á hrað-
skreiðum bílum, og Clyde var
bæði djarfur og öruggur bíl-
stjóri. Þau voru einnig hrifin
af alls konar vopnum, og
höfðu ætíð heilt safn af vél-
byssum, rifflum, haglabyssum ]
og skammbyssum. Og
létu þau heldur vanta nóg af
skotum í allar byssurnar.
Þegar hlé varð á ránsferð-
unum, æfðu þau sig í skotfimi
á afskekktum stöðum. Með
hjálp Bonnie þjálfaði Clyde
sig í notkun haglabyssu með
afsöguðu hlaupi. Bonnie saum-
aði vasa með rennilás á hægri
buxnaskálm hans, og að lok-
um varð hann eins fljótur að
draga upp haglabyssuna og
aðrir menn skammbyssu.
' ^ rrfrr~r/>y«r ’
-★-
: HINN 5. ágúst drap glæpa-
flokkurinn fyrsta lögreglu-
manninn. Það var ekki vegna
þess að þau hefðu verið gripin
við glæpaverk. Tilefnið var
heimskulegt rifrildi á dansleik.
Flokkurinn hafði skellt sér
á ball í litlu þorpi, sem heitir
Atoka. Allt í einu fóru Clyde
og Raymond að rífast við
Bonnie og gengu út til að
jafna sakirnar. E. C. Moore,
fulltrúi lögreglustjórans á
staðnum, gekk út á eftir þeim
til að reyna að stilla til friðar,
en Bonnie reif kjaft og sló til
hans. Moore ætlaði þá að taka
hana fasta, en hún reif sig
lausa og stökk að bílnum, þar
sem Clyde og Raymond stóðu.
Skothvellur heyrðist og Moore
féll með skotgat á enninu.
Maxwell, lögreglustjóri, kom
hlaupandi, en var skotinn nið-
ur á leiðinni. Hann lézt fjór-
um dögum síðar, og Bonnie
og Clyde gátu skorið tvö för
í skaftið á vopnum sínum, en
það var gamall siður úr villta
vestrinu; og þau héldu þessum
sið til síðasta dags.
Bonnie og Clyde losuðu sig
við bílinn og stálu öðrum, áð-
ur en þau fóru frá Atoka.
Mennirnir óku með Bonnie
heim til móður hennar, en
héldu sjálfir áfram til næsta
bæjar og rændu þar verzlun.
Daginn eftir náðu þeir aftur í
Bonnie og tóku nú stefnuna á
Oklahoma.
-★-
NÆST, þegar flokkurinn lét
ekki I heyra frá sér, var þann 14.
Ameríska kvikmyndin um Bonnie og Clyde
var talin ein af beztu myndum ársins 1967.
Og sagan um hina löngu látnu glæpamenn hef-
ur orðið geysi vinsæl. — En hin raunveruíegu
Bonnie og Clyde höfðu það ekki svona flott.
Sannleikurinn er sá, að þau gátu varla haft
ofan i sig að éta með þeim smá-upphæðum,
sem þeim tókst að skrapa saman í sínum við-
vaningslegu ránum. — Þau voru duglegust
við að drepa.