Ný vikutíðindi - 08.09.1972, Blaðsíða 8

8
NÝ VIKUTÍÐINDI
Framtíðar samgöngutæki horganna
Töivustýrðir litlir spor-
vagnar eru það sem
koma skal. - Reynsla
þegar fengin í
Bandarrlkjunum
Sýnishorn af' vagni frá Bendix Aerospace Corporation, sem geimvísindamenn hafa gert á
ætlanir um sem framtíðarfarar tæki í borgum, þegar verkefni þeirra um tunglferðir er lokið.
ÞÚSUNDIR geimferöa-
vísindamanna, sem undan-
farinn áratug hafa látið
rœtast liugarflug Júlíusar
Verm um tunglferöir, hafc,
nú fengiö þaö verkefni cið
gera aö raunveruleika nœr-
tœkari drauma, sem okkur
dreymir öll um, aö komast
fljótt, öruggt og ódýrt gegn-
um, umferö borgar, jafnvel
síödeais á föstudögum.
Á stærstu farartækjasýningu,
sem hingað til hefur verið
haldin, ,,Transpo“, og haldin
er í nágrenni Washingtonborg-
ar, er-syndur áfangurinn'af að
gera ! vísiridalegar skáldsögur
að raunveruleiká,1 ekki -einung-
is á tung'linu; -heldur - einnig
hér á jörðinni.
Jónas Guðmundsson, stýri-
maður, sýnir nú málverk á
veitingastofunni Mokka, Skóla-
vörðustíg 3, en þau hefur hann
málað í frístundum sínum.
Jónas er hinn mesti ævin-
týramaður, hefur enskt há-
skólapróf í sjóhermennsku sem
siglingafræðingur, var lengi á
flugvel landhelgisgæzlunnar og
geimrannsóknarmanna hefur
feng'ið það verkefni, að leysa
úr umferðarvandamálum hér á
jörðinni, er einfaldlega sú, að
nú eru ekki lengur veittar
eins stórar fjárhæðir til tungl-
ferða og áður, og ekki eru enn-
þá áætlanir um stór verkefni
þeirra í stað.
Jafníramt hefur bandaríska
þingið fengið aukinn áhuga
á mengunarvandamálinu auk
þess, sem ört vaxandi skilning-
ur het'ur komið fram á því í
sjálfu landi bílanna, að e.t.v.
finnist betri lausn á mannflutn
ingavandamálinu en að fá
hverri einustu fullvaxta mann-
eskjU í hendur' farartæki,";sem
spúir eitri og -ódaun -út.ú -and-
rúmsloftið. ;
• Á Manhattan -í New York
hefur' 'það sýnt sig, að bíla-
varðskipunum, hefur siglt um
öll heimsins höf, fengist við
kaupskap og síðast en ekki
sízt skrifað ágætar bækur, auk
márgra blaðagreina.
Nú icemur hann á óvart með
sýningu á málverkum eftir sig,
sem mörg eru hinir eiguleg-
ustu giipir.
fjöldinn þar hefur raunar
minnkað síðustu ár. Og í öll-
um bandariskum stórborgum
verða kröfurnar háværari,
jafnt trá fátækum svertingjum
í úthverfunum, sem ríkum
hvítum mönnum í miðborgun-
um, um ódýr opinber sam-
göngutæki.
OG JAFNVEL þótt takast
kunni að hreinsa útblásturs-
mengun bílanna er aðkallandi
að fækka þessum farartækjum.
Eigendur stórra bilaframleiðslu
fyrirtækja, eins og t. d. Ford
og General Motors, gera sér
Ijóst, að þeir geta ekki leng-
ur selt ótakmarkað af bílum
og hafa því lagt mikla áherzlu
á rannsóknir á öðrum verk-
efnum, sem hægt er að hafa
hagnað af í framtíðinni.
ÞAÐ framtíðarsamgöngutæki,
sem er næst því að vera orðið
að raunveruleika — og sem er
þegar komið í gagnið í smáum
stíl á nokkrum stöðum í
Bandaríkjunum — hefur verið
nefnt Dial-a-Bus. Er þetta eins-
konar stjórntalva með flota af
smávögnum.
í framkvæmd er þetta hugs-
að á þessa leið: Hver og einn,
sem keypt hefur farmiða með
vögnunum, fær sitt tölumerki,
sem valið er á núrheraskífu
símatækisins í hvert skipti,
þegar hann ætlar að heiman.
Talan (eða bókstafirnir), fer
beint í tölvu vagnafyrirtækis-
ins, sem á fáeinum sekúndum
reiknar út, hvar næsti smá-
vagn er, og svo er vagnstjór-
anum gert skiljanlegt með
eins konar fjarrita, að stað-
næmast við dyr aðgöngumiða-
hafans. Þegar vagninn kemur,
getur viðskiptavinurinn sagt
hvert hann ætlar — til næstu
verzlanamiðstöðvar, miðborg-
arinnar eða úthverfis í hinum
enda borgarinnar.
Bæði General Motors og Ford
fullyrða, að þessi fyrirtæki geti
framleitt Dial-a-Bus handa
borgum á stærð við Reykjavík,
og að ekkert sé því til fyrir-
stöðu að nota slíkt samgöngu-
fyrirtæki í milljónaborgum. En
reynst hefur erfitt að fá borg-
aryfirvöld eða einstaklinga til
þess að festa fé í slíkum sam-
gönguiyrirtækjum, m. a. vegna
andspyrnu frá núverandi leigu-
bílastöðvum og strætisvagna-
fyrirtækjum.
Andspyrnan er skiljanleg,
þegar það fréttist, að General
Motors reiknar með því, að
meðalfargjald með smávögnun-
um verði 1,25 dollari, talsvert
ódýrara en leigubílataxtarnir
og lítið dýrara en með ,,gömlu“
áætlunarbílunum á sumum
vpgalengdum. Með opinberum
stuðningi myndi fargjaldið
ekki verða meira en 90 cent og
samanlagður farþegafjöldi á
sólarhring myndi verða 16.000
í tiltölulega lítilli borg.
Framh. á bls. 4
Ástæðan fyrir - því, að-fjöldi
Máfverkasýning á Mokka
glasbotninum
Ögirnilegur kroppur
Hjónin voru nýflutt inn
í nýja íbúð, en frúin var
ekki alveg ánægð meö bað-
heroergið.
„Mér líkar ekki þessi
þessi stóri gluggi,“ sagði
hún, „því það geta allir
andbýlismenn við hann
horft á mig, þegar ég er
í baöi! Við verðum að
kaupa gardínur fyrir
gluggann.“
„Þaö er alveg óþarfi,“
sagöi maðurinn. „í fyrsta
lagi hef ég ekki peninga
til þess, og í öðru lagi er
ég viss um aö nágrannarn-
ir splæsa saman 1 gardínu,
þegar þeir hafa séö þig
einu sinni!“
Þögul umhugsun
„Hefurðu nokkurn tíma
verið með manni, sem hef-
ur elskaö þig betur en
ég?“ spurði ungi - maður-
inn.
Ekkert svar kom frá
stúlkunni, svo aö pilturinn
endurtók spurninguna.
„Ég heyrði hvað þú sagð
ir í fyrra skiptiö,“ svaraöi
stúlkan. „Ég er bara aö
rifja ýmislegt upp fyrir
mér, svo ég geti svarað
þér rétt!“
Skyldleikafólk
„Þaö var karlmaður hjá
yður i hefberginu í gær-
kvöld, María. Hver var
þaö?“
„Bróöir minn, séra Pét-
ur.“
„Þér hafið sagt mér, aö
þér ættuö engin systkini.“
„Já, það hélt ég líka,
þangað til presturinn sagöi
í stólræöu á sunnudaginn,
aö við værum öll bræöur
og systur!“
>f
Of ungar
Tvær kornungar stúlkur
eru að virða fyrir sér aug-
lýsingamynd í sýningar-
klugga kvikmyndahúss. Á
myndinni sést mjög fá-
klædd leikkona.
„Komdu nú,“ segir
Kata, önnur stúlknanna.
„Við erum of ungar til að
fá að sjá þessa kvikmynd.“
„Já, það kemur líka út
á eitt,“ segir Dídí. „Ég
verö aö fara heim og gefa
barninu mínu einhverja
næringu.“
Ogilt vottorð
Þaö átti aö fara aö setja
á sviö nýja revíu í London.
og danskennarinn. stritaöi
viö að samœfa stúlkurnar
í sviösdansinum.
Dag nokkurn dönsuöu
stúlkurnar ennþá ver en
venjulega, og kennarinn
missti alveg þolinmœöina.
Hann hundskammaöi
stúlkurnar, ekki einungis
fyrir skort á fótamennt,
lieldur dvó liann móral
þeirra mjög í efa: -
Þetta varö til þess aö
ein stúlkan yfirgaf sviöiö
grátandi.
Morguninn eftir kom
stúlkan sigrv hrósandi meö
læknisvottörö upp á vas-
ann um aö hún vœri jóm-
frú.
„Pöh!“ œpti kennarinn
fyrirlitlega, „þetta vottorö
liefur ekki nokkurt gildi!
Þaö er dagsett í gœr!“
Áhyggjur óþarfar
„Dóttir góö,“ sagöi á-
hyggjufull móöir, „ég hef
margsagt þaö viö þig.
Hleyptu ekki ókunnugum
manni inn í herbergiö þitt
Þú veizt hvaö ég hef mikl-
ar áhyggjur út af þér.“
„Þetta. er. allt. í .lagi,
mamma,“ sagöi dóttirin
lilæjandi. „Ég fór inn í
lierbergiö hans og lét
mömmu lians hafa áhyggj-
urnar!“
■i’ V' :
— Asninn ég!
Ung og: glæsileg stúlka
kom inn í ráöningarskrif-
stofu skemmtikráfta, mjóg
hnuggin á"svip.
„Hvaö er' aö, vinkona?“
spurði for-ötjórinn.
„Hér séröu heimskasta
kvenmann, sem uppi hef-
ur veriö.“
„Af hverju segiröu þaö?“
„Þannig var,“ sagði hún,
„aö ég'-var á .leiöinni-^héim
í gær, þegar nýr lúxusbíll
stoppaöi viö hliöina á
mér.“
„Og hvaö geröist svo?“
„Nú, myndarlegi strák-
urinn í bílnum flautaöi til
mín.“
„Já?“
„Ég sagöist vera skikk-
anleg stúlka og sagöi hon-
um aö fara, áöur en ég
kallaöi í lögregluna.“
„VarÖ hann hræddur?“
„Nei. Hann bauöst til
aö fara meö mig á dýr-
ustu skemmtistaöi borgar-
innar, sagöist hafa nóga
peninga og vera einmana.
Svo sagði hann, aö ef mig
langaöi eitthvað út annaö
kvöld, þyrfti ég ekki ann-
aö en láta sig hafa síma-
númeriö mitt, og hann
skyldi hringja til mín í
dag.“
„Og hvaö geröiröu?“
„Hvaö gat ég gert? Ég
skrifaö símanúmeriö niöur
og þegar ég fékk honum
það, þrýsti hann einhverju
í lófa minn og ók burtu.“
„Og hvers vegna ertu
þá svona niöur dregin?“
„yegna þess, aö þaö sem
hann lét 1 lófa mann, var
fimm þúsundkallar! og
asninn ég — lét hann
hafa rangt símanúmer!“