Sameiningin - 01.03.1911, Qupperneq 14

8
þeirri mynd, sem hann liefir í kenningnm nýju guÖ-
frœÖinnar. En í samanburði við hina alla í hópnum er
þetta nálega hverfanda brot. Öðru eins tímariti og
Christliche Welte er—því eina þeirrar tegundar—hefir
ekki teldzt að fá fleiri áskrifendr en fimm þúsundir,
þrátt fyrir það, að þeir, sem í það rita, eru einhverjir
allra fremstu og frægustu lærdómsmenn og spekingar
landsins, þar sem aftr á móti tímarit þau, sem halda
fram liinum eldri skoðunum, eru lesin af tugum þús-
unda og jafnvel hundruðum þúsunda. Stórhópar fólks
hinna menntuðu stétta eru með öllu andstœðir trúar-
stefnu nýju kenninganna. Þar á meðal eru yfirmenn
herliðs vors bæði á sjó og landi, þeir, sem leggja stund
á iðnaðar-listir og œðri verkfrœði, og verzlunarlýðrinn
nálega undantekningarlaust. Heimskulegt væri það af
oss, ef vér lokuðum augum vorum fvrir öðru eins.
Hvernig víkr þessu við! — er spurt. 1 hverju er
veikleiki nýju guðfrœðinnar fólginn? Og meðal annars
svarar guðfrœðingrinn þýzki sjálfr þessu:
Hýja guðfrœðin öll er af neikvæðri rót runnin. Hún
er sjúk af einskonar ofviti—skvnsemsku. Yér skiljum
rétttrúnaðarmennina, er þeir hera sig upp um það, að
nýja guðfrœðin taki burt eina greinina eftir aðra úr trúar-
hugsan vorri, og spyrja svo: Hvað er eftir’? Vér segj-
um reyndar: Guð er eftir. En myndi reyndin ekki
vera sú, að hin nýja trú á guð föður sé jafnaðarlega
næsta veik og' útþynnt trú á forsjónina og ekkert annað?
Og um það eigum vér auk þess í deilu vor á meðal,
hvort hann, er vér teljum oss trúa á og köllum föður,
skifti sér aðeins af smáu eða einnig af stóru, einsog t.
d. fyrirgefning syndanna. Eins förum vér með Jesúm.
Tölum um hann svo sem sé hann einstakleg persóna,
œðsta opinberan föðursins, og því um líkt, en ávallt með
einhverjum efasemdarstraumi undir niðri í hugsan
vorri; en vér kunnum ekki að meta hann einsog hann
birtist í djúpi sálar hans, skiljum ekki meginhvatir lífs
hans. Hann er ekki áhangendum nýju guðfrœðinnar