Sameiningin - 01.03.1911, Síða 19

13
einsog iiami. Eg hugsaði enn nm Jesúni sem kennara,
þann er væri á lífi, en í liuga mér var liann orðinn
mikln meira en það; ank þess að vera kennari var hann
nú í huga mínum vinr minn, drottinn minn og frelsari.
Sú sannfœring -— sú trú á hann — var ólrjákvæmileg
því verki til undirstöðu, sem vér vorum nú að vinna
að; án þeirrar trúar liefði ekkert vit í því verið. Um
sömu mundir kynntist eg ýmsum fvrirtœkjum á svæði
kristins trúarlífs, því, sem sjálfboðalíf skólamanna eða
‘stúdenta’ hefir sett sér fyrir, Northfield-konferenz-
unni’, Hjálpræðishernum, ‘hœjar-missíóninni’ o.s.frv., að
ógleymdum guðsþjónustunum í kirkjum og á hœnafund-
um; og sannfœrðist eg um, að aðal-atriðið í öllu þessu var
hugsanin um Jesúm sem lifanda andlegt afl. Án þess
varð ekkert komizt.
En þetta áframhaldanda líf — hvað á það skylt
við guðdóm Krists? Er það ekki trú vor, að vér höfum
allir eilíft ]íf? Eru þeir Konfúcíus, Zóróaster og
Sókrates ekki enn á lífi, þótt ekki sé þeir á jörðinni?
Vel man eg það, er eg eitt sinn átti tal við sagnfrœðing
einn mikinn, sem þá var kominn að því að ljúka löngum
og frægum æfiferli, hve forviða eg varð, er eg heyrði
hann segja: „Franklin var mikill maðr, og er við
sjáumst, einsog bráðum verðr—“ Hann talaði um
samfund með Franklin innan skamms einsog hann
myndi hafa talað um að mœta mér næsta dag. Hann
trúði á ódauðleik Franklins og sjálfs sín. Flestir trúa
því, að þeir og ástvinir þeirra sé ódauðlegir. Að
hverju leyti er þá ódauðleikr Krists á annan hátt en
allra annarra? Koma rná með þessa mótbáru: Þótt
því sé trúað, að Jesiis sé á lífi, að hann kalli á þig (að
þú hafir köllun frá lionum), að þú talir til lians, að
hann sé með þér, — þá á það ekkert skvlt við guðdóm
hans.
Má vera, að svo sé. Hinsvegar liefi eg það þó
fyrir satt, að sú trú — ef vér á annað borð breyttum
ávallt svo sem væri hún sannleikr, létum allar hugsanir
vorar og athafnir laga sig eftir henni — myndi gjör-
samlega breyta trúarlífi margra. Hugsum um það, að