Sameiningin - 01.11.1911, Blaðsíða 12

208
an ritgjörðir þeirra Magnúsar og séra Gnttorms, að
hinn síðarnefndi hafi neinnar liðveizlu þörf í þeirri
viðreign.
Eg skrifaði um þetta mál af því að mér skildist, að
Magnús vildi með grein sinni koma á stað umrœðum um
það atriði kristilegrar kenningar, og af því að mér
fannst ótœkt að mótmæla ekki með rökum ýmsum órök-
studdum staðhœfingum lians. Eg átti von á því, að
jafn-fœr maðr og hann er talinn myndi halda umrœðun-
um áfram; eg bjóst við því, að hann mvndi reyna að
sýna einhvern ]it á því að lirekja atliugasemdir mínar,
og sýna fram-á, að hann hefði eitthvað til síns máls;
það liefði getað orðið til fróðleiks og skilningsauka. En
í stað þess svarar hann ekki öðru en mikilmennsku-
ónotum.
Dálítil áhrif virðist þó það, sem á móti lionum var
skrifað, hafa haft á hann til bóta. Marka eg það af því,
að ekki verðr annað séð af œskufrásögu-ritgjörð hans í
Júlí-blaðinu en að hann haldi því fram fullum fetum,
að Jesús hafi verið náttúrlegr sonr Jósefs frá Nazaret.
En þegar liann er spurðr að því sem vitni fyrir rétti í
Grand Forks, N.-Dak., 4. Október síðastl., hverju liann
trúi viðvíkjandi fœðingu frelsarans af meyju, þá svarar
hann því, að slmðanir sínar sé ekki orðnar svo hroskað-
ar, að hann geti gjört grein fyrir því. Þá eiðfestu játn-
ingu hefði hann átt að endrtaka í „Breiðablikum“. Það
hefði verið hreinskilni. Og þá hefði menn skilið betr,
hversvegna hann afréð að svara okkr séra Guttormi
ekki með röksemdum, heldr aðeins með getsökum og
sleggjudómum.
I síðasta tölublaði „Breiðablika“ gjörir ritstjórinn
grein fyrir því, að tilgangr Magnúsar með þessum rit-
gjörðum hafi verið sá, „að styrkja veika trú í manns-
sálunum og hjálpa henni til sigrs.“ — Það er fagr til-
gangr og þakkarverðr. Og honum hefir tekizt það, þó
líklega sé það nokkuð á annan veg en hann hefir til ætl-
azt. Þvíað ritgjörðir hans hafa orðið til þess að opna
augu margra fyrir því, livert þessi nýja vantrúar-alda