Nýi tíminn - 19.02.1948, Qupperneq 7

‘ Fimmtudagur 19. febrúar 1948
NÍI TÍMINN
Sissnuðeysi eg skemmdarverk
Framhald af 8, síCu h\Torki verið drukkinn né haft
annan sið. Henni dettur ekki arverk. Rikisstjómin hefur
1 í hug að gera áætlanir um inn- j ekki látið sér nægja að van-
flutninginn, tryggja að þarfir i rækja algerlega að gera áætl-
almennings verði uppfylltar, anir um innflutningsþörf lands-
nema að mjög takmörkuðu |manna á þessurn sviðum og
leyti. Afleiðingin er sú að Is- j gera nauðsynlega samninga fyr
lendingar missa af þeim tæki- ' irfram, heldur hefur hún neitað
færum sem bjóðast, verða of | tiiboðum um olíur og benzín frá
seinir og fá aðeins reykinn af Ráðstjóraarríkjunum og lcomið
réttunum. í veg fyrir að olíufélögin gætu
Dæmið sem Emil Jónsson tek jflutt inn það magn sem þeim
.♦ ur í Alþýðublaðinu um olíu- og stóð til boða. Og þetta dæmi
benzínskor' er mjö'T athyglis- um olíur og benzín er sem kunn
vert dæmi um þetta. Isl. stjórn- ugt er ekki undantekn.ing held-
inni hefði að sjálfsögðu verið í ur áígild regla. Þannig er á-
lófa Tagið að trj-ggjá sér nauð- standið á öllum sviðum. Skeyt-
synlegt magn af þessum vörum jingarleysi, trassaskapur og
fyrirfram í sambandi við afurða | skemmdarverk. Það er sannar-
sölusamningana, þarfir íslend- ‘ lega dýrkeypt fyrir íslenzku
inga eru ekki svo miklar miðað j þjóðina að búa við slíka óstjórn.
við aðrar þjóðir. En ríkisstjórn j
, in liafði svo sannarlega ekki j k
Ráð við gjakleyrisskortinum!
sinnu á þvi. Og ekki nóg með
það. Þegar afurðasölusamning-
amir voru gerðir við Ráðstjóm
arríkin, buðust þau til að selja
íslendingum bæði olíur og ben-
zín. Þessu tiiboði var þverlega
neitað.
Og enn er sagan ekki full-
sögð. Hér á landi eru starfandi
þrjú stór olíufélög, og útaf fyr-
) ir sig fáránlegt og dýrt fyrir-
komulag á þeim innflutningi.
En ríkisstjórninni, sem að sjálf
sögðu vill vernda þessi auð-
fyrirtæki var þó í lófa irgið :
hvetja þau til útvegana • svo
að verulegar birgðir væru til í
landinu, ef erfitt yrci um inn-
flutning síðar. En þess í síað
hefur stjórnin æ ofan í æ láíið
neita þeirn um innflntnings- og
gjaldeyrisíeyfi og komið þann-
f ig algerlega í veg fyrir að olíu-
félögin hagnýtíu þá möguleilia
sem buðust.
Þetta er ömurleg saga um al-
gert siiinuleysi og afstöðu sem
vart er hægt að nefna öðrum
nöfnum en vísvitandi skemmd- I

_ <.9
' v - ~'
Framhaid af 1. síðu.
Neitað um fé
til að fuligiera húsið
Með þessu er þó síður en svo
fullsögð sagan um afskipti vald
hafanna af Fiskiðjuveri ríkisins
Það er sem kunugt er enn ekki
fullgert. Eftir er að byggja
Iiæð ofan á nokkurn hluta húss
ins, en þar átti að verða geymsla
o. fl.. Til þess að fullgera bygg
inguna vantar um 350. 000 kr.,
en þær hafa ekki fengizt, þrátt.
fyrir ítrekuð tilmæli iðjuvers-
stjórnarinnar. ^Afleiðingin er sú
að flytja þarf alla fram!eiðslim.a
bu.rt til geymslu annarsstaðar,
og hefur þao í för með sér
mikinn aukakosínað og gerir
frarnleiðslua stóru mdýrarL
Þá var ætlazt til að í Fisk-
iðjuverinu væri framleiddur ís
í stónim stíl, um 45 tonn á
sólarhring. I það hafa verið lögc.
mörg hundruð þúsunda króna.
en um 200.000 kr. vantar tii ac
það fyrirtæki væri fullgert. Sí
upphæð hefur ekki fengizt,
þrátt fyrir ítrekaða eftirleitan,
og afleiðingin er sú að þau
hundruð þúsunda sem lögð voru
til ísframleiðslu- eru algerlega
óarobær og til einskis gagns
sem stendur.
Ætlar ríkiss-tjornm
að lá-ta iðjuverið
í einkaeign?
Þessi fáu dæmi sýna hvern
hug valdhafarnir bera til þessa
fullkomnasta fiskiðjúfyrirtækis
á landinu. Það vantar fé tii að
©
Menningar og minningarsjóði
kvenna hafa borizt nýlega eftir-
farandi gjafir: Til minningar
um frú Sigurveigu Sigurðar-
dóttur, Þykkvabæ, V estur-
Skaptafellssýslu kr. 1700.00 frá
kvenfélaginu „Framtíðin“ Álfta
veri og nokkrum vinkonum. Tii
minningar um frú Kristveigu
Björnsdóttur, Skógum í Öxna-
firði kr. 625.00 frá kvenfélagi
Öxnfirðinga. Til minningar um
frú Sigurveigu Sigurðardóttur,
Ærlækjarseli í Öxarfirði kr.
625.00 frá kvenfélagi Öxfirð-
inga. Tii rninningar um frú Þur
íði Sigfúsdóttur, Skjögrastöð-
um, Fljótsdal kr. 300.00 íra
kvenfélaginu „Einingin," Fljóts
dal. Til minningar um frú Þor-
björgu Olgeirsdóttufc Þverá í
Dalsmynni kr. 1100.00 frá nokk
ttm afkomendmi
hægt sé að fullgera það, það
ivantar fé til að hægt sé að
stunda byrjunarreksturinn af
kappi, það vantar fé fyrir nægi-
Iegu magni af dósum, og í þokka
bót hefur verið unnið gegn því
ið hægt sé að selja framleiðsl
ma! Öllu gleggra dæmi um
hrunstefnu ríkisstjórnarinnar er
ekk-i hægt að hugsa sér. Og'
þarna á í hlut framleiðslufyrir-
tæki, sem gæti aflað gjaldeyris
í mjög ríkum mæli ef vilji vald-
hafanna væri fyrir hendi.
Tilgangurinn er að^sjálfsögðu
sá hir.n sarni og á öðrum svið-
um: að drepa niður allar frarn-
kvæmdir og nýsköpun í atvinnu
málunum. En þarna mun einn-
ig annað koma til greina. Full-
yrt er að ýnísir peningamenri
vilji fá fiskiðjuverið í einkaeign
og þessi skemmdarverk valdhaf
anna líta vissulega út sem lið-
ir í þeirri þróun. Fyrst á að
koma í veg fyrir að iðjuverið
afkasti nema liluta af því sem
hægt er, síðan á að tala um það-
sem þungan bagga á ríkinu, og'
að lokum að selja það!
íhaldsflokkurinn telur sig
ævinlega málsvara frelsisins.
Hann talar ótrauður um „frelsi
einstaklingsins," „frjálst fram-
tak,“ frjáisa verzlun" o. s. frv.
o. s. frv. En frelsishugmyndir
an að örfáir stórkaupmenn
stjórni meginhluta innflutnings
ins og að almenningur fái að
velja og hafna. Og í átöknnum
um það hvorir eigi að víkja,
hinir örfáu stórgróðamenn eóa
Framhald af 3. síðu.
og Fjárhagsráðs sé einmitt það,
þessa flokks eru þó ærið kyn- allur almerpingur.standa íhalds ) sem ^agt mætti við af ríkis
legar þegar þær era raktar nið-
ur í kjölinn. Það kemur sem sé
í ljós að frelsi íhaldsflokksins
merkir frelsi til að kúga. Það
er frelsi til að halda uppi lög-
verndaðri ránsstarfsemi í þjóð-
félaginu. A sömu forsendu gætu
morðingjar talið sig málsvara
frelsisins, frelsisins til að
myrða, og innbrotsþjófar frels-
Framhald af 2. síðu.
óspektir í frammi, og tveir
jieirra skýrou frá því, að ef
•inhver hefði haft óspektir í
'•ammi í bílnum hefði það verið
hvítur hermaður, en hann hefði
. orki verið ávítaður né hon-
um ví~að út.
Lögfræðingur Woodards hélt
því fram að bílstjórinn hefði
ekki aoeins afhent lögreglunni
W oodard í trássi við lög og rétt,
heldur hefði hann viljandi dreg-
ið það þar til þeir komu til Bat-
esburg, sem er suðlægari borg
en aðrar sem þeir höfðu farið
fram hjá og lögreglan þar hald-
in meira negrahatri.
ÞAKKLÆTÍ
FÖÐR'RLANBSÍNS
Dómarinn skýrði kviðdómri-
um frá því að dómurinn yrði
Woodard í vil ef kviðdómurinn
álíti áð Woodard hefði ranglega
verio rekinn út úr bílnum. Og
kviðdómurinn greiddi umsvifa-
laust atkvæði bifreiðafélaginu i
vil og hafnaði öllum skaðabóta-
krofum'hins blinda.
I þrjú ár og fjóra mánuði
hafði þessi ungi maður barizt
ryrir föðurland sitt og öll lýð-
ræðislönd gegn kúgun nazism-
ans. Og síðan verour hann á-
samt öllum svörtum meðbræðr-
um sínum að búa við fullkomið
réttarleysi eins og áður í hinu
„frjálsa og lýðræðislega" föð-
urlandi sínu.
Þessi dæmi um glspi gegn
saklausum, óvopnuoum, iög-
hlýðnum borgurum, eru aðeins
fá af þúsundum. Af tilviljun
hafa þau gerzt eða verio tekin
til meðferðar einn og sama dag.
Þau sýua að ofbeldisverk
hinna hvítu gegn hinum svörtu
eru alheimsvandamál í svo geig-
væníegum mæli, að engin tök
eru á að lýsa í orðum hvað þá
gera of mikið úr þeirri smán,
sem þau era menningu heims-
ins.
En fulltrúi Bandarikjanna
í SÞ vill ekki ao vandamálíð sé
tekið tii meðferðar — dlg hann
fær eflaust meirihluta fulltrú-
anna í lio með sér við atkvæða-
greiðsluna.
isins til að stela.
Þetta liefur komið einsíak-
lega vel í ljós í umræðum
þeim um verzlunarmál sem
fram hafa farið nridanfarið. í-
haldsmenn hafa túlkað hugsjón
sína um „frjálsa verzlun" á þá j vlg hátíðleg tækifæri, hafa sýnt
leið að hún ætti að veita örfá- 'f\jr5u lítinn áhuga á þessum
um. einstaklingum, stórheild- .nálum — annarsstaðar en í
sölum, frelsi til að hagnast á Tjmaniim
vörukaupum alls almennings, J Ihaldsflokkurinn reynir að
flokkurinn og sósíalisíaflokkur
inn á öndverðum meiði, íhalds-
fiokkurinn telur sig eins og jafn
an fvrr málsvara auðmannanna,
sósíalistar fulltrúa almennings
Ef þjóðin fengi ao kveða upp
ú’skurð í þessari deilu, yrði úr-
slitanna skammt að bíða. En
málið er í höndum Alþingis, og
cdlir fulltrúar íhaldsflokksins
bar slá hring um hagsmuni
hinna fáu stórheildsala. Aðstoð-
aríhaldið, Alþýðuflokkurinn, hef
ur sömu afstöðu. Og þingmenn
og ráðherrar Framsóknarflokks
riis, sem.þó þykjast miklir mál-
t.varar heiðarlegrar verzlunar
til að stjórna þvi hvar almenn-
ingur verzlaði og hvaða vörur
hann fengi. Frelsi hinna fáu
stórheildsala samsvaraði þvi ó-
frelsi alls almennings. Þessi
frelsishugsjón er eiukar vel
framkvæmd á þessum síðustu
og verstu tímum, þegar ca. 10
stórheildsalar, aðaleigendur í-
haldsflokksins sitja einir að öll-
um innflutningi, auk S.Í.S.
Sósíalistar leggja allt anuan
skilning í hugtakið frjálsa verzl
un en frelsispostular íhalds-
flokksins. Frjáls verzlun er í
þeirra augum frelsi alls almenn-
ings til að haga viðskiptunum
i samræmi við hagsmuni sína.
Þjóðin á sjálf að fá að ráða
hvar hún verzlar og hvaða vör-
láta líta svo út að í þessum
máhim sé að ræða um itök
milli kaupmanna annarsvegar
og samvinnumanna hinsvegar.
Það er alger blekking. Smákaup
menn hafa algerlega andstæða
hagsmuni við hina fáu stór-
heildsala og eiga mjög undir
högg að sækja í viðskiptum við
þá. Það er vissulega ekki í þágu
smákaupmanna að örfáir ein-
staklingar hafi einokunarað-
stöðu um meginhluta innflutn-
ingsins heldur ættu smákaup-
menn sjálfir að stofna sín inn-
kaupasambönd og flytja inn vör
ui sínar niilliliðalaust. Og það
e\ hin freklegasta móðgun við
smákaupmenn^ að halda þvi
fra.m að þeir myndu glata við-
ur hún vill fá. Hún á að fá tæki- skiptavinum sínum þó alrnenn-
færi til að meta hvaða stofnanir . ingur fengi sjálfur að ráða
bjóða henni bezt kjör, hvort i hvar hann veízlaði. Allur þorri
sem það eru samvinnufélög eða! smákaupmanna lætur sér annt
einkaverzlanir.
stjórn Eggerts Claessen og Jóns
Árnasonar? íslenzka auðvald-
inu kæmi ekki til hugar að
setja þá í ráðherrastóla, eins og
nú er ástatt. Það er þrátt fyrir
allt vænlegra til blekkingar
fyrir auðvaldið í landinu, tryggi
arðránsmöguleika þess og ó-
skert völd í mikilvægustu stofn
unum þjóðfélagsins, ef hægt er
að nota slíka menn til slíkra ó-
þokkaverka og þeirra að mis-
nota ríkisvaldið til að skipu-
leggja atvinnuleysi.
fcí
Aldrei hefur verið brýnni nauð
syn á því, að álþýða sjái gegn-
um þann blekkingahjúp, sem
aúðburgeisarnir vef ja um stjórn
sína, skilji þær óbeinu aðferðir
sem þeir nota til að blekkja
fólkið og viðhalda völdum sín-
um. Það er á valdi fólksins að
hindra hinri svívirðilegu mis-
notkun núverandi þingmeiri-
hluta og ríkisstjórnar á æðstu
valdastofnun þjóðarinnar, Al-
þingi.
Reynslan af svikum þing-
manna á þessu kjörtímabili ætti
að duga til að opna augu al-
mennings .Þessir þingmenn hafa.
selt íslenzkt land á leigu fyrir
bandaríska herstöð, svikizt aft-
an að alþýðu með launalækkun-
arlögum, reynt af alefli að
styrkja völd burgeisanna með
því að draga úr atvinnu og
koma á atvinnuleysi. Það er
ekki tilviljun að einungis einn
stjórnmálaflokkur, Sósíalista-
flokkurinn, hefur staðið heill
og óskiptur gegn þessum ó-
þokkaverkum gegn almenningi
í landinu. Það er tvímælalaust
einn dýrmætasti lærdómurinn
um viðskiptavirii sína og nýtur
Það gefur að skilja að þessi hylli þeirra óg sú afstaða-myndi
tvö sjónarmið rekast á, sjónar- j;,ð sjálfsögðu ekki breytast, þó sem hægt er að fá af þessu
mið íhaldsflokksins og sjónar- j skynsamlegri tilhögun væri kjörtímabili.
mið sósíalistíÉv Það’fer ekki sam komið á .innfluthingsmálin.. . - S. <?.