Litli Bergþór - 16.02.1983, Blaðsíða 18

....„frh' STÖKKIÐ
Við hlupxom öll fram í snatri og o^nuðum hurðina. Það var
undan veðrinu, sem dyrnar sneru, en ut var að sjá í iðulausa
hríðina, sem þyrlaðist inn á gólfið. Og inn úr þessum ósköpum
kom hár maður og grannur, allur fannharinn.
Það var Guðmundur læknir. * ,
"Gott ^kvöld, ” sagði hann 9.6 talaði hátt. 'Komið þið strax
út með mér, einhverjir, til að koma honum heim."
"Hvar er Sveinbjörn?" spurði prófasturinn.
"Hann varð veikur á leiðinni," sagði lsácnirinn. "Ég kom
honum hér heim \mdir hólinn fyrir utan bæinn, en þegar ég sá
ljósið, skildi ég hann eftir. Ljósið sést ekki langt núna.
Komið þið nú að hjálpa mér að ná í hann."
Við sóttum okkur húfur og fórum út að saácja Sveinbjörn.
Við studdiim hann heim og inn. "Það kom í mig þefta óttalega
máttleysi," stundi hann, þegar við vorum að koma honum inn í
bæinn. "Læknirinn varð nsarri því að bera mig alla leið utan
frá Stórhól."
Læknirinn nam staðar í forstofunni. "Hafið þið frétt nokkuð
af konunni?" spurði hann.
Því var neitað, og honum var^boðið,inn.
'JNei, ég kem ekki inn, því þá þiðnar þetta allt utan af mér.
En ég verð að biðja yður, séra Sigurður, að lána mér einhvern
til að fylgja mér fram eftir, ég rata ekkert." Hann brosti.
Það kom dálítið hik á prófastinn.
"Fyrst Sveinbjörn brást," sagði hann, "þá veit ég varla,
hver það ætti að vera í þessu veðri."
Laaknirinn leit yfir hópinn og kom auga á sýslumanninnn
"Já, það er satt, þú ert hér, Jón," sagði hann glaðlega,
"það bar vel í veiðar. Þú ert fæddur hér og uppalinn og
þekkir auðvitað hverja þúfu. Þú fylgir mér þangað!"
Sýslumaðurinn þagði augnablik.
"Jæja?" sagði lsaknirinn.
"Ég er auðvitað kxmnugur," sagði sýslumaðurinn hálfvand-
ræðalegur, "en é^ veit ekki hvort- - -. Ég held þú ættir að
koma inn og fá þer hressingu og sjá, hvort ekki slotar veðrinu
seinna í kvöld eða þá í nótt."
Læknirinn horfði á hann og glotti.
"Allright!" sagði hann svo, "þú stekkur þá ekki! "
Svo sneri hann sér að prófastinum.
"Er nokkur hér inni, sem treystir sér til að koma?" spurði
hann. "Segið það þegar í stað, því ég má ekki með nokkru móti
slóra. Ég hef einu sinni farið £etta áður, svo ég kemst það
kannske einn. Ég tapaði aldrei .attunum í kvöld, en auðvitað
var það Sveinbjörn, sem réð ferðinni."
"Brandur?" sagði prófastur og leit spyrjandi augum til
vinnumannsins.
En Brandur stóð og tvísté á gólfinu.
"Ég treysti mér fjandans ekki til þess barasta," sagði hann.
Sólveig gekk frarn úr hópnum.
"Fáið þið mér karlmannsföt," sagði hún, "og ég fer með
honum."