Skólablaðið - 14.03.1931, Blaðsíða 1

Útgefendur; Nemendur Mentaskólans í Reykjavík
2. fbl.
14. marz 1931,
6. arg.
ÞJOÐIN. - TRUIN.
Hjá frændÞjóð vorri, Norðmönnum, var i
sumar sem leiö hátíð haldin til minningar
um og til heiðurs við Dlaf hinn digra Har-
aldsson. Var kóngur sá einn hinn versti og
grimmasti norrænna manna, Þeirra, er sogur
segja frá, og er Þó ástæða til að halda,að
sumt sje undan dregið i frásögnum um hann,
sem Þar ætti að standa. Má Þaö heita ágætt
dæmi um hið kristna hugarfar, að hann hef-
ur jafnan verið sannheilagur talinn og dýrt-
aður sem goð i Noregi og viðar um Norður-
lb'nd, - Væri jeg Norðmaður, fyndist mjer jeg
-standa i litilli Þakkarskuld við Þann "hinn
digra manna" eins og Ölafur Sviakonungur
(góður kbngur og heiðinn i skapi) kallaði
hinn ágenga nafna sinn. - -
Að 69 árum liðnum,mun og verða haldin há-
tið hjer á íslandi. Þá eru 1000 ár liðin sið-
an Hviti-Kristur leysti af hblmi Öðinn og
Æsi aðra. Mun Þá mikið verða um dýrðir á
landi voru. Mun Þá verða heiðruð minning
Þess hins grimma Qlafs Tryggvasonar og ann-
ara Þeirra, sem best gengu fram i Þvi að
gróðursetja hin annarlegu frækorn Kristni
og Gyðingdbms á landi hjer. Og enn munu menr
fagna yfir hinum sorglegu örlögum vorra forn-
helgu, norrænu guða. í blindni munu menn
fagna. sigrinum, sem unnin var að lögbergi
árið 1000, Þegar hið siðasta hæli norrænnar
hugsunar var niðurbrotið. Sennilega mun Þá
islenska Þjóðin lifcið hugsa um Það, hvar
beri að leita frumorsakanna til margra alda
kúgunar. En Þó skal ekki Þess dyljast, að
jeg fyrir mitt leyti vona, að Islendingar
verði að Þvi leyti skilningsbetri á sina eig-
in sögu og kunni Þeim mun betur atburði til
róta að rekja, að ekki verði hátið haldin
til heiðurs við Þá ölafana, Þangbrand eða
aðra slika, heldur minnist menn Þá fremur
annara nafna með Þakklæti, svo sem Úlfs Aur-
goöa, Ötryggs berserks, Hákonar Hlaðajarls
og fleiri manna slikra. - En liklega er Það
of mikil bjartsýni hjá mjer. - -
Einn spakur maður, islenskur, hefur tal-
að um, hversu hið hvita mannkyn væri gegn-
júðskað orðið. Er Þaö orð og að sönnu. -
íslendingar eru engir eftirbátar annara
hvitra Þjóða i Þessu efni. júðum Þakka Þeir
bbkmentir sinar,- bókmentirnar, "f jb'regg
Þjóðarinnar". Það er ekkert sjaldgæft að ts-
lendingar Þakki Það hebreskum áhrifum að
sögur voru ritaðar, Eddurnar geymdar - og
rimur kveðnar. - Slik er Þá frægð "söguÞjóð-
arinr.ar".
Þegar tekið er tillit til Þess, hversu
einskorðuð Öll mentun hefir verið við Þarfir
kirkjunnar og hvað hún hefir verið einvöld
i Þeim efnum i öllum löndum, Þá má islenska
Þjbðin hrósa happi yfir Þvi, hversu vel henni
hefur tekist að beina anda sinum á snið við
snb'rur hinnar alkunnu kristnu kúgunar, Þann-
ig að hjer urðu til bbkmentir slikar sem Is-
lendingasögurnar og rimurnar. En Það er aug-
ljbst, hverju Það er að Þakka, Þvi nefnil.
að íslendingar urðu aldrei nógu kristnir til
Þess að láta fjötrast andlega. Þessvegna
tbku menn á ritöld að rita sögur um heiðnar
hetjur. Þessvegna rituðu menn ekki á hinu
heilaga máli kirkjunnar, heldur á máli öð-
ins, heiðinni tungu. Og vist Þurfti vit til
Þess.
Það er augljós sönnun á Þessari staðhæf-
ingu minni, að eftir Þvi, sem kirkjunni óx
fiskur um hrygg i landinu, dofnaði yfir hinu
andlega iifi Þjbðarinnar, Og loks sofnaði ¦
Þjbðin svo að segja alveg i faðmi hinnar Ka-
Þblsku krikju, sofnaði - og dreymdi illa. -
pá. var litið skrifað á Islandi og. litið kveð-
ið annað en lofkvæði um Mariu og annað fólk
hebreskt.- En Þó lifði ennÞá i glæðunum,hin-