Skólablaðið - 14.03.1931, Qupperneq 5

-5-
ilsvert nýmæli Þetta er.
Að svo mæltu vil jeg biðja skólastjórn og
aðra viðkomendur, að taka Þetta mál til at-
hugunar i fullri alvöru.
B,jöm Sigurðsson.
J Á T I! I N G .
Mjer finst Það vera. heldur litið hnoss
i himnariki að klæðast rykkilini,
fái jeg Þar aldrei ástarkoss
og aldrei dropa' a.f lireinu brennivini.
Þvi Þó jeg fái meinla.ust messuvin
og megi Þamba' af sliku sem mig lystir,
held jeg ekki hressist sála min
slik h\igarbót er litil er mann Þyrstir.
Þá vil jeg heldur vera. á himniim snauður
af vini hreifur leggjast - alveg dauður
og sofa um eilifð sætt og blitt og rótt.
Og glóhærð mær, með ungum, hvitum armi,
engilhrein, mig dregur sjer að barmi
og segir: "Sofðu vinur. G-óða nótti" - -
S. Einarsson.
-----x------
LEIÐRJETTIFG.
í blaðinu "Neista", sem dreift var um
skólann skömmu fyrir jól, er deilt á rit-
stjóm Skólablaðsins, fyrir að hafa neitað
eimorn nemandammi um að taka. grein eftir hann
i blaðið, vegna Þess hve róttæk hún var.
Mig grunar að útgefendur "Neista" eigi
hjer við grein eftir Snorra Hallgrimsson,sem
hann afhenti mjer, og bað um rúm i blaðinu
fyrir. Blaðið var komið til fjölritara Þegar
mjer barst greinin og fullskipað. Sagði jeg
Snorra frá Þessu, og um leið, að við skild-
um birta greinina i næsta blaði, sem út kaani,
en mundum Þá gera okkar athugasemdir við
hana. Þótti ritstjórninni greinin heldur
hrákasmiði og full af sleggjudómum, svo að
við Þóttumst ekki sjá okkur fært að birta
hana athugasemdalaust.
Snorra. Þótt ver að greinin gæti ekki kom-
ið i Þessu blaði, og bauð jeg honum Þá, að
taka Það mál, er greinin fjallaði um, inn á
næsta Framtíðarfund og honum um leið fram-
sdgu i málinu. Fjellst hann á Þetta,en kvaðst
Þá ekki ætla að birta. greinina.
Þetta er sagan, sögð, eins og hún bar við.
Sölvi Blöndal.
VIÐ SAHDINN BÚA DRAUGAR, -
Við sandinn búa draiagar, og sifelt er Þar
reimt,
og sandurinn á feikn af harma-1jóðum.
Þvi sjórinn hefur árum saman grafið Þar og
geymt,
- hann geymir lika ennÞá bein frá ýms™
Þj óðum.
Við sandinn búa draugar, og sjaldan er Þar
rótt,
er særinn varpar nSTri fórn á land.
Þvi margt er, sem að velkist Þegar niða,-
dimm cr nótt,
og neyðist til að lenda upp við kuldalegan
sand.
Við sandinn búa draugar, en ekki mennskir
menn,
i myrkrinu Þeir brugga. svika ráðin.
Lönguim hafa. hrakist og hrekjast Þangað enn,
hreystimenn og kappar, sem er draugum
helsta bréðin.