Alþýðublaðið - 22.01.1924, Blaðsíða 3

AL3ÞÍÐUBLA
á
Frá Þjzkalandi,
T alsímanotendur
eru beÖDir að leiðrétta basaar preDtvillur í nýju símaskránDÍ:
Á bls. 46 stendur: 160 Brynja, verzl., Laugaveg 24,
en á að vera: 1160 — — —>—
Á bls. 115 stendur: 884 Slökkviliðsstöðip,
en á að vera: 884 Sjómannastofan.
Á bls. 11 stendur: Blaðaslœyti. Gjaldið er x/2 ey:rir,
en á að vera: -- — >2% —
Bæknr og rit,
send Álþýðablaðlnu.
Guðmundur Friðjónsson:~KxéUÍ-
glæðnr, sex sögur. Reykjavík.
Bókaverzlun Sigurðar Kristjáns-
sonar. 1923. — Höfundurinn
tekur ekki fyrir það í formálan-
um fyrir þessari síðustu bók
sinni, að hann >nemi ekki ný
lönd i þessum sögum«, enda er
og ekki svo. Et stórt er á litið,
má komast svo að orðum, að
þær séu eins og hinar smásög-
urnar hans, sem hafa verið að
koma út undanfarin ár. I>að er
líka alveg eðlilegt. Skáldið er
nú hnigið á etra aldur, Iíkam-
lega og andlega, og einkenni
hans um máiíar, efniameðferð og
efnisval þegar orðin rótgróin.
í>ar með er ekki sagt, að þau
séu neitt farin að sölna. Þau
geta vfsast um nokkra hrfð enn
borið blóm og ávöxtu, og með-
an er nokkurs að njóta, þótt
eiginlegt nýnæml verði ekki
lengur á borð borið. Til upp-
bótar er aftur þetta: Fegurð og
hreinlelki í máli Guðmundar Frið-
jónssonar þarf ekki að kvíða
ellibliknun. Hann hefír löngu
unnið af þsim þau örlög.
Næturlæknir í nótt (22. jan.)
Jón Hj. Sigurðsson, Laugavegi
40. Sími 179.
Aldurhniginn þýzkur prentaii
í Altenburg (S. A,) í Þýzkalandl
skrifar ritstjóra Alþýðublaðsins
26. dez. f. á. meðal annars á
þessa leið:
>Bar&ttan miili atvinnurekenda
og verkamanna mun standa yfir
lengi enn, áður en roði af nýj-
um degi. Sem stendur eru horf-
ur hér í Þýzkalandi svo slæmár.
að líklega dregur bráðlega til
harðlegrar baráttu. Hér í Alten-
burg hata um 200 prentarar og
setjarar af 250, sem hér hafa
aðsetur, verið atvinnulausir sfðau
í júlí í sumar, og er ekki útlit
fyrir, að úr því batni á nálægum
tíma. Það stafar af þvf, að kaup-
geta alls almennings er mjög
þorrin. En ekki þetta eltt, heid-
ur og alt ©£ hátt verðíag á öll-
um nauðsynjavörum er orsök
neyðarinnar. Að því, er mig
áhrærir, sem nú er 75 ára að
aldri, vinn ég að vfsu enn, en
með styttum vinnutíma íyrir
minkað tímakaup. Ég hafi því
mjög orðið að draga við mig.
— Svo að þér sjáið betur,
hversu báglega er f raun og
veru ástatt í þýzka ríkinu nú,
Edgar Bioa Burrougha: Sonur Tarzana,
XVI. KAFLI.
Dagarnir liðu skjótt hjá Meriem á nýja heimilinu. I
fyrstu vildi hún um fram alt halda inn i skóginn og leita
að Kórak. Bwana, eins og hún nefndi húsbóndann,
aftraði þess, að hún færi strax, með þvi að senda menn
til þorps Kovudoos til þess að grenslast um, hvar karl-
inn hefði fundið stúlkuna, og hvort hann vissi um,
hvemig á henni stæði. Bwana lagði rikt á við formann
fararinnar að spyrja Kovudoo um, hvort hann kannað-
ist nokkuð við þann, sem stúlkan nefndi Kórak. Skyldi
höfuðsmaðurinn leita vandlega, ef nokkur fótur væri
fyrir sögu þessari. Bwana var vís um, að Kórak væri
hara imynduð vera, er byggði heila stúllcunnar. Hann
hólt, að raunir hennar hefðu truflað minni hennar, en
þegar hann kyntist henni betur 0g sá, að framferði
hennar henti á alt annað en það, að hún væri biluð á
geðinu, braut hann heilann mjög um sögu hennar, sem
kom honum i stökustu vandræði.
Kona hvita mannsins, sem Meriem hafði skirt „My
Dear,“ eins og hún hafði heyrt Bwana nefna hana i
fyrsta sinn, var eigi að eins ant um þessa ungu skógar-
dis vegna einstæðingsskapar hennar, heldur tók hún
við hana ástfóstri vegna sakleysis hennar 0g gæða. Og
Meriem þótti brátt vænt um þessa ágætu konu.
Mánuður leið, áður en sendiboðarnir komu aftur, —
mánuður, sem hafði gert að minsta kosti hálf-mentaða
manneskju úr litlu stúlkunni viltu. Meriem lærði
enskuna fljótt, þvi að þau hjónin töluöu ekki arabisku
við hana. Þau vildu láta hana læra ensku og byrjuðu
strax á þvi verki.
Saga höfuðsmannsins gerði Meriem þungt i skapi um
stund, þvi að þorp Kovudoos hafði verið mannlaust, 0g
hvemig sem hann leitaði fann hann ekki svertingja i
sköginum Hann hafði um tima slegið tjöldum hjá þorpinu
og leitað þaðan i nágrenninu að Kórak, en það bar
heldur engan árangur.
Hann hafði hvorki séð apa eða apamann. Meriem
vildi fyrst leggja sjálf af stað og leita Kóraks, en B>vana
aftraði henni. Hann ætlaði sjálfur að fara, sagði hann,
eins fijótt og hann gæti, 0g loksins lót Meriem undan,
en mánuðir liðu, sem hún þvi nær á hverri klukkustundu
talabi úm að finna Kórak.
Hún var nú -sextán ára, en hefði vel getað verið
nitján ára. Hún var frið sínum, dökkhærð, litfríð, fjörleg
og lipur i hreyflngum. Hún bjó nú yfir harmi sinum í
hljóði og mintist ekki á hann. Hún þráði Kórak stöðugt,
og margt varb til þess ab minna hana A hann.
Meriem talaði nú ensku ágætlega og skrifaði hana
og las hana lika. Einu sinni talaði „My Dear“ við hana
á frönsku, og henni til undrunar svaraði Meriem á
sama máli, — hægt að visu 0g hikandi, en þó á ágætri
„Tarzan“, „Tarzan snýr aftur", „Dýr Tarzansí*
Hver saga kostar að eins 3 kr„ — 4 kr. á betri
p ppír. Se.Ddar gegn póstkröfu um alt land. Látiö
ekki dragast aö ná í bækurnar, því að bráðlega
hækka þær I verði. — Allir skátar lesa Tarzan-
sögurnar. — Fást á afgreiðslu Alþýðublaðsins,