Landneminn - 01.02.1948, Blaðsíða 9

er*nþá. Enn var eftir nógur matur fyrir hundrað
soltna munna.
Hann hélt ennþá í handfangið á fiskstofu-
^yrunum. Ef hann sæi sér færi, mundi hann
e*nn góðan veðuidag kaupa sjálfur stóra tunnu
fu.Ha af kattfiski og éta hvern einasta.
— Hvaða asi er á þér, Kandís-Jói?
— Má engan tíma missa, hvíti herra, tefjið mig
ekki.
Næturvörðurinn kippti opnum handjárnun-
um og þreif í handlegginn á honum. Kandís-Jói
l*opaði undan.
— Eg býst við það sé bezt fyrir mig að taka
Pig fastan. Það mundi spara mikil óþægindi.
Eg er búinn að fá nóg at' því að elta negra í
slagsmálum um alla borgina á hverju laugar-
dagskvöldi.
— Eg hef aldrei á ævi minni gert flugu mein,
Evíti herra. Og ég kem áreiðanlega ekki af stað
slagsmálum. Þér hljótið að hafa í huga annan
uegra, hvíta herra. Yður hefur áreiðanlega skjátl-
azt. Ég kom aðeins við í framhjáleiðinni, ég
er að finna stúlkuna rnína.
~ Ég vil nú samt ekkert eiga á liættu og loka
Ng inni til mánudagsmorguns. Réttu út hend-
Urnar, negri, svo ég komi á þig járnunum.
Kandís-Jói hörfaði. Gula stúlkan var hon-
Um rík í huga. Hann langaði ekkert að skipta
:i henni og járnrimlaklefa. Hann hörfaði.
— Ég skýt á þig, negri. Eitt skref í viðbót, og
eg hleypi af.
—■ Hvíti herra, ég bið yður, æ, lofið mér að
lifa. Ég skal hætta við að tefja til þess að borða,
eg skal taka til fótanna út úr borginni. Því ég
er aðeins á leiðinni að finna stúlkuna mína áð-
ur en sólin kemur upp á mánudagsmorgun.
Kandís-Jói hörfaði. Næturvörðurinn fleygði
frá sér handjárnunum og þreif byssuna. Hann
þiýsti á gikkinn, og Kandís-Jói féll.
— Það var ekki nein ástæða til að gera þetta,
Hvíti herra. Ég er bara stór, svartur negri með
hvika fætur.
Fólk kom hlaupandi, en sumt sneri við og
l'ói’ aðra leið. Sumir staðnæmdust og liorfðu á
Kandís-Jóa, þar sem hann þuklaði fæturna á sér
bl að vita, livort þeir gætu borið hann. Hann
átti enn eftir tvær mílur upp á fjallshrvgginn.
Fólkið þyrptist í kring, og næturvörðurinn
stakk á sig byssunni. Kandís-Jói reyndi að standa
upp til að halda niður götuna. Gula stúlkan
beið við dyrnar hjá sér og stóð á öndinni.
— Hvíti herra. Mér þykir sannarlega fyrir að
þér s^y.auu purra aö sKjora á mig. Eg hef aldrei
ónáðað hvítt fólk, og það átti ekki að ónáða
mig. Það er til lítils að lifa, ef svona á að fara.
Ég býst við ég verði að blása á ljósið og hverfa.
Fáið þið mér aðeins ábreiðu svo ég geti hulið
þessi bein.
— Haltu kjafti, negri, sagði hvíti herrann. Ef
þú heldur áfram þessu kjaftæði verð ég að taka
aftur upp byssuna og flýta fyrir þér.
Fólkið hörfaði frá til að standa ekki of nærri.
Næturvörðurinn studdi fingrinum á gikkann
til að vera viðbúinn, ef á þyrfti að halda.
— Ef svona á að fara, þá víkið úr vegi fyrir
Kandís-Jóa, því að hér kem ég.
E. H. F.
Jór. Eristófer:
(Brot)
Fyrir gluggum úti ymur
ömurlegur þeyr. —
Hlusta ég með hik í brjósti —
hlusta á hvað 'ann seir.
Mcelir hann í myrkum rómi:
Merktir eru þeir,
þessir, sem að þýðast nafnið:
32 —
Meðan íslenzk móðir kennir
mögum sínum dáð,
þeirra smán með þessum orðum
þýdd skal verða og tjáð:
Meira en heiður móður sinnar
mátu gullið þeir —
þý, er saman þýðast heiti:
32 —
LANDNEMINN 9