Landneminn - 01.10.1948, Blaðsíða 13

fyrir penny, en þegar sviðiö birtist, þá lá hausinn á
Maríu á gólfinu, en böðullinn bjó viðstöðulaust með
«'»xi í bakið á henni. Þá var og svonefnt jukebox, en
það er nokkurskonar grammófónn sem hægt er að
spila á eina plötu fyrir penny. Maður ýtir á takka
og þá kemur lagið sem beðið er um. Ég ætlaði að
blusta á Lionel Hampton leika Flying Home, en fékk
í staðinn Victor Silvester með Amor. Við vorum nú
húnir að fá nóg af maddömunni Tussaud og fórum út.
I dýragarðinum.
ÞeGAK VIÐ komum út í garð, var það okk-
ar fyrsta verk að leita að gildaskála, því við vorum
orðnir svangir eins og siður er í Bretlandi nú á tím-
um. Sígaretturnar voru að verða búnar og útlitið
ekki gott. Það er ógurlegt sígarettuhallæri í landinu,
og verða menn að standa í biðröðum lengi á morgn-
ana ef takast á að ná í sæmilega eitraðar sígarettur.
Vondar tyrkneskar tegundir er hægt að fá allvíða,
en þær eru flestar óreykjandi, enda stendur nú á
veggjum járnbrauta og strætisvagna: No smoking, not
even Abdullah. — Það fór eins og okkur hafði grun-
að, það var biðröð í gildaskálanum. Bretar eru mestu
biðraðamenn heimsins, og virðast jafnvel kílómetrar
af slíku ekki raska ró þeirra. Til marks um ástandið
birti Daily Mail mynd af 15 þúsund mönnum í bið-
röð og þar voru aðeins tveir reykjandi. Ég held að
þeir hafi verið að kaupa miða að krikketkeppni.
Við tókum okkur stöðu í röðinni og að lokum
fengum við te og samvizku. Síðan fórum við að skoða
dýrin. Við byrjuðuin á eiturslöngum og lagardýrum.
Slöngurnar eru margar hinar fegurstu ásýndum, en
yfirleitt latar, og nenna ekki að hreifa sig. Aftur á
móti eru fiskar hinir fjörugustu og synda fram og
aftur í upplýstum körum. Horfðum við lengi á liina
fjölskrúðugu litadýrð þeirra, en þarna var hægt að
Isjá flestar tegundir heims. Var mjög fróðlegt að
kynnast fáfræði sinni í fiskafræðinni, en flestir gera
sér að góðu að þekkja sundur þorsk og ýsu. Það er
ótrúlegt hvað fiskar geta verið fallegir, og ég held
að í sæmilega vel lýstum sjó hljóti að vera mikið
fallegra en á þurru landi.
Við fórum á bundavaði framhjá fuglabúrunum, en
lögðum megináherzluna á spendýrin. Fyrst skoðuðum
við nílhesta og gíraffa, en nílhestar eru furðulega
Ijótar skepnur. Tvær hlussur lágu á vatnsbakka og
virtust sofa; var ekki nokkur leið að fá þær til að
rumska, nema önnur virtist ætla að glenna upp vinstra
augað, en liætti svo við það. Gíraffarnir sem bjuggu
þarna í næsta búsi voru aftur á móti hinir spengi-
- --------—~—'— -------~ ----------
Stefán Hörður Grímsson:
Kvöldvísur um sumarmál.
Yfir mófjallið rauða
bláhvítu ljósi stafar
nýmáninn fölur á brá.
Oti af fjörum brúnum,
vesturfallinu knúin,
ómar í logni hvítu
harpa í djúpum sjó,
harpa, sem leikur undir
vorkvöldsins slœðudansi
dapurt og glatt í senn.
Moldin dökka, sem geymir
lík hinna týndu blóma,
blóma, sem hönd þín snerti,
aftur er hlý og fersk.
Rökkur fellur á augu
kvöldsins og önnur blárri
handan við glötuð vor,
verður að einu og rennur
saman kvöldið og mynd þín
hljóð og fögur sem minning,
hrein og hvít eins og bœn.
legustu, stærri og tignarlegri en maður gerir sér í
hugarlund við lestur náttúrufræðinnar. Það var lield-
ur ekki vond lykt af þeim eins og flestum öðrum
skepnum þarna, einkum hýenum og svínum.
Skapstilling óargadýra.
SVO GENGUM við um spendýrasvæðið, rif j-
uðum upp fyrir okkur dýrafræðina og vorum betur
að okkur heldur en í fiskhöllinni. 1 fílahúsinu var
aðeins einn hvítur og ræfilslegur fíll í vondu skapi
og frussaði á okkur þegar við gengum framhjá. í apa-
búsinu var hinsvegar gleði og glaumur. Apar eru
mestu fimleikaskepnur sem sögur fara af, og verður
lítið úr Olympíumeisturum í samanburði við þá.
LANDNEMINN 13