Landneminn - 01.10.1948, Blaðsíða 17

r abb
Nú er komið hrímkalt haust. —
Viðfangsefni æskunnar hafa tekið
miklum hreytingum, síðan við hitt-
umst seinast. — Skólapilturinn, sem
í sumar var önnum kafinn við að
stinga sniddu og
mylja grjót í púkk,
svo að vegir landsins
mættu lengjast, býr
sig nú undir að
stinga þá sniddu
vizkunnar og mylja
það grjót þekkingarinnar, sem hver
og einn verður að leggja fram. ef
braut hans til æðri mennta á ekki
að reynast ófær í slagviðri næstu
prófa. Og sessunautur hans þarna i
skólastofunni á sömu verkefni fyr-
ir höndum, en stendur samt allmiklu
verr að vígi að leysa þau, þar eð
liann lenti í búmmkasti bjargræðis-
tímans fyrir norðan, kom til baka
næstum eins auralaus og hann fór,
hvernia hon-
Jafnmikil um má takast að
huaqun standa straum af
báðum. námskostnaðinum, á
varla fyrir tóbaki í
frímínútum, bölvar í Idjóði dutlung-
um blutaðeigandi fisktegundar,
strengir þess heit að fara aldrei oft-
ar á síld, — fer samt áreiðanlega aft-
ur á síld næsta sumar. Engu að síð-
ur ætti þó eitt að vera báðum þess-
um pillum jafnmikil huggun, sú
staðreynd sem sé, að bekkurinn
þeirra stendur heilu númeri nær
endanlegu takmarki en sá í fyrra,
ígert ráð fyrir, að hvorugur bafi
fallið í vor). •—- Og ekki má gleyma
bekkjarsystur þeirra, henni sem í
sumar var kau])akona uppí sveit, stóð
á engjum alla vikuna og hamaðist
með hrífu, en brá sér á ball í Ung-
mennafélagshúsinu
Nœrri um helgar og dans-
stappaði aði kannski svo lengi
trúlofun. við einn af hinuin
ungu bændum hér-
aðsins, að nærri stappaði trúlofun.
Viðfangsefni hennar eru nú ekki
lengur fagurgrænir flekkir, sem
þarf að þurrka, heldur bláköld
bókarfræði, sem þegar í upphafi
virðast skrælnuð af þurrki; —- svo
eru auðvitað áhyggjur af því vanda-
máli, sem nefnist sokkaleysi, og
almáttugur guð, verður ekki dans-
æfing á laugardaginn kemur? —
Bóndinn ungi slær nú ekki lengur
safaríkt gras á góðum velli, heldur
ber hann það í fang-
Öhrakið inu fyrir skepnur sín-
hey. ilm- ar, óhrakið hey, ilm-
andi hey. andi hey, vandlega
verkað fyrir áhrif
þeirrar sömu sólar sem veilt hafði
roðanunr í kinnar ungu stúlkunn-
ar kvöldið góða, þegar þau döns-
uðu svo lengi eftir Tondeleyo, að
nærri stappaði trúlofun á balli í
Ungmennafélagshúsinu, Tondeleyo!
—- Og sjómaðurinn ungi, sem í
sumar var á misheppnaðri vertíð
fyrir norðan, býr sig nú enn til á-
taka í von um vel-
Þannig heppnaða vertíð fyrir
breytast sunnan. — Þannig
verkefnin. breytast verkefni
æskunnar eftir árs-
líðum, færast úr vegavinnu í
kennslustofur, frá slælti í fjárhús,
af einum landshluta yfir á annan.
Skólahús, sem í sumar voru auð
og tóm, óma nú af æskuglöðum
hlátrum. Á engjum, sem í sumar
ómuðu af æskuglöðum hlátrum, er
nú autt og tómt. Þungamiðja at-
hafnalífsins leggst á útvegsbæina
sunnanlands. Það færist kyrrð yfir
þorpin þar nyrðra, hinn vopnaði
rússneski síldveiðifloti horfinn á
braut — svo er guði fyrir þakkandi
— og ritstjórar Siglfirðings fara að
lagast á taugum. —
Ösk um Landneminn óskar
gœfu og öllum íslenzkum
gifturík störf. æskulýð gæfu og
gifturíkra starfa á
komandi vetri. Megi skólafólkinu
vel takast að stinga þá sniddu og
mylja það grjót vizku og þekkingar,
sem tryggir menntaveginn fyrir
áföllum í slagviðri prófanna. Megi
bóndanum unga vel nýtast ilmandi
heyið svo að hlaðan hans standi
fyrningafull að vori. Megi sjó-
manninum unga vel vegna á vertíð
þeirri, sem nú fer í hönd. — Og
megi ritstjórar Siglfirðings aftur
öðlast þá taugaró, sem Rússar sviftu
þá fyrripartinn í sumar.
Stolið - stœlt -
írumsamið.
Framhald af 9. síSu.
stolið af hans beztu vinum því ykkur
að segja erum við Kristján aldavinir.
Prívat segi ég þessum vini aS hörmungar
hans eru þó rétt að byrja, því ef ekkert
óvænt gerist hamfletti ég þig einsog
dauðan hmda í næsta blaöi fyrir um-
mæli þín um fegurðina og allt það,
Kristján skáld.
En ég er illa svikinn ef þetta dugir ekki
til að starta ljótri vísu norðanlands um
mig persónulega nema skáldið sé því
verr haldiö af andarteppunni.
Siggijóns.
Snidda
vizkunnar
og grjót
þekkingar-
innar.
LANDNEMINN 17