Unga Ísland - 01.04.1918, Blaðsíða 3

UNGA ÍSLANÖ
27
leita þeirra til að búa ból handa
börnunum sínum smáu. — Eg sá
fénaðinn dreifa sér um hagana, hnar-
reist hrossin héldu leik um sveit,
lömbin léltfætt léku mæðrum hjá, og
folöld ung með fjölbreyttum litum,
alt fagnaði vorinu. Sólskinið lék um
Eyjarnar bláu, þar sem þær risu upp
úr hafinu og prýddu útsýnið. En eitt
var það, sem varpaði nokkrum
skugga á alla fegurðina í augum
mínum, eg sá stór sár á blessaðri
ælljörðinni kæru, sem voru naktir
sandar og gróðurlausir blettir. Aður
Iandið fegra var, þegar skógur klæddi
grundirnar. Ó, mikil er eftirsjón í
lionum. Eg óskaði þess að spá skálds-
ins rættist, þegar hann segir: »Sú
kemur tíð, þá sárin foldar gróa,
sveitirnar blómgast, akrar hylja móa«.
Betur færi að spáin yrði áhrýnsorð.
Það ætti að vera eilt aðalhlutverk
Ungmennafélaganna og annara góðra
félaga, að leggja fram lið og krafta
til að lækna sárin og lífga upp lund-
inn; en þau eru að vísu fátæk og
smá, en með góðum samtökum og
öruggum vilja er furða hvað ávinst.
Fögur er sveitin í sumardýrðinni, og
dýrðlegt er að ganga út um grund-
ina um morgunstund, þegar blómin
vakna af næturblund, og breiða út
krónurnar og blöðin, en þegar kvöldið
er komið sjást blöðin lögð saman og
blómin farin að sofa; þá er úti alt
kyrt og hljótt, fuglarnir þagnaðir og
búnir að stinga höfðinu undir væng-
inn, einliversstaðar úti á víðavangi,
»og sefur þar hver á sinni grein, sæll
til morguns næsta«.
Þá er sólin að siga til viðar og
kvöldroðinn skín svo fagur; þetta
hlýlur öllum að þykja tignarleg feg-
urð. t*á er sem öll náttúran njóli
hvíldar, og »hýrt á öllu hvílir heiðrík
aftankyrð«.
Flestir munu finua trygð hjá sér
til æskustöðvanna, öllum á að þykja
vænt um sveitina sína, sem hefir
verið þeirra vöggu griðastaður; öll-
um hlýtur að vera fóslurfoldin, sem
borið hefir okkur á brjóstum sér, kœr;
en kærasti blelturinn verður eða á
að vera sveitin manns og lieimaþúfan,
og við hana verða flestar endurminn-
ingar bundnar.
Og þeir, sem berast með tímans
straumi, burtu úr sveitakyrðinni út í
hringiðu kaupstaðalífsins, þeir eiga
altaf að geyma minningu sveitar sinn-
ar í brjósti og minnast hennar með
hlýjum huga, og umfram alt að
verða ekki líkir þeim, sem taka á
sig uppskafningsgerfi og skammast
sín fyrir að vera ættaðir úr sveit.
Gleymum ekki sveitinni okkar, en
styðjum heldur að því að hún
blómgist og batni.
Náttúran í kringum okkur er auðug
af fegurð, og alt það sem fyrir augun
ber, sýnir glögglega hina meistaralegu
stjórn á stóru og smáu, og að dásam-
leg eru Drottins verk, og dýrðlegt er
þau að skoða, Eitt góðskáldið okkar
hefir sagt þetta:
Ein bók er lil af fróðleik full,
með fagurt letur, skýrt sem gull,
og indæl bók í alla staði,
með eitthvað gott á hverju blaði.
I.es glaður þessa góðu bók,
sem guð á himnum saman tók;
liún stendur opin alla daga,
og indælasta skemlisaga.
Eg var nú að lesa í góðu bókinni,
eða með öðrum orðum, þegar eg hafði
virt fyrir mér sumardýrðina, þá varð
eg þess fullviss með sjálfum mér, að
enginn skóli væri eins mentandi og
soeilalifið.
Sælan mesta sem eg veit
sumardagur upp i sveit,
blessuð sólin björt og heit,
blóm í laut og liaga;