Unga Ísland - 01.06.1919, Blaðsíða 6

46
UNGA ÍSLAND
mikils metnir. Við getum orðið kon-
ungsþjónar og stórmenni.« En skyldu
nú drengirnir hafa hugsað eða talað
svona? Nei, því fór fjarri. Þeir elsk-
uðu þjóð sína og ættjörð. Þeir trúðu
á guð Abrahams, Isaks og Jakobs,
og vildu þjóna honum. Þeir vildu
ekki lifa eins og heiðingjar. Það voru
þeir vissir um. Þeir voru góðir dreng-
ir, ráðvandir og kjarkmiklir.
En hvað áttu þeir til bragðs að
taka. Konungurinn hafði skipað þelta,
og hann var ekki við lamb að leika
sjer. Þegar hann vildi eitlhvað, þá
þorði enginn að hafa á móti þvi eða
koma með athugase..idir. Þeir, sem
óhlýðnuðust lionun", gátu átt á hæltu
að missa höfuðið.
Ætli drengirnir hafi látið hugfall-
ast? Kvörtuðu þeir og kveinuðu?
Reiddust þeir og kreptu hnefann?
Ekki er það nefnt. Þeir fóru skyn-
samlega að. Þeir treystu guði. Daníel
fór á fund hirðmannsins, sem átti að
sjá um þá, og bað þess kurteislega,
að þeir mættu halda sínum gömlu
lifnaðarháttum. Sagði hann að þeir
vildu ekki neyta víns, eða matar
þess, er konungur og hirðin lifði á.
Hirðmaðurinn hefir sjálfsagt verið
rjettsýnn maður. En það var mikil
áhælla fyrir hann að veita drengjun-
um þctta leyfi. Iíonungur hafði sjálf-
ur ákveðið, hvernig fara skyldi með
þá. Fengi hann að vita, að breytt var
út af boðum hans, var hirðmannin-
um dauðinn vís. Samt lofaði hann
drengjunum að gera tilraun í 10 daga.
Ef þeir litu þá eins vel út og þeir,
sem lifðu á víni og kræsingum, vildi
hann veita þeim leyfið. Það fór ágæt-
lega. Eftir 10 daga voru ísraels-
drengirnir útlitsbestir allra. Þannig
losnuðu þeir við að iþyngja sjer með
mat og vini heiðingjanna.
Svo rann hinn mikli dagur upp,
þegar þeir áttu að ganga fyrir konung.
Hirðmaðurinn leiddi þá fram. Ætli
þeir hafi nú staðið þar, og horft nið-
ur fyrir sig, skjálfandi af hræðslu?
Þeir þurftu þess ekki, þvi að þeir
höfðu notað tímann vel. Þeir höfðu
ekki legið i leti, eða skemt sig á of-
áti og ofdrykkju, eins og algengt var
við hirðina. Þeir gátu talað mál
landsbúa fullum fetum. Konungurinn
talaði við þá, og prófaði þekkingu
þeirra. Og hann komst að raun um,
að þeir voru duglegustu drengirnir í
skólanum. Þeir voru greindari og
betur að sjer en allir aðrir. Enginn
gat jafnast á við þá.
Finst ykkur ekki að þetta hafi verið
hugprúðir drengir? Þeir ljelu ekki
selja sig, og þeim fjellst ekki hugur.
Þeir skildu hvað er mikils vert, og
hvað er hjegómi. Þeir elskuðu land
sitt og þjóð, og treystu guði. Slíkir
unglingar verða nýtir menn.
Við vitum að Daníel tók síðar þáll
í ríkisstjórninni. Hann varð spámað-
ur og guðs vinur. Nafn hans gleym-
ist aldrei.
Þegar þið hafið tómstund, þá skul-
uð þið taka biblíuna, finna Daníels-
bók og lesa fyrsta kapítulann. Þar er
sagan af Daníel og fjelögum hans.
(Pýtt úr »Magne«).
V. G.
Vorvísur.
Sumariö úr sólskins átt
sigrast brátt á hjarni.
Sólin þá á himni liátt
hlær við hverju barni.
Pykir jafnan árdagsyl
okkur gott aö flnna.
Vertu ætiö óöfús til
eitthvað parft aö vinna.
Bráöum koma’ um kaldan sjá
kærstu landsins gestir.
»Gleðilegt sumar« syngja þá
sólskríkjur og þrestir.
Pór. Jónsson.