Bergþór - 01.12.1963, Blaðsíða 5

Desember 1963
B E R G Þ Ó R
5
Frá Hveravöllum.
Kjalhraun, Svartárbotna og
Gránunes að austan og skyldi
gista í Fossrófum næstu nótt.
Hlutverk okkar Guðna var
austurhelmingurinn, en hinir
fóru vestur úr. Af okkur er það
að segja, að við fórum suður
Kjalhraun, sinn hvoru megin
við Kjalfell og hittumst við
kofatóft, sem er suðaustan við
það. Skiptum við okkur þar
aftur, Guðni leitaði Gránunes,
en ég leitaði Svartárbotna.
Komum við í Fossrófur um
dimmumót og höfðum enga
kind fundið. Var þá komið ofsa
rok af suðaustri með bleytu-
hríð. Gengum við frá hestum
okkar í hesthúsinu og var
ærin þar og virtist una hag
sínum vel enda hafði hún nóg
að bíta og brenna. Fórum við
síðan í kofann og þökkuðum
okkar sæla að vera komnir í
húsaskjól, því alltaf herti veðr-
ið. Fyrsta verk okkar var að
hita á katlinum, bæði handa
okkur og félögum okkar, sem
ókomnir voru. Tókum við síð-
an hraustlega til matar enda
var af miklu að taka, því hann
var allur hjá okkur.
Svo leið tíminn og klukkan
var farin að ganga átta og enn
voru félagar okkar ókomnir.
Við hituðum annan ketil af
kaffi í þeirri von að þeir
myndu koma. Við vorum orðn-
ir leiðir af að vita af þeim úti í
slíku veðri og geta ekkert að-
hafst til hjálpar ef eitthvað
hefði komið fyrir þá, en það
varð að hafa sinn gang úr því
sem komið var. Er ekki að orð-
lengja það að þeir komu ekki
fyrr en kl. 10 um kvöldið. Þá
var riðið í hlaðið og urðum
við kofabúar himinlifandi að
heimta þá heila á húfi úr slíku
foraðsveðri og náttmyrkri. Tók
um við nú við hestum þeirra
og komum þeim í hús, svo þeir
kæmust sem fyrst í húsaskjól
til að draga af sér vosklæði og
fá sér hressingu. En nú var orð
ið kalt á katlinum og var ekki
laust við að við yrðum fyrir
aðkasti vegna þess, en allt jafn-
aði það sig fljótlega. Ferðasaga
þeirra félaga var í stórum drátt
um á þessa leið.
Allt gekk tíðindalaust í Þjófa
dah, en þar er sæluhús frá
Ferðafélaginu. Áðu þeir þar um
stund og fengu sér bita, sem
þeir höfðu með sér, en bjugg-
ust að því búnu til ferðar á ný.
Ekki höfðu þeir langt farið, er
þeim verður litið upp í Rauð-
koll, sem er hátt fjall norð-
vestan við Þjófadali, og sjá þar
þá þrjár kindur í hlíðinni. Urðu
þeir nú harla kátir og hófust
þeir þegar handa að ná þeim.
En þær voru ekki alveg á því
að láta ná sér og fór ein í ó-
göngur þarna í fjallinu. Þó fór
svo um síðir, að þær urðu að
láta í minni pokann. Settu þeir
þær inn í sæluhúsið meðan þeir
leituðu Fögruhlíð. Voru þeir
fljótir að því og héldu svo hið
bráðasta aftur til sæluhússins.
Þegar þangað kom var að skella
á ofsarok og bleytuhríð. Áttu
þeir nú eftir að koma kindun-
um í Fossrófur og þar að auki
áttu þeir að leita suður með
Fúlukvísl að Þverbrekkum. Þar
sem nú var orðið áliðið dags
og stutt eftir af birtu, ákváðu
þeir að sleppa frekari leit, en
fara með kindurnar skemmstu
leið. Fóru þeir nú austur með
Kjalfelli og komu kindunum
við illan leik í kofatóftina þar.
Var þá veðrið orðið mjög vont
og kindurnar rákust ekki
lengra. Hlóðu þeir nú upp í
dyrnar eftir föngum en héldu
síðan á ný út í bylinn og nátt-
myrkrið. Fóru þeir með Kjal-
fellskvíslinni niður í Gránunes
til að vera vissir um að fara
ekki af réttri leið og þaðan
beint í Fossrófur. Kindurnar,
sem þeir félagar fundu þennan
dag, voru 2 ær norðan úr Húna
vatnssýslu og lambhrútur úr
Hrunamannahrepp.
Sunnudagur: Þegar við vökn-
uðum um morguninn, var veð-
ur óbreytt frá deginum áður.
Var nú ákveðið að ná í kind-
urnar í kofatóftinni við Kjal-
fell. Gekk það greiðlega og vor
um við búnir að því skömmu
eftir hádegi. Heldur voru þær
mjóslegnar, einkum lambið,
enda hafa þær verið búnar að
þola harðrétti nokkuð lengi.
Enn hélzt veðrið óbreytt, og var
svo allan daginn. Fórum við
því ekki út úr húsi nema til að
gefa fé og hestum. Lifðum við
þarna kóngalífi og mátti engu
muna að menn ætu ekki yfir
sig. Annars höfðum við meðul
við öllu mögulegu enda er það
sjálfsagt inn á reginfjöllum.
Mánudagur: Veðrinu hafði
nú slotað og var komið bjart-
viðri og frost. Höfðum við nú
hröð handtök við að búa okkur
af stað, því við vorum vel fyr-
irkallaðir, þar sem við vorurr.
búnir að hvíla okkur næstum
heilan dag. Nú skal leita með
Jökulfalli, Svartá og Fúlukvísl
í Hvítárnes, sem er næsti nátt-
staður.
Var nú skipt verkum. Tveir
fóru með kindurnar, sem nú
voru orðnar 5, og trússahestana
niður með Svartá. Einn fór
með Jökulfallinu og einn með
Fúlukvísl og kom það í minn
hlut. Skyldi ég einnig smala
það, sem eftir var á laugar-
daginn.
Gekk þetta allt eftir áætlun
og fannst engin kind þennan
dag. Um kvöldið fór að snjóa,
en þá voru allir komnir í húsa-
skjól. 1 Hvítárnesi gerðum við
okkur glaða stund þetta kvöld,
eftir því sem efni stóðu til. Var
nú tekið fram allt það bezta,
sem menn höfðu í fórum sín-
um, því nú fer að síga á seinni
hluta fjallferðarinnar og ekki
þykir gott að reiða mikið af
nesti til byggða aftur. Allur var
sá gleðskapur samt í hófi og
var engum meint af, hvorki ut-
an né innan. Sungin voru mörg
falleg ljóð þessa stund, því all-
ir vorum við félagar sæmilegir
söngmenn, þó ekkert hefðum
við hljóðfærið til að fara eftir.
Þriðjudagur: Við vöknuðum
hressir og endurnærðir þennan
morgun. Veðurútlitið var ekki
sem bezt, gekk á með dimmum
éljum og var kominn talsverð-
ur snjór. Nú skal leita um-
hverfis Bláfell í Fremstaver og
er það löng leið. Mötuðumst
við nú í skyndi, gerðum hreint
húsið og héldum svo af stað
með allt okkar hafurtask.
Reyndist seinfarið suður fyrir
Hvítárbrú, einkum fyrir kind-
urnar, bæði af snjó og byli. En
færð og veður fór batnandi þeg
ar á daginn leið og náðum við
í björtu í Fremstaver. Fundum
við 2 kindur til viðbótar um
daginn.
Þarna áttum við góða nótt í
hinu nýja húsi, sem hreppur-
inn lét byggja síðastliðið haust.
Er það vel úr garði gert og
öllum til sóma, sem að því
stóðu.
Miðvikudagur: Þá er runn-
inn upp síðasti dagur ferðarinn-
ar og er veður allgott. Nú á að
leita suður að Sandá og svo
Hólaland að afréttargirðingu,
sem er skammt fyrir innan
Kjóastaði. Tveir menn áttu að
koma til móts við okkur við
Sandá, en þeir voru farnir sök-
um þess að við vorum á eftir
áætlun. Höfðu þeir leitað nokk
uð af því svæði, sem átti að
leita þennan dag. Eitthvað
fundu þeir af fé, en ég man
ekki hve mikið. Af okkur er
það að segja, að við fundum
enga kind þennan dag og vor-
um við komnir að Kjóastöðum
kl. 3 um daginn.
Þá er þessari ferðasögu lok-
ið. Ég hef reynt að skýra frá
í stórum dráttum, hvernig eft-
irleit gengur til. Eins og sjá má
var þetta engin svaðilför og er
það mest að þakka því hvað
færðin var góð á afréttinum
þrátt fyrir óhagstæða tíð.
Þetta var mín 21. ferð í eft-
irleit og vil ég nú að lokum
nota þetta tækifæri til að
þakka þeim mönnum, sem með
mér hafa verið í þessum ferð-
um bæði fyrr og síðar, fyrir
ánægjulegar samverustundir.
Ingvar Ingvarsson,
Hvítárbakka.