Vér mótmælum allir - 01.03.1946, Síða 6

Einn er sá aðili á íslandi, annar en Jónas
Jónsson frá Hriflu, sem opinberlega hefur fagn-
að tilmælum Bandaríkjastjórnar um herstöðvar
hér á landi — og það er dagblaðið Vísir í Reykja-
vík. Skrif Vísis undanfarið um landvarnarmál
okkar íslendinga hafa verið slík, að líkast er því
sem ritstjórar blaðsins hafi hætt að vera íslenzk-
ir.
Blaðið hefur þráfaldlega birt svæsnar grein-
ar, þar sem þess er krafizt, að við íslendingar af-
sölum okkur um langa framtíð yfirráðarétti á
þýðingarmiklum landssvæðum á okkar eigin
landi í hendur voldugrar stórþjóðar, sem þykist
þurfa og vilja fá þessi landssvæði undir hernað-
arbækistöðvar. Ritstjórar blaðsins sjá glögglega
þann hag, sem Bandaríkjunum er að því að hafa
herstöðvar á íslandi, en koma ekki auga á, að slík
fríðindaveiting á friðartímum til handa hvaða
hernaðarþjóð sem er — einnig Bandaríkjunum
— er algjör uppgjöf á nýfengnu sjálfstæði okkar
íslendinga og beint afsal yfirráðaréttar okkar yf-
ir okkar eigin landi.
íslendingum blöskrar liið dæmalausa virðing-
arleysi ritstjóra Vísis fyrir sjálfstæði þjóðar sinn-
ar, þegar þeir í ritstjórnargreinum sínum líkja
sjálfstæði íslenzku þjóðarinnar við dauða geit
(Vísir, 16. nóv. ’45). íslendingum finnst líka eitt-
hvað bogið við hugsanagang ritstjóranna, þegar
þeir leggja áherzlu á það í skrifum sínum, að
hlutleysi sé íslenzku þjóðinni algerlega einskis
virði (Vísir, 21. marz ‘46). Ekkert í skrifum
þeirra vekur þó meiri furðu en liið sífellda stagl
þeirra um vestrið. í vestur ætla ritstjórarnir með
landið og þjóðina, hvað sent tautar, og viðkvæð-
ið á vesturleiðinni er þessi klassiska setning: ,,í
sjálfstæðisbaráttunni vorum við á heimleið í
vestur“ (Vísir, 9. febr. ‘46).
Lítum nokkuð nánar á skrif Vísis. Rök Vísis
fyrir því, að við íslendingar eigum að leyfa
Bandaríkjunum (og jafnvel Bretlandi!) að hafa
hér bækistöðvar, eru þessi:
Haji pessar þjóðir ekki slíkar stöðvar hér
á landi til umráða, bíða okkur meiri hörm-
ungar en nokkurn mann getur órað jyrir,
með pvi að pá verða átökin ef til vill háð
fyrst að einhverju leyti á islenzkri grund í
stað pess, að um varnarbaráttu í lofti og legi
yrði ella að rœða, sem okkur gœti reynzt
nógu skaðleg út af fyrir sig. (Vísir, 21. marz
1946).
Skýrt og greinilega sjá ritstjórar Vísis fyrir nýja
styrjöld, og þeir vilja forða íslenzku þjóðinni frá
hörmungum hennar. Hvort sem liorfur eru á
nýrri styrjöld eða ekki, er hverjum heilvita
manni ljóst, að þessi rök Vísis eru hreinustu fals-
íök. Það eitt, að við íslendingar búum einir
hersetu, eða alger yfirráð erlends ríkis, landinu
fyrir beztu. Þeir virðast ekki muna, að þá er ís-
land hefir verið sem frjálsast, hefir hagur þess
verið beztur.
Við verðum að vona, að slíkir menn spilli ekki
mikið út frá sér, þótt þeir séu ekki einangraðir.
Við treystum, að þjóðin skynji fláræði tungu
þeirra og hlusti ekki á róg þeirra um fósturjörð-
ina, en láti þá fá makleg málagjöld.
Að lokum vil ég taka það fram, sem ég hef
þegar að nokkru leyti gert, að það hlýtur að vera
heilög skylda hvers íslendings að vinna að því
eftir mætti, að brottflutningi erlends hers af ís-
landi verði sem fyrst lokið.
Það mun og, ef að líkum lætur, giftudrýgst
fyrir alla, sem hlut eiga að máli.
Skáldið mælti:
„Sú pjóð, sem i gcefu og gengi vill búa,
á guð sinn og land sitt skal trúa“.
Enn trúa íslendingar á guð sinn og land sitt.
Þeirri trú geta ekki illar tungur, ómaklegar þess
að mæla íslenzkt mál, svipt þá.
6 VÉR MÓTMÆLUM ALLIR!