blaðið - 30.06.2007, Page 29

blaöió
LAUGARDAGUR 30. JÚNÍ 2007
29
LÍFSSTÍLLSPJALLIÐ
bladid@bladid.net
En þegar við komum á tjaldstæðið
var tjaldið okkar horf ið. Við fundum
það síðan tómt úti í skurði.
Sumarið er tíminn þegar
fólk þeysist um landið
og fer í útilegur. Þessar
ferðir geta verið hin
besta skemmtun. Oft
kemur eitthvað upp á
sem gerir ferðina sérlega
eftirminnilega. Blaðið
hafði samband við fimm
þjóðþekkta einstaklinga
sem allir höfðu farið í
mjög eftirminnilegar
útilegur. Sögurnar eru
mjög fjölbreyttar og það
er Ijóst að það er hægt
að lenda í ýmsum ævin-
týrum á ferðalögum víða
um landið.
Brynja Þorgeirsdóttir
fréttamaður
Tjaldinu stolið
á landsmóti
„Eftirminnilegasta útilega sem ég hef
farið í var á Landsmóti hestamanna sem
var haldið á Hellu árið 2004. Við eyddum
rúmum klukkutíma í að tjalda með
erfiðismunum. Að því loknu ákváðum
við að blása upp vindsængina svo að við
þyrftum ekki að gera það um miðja nótt.
Við vorum ekki með neina pumpu með
okkur svo að við skiptumst á að blása
í hana og það tók heila eilífð. Á meðan
einn blés í vindsængina lá hinn blár í
framan, loftlaus og reyndi að jafna sig.“
Brynja segir að þau hafi verið fégin
þegar tjaldið var loksins komið upp
og búið var að blása í dýnuna. „Við
skemmtum okkur alveg frábærlega á
þessu móti. Þegar við ætluðum að fara
að sofa hugsuðum við okkur gott til
glóðarinnar að leggjast á þessa fínu vind-
sæng. En þegar við komum á tjaldstæðið
var tjaldið okkar horfið. Við fundum
það síðan tómt úti í skurði. Svefnpok-
arnir og maturinn voru horfin en það
versta af öllu var að vindsængin var líka
horfin. Við fengum inni hjá kunnin-
gjafólki sem var með nóg pláss. Ég verð
samt enn reið þegar ég hugsa til þeirra
sem rændu tjaldinu og ekki síst vind-
sænginni sem kostaði okkur næstum
lungun þetta kvöld,“ segir Brynja að
lokum.
Eftirminnilegasta útilegan?
Vill gleyma
útilegu í Húsafelli
„Það eru tvær útilegur sem koma upp í
hugann. Önnur þeirra er mér mjög minn-
isstæð. Þó að ég sé alltaf að vona að ég
gleymi henni þá tekst mér það ekki. Eg fór
fyrir tuttugu árum í Húsafell um verslun-
armannahelgi og tók með mér kassa af
brennivíni. En það sem ég fékk út úr þeirri
ferð var það að ég man ekkert frá henni.
Ég fékk bronkítis og ég rófubeinsbrotn-
aði. Minningarnar frá þessari ferð eru tré,
Bubbi að spila, Eiríksjökull í fjarska og það
var kalt.“ Grímur bætir við að það sé í lagi
að tala um þetta núna þar sem svo langur
tími sé liðinn frá þessari ferð.
Önnur útilega sem er Grími eftirminni-
Ieg er þegar hann fór fyrir nokkrum
árum ásamt börnum sínum á Pæjumót á
Siglufirði. Hann segir að í þessari ferð hafi
hann áttað sig á hvað annes Norðanlands
þýðir. „Því það var sól og blíða í Skagafirð-
inum en þegar við keyrðum út fjörðinn til
Siglufjarðar var þar við frostmark. Eftir
að hafa gist eina nótt í tjaldi neyddumst
við til að keyra í bæinn um miðja nótt því
lítill sonur minn fékk astmakast í þessum
kulda,“ segir Grímur sem annars ætlar
að vera fyrir vestan í sumar og fara á
Hornstrandir.
í drullusvaði
í Þórsmörk
„Ég hef aldrei verið mikil útilegukona. En
þegar ég var átján eða nítján ára gömul þá
ákvað ég að það væri alveg upplagt að fara í
Þórsmörk um verslunarmannahelgina, þar
sem ég hafði aldrei farið neitt um verslun-
armannahelgi. Það var alveg frábært veður
um allt land, 30 stiga hiti og heiðríkja. En
í Þórsmörk var alveg ausandi rigning alla
helgina. Það áttu allir von á því að það yrði
einnig sól og blíða í Þórsmörk og því kom fólk
ekki einu sinni með tjöld með sér. Þannig að
um nóttina sváfu örugglega hátt í 70 manns
í 5 manna tjaldinu mínu. Eg ætlaði að taka
verslunarmannahelgina með stæl og vera alla
helgina. En ég var bara eina nótt og Þórsmörk
varð að einu drullusvaði og forarpytti. Ég
pakkaði saman á hádegi daginn eftir og fór
heim. Þar með var sjarminn yfir verslun-
armannahelgi og útilegu alveg horfinn. Ég
hef hvorki farið í tjaldútilegu eða verslunar-
mannahelgarferð síðan og ég reikna ekki
með því að ég fari í bráð. Eg er búin að prófa
að fara í útilegu og mér líkaði það alls ekki.“
Guðlaug bætir því við að lokum að henni finn-
ist rnjög notalegt að fara í bústað eða gista á
bændagistingum víða um landið en útileg-
urnar heilli ekki eins mikið.
Stríðsástand
á Halló Akureyri
Ólafur segir að það séu nokkrar útilegur
sem komi til greina sem hans eftirminni-
legasta útilega. En þó sé ein sem standi upp
úr en það sé þegar hann fór ásamt fleirum
á Halló Akureyri sem var þá haldin í fyrsta
sinn. „Við fórum hópur af ungu fólki frá
Reykjavík til þess að vera með götuleikhús
og ýmiss konar uppákomur á hátíðinni. Við
vorum með stíft prógramm yfir daginn af
skemmtiefni fyrir börnin. Við gistum í gamla
íþróttahúsinu sem var rétt fyrir neðan tjald-
stæðið. Þegar leið á fyrstu nóttina fóru lætin
og djöfulskapurinn að ná tökum á hátíðar-
gestum. Mörg tjöld á tjaldstæðinu stóðu þá
í ljósum logum. I góðum hug klæddum við
okkur í búninga, vorum á stultum og fórum
út á meðal fólksins. En við hörfuðum rnjög
fljótlega á bak við girðingu sem skildi að tjald-
stæðið.“ Ólafur segir að það hafi ríkt nokkurs
konar stríðsástand. „Við vorum blásaklaust
fólk úr miðbæ Reykjavíkur sem ekki hafði
áður kynnst kraftinum í landsbyggðinni.
Þetta var samt svakalega garnan og við fórum
þrisvar eða fjórum sinnum aftur á hátíðina
til þess að skemmta.“ Þrátt fyrir þetta segist
Ólafur ekki vera mikill útilegumaður. En þó
gæti verið að hann skellti sér í útilegu í sumar
í góðra vina hópi og með gítarinn í för.
Þurfti að
flýja veðrið
„Fyrir nokkrum árum fórum við fjöl-
skyldan ásamt vinafólki okkar í útilegu í Héð-
insfjörð. Það er ekki hægt að komast þangað
nema gangandi eða sjóleiðina og við völdum
að fara sjóleiðina. Þetta var alveg stórkostleg
ferð fyrir þær sakir að veðrið var svo einstak-
lega gott. Það var alveg bongóblíða, 22 stiga
hiti og sól. Við skelltum okkur ásamt hund-
inum okkar í vatnið í firðinum og syntum
þar. Það var mjög skemmtileg lífsreynsla að
synda í þessu vatni með hundinn við hliðina
á sér. Um kvöldið grilluðum við lambalæri
með því að grafa holu og elda það þannig. En
þegar við vorum byrjuð að elda bárust okkur
þær fréttir að það væri slæmt veður í aðsigi
og okkur var ráðlagt að taka niður tjaldið.
Við ákváðum að fara til Siglufjarðar á undan
áætlun og við fengum far með mönnum
sem voru þarna við veiðar. Við tókum því
lærið upp úr holunni og pökkuðum því inn í
plastpoka og það var svo klárað að borða það
á Siglufirði. Það var gott að við komum okkur
í burtu því það gerði mjög slæmt veður um
nóttina. Aðra stundina syntum við á sund-
fötum í vatninu og hina stundina þurftum
við að flýja veðurofsannSiv segir því að
þessi ferð líði henni seint úr minni.