blaðið - 30.06.2007, Síða 33

blaðió
LAUGARDAGUR 30. JÚNÍ 2007
33
og hann gerði þetta fyrir mig en
sagði ekki neitt. Seinna sagði hann
mér að hann hefði talið að ég hefði
verið í áfalli eftir slysið og jafnvel
með hálfgerðu óráði. Hann hefði
þó hringt í einn þeirra manna sem
voru á listanum og fengið staðfest
að vit væri í erindi mínu.
Ég hryggbrotnaði mjög illa og
auk þess brotnuðu báðir ökklar og
andlitið var skaddað. Það vildi mér
til happs að Rögnvaldur Þorláksson
læknir var á spítalanum þegar ég
var fluttur þangað. Rögnvaldur var
harður nagli og ekki allra. Hann
var að fara af vaktinni þegar hann
heyrði lækni segja að fætur mínir
væru svo brotnir að það yrði að
taka þá báða af. Rögnvaldur, sem
hafði átt í einhverjum útistöðum
við lækninn, hnussaði og sagði:
„Það verður ekkert mál að bjarga
þessu“. Rögnvaldur tók að sér
verkið og lagði á sig fjórtán tíma
aðgerð við að tjasla mér saman
nóttina eftir slysið. Hann ákvað að
bjarga fótunum því hann hafði von
um það að ég gæti staðið í fæturna
í framtíðinni þótt ég myndi senni-
lega ekki geta gengið að neinu ráði.
Ég var tvo mánuði á Borgarspít-
alanum og lá þar með Jóni félaga
mínum sem náði heilsu með
tímanum. Síðan var ég fluttur upp
á Grensásdeild þar sem ég dvaldi
um tíma. Þar áttaði ég mig á því
að ég var lítið slasaður miðað við
flesta sem þar voru. Herbergisfélagi
minn þar var jafnaldri minn sem
var lamaður frá hálsi og niður úr.
Hann hafði engar áhyggjur af líf-
inu. Það sama átti við um mig.“
Tvö ár í hjólastól
Lífþitt hlýtur að hafa riðlast
mjög eftir þetta slys?
„Ekki svo mjög. Eg tók þessu
af jafnaðargeði,J)að var ekkert
annað að gera. Eg átti mikið af
góðum vinum og fjölskylda mín,
sérstaklega móðir min, stóð þétt
með mér. Ég var í námi i Mennta-
skólanum í Reykjavík og Guðni
rektor heimsótti mig á spíydann
og sagði mér að hafa ekki áhyggjur
af náminu, hann skyldi sjá til
þess að ég gæti stundað skólann
vandræðalaust. Hann stóð við þau
orð og færði bekkinn minn niður
á jarðhæð þar sem ég komst leiðar
minnar í hjólastól. Ég lauk stúdents-
prófi og hafði fyrir slysið hugsað
mér að læra skurðlækningar. Eftir
slysið gerði ég mér grein fyrir því
að það væri útilokað að ég gæti
sinnt vinnu sém skurðlæknir fastur
við hjólastól. Ég vissi að ég yrði að
velja mér fag sem ég gæti setið við.
Tannlækniitgar urðu fyrir valinu
og ég hóf nám í Háskóla íslands.
Ég var tæp tvö ár í hjólastól
meðan ég beið eftir að brotin
myndu gróa. Ég hafði alltaf góða
von um að komast á fætur en hvort
ég ætti eftir að geta farið leiðar
minnar að vild var ekki vitað. Ég
reyndi að æfa mig í að ganga þótt
ég gæti ekki einu sinni staðið í lapp-
irnar. Ég stóð upp úr hjólastólnum
til að geta verið uppréttur. Ég
reyndi og prófaði. Eg bjó í húsi sem
var ekki aðgengilegt fyrir hjólastól
og varð að skríða til að komast inn
á baðherbergi.
Svo fékk ég mér göngugrind og
þjálfaði mig sjálfur í að ganga upp
á nýtt því ég hafði ekki aðgang
að þjálfun á Grensásdeild á þeim
tíma. Rúmum tveimur árum eftir
að ég lenti í slysinu gat ég gengið
óstuddur."
Heldurðu að viljastyrkurinn
hafi hjálpað þér?
„Viljastyrkurinn og hjálp góðs
læknis. f uppskurðinum gerði Rögn-
valdur hluti sem höfðu ekki verið
reyndir áður. Eftir þetta urðum við
vinir og hann viðurkenndi seinna
fyrir mér að það hefði ekki verið
nein heilbrigð skynsemi í því sem
hann gerði. En það skilaði árangri
og það skiptir öllu máli.“
Hef aldrei horft til baka
Varstu aldrei á þessum tíma
við það að gefast upp?
„Þegar maður stendur frammi
fyrir vandamálum þá reynir maður
Það er Ijóst að
það eru sterk
öfl í kringum
okkur. Ég er viss
um að þau hafa verið
með mér þegar ég lifði
slysið af og það að ég
skuli vera þar sem ég er í
dag, tuttugu og sjö árum
seinna, er nokkuð sem
ætti ekki að vera hægt.
að leysa þau, með hörkunni ef þess
þarf. Ég væri ekki þar sem ég er í
dag nema vegna þess að ég hugsa á
þennan hátt. Ég hef aldrei horft til
baka, ég horfi einungis fram á veg.“
Trúirðu að œðri máttur hafi
hjálpað þér?
„Ég hafði á tímabili mikinn
áhuga á spíritisma og fór stundnm
á miðilsfundi í London án þess að
segja nokkrum frá því og upplifði
þar ýmislegt sem er engin leið að
skýra. Það er ljóst að það eru sterk
öfl í kringum okkur. Ég er viss um
að þau hafa verið með mér þegar
ég lifði slysið af og það að ég skuli
vera þar sem ég er í dag, tuttugu
og sjö árum seinna, er nokkuð
sem ætti ekki að vera hægt. Æðri
máttur hlýtur að eiga einhvern þátt
í því.“
Finnurðu fyrir sársauka í dag?
„Ég finn alltaf fyrir einhverjum
sársauka í fótum og baki en það
skiptir bara engu máli. Ef ég léti
sársaukann hafa áhrif á mig þá
legðist ég í rúmið. Ég hef aldrei
viljað taka verkjalyf svo eina ráð
mitt er að bægja sársaukanum frá
mér. Það geri ég með því að hugsa
Þegar maður
stendur
frammi fyrir
vandamálum þá
reynir maður að leysa
þau, með hörkunni ef
þess þarf. Ég væri ekki
þar sem ég er í dag nema
vegna þess að ég hugsa
á þennan hátt. Ég hef
aldrei horft til baka.
ekki um hann. Ef ég sest niður og
hugsa um sársaukann þá finn ég
sterklega fyrir honum, en ef ég
hugsa ekki um hann þá finn ég
hann ekki.
Á aðstoðarprófessorsárum
mínum í Bandaríkjunum rannsak-
aði ég í mörg ár, ásamt félögum
mínum, hvað veldur því að sumir
ráða við sársauka og aðrir ráða
ekkert við jafnmikinn sársauka.
Það er enn verið að leita að skýr-
ingum en ákveðnar hugmyndir
eru um að genin ráði þessu. f
þessum rannsóknum gerðum við
fíka sáffræðirannsóknir á fólki til
að kanna hvað annað gæti ráðið
þessum mismun á því hvernig fólk
bregst við sársauka. Þá kom í ljós
að þrjóska og viljastyrkur nýtast
til að bægja frá sér sársauka eða
lifa með honum. I Bandaríkjunum
halda þessar rannsóknir áfram og
Bandaríkjastjórn hefur tífaldað
fjárstuðning til þeirra. Þetta eru
gríðarlega spennandi rannsóknir."
Tækifæri og tilviljanir
Þú hefur náð mjög langt íþínu
fagi en hefur aldrei kennt við
Frábœr sumartilboö
Mikiö úrval af
eldhúsborðum & stólum
Sí
o

Suprima
90x200cm 33.280,- áður ÁÆbuG.
1 20x200cm 42.400,- áður 53.0Uu
1 40x200cm 49.360,- áöur 61.7UÖ.
Opið virka daga 10 til 18
laugadaga 11 til 16
HUSGAGNAVERSLUN
TOSCANA
SMIÐJUVEGI 2. KOP S:5 87 6090
HÚSGÖGNIN FÁST EINNIG I HÚSGAGNAVAL. HÖFN S: 478 2535