Fréttablaðið - 08.12.2012, Síða 30

8. desember 2012 LAUGARDAGUR| HELGIN | 30
Lífrænar mandarínur frá Sikiley, grænmeti frá Sól-heimum, egg í stykkjatali, ólífuolía frá Ítalíu, ítalskt jólabrauð, pottar, pönn-ur og pasta af bestu teg-
und; það er sannarlega margt sem
ber fyrir augu í Frú Laugu, bænda-
markaðnum sem hjónin Arnar
Bjarnason og Rakel Halldórs dóttir
settu á laggirnar haustið 2009.
Draumurinn var gamall, á náms-
árunum á Ítalíu kynntust þau því
að kaupa vörur beint frá bændum
og heilluðust af því fyrirkomulagi.
Það blundaði því lengi með þeim að
auðvelda Íslendingum aðgengi að
vörum beint frá íslenskum bændum,
en mörg ár liðu áður en þau hrintu
hugmyndinni í framkvæmd.
Þurfti hrunið til
„Við fundum að Íslendingar voru
ekki tilbúnir og ekki var jarð-
vegur fyrir slíka verslun þegar við
fluttum heim,“ segir Rakel. „Eftir
hrunið fannst okkur margt breyt-
ast og við afréðum því að hrinda
hugmyndinni í framkvæmd. Við
fórum að svipast um eftir húsnæði
og höfðum augastað á þessu hér, en
misstum það í hendurnar á öðrum.
Sá rekstur varði ekki lengi þannig
að þegar aftur bauðst að leigja það
slógum við til. Hér erum við í hverf-
inu okkar og okkur fannst mjög
mikilvægt að bænda markaðurinn
okkar yrði hverfisverslun.“
Rakel hefur gefið sér tíma í mikl-
um önnum til þess að setjast niður
með blaðamanni Fréttablaðsins. Við
setjumst niður í gluggakistu í versl-
uninni Frú Laugu. Yngsta dóttirin
Ellen Elísabet er með í för og situr í
fangi móður sinnar. Hún er sjö mán-
aða og rétt að fara að byrja vist hjá
dagmóður. Önnur börn þeirra hjóna
eru Gréta, sextán ára, Halldór, 10
ára, Áslaug Birna 5 ára og María
Anna 2 ára eru í skólum og leikskól-
um. Verslunin er lokuð eins og venja
er á mánudögum en eiginmaður
Rakelar, Arnar, er á hlaupum við
að taka á móti vörum eins og aðra
mánudaga. Það þarf að raða í hillur
og á borð og gera allt tilbúið fyrir
vikuna. Þar fyrir utan er verið að
leggja lokahönd á útibú Frú Laugu
sem opnar brátt við Óðinsgötu 1.
„Við ætluðum okkur ekki sérstak-
lega að færa út í kvíarnar en vegna
endurtekinna fyrirspurna viðskipta-
vina okkar fórum við að leita að
hentugu húsnæði niðrí bæ og þetta
rak á fjörur okkar,“ segir Rakel sem
sinna mun verslunarrekstri á Óðins-
götu, en hún verður nú í fyrsta sinn
í fullu starfi hjá Frú Laugu, hætti
nýverið hjá Safnaráði þar sem hún
hefur verið framkvæmdastjóri
síðan þau fluttu heim eftir sex ára
dvöl á Ítalíu og í Bandaríkjunum
árið 2003.
Kynntust í Verzló
Byrjum á byrjuninni, hvernig kynnt-
ust þið Arnar? „Við vorum saman
í bekk á fyrsta ári í Verzlunar-
skólanum, árið 1988. Þaðan lá leið
mín yfir í MH en við héldum sam-
bandi og byrjuðum saman þegar við
vorum nítján ára, og höfum verið
saman síðan,“ segir Rakel.
Að loknu stúdentsprófi 1992
lá leiðin í háskólanám. „Ég var í
stjórnmálafræði og Arnar í tón-
smíðum. Við fórum svo út til Ítalíu
1997, en þar var Arnar í einkatím-
um hjá Atla Ingólfssyni tónskáldi.
Ég var þá heimavinnandi með Grétu
litlu. Við bjuggum í fyrra skiptið á
Ítalíu í agnarlítilli þyrpingu rétt hjá
þorpinu Monghidoro, í Appennína-
fjöllunum, mitt á milli Bologna og
Flórens, en í seinna skiptið í hjarta
Toskana, um kílómetra suður af
Flórens. Þar kynntumst við dásam-
legri matarmenningu Ítala og vönd-
umst því að geta keypt ólífuolíu og
aðrar afurðir beint frá bónda, vínin
sömuleiðis. Þetta fannst okkur alveg
frábært,“ segir Rakel og bætir við
að ítölsk matarmenning hafi heill-
að þau æ síðan. „Einfaldleikinn sem
einkennir hana höfðar mjög mikið
til okkar. Áherslan er á hráefnið,
það fær að njóta sín og því er auð-
vitað mikilvægt að hráefnið sé gott.
Það heillaði mig líka við ítalska
matarmenningu hversu töm hún
er Ítölum. Þeir þekkja sínar hefðir
mjög vel og rétti úr sínu umhverfi
og héraði. Þeir tala mikið um mat
og hafa áhuga á mat og miðla þeim
áhuga til ungu kynslóðarinnar. Í
leikskólanum sem elsta dóttir okkar
var í var börnunum til dæmis kennt
að búa til vín. Þau fóru á vínakur,
tíndu vínber og settu í bala, fengu
svo að traðka á berjunum, eins og
tíðkaðist að gera og aðstoða við vín-
gerð. Afraksturinn var svo seldur til
foreldranna,“ segir Rakel og brosir.
„Að mínu mati væri hægt að gera
mun meira af því að kynna matar-
hefðir og matargerð í íslenskum
skólum. Til dæmis væri hægt að
kenna skyrgerð, búa til sultur og
saft úr berjum og grauta úr grös-
um. Þetta er hluti af menningunni
sem börn hefðu örugglega ánægju
af. Auðvitað getum við foreldrar
séð um þetta en ég held bara að það
væri gott að fá þessa kennslu inn í
skólann líka til að styrkja vitund og
hugmyndir barnanna um menningu
okkar, uppruna og matarhefðir.“
ítalía og Boston
Ítalíudvöl þeirra Arnars og Rakel-
ar var tvískipt, en í millitíðinni
bjuggu þau í Boston. Þar voru þau
í námi en ræktuðu líka matar- og
vínáhuga. Arnar var í doktorsnámi
í tónsmíðum og vann með skólanum
í einni fremstu vínbúðinni í Boston
og þegar heim var komið fóru þau
fljótlega að flytja inn vín. „Við
fluttum inn góð, sum lífræn, vín
frá góðum framleiðendum. Í dag er
áhersla okkar í vínflutningnum að
þróast yfir í eingöngu lífræn vín.
Við fórum líka fljótlega að flytja
inn ólífuolíu og ýmislegt smálegt
sem ekki er framleitt hérlendis.“
Innflutningnum sinntu þau með
Sigríður Björg
Tómasdóttir
sigridur@frettabladid.is
Á VAKTINNI
Arnar og Rakel í
Frú Laugu ásamt
yngstu dóttur-
inni, Elísabet
Ellen, sem er sjö
mánaða gömul.
FRÉTTABLAÐIÐ/VALLI
Ást, heiðarleiki og sanngirni
Rakel Halldórsdóttir og Arnar Bjarnason kynntust þegar þau voru sextán og byrjuðu saman nítján. 21 ári, nokkrum
prófgráðum og fimm börnum síðar er rekstur þeirra á hverfisversluninni Frú Laugu orðinn aðalstarf þeirra beggja.
➜ ... Að mínu mati væri hægt að gera mun meira af því að
kynna matarhefðir og matargerð í íslenskum skólum. Til dæmis
væri hægt að kenna skyrgerð og búa til sultur og saft úr berjum
og grauta úr grösum.