Fjarðarpósturinn - 07.12.1995, Blaðsíða 6

6 FJARÐARPÓSTURINN
Útgefandi:FJARÐARPÓSTURINN hf. Bæjarhraun 16, 220 Hafnar-
fjörður. Símar, ritstjóm 565 I945,auglýsingar 565 1745, símbréf565 0835.
Framkvæmdastjóri: Óli Jón Ólason, ritstjóri: Friðrik Indriðason
hs.555-2355, íþróttir og heilsa: Björn Pétursson, innheimta og dreifing:
Steinunn Hansdóttir, umbrot: Fjarðarpósturinn, prentun: Borgarprent.
Fjarðarpósturinn er aðili að Samtökum bæjar- og héraðsfréttablaða
Oft veltir Iftil þúfa
þungu hlassi
Á bæjarstjómarfundi urðu nokkuð skondnar umræður, sem
þó hafa nokkuð alvaralegan bakgrunn ef vel er gáð. Umræð-
an hófst á fyrirspum Lúðvíks Geirssonar til bæjarstjóra um
hver hefði sent fréttatilkynningu til Morgunblaðsins um að
Sverrir Olafsson hefði verið ráðinn, af Menningarmálanefnd
Hafnarfjarðar, sem forstöðumaður Straums og umsjónar-
maður með Listigarðinum á Víðastaðatúni og sem í leiðrétt-
ingu í Morgunblaðinu daginn eftir var sagt að fréttatilkynn-
ingin væri ekki frá Menningarmálanefndinni komin. í svari
bæjarstjóra kom fram að það væri rétt að fréttatilkynningin
hefði verið send með bréfhaus Hafnarfjarðarbæjar, en óund-
irrituð. Bæjarstjóri sagðist vera að kanna þetta mál, hann
væri nú þegar búinn að útiloka nokkuð marga, en þetta væri
í skoðun.
í framhaldi af þessu spunnust fjörugar og langar umræður
m.a. um ábyrgð fjölmiðla og alla þá möguleika sem nútíma
tækni byði upp á.
Vildu sumir halda fram að fjölmiðlar ættu ekki að birta
fréttatilkynningar nema rannsaka fyrst hvort þær væru ör-
ugglega frá réttum aðila.
Við sem vinnum á fjölmiðlum fáum daglega og stundum oft
á dag fréttatilkynningar um hin ýmsu málefni og oftar en
ekki stendur aðeins undir þessu fréttatilkynningum „nefnd-
in“ eða „stjórnin." Oftast eru þetta nú sakleysilegar tilkynn-
ingar um basar, hlutaveltu, kaffisölu eða annað álíka. Þær
koma gjarnan handskrifaðar á venjulegt skrifblað. En eins
koma tilkynningar um ýmis önnur málefni og þá frá „ábyrg-
um“ félögum, fyrirtækjum eða stofnunum og þá á símbréfi
með bréfhaus. Undir stendur oftar en ekki aðeins „Fréttatil-
kynning.“ Vandinn við þessar tilkynningar er aðallega, að
greina dulbúnar auglýsingar sem menn vilja gjarnan reyna
að koma í blöðin undir þessum formerkjum til að sleppa við
eða rninnka auglýsingakostnaðinn, frá fréttatilkynningum
sem eru til upplýsinga og þjónustu við lesendur blaðsins.
Tiltölulega fáar fréttatilkynningar koma undirskrifaðar með
nafni.
Þessi umræða í bæjarstjórn Hafnarfjarðar, þó kátlega væri á
köflum, bendir vissulega á þann möguleika að illa þenkjandi
fólk geti komið af stað leiðindum og jafnvel vandræðum
með falskri fréttatilkynningu. Stjórnarmaður í félagi, sem
félli við stjórnarkjör, gæti sent inn á bréfhaus félagsins til-
kynningu urn áríðandi fund, basar eða aðra uppákomu og
sett „Stjórnin'1 undir.
Sá senr þetta ritar hefur aldrei látið sér detta í hug að frétta-
tilkynning væri fölsuð. Tími til kornin að huga að því og
hvemig eiga að bregðast við.
I því mikla tækniþjóðfélagi sem við lifunr í bjóðum við heim
miklum möguleikum á alls konar fölsunum. Tæknin fer oft
á meiri hraða en við virðust ráða við. Vonandi förum við
samt ekki fram úr okkur á einhverju sviði.
í þessari frjóu umræðu sem urðu um þetta mál kom ráðning
Sverris Ólafssonar að sjálfsögðu talsvert inn í umræðuna og
vissulega er það dálítið skondið, þó ekki sé meira sagt, að
bæjarstjórn rekur mann og nefnd á vegum bæjarins ræður
hann aftur og þarf ekki samþykki bæjarstjórnar til.
Óli Jón Ólason
Meirihluta-
samstarfið var
eins og stjórn-
laust skip
Rætt við Johann
Pað hefur ekki farið fram hjá
mörgum Hafnfirðingnum að Jó-
hann Gunnar Bergþórsson er að
gefa út bók, nú fyrir jólin. Maður
finnur óttablandna spennu í sumum
og tilhlökkun í öðrum. Hvað segir
hann? Hvað kemur fram í bókinni
um pólitíska andstæðinga? Spennan
liggur í loftinu, það leynir sér ekki.
Jóhann hefur lengi verið á hvers
manns vörum, ekki bara hér í Hafn-
arfirði heldur líka vítt og breitt um
landið. Hann er maður sem litið hef-
ur verið upp til fyrir dugnað og það
hefur líka verið reynt að sparka í
hann þegar hann um stundarsakir
varð undir í lífinu. En hver er hann
þessi umtalaði maður?
Jóhann Gunnar fæddist hér í Hafn-
arfirði, í heimahúsi. Hann gekk í
bamaskóla Hafnarfjarðar, nú Lækja-
skóla, þaðan lá leiðin í Flensborg, þar
sem hann tók landspróf og fór síðan í
MR. Að loknu stúdentsprófi, settist
hann í Háskóla Islands og eftir að hafa
lokið fyrri hluta verkfræði sigldi hann
til Kaupmannahafnar og lauk prófi í
byggingaverkfræði og sem sérgrein
tók hann bæjar- og umferðarverkfræði.
Að námi loknu vann hann í tæpt ár í
Kaupmannahöfn en kom síðan heim
og hóf störf hjá bæjarverkfræðingi
Hafnarfjarðar. Hann vann við skipulag
og eftirlit með framkvæmdum, vann
við aðalskipulag, uppbyggingu gatna-
kerfísins, hitaveitu og vatnsveitu, svo
nokkuð sé nefnt. I apríl 1973 setur Jó-
hann á stofn sína eigin verkfræðiskrif-
stofu og í framhaldi af því fer hann út
í verktakarekstur, þar sem hann m.a.
vann við Hrauneyjarfossvirkjun, Sult-
artangavirkjun, veginn yfir Hraun-
holtshæðina, fyrir Olafsvíkurenni og
þannig má lengi upp telja. Fyrirtæki
Jóhanns, Hagvirki og síðar Hagvirki-
Klettur var stærsta verktakafyrirtæki á
landinu um árabil sem var með 540
manns í vinnu samtímis og eitt árið
með yfir 900 manns á launaskrá. Það
virðist oft gleymast þegar illa er kom-
ið fyrir fyrirtækjum að meta það hvað
mikla vinnu og þær skatttekjur fyrir-
tækið hefur komið með inn í bæjarfé-
lög eins og Hafnarfjörð og til ríkisins.
Mörg af þessum verkefnum var skilað
fyrr en gert var ráð fyrir í verksamn-
ingum. Jóhann er giftur Ambjörgu G.
Björgvinsdóttir, ættaðri frá Norðfirði,
en ólst upp í Hafnarfirði í sömu götu
og Jóhann. Þau eiga 4 böm á aldrinum
19-29 ára.
Pólitík
En hvenær fór Jóhann út í pólitík?
„Eg var nú ekki í pólitík framan af og
mín fyrstu störf fyrir Sjálfstæðisflokk-
G. Bergþórsson
inn var að ég tók, þá óflokksbundinn,
að mér að fara fyrir flokksins hönd í
iðnþróunamefnd Straumsvíkursvæðis-
ins, en þá var verið að huga að bygg-
ingu járnblendiverksmiðju á Islandi og
sem mikill áhugi var á að fá á Straums-
víkursvæðið, en sem fór nú vegna
byggðasjónarmiða upp á Grundar-
tanga,“ segir Jóhann, ég kem svo á
lista flokksins í bæjarstómarkosning-
unum 1974 og er þá í 8 sæti, 1978 er
ég í 6 sæti, 1982 í 20 sæti, enda var ég
þá formaður fulltrúaráðsins. I kosning-
unum 1986 er mér síðan boðið 4 sætið
af uppstillingamefnd flokksins, sem ég
þáði. 1990 er svo prófkjör og þá börð-
umst við Ellert Borgar um fyrsta sætið,
og vann ég þann slag glæsilega.“ Jó-
hann verður þögull um stund en heldur
síðan áfram, „fyrir síðust kosningar
var ég reyndar að hugsa um að hætta,
en þegar Mathiesenamir byrjuðu svo
áróður og herferð gegn mér strax í
ágúst 1993, og tilkynntu að Þorgils
Ottar ætlaði sér fyrsta sætið þá ákvað
ég að fara áfram í slaginn og berjast
fyrir fyrsta sætinu áfram. Þann slag
sigraði svo Magnús Gunnarsson, eins
og kunnugt er með 34 atkvæða mun,
en Þorgils Ottar lenti í 5 sæti.“ Kom
snemma upp ágreiningur hjá þér við
Mathýesenættina? „Já, það má segja
það. Eg hef aldrei verið fyrir það að
láta hringja í mig af einhverjum ráða-
manni og_ láta hann segja mér fyrir
verkum. Eg hef viljað láta málefnin
ráða og myndað mér skoðanir byggðar
á mati á málum. En því miður virðist
það ekki vera stefna þeirra. Þeir hafa
hins vegar verið duglegir við að reyna
gera mig tortryggilegan og notað til
Íess alls konar ráð.“
yrrverandi meirihluti
Þú varst aldrei ánægður með fyrr-
verandi meirihluta? „Nei, ég var það
ekki, en eftir að hann var myndaður þá
var ég heilshugar í starfí, segir Jóhann
og heldur síðan áfram, „ég vildi ráða
ópólitískan bæjarstjóra, taldi það rétt í
stöðunni. Eg vildi líka og fékk það
samþykkt, ræða við kratana, en það
var aldrei farið í þær viðræður af heil-
um hug hjá Magnúsi Gunnarssyni. Það
sem varð svo til að upp úr slitnaði var
að menn voru allt of uppteknir við að
leita að skít úr fortíðinni, þeir máttu
ekki vera að því að vinna alvarlega að
fjárhagsáætlun, hvað þá heldur 3ja ára
áætlun. Þeir eyddu 5 milljónum í mat
afskrifta og í rannsókn viðskiptum við
fyrirtæki sem var farið á hausinn og
það er dálítið furðulegt að 4. ágúst
1994 var Löggiltum endurskoðendum
falið að rannsaka viðskipti bæjarins
við 5 fyrirtæki, en þrátt fyrir fyrir-
bæjarfulltrúa
spumir hefur ekki fengist svör við því
hvenær hætt var við rannsókn á hinum
fjórum og þá hvers vegna. Nei, við
vissum af vandamálunum og það
þurfti að taka á þeim, en ekki vera að
velta sér upp úr því hvers vegna þau
voru þarna. Eg líki þessu stundum
saman við það að ef farið væri með at-
vinnubíl á verkstæði og það kæmi í
ljós að bremsur og fleira væri bilað, að
_þá væri ekki gert við fyrr en búið væri
að finna út af hverju bilunin hefði orð;
ið og hverjum var um að kenna. Á
meðan væri svo bílinn keyrður áfram
með bilaðar bremsur eða látinn standa
á meðan rannsóknin fer fram.
Eins vildi ég að staðið væri við mál-
efnasamninginn, en það var langt í frá
að það væri gert. Þetta var eins og
stjórnlaust skip og það varð að forða
því frá því strandi sem blasti við. Þess
vegna fórum við Ellert Borgar úr sam-
starfinu.“ Jóhann þegir nokkra stund
en segir síðan, „Þeir, Magnúsamir og
reyndar fleiri, hafa verið duglegir að
mata fjölmiðlana af skít um okkur Ell-
ert Borgar og fjölmiðlamir gleypt við,
án þess að leita til okkar um svör. Við
höfum látið þessu ósvarað, en bæði við
og okkar nánusta stuðningsfólk finn-
um að fólkinu í bænum er farið að of-
bjóða.“
Bókin
„Eg ætlaði nú bara að skrifa sögu
Hagvirkis og Hagvirkis-Kletts," segir
Jóhann, þegar ég spyr hann um að-
dragandann að bókinni sem hann er að
fara að gefa út. „Þetta átti að vera saga
um þær framkvæmdir sem þessi fyrir-
tæki unnu, um starfsfólkið, um þá bar-
áttu sem þau áttu við stjórnvöld og þau
miklu umsvif sem voru á vegum þeir-
ra á þeim árum sem þau störfuðu. En
eftir að ég byrjaði hefur margt gerst í
pólitíkinni, svo að skrásetjari sögunnar
krafðist þess að bæta í hana köflum urn
lífshlaup mitt og þær pólitísku vær-
ingjar sem hafa verið í kringum mig.
Við erum nú þessa dagana að ganga frá
henni í prentun og hún kemur út næstu
daga.“ Eru þama uppgjör við ákveðna
menn og ættir? „Það er viss uppgjör í
bókinni. Eg segi frá þessu eins og það
snýr að mér og dreg ekkert undan. Þú
sérð þetta allt í bókinni,“ segir Jóhann
brosandi að lokum. Hann á að vera
mættur á fund viðskiptanefndar Al-
þingis vegna samninga um stækkun ál-
versins eftir nokkrar mínútur og því
ekki til setunnar boðið. Það verða ör-
ugglega margir forvitnir að lesa bók
Jóhanns Gunnars Bergþórssonar.
Sennilega verður ekki logn um hana
frekar en um höfundinn.