Herinn burt - 01.12.1957, Qupperneq 8
8
HERINN BURT
Rithöfundafélag íslands
og Félag íslenzkra myndlistarmanna
BOÐA TIL
FVKD
b n
W 1 ^
til að herða á kröíunni um brottíör bandaríska
hersins írá íslandi
í Gamla Bíói sunnudaginn 8. des. 1957
klukkan 14.00
Reykvíkingar! Sýnið andúð ykkar á hersetunni
með því að fjölmenna á fundinn!
RÆÐUMENN VERÐA:
Gils Guðmundsson, rithöfundur
Guðmundur Böðvarsson, skáld
Jónas Árnason, rithöfundur
Svavar Guðnason, listmálari
Þorvarður Örnólfsson, stud. philol.
Lesið og útbreiðið blað listamanna og stúdenta:
HERINN BURT
Vilborg Dagbjartsdóttir, kennari,
les ættjarðarkvæði
FUNDARGESTIR! Látið nokkrar krónur af hendi rakna við innganginn upp í kostnað af fundinum
Félag íslenzkra myndlistarmanna . Rithöfundafélag íslands
Bréf til þín
Framhald af bls. 5
ekki nema von, að hún heyri
grun sinn hvísla. Og hún heyrir
það. Við höfum svikizt um að
gera þau átök, sem þarf til að
rétta okkur við eftir hið langa
hernám og allan þann glundroða
sem það hefur valdið. í stað þess
að gera sér þetta ljóst, gerast nú
margir til þess að ganga um hvísl-
andi að eldri og yngri og segja,
að ekki muni verða hægt að lifa
á íslandi, ef herinn fer. Það verði
hrun, það verði atvinnuleysi o. s.
frv.
Mér hefur skilizt á þér, að sá
eini beygur, sem þú hefðir af her-
setunni væri vegna umgengni
æskunnar við hermennina, vegna
hins síglymjandi útvarps frá
þeim á hverjum vinnustað og
vegna áhrifa enskrar tungu á
móðurmál okkar. Víst getur þessi
hætta verið til staðar, en hin er
þó miklu verri ef þeim fer fjölg-
andi, sem missa trú á því, að
hægt sé að lifa menningarlífi á
íslandi, nema með því eina móti
að leigja það Bandaríkjamönn-
um. En því miður, ég held þeim
fari fjölgandi. Hver sem efast um
að svo sé, ætti að hlusta á fólk
tala, án þess að segja mikið sjálf-
ur. Reyndar mun hver, sem það
gerir, finna til sársaukans, sem
ég gat um í upphafi. Það er ekki
þjáningarlaust fyrir neinn að
heyra talað um það sem eitt-
hvert hjálpræði, sem hver skyni-
borinn maður ætti að vita að hef-
ur orðið mest til bölvunar.
Nú er ekki fyrir það að synja,
að Bandaríkjamenn kunni ein-
hvern tíma að flytja her sinn frá
íslandi af sjálfsdáðum. Margt
getur gerzt ólíklegra og er ein-
mitt sennilegt. Hér skal engum
getum að því leitt, hvernig þess-
um herunnendum hér kann þá
að líða. En þó að svona fari, þá
hvorki getum við né megum bíða
þess. Hjá okkur hallar stöðugt á
ógæfuhlið og verður verra að
rétta sig við eftir því, sem lengur
dregst. Herinn verður að fara.
Eins og þú hlýtur að sjá, megum
við illa við því, að stór hópur
fólks fari að ímynda sér, að ekki
sé liægt að lifa í landinu án at-
vinnu, sem herinn veitir. Sú í-
myndun er fullkomin blekking
og af hinni verstu gerð, því að
af öllu þessu herstöðvabraski höf-
um við fyrr og síðar hlotið um-
fangsmikla bölvun. Herinn verð-
ur að fara strax og útrunninn er
samningur hans hér. Síðan get-
um við farið að byrja aftur þar,
sem við vorum stödd áður en
þessi ósköp dundu yfir.
Stefán Jónsson