Verkamannafélagið Hlíf 30 ára - 09.01.1937, Síða 7

Verkamannafélagið Hlíf 30 ára - 09.01.1937, Síða 7
VERKAMANNAFÉLAGIÐ HLÍF 7 Æskan hyllir starf brautryðjand- - n«»Æ.nwaan»»i.'. - •» • _>im ■■wam anna og hvetur til nýrra baráttu. Efttr Ólaf Jónsso varaformann F.U.J. iHafnarf þiggjenda. Skuldlaus útgerð gengur allvel, en útgerð, sem e:r stofnað tíl mjeð lánum, mest- tmegnis eða einvörðungu, á í vök,' að verjast. Þeir, sem kaupa fisk- inn, hafa verkafólk til þess áð verka hann, og horga því kaupið með vörum, hafa flestir góðan hagnað, og hafa hóp um sig af verkafólki. Sumt af því fólki sér ekki hag í að ganga í varka- mannafélög og fylgir vinnuveit- endum oft að málum. Fátt af fólkinu skildi til fulls tilgang félagsskaparins. Kröfur á- hugamannanna koma fram í því að krefjast kauphækkunar, en fáir hugsuðu um að bæta verzl- unina. Það þótti sjálfsagt að skifta við kaupmenn og greiða þeim kauphækkunina i hækkuðu vöruverði þeirra lífsnauðsynja, sem hjá þeim voru teknar. Margt var fólkið andlega ó- þroskað, tortryggið, og hélt, að sá maður, sem gerðist talsmaður að einhverjum nytjamálum, miundi gera það í eigingjömum tilgangi. Sparifé hafa verkamenn lagt í peningastofnanir, sem and- stæðingar þeirra ráða yfir. Leggja þeir með því biturt vopn i hendur þeirra, því að löngum hefir sú kenning verið kend, að peningar væm afl þeirra hluta, sem gera skal. Hér í Hafnarfirði hefir flokka- baráttan aldrei verið rekin af blindri ofstæki. Frá verkamanna hálfu hafa kröfumar æti.B verið hóflátar, og sanngjamir menn vanalega farið nie'ð þær. Þeim hefir því oftas.t verið tekið með nokkrum skilningi og alt hefir íjafnast vandræðalaust. Félags- þros.kinn virðist nú vera að auk- as.t, og em verkamenn nú famir að þoka sér saman í verzlunar- málum, og tortryggnin er heldur að htínka. Það er því fleira nú, sjem ia’ð er unttíö, en pólitísk yfSrráð og kaupkröfur. Þessi 30 ára starfsemi em bemskuár og æskuár félagslins, og enn kennir þes.s, að félags- andínn s.é vanþroska og á gelgju- skejiði, er því margt á völtum fótum. Ekklj er nóg hugsað um að velja h'ina beztu og hæfustu menn til þess að gegna vanda- sömum trúnaðarstörfum. Samt má segja, að oftast hefir félagið vertjð heppið í vali. Það er ekki minna um vert, að fara vel með völd, en að ná völdum. Því stærri sem félagsskapurinn er og því meiri ábyigð , sem á honum hvíl- ír, því vandara þarf val að vei;a á þeim, sem málum stjómar. Þekking og mannkostir em þær meginstoðir, sem félagsskapur nútímans byggist á. Traustir skulu þeir homsteinar, er mestur þungi félagsheildarinnar hvílir á. r_T VERT eina á sína sögu. Og * * í dag stendur hafnfirzkur verkalýður á sguríkum tímamót- um. Hann horfir fram á leið, að næsta áfanga, og hann horfir einnig á þessum tímamótum til baka um farinn veg. Minnist þeirra sigra, sem unnir hafa verið. Minnist brautryðjend- anna með þakklátum huga; þeirra, sem byggðu fyrstu víg- in, sem fyrstir hjuggu í skjald- arrendur óvinanna. Það má segja að með stofnun verklýðs- félagsskaparins sé hafin virk barátta fyrir stofnun hinnar sönnu menningar hér á landi. Það var bylting, sem varð í þjóðlífinu, og hún hefir haldið áfram, og hún verður að ha.lda áfram. Enn í dag eru menn, sem voru brautryðjendur, er halda merkinu á lofti, og með eldlegum áhuga fullhugans, eru viðbúnir fram til nýrra sigra, til þess að því, sem við stefnum að, v.erði sem fyrst náð. Jafnt og við gerum okkur það ljóst, hvað starf brautryðj- andanna hefir verið mikið og erfitt, sjáum við, að engu síður er hin harða barátta, sem verkalýðurinn á í við hið grimma íhald. Að vísu var sjálfselska og illgirni íhalds- ins engu minni fyrir 30 árum en hún er í dag. En hugur þess náði yfirleitt ekki út yfir þess eigin pyngju. Trúði ekki, að hin vinnandi stétt gæti orðið voldug og sterk. En nú veit í- haldið hvað barátta verkalýðs- ins kostar þess eigingirni. Jafn- vel þeir íhaldsmenn, sem eru svo heimskir, að þeir sjá ekki afglöp foringja síns, sjá að só- síalismi þýðir, að þá er ekki lengur neitt auðvald til, það hefir verið þurrkað út. Þeir sjá Sé um tvent að velja, þá er ör- Uggara að byggja traust, þó að það taki langan tíma, en að flaustra upp stóru bákni, sem hrynur tíl grunna, er á reynir. Nú eru tímamót, og er því rétt að athuga, hvort alt er í lagi, ef einhverjar veilur eru, þarf áð laga það, sem er ábótavant, áður en slys verður að. Gætið að öllu og stýrið heilu fleyi í höfn. Ham- íngjan fylgi verkamannafélaginu Hlíf. Gunnl. Kristmundsson. að þeirra gráðugu einstaklings- byggju er ekki vel borgið, ef framrás verkalýðsins verður ekki stöðvuð. Og því skipuleggur nú for- ingi þess, með aðstoð, sér ýmsra vitrari manna, annara jafn heimskra, grimmilega sókn á hendur verkalýðnum í landinu, og við vitum vel hvernig sú árás yrði, við sjáum hv.ert þeir sækja fyrirmyndina. Þeir hafa hana frá hinum miðaldalegu morðvörgum á Ítalíu, Þýzka- landi, og glottandi spegla þeir sig í blóði verkalýðsins á Spáni, sjúgandi úr verkalýð þess lands blóðið. Heftum slíkt fólskuverk, verkamenn. Látum ekki þessa ómenningu ríkja í voru landi. Og þú, unga æska — markið er við stefnum að — nýtt land. Sæktu fram. Við stríðsmenn hins nýja tíma. Haldið merkinu hátt, og berið fram til sigurs. Allir verkamenn. Samtaka nú, munum, að eining er afl. „Því hvað geta fámennir fantar, ef fjöldinn þeim mætir á einhug- ans braut“. Hví skyldi öll sú barátta, og þær sáru raunir, sem henni hafa fylgt, sem hin íslenzka' alþýða hefir orðið að heyja í gegnum aldirnar, og sem hin nýja frelsishreyfing er sprott- in af, til einskis háð? Nei, slíkt kemur ekki fyrir. Grundvöll- urinn sem við byggjum á er svo sterkt bjarg, að óvinirnir, með öllum sínum morðtólum, í huga og hönd, megna hann ekki að eyðileggja. En þessir stein- gjörfingar hins gamla tíma geta stöðvað um tíma sókn hinnar vinnandi stéttar fyrir frelsi sínu og menningu, ef hún stendur ekki saman í einni órjúfandi fylkingu. Við skul- um svara þessum og öllum véla brögðum óvina okkar með því að skipuleggja okkur enn þá betur í baráttu okkar gegn þeim. Góðir félagar, við höfum mikið verk að vinna, við þurf- um að koma ýmsum okkar málum í skipulegra horf. Það yrði nokkuð mikið að telja upp öll þau mál, sem við þurfum að vinna. Eg vil þó drepa á eitt; við erum ekki búnir að byggja það vígi, sem á að verða mið- stöð til sóknar og varnar í bar- áttunni. Okkur vantar Alþýðu- hús! — Það er hátíð í dag. Það er ekki ein af þessum vanalegu hátíðum auðvaldsins. Það er 30 ára afmælishátíð ,,Hlífar“. Há- tíð hinna björtu minninga, sigranna,'hinnar sönnu baráttu. Þessi dagur er mikilsverður dagur hinnar djörfu sóknar. Við horfumst í augu við kald- ann veruleikann. Horfum fram, til hins nýja lands, sem þú, ör- eigalýður, átt að byggja upp með huga þínum og hönd, og félagslegu einingu. Innan skamms verður háð barátta um það, hvort þetta verk á að takast, um það, hvort að landið okkar kæra á að verða ómenningunni að bráð, hvort að árangurinn af allri þeirri baráttu, sem verkalýð- urinn hefir háð fyrir frelsi sínu, menningu og daglegu brauði, á að brenna á altari villimennsk- unnar. — Félagar, þið gerið skyldu ykkar gagnvart ykkur sjálfum, landinu ykkar og þjóðinni. Á fána vorn er ritað: Frelsi, jafnrétti og bræðralag, og á grundvelli þessara hugsjóna hófu forystumenn verklýðsfé- lagsskaparins baráttu sína, og fyrir henni er barist enn í dag. Og við skulum gera þau heit á þessum degi, að vinna að því að gróðursetja þessi kjörorð. Fram til sigurs. Munum orð skáldsins: „Þú stríðandi lýður! Ef sam- stillt er sókn þín og sannleikans eggjar þú hvessir á braut, og látlaust þau öfl þín á veg- inum vaka, sem víkja ekki eitt einasta fót- mál til baka, þá tekst þér að græða hinn svartasta sand. — Ef hræsnina og svikin þú hrek- ur á flótta og hugprúður, vondjarfur, laus við ótta, þú okinu af baki þér byltir, þá blasir það við þér — hið nýja land“. Lifi v.m.f. Hlíf! Lifi sósíalisminn! Ólafur Jónsson, varaform. F. U. J. í Hafnarf. ALÞÝÐUBLAÐIÐ er málsvarí allra vinnandi manna. Stuðnlngur við það er stuðningur við Sjamtök alþýðunnar íslenzku. VINNIÐ AÐ UTBREIÐSLU ALÞÝÐUBLAÐSINS!

x

Verkamannafélagið Hlíf 30 ára

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Verkamannafélagið Hlíf 30 ára
https://timarit.is/publication/972

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.