Aðventfréttir - 01.03.2009, Side 17

ættaður úr Þykkvabænum og Guðríður
Guðmundsdóttir frá Vestmannaeyjum.
Stefán stundaði verkamannavinnu en
þau bjuggu mest alla sína búskapartíð í
Eyjum, en með hléum þó þegar þau
bjuggu í lengri eða skemmri tíma
annars staðar. Þannig voru þau í ein tvö
sumur fyrir norðan á Siglufirði þar sem
Stefán var á síld. Einnig bjuggu þau um
tíma í Flóanum og á Stokkseyri. Seinu-
stu hjúskaparárin bjuggu þau í Reykja-
vík.
Sigurleif var elst í systkinahópnum en
þau voru, auk hennar, Olafur, fæddur
1919, en hann lést 29. feb. 2000, Þor-
steinn, fæddur 1921, en hann lést af
slysförum 1951, Regína, fædd 1923,
búsett í Bandaríkjunum, Kristín, fædd
1925, búsett hér í Reykjavík, Ásta fædd
1927 einnig búsett í Reykjavík og loks
Vilhjálmur, fæddur 1931 búsettur í
Vestmannaeyjum. Auk þess fæddust
þeim hjónum tvö börn sem dóu mjög
ung.
Árið 1925 sameinuðust þau hjónin
Stefán og Guðríður Aðventsöfnuðinum
í Vestmannaeyjum þegar þau tóku þátt
í annarri skírninni sem Olsen fram-
kvæmdi í Eyjum, eða þann 4. apríl það
ár, og stunduðu söfnuðinn upp frá því
og börnin gengu öll í safnaðarskólann
og nutu kennslu Sigfúsar Hallgríms-
sonar eftir stofnun skólans 1928.
Sigurleif ólst upp í heimahúsum og tók
virkann þátt í safnaðarlífi Aðvent-
safnaðarins. Árið 1934, þá 16 ára, tók
hún skírn og sameinaðist formlega
söfnuðinum. Um fjórum árum síðar fór
hún til Danmerkur og vann í um eitt ár
á Skodsborgarhælinu. Frá þeirri dvöl
átti hún ætíð hinar Ijúfustu minningar.
Um sumarið kom bróðir hennar Ólafur
út til hennar og þau voru saman á
Skodsborg fram á haustið og skyggði
það ekki á gleðina. Þau komu heim
saman skömmu áður en stríðið skall á.
Skömmu eftir heimkomuna kynntist
Sigurleif Vémundi Jónssyni, sem var
sonur Jóns Jónssonar á Hlíðarenda í
Ölfusi og konu hans Þorbjargar Svein-
bjarnardóttur frá Hjálmholti í Flóa. Þau
felldu hugi saman og giftust í júní
1944, lýðveldisárið og stofnuðu heimili
við Vesturveg 34 í Vestmannaeyjum.
Vémundur stundaði sjómennsku á þeim
tíma en síðar vann hann á netaverk-
stæði Reykdals Jónssonar og sem
leigubílsstjóri. Hann sameinaðist
Aðventsöfnuðinum 15. október 1949.
Þau eignuðust tvö börn, Edith, 1942,
sem er sjúkraliði. Hún er ógift og býr í
Reykjavík, og Jón, kvæntur Shirley og
þau búa í New York fylki í Band-
ríkjunum þar sem hann rekur trésmíða-
fyrirtæki. Þau eiga þrjár fósturdætur,
Amy, Shelli og Sheri.
Fjölskyldan bjó í Vestmannaeyjum til
ársins 1957 er þau fluttu til Banda-
ríkjanna og settust að í Ohio fylki ná-
lægt borginni Cleveland. Vémundur tók
ýmis störf í upphafi en síðar varð hann
sjálfstætt starfandi trésmiður. Sigurleif
starfaði einnig utan heimilisins, á
veitingastað um tíma og sinnti síðar
húshjálp.
Segja má að þau hjónin hafi dvalist í
Bandaríkjunum meira eða minna óslitið
allt til ársins 1980 er þau komu alkomin
heim. Þau komu þó heim 1965 en fóru
aftur 1966 en skildu Edith eftir hér
heima þar eð henni líkaði Island betur.
Aftur komu þau heim 1977 en fóru
aftur út og þá til vesturstrandar Banda-
ríkjanna, til Seattle borgar. Eftir heim-
komuna 1980 sem orsakaðist af al-
varlegum veikindum Vémundar, settust
þau að í Eskihlíð 14 og bjuggu þar upp
frá því. Vémundur lést árið 1984 og þá
flutti Edith til móður sinnar í Eski-
hlíðina. Þær voru mjög samrýmdar,
mæðgurnar og naut Sigurleif naut þess
að hafa dóttur sína sér við hlið.
Sigurleif átti sér áhugaefni sem var
þýðingar úr ensku sem hún leysti vel af
hendi. Ófáar eru þær greinar, sögur og
bænavikulestrar sem hún hefúr þýtt
fyrir safnaðarblöðin svo sem Innsýn,
Bræðrabandið og Aðventfréttir. Út hafa
komið frásagnir, sem hún þýddi, í lítilli
bók sem hún naut aðstoðar Lilju
Sigurðardóttur við útgáfu.
Söngelsk var Sigga mjög. Sem ung
söng hún í kórum og sönghópum í
Vestmannaeyjum og söng líka tvísöng
með annarri stúlku, en þá var afar virkt
félagsstarf í söfnuðinum. Þegar heim
var komið frá Bandaríkjunum var hún
fastur þátttakandi í kórnum í kirkjunni
hér. Ávallt reiðubúin, boðin og búin, að
vera með. Ófáar eru þær jarðarfarir og
aðrar athafnir sem hún söng við.
Sigga var náttúruunnandi og var alltaf
létt á fæti. Hún hafði mikla unun af
ferðalögum og var alltaf til í að skjótast
út úr bænum upp í Heiðmörk eða á ein-
hvern annan fallegan stað í nágrenninu
með dóttur sinni. Eða þá í lengri ferðir
um landið sem var í raun árlegur
viðburður á meðan heilsan leyfði. Edi-
th er minnistæð ferð í Skaftafell þar
sem þær gengu um og skoðuðu fegurð
náttúrunnar saman. Seinni árin kom
unun hennar á náttúrinni og því fagra í
ljós í því að hún sökkti sér niður við að
safna myndum af dýrum og börnum í
albúm og undi sér vel við að skapa
þannig eitthvað fallegt. Þær mæðgur
áttu afar fallegt, snyrtilegt en þó
látlaust heimili sem ber vott um innri
fegurð. Einnig bar gjafmildi Siggu vott
um hennar innri mann en hún mátti
ekkert aumt sjá og var ávallt reiðubúin
að leggja góðum málefnum lið með
rausnarlegu framlagi þrátt fyrir lítil
efni.
Sigurleif var lögð inn á Landspítalann í
sept. 2008. Síðan á Landakotsspítala
þar sem hún átti hægt andlát í svefni.
Nú er hún sofnuð, þessi kæra systir,
hefur fengið hvíldina og bíður þess að
frelsarinn kalli hana til fundar við sig
og til eilífs lífs með sér á hinum mikla
upprisumorgni, svo og öðrum þeim
sem þiggja útrétta náðarhönd Drottins
sem stendur öllum til boða.
Jesús segir: “Eg er ljós heimsins. Sá
sem fylgir mér, mun ekki ganga í
myrkri, heldur hafa ljós lífsins” (Jh
8.12). í þessu Ijósi lifði Sigurleif. Og
frá henni skein birta og friður í hóg-
værð lífs hennar. Hún uppfyllti boð
frelsara síns: “Þannig lýsi ljós yðar
meðal mannanna að þeir sjái góð verk
yðar og vegsami föður yðar sem er á
himnum.” Jafnvel í andlátinu stafaði af
ásjónu hennar birta og hvíld sem bar
vott um að hún hvíldi í öruggum ástar-
örmum frelsara síns. Blessuð sé
minning hinnar látnu.
Eric Guðmundsson
AÐVENTFRÉTTIR • MARS 2009~|