Heimilisritið - 01.01.1954, Blaðsíða 60

una, einmitt þegar Ralph gekk
yfir anddyrið, sem var aðskiliS
frá palli bakdyrastigans meS
hurS. HvaS í ósköpunum geng-
ur eiginlega á, hugsaSi hann og
hljóp inn ganginn, þar sem hann
kom aS Katrínu er hún hafSi
staulazt á fætur og var aS ná
taki á töskunni aftur.
,,HvaS er um aS vera ?“
spurSi hann, og svo kipraSi hann
saman augun. .,,Eru5 þér aS
strjúka, ha ?“
,,Eg hef fullan rétt til aS fara,
ef mér sýnist svo,“ sagSi hún
eins virSulega og henni var unnt
undir þessum kringumstæSum.
,,Þér getiS haldiS vikukaupinu í
sárabætur.
,,Svo auSvelt er þaS nú ekki,“
sagSi hann glottandi. „Þér verS-
iS aS segja upp meS mánaSar-
fyrirvara. Og hvernig dettur yS-
ur auk þess í hug aS læSast svona
í burtu án þess svo mikiS sem
segja ,,svei þér“ viS nokkurn ?
Veit ySar ágæti eiginmaSur, sem
þér hafiS frætt mig um aS sé góS-
ur boxari, nokkuS um þetta ?“-
NepurSin duldist ekki í rödd
hans.
,,Jafnvel þótt ég væri skyldug
til aS segja upp meS mánaSar
fyrirvara, getiS þér ekki haldiS
mér hérna meS valdi,“ sagSi
hún.
,,Kannske ekki,“ viSurkenndi
hann, ,,en viS höfum aS minnsta
kosti rétt til aS athuga innihald
tösku ySar áSur en þér fariS.
HvaS um skartgripina, sem ég sá
einu sinni á handlegg ySar ? Eg
á bágt meS að trúa því, aS þeir
séu fengnir á heiSarlegan hátt.
Hvernig á ég aS vita nema þér
hafiS látiS sitt af hverju í tösk-
una, sem er mín eign ? KomiS þér
nú“ — hann náSi taki á úlnliSi
hennar — ,,þér komiS meS mér
inn í setustofu og opniS töskuna,
aS mér og móSur minni viSstödd-
um. Á eftir getiS þér fariS ef þér
viljiS, og þaS er gott aS vera laus
við ySur, en fyrst skulum við
vera alveg viss um, að þér hafið
engin af verðmætum okkar með
yður. Jæja, komið þér nú.“
Hún gat ekki veitt honum við-
nám; hann var miklu sterkari en
hún. Auk þess var hún ennþá
eftir sig eftir byltuna, og hvað
sem öðru leið, þá myndu þau
ekki finna neitt, sem þau ættu, í
töskunni hennar. Hún vonaði
bara, að leitin tæki stuttan tíma,
svo að hún slyppi áður en Kári
kæmi aftur.
Frú Horton sat í hægindastól
og var að hekla. Hún leit undr-
andi upp, þegar Ralph teymdi
Katrínu inn í herbergið og
hlammaSi ferðatöskunni á gólf-
ið.
,,Ég býst við að þér hafi verið
58
HEIMILISRITIÐ