Læknablaðið - 01.03.1940, Síða 9

LJEKNAB LAÐ IÐ
35
niinst andardráttarhreyfingar
brjósts og kvifiar, t. d. sé sáriö of-
arlega á kvi'ö, mætti hafa umbúö-
irnar eins og mynd nr. i á aö sýna.
Yegna þess, hve hættulegar eg
tel þessar þröngu umbúöir, sem
ná umhverfis likama mannsins,
annaöhvort brjóstið eða mittið, vil
eg undirstrika þessa hættu meö
þvi að útskýra í stuttu máli mek-
anisma þessara umbúða.
í fyrsta lagi: Ef umbúöirnar eru
vegna sárs á kvið, þá auka þær
intra-abdominal-þrýstinginn og
halda honum stööugum, sem að
orsakar stasis á venösu blóðrásinni
frá fótum og kvið upp til hjartans,
með því aö umbúðirnar koma í veg
fyrir að kviðvöðvarnir geti dælt
blóðinu upp eftir abdominal-ven-
unum, eða kannske öllu heldur að
þessi mjólkandi verkun er upphaf-
in við það, að breytingar á intra-
abdominal-þrýstingi hverfa. Þess
vegna eru hin góðu áhrif, er mætti
búast við að immobiliztionin hefði
á sárið upphafin með minkandi
l>ráðrás til og frá sárinu, auk þess
sem nú aö þessar þéttu umbúðir
eru mjög óþægilegar fyrir sjúk-
linginn. Það er mjög trúlegt, að
svona stasis í neðri-extremitetum
og kvið disponeri til thrombosis í
abdominal venum og venum á
neðri-extremitetum. Þetta aftur er
eins og allir vita hin algengasta á-
stæða fyrir lungna-införktum. Ef
til vill besta sönnunin fyrir því, að
þröngt cirkulert bindi yfir kvið sé
hættulegt er sú staðreynd, að karl-
menn, sem hafa eins og kunnugt
er kviðöndun, fá helmingi oftar
lungna-complicationir eftir laparo-
tomiur heldur en kvenmenn, sem
hafa brjóstöndun.
1 öðru lagi: Ef að umbúðum er
vafið þétt utan um neðri helming
brjóstsins, útilokar maður næstum
fullkomlega andardráttinn í neðri
helming lungnanna, en það er ein-
mitt þessi hluti þeirra, sem undir
normal kringumstæðum andar
eðlilega, vegna þess að efri partur-
inn skiftir lítið um loft, sökum
hinnar tiltölulega litlu hreyfingar
á efri hluta brjóstskassans, sem
að hreyfist ennþá minna, ef að fast
er vafið utan um neðri hluta hans.
Þannig minka menn stórkostlega
vital-cabacitet lungnanna. Þessar
minkuðu hreyfingar brjóstsins og
kyrrstaða loftsins, sem af því leið-
ir niður við basis pulmonum or-
sakar absorption loftsins úr
lungnablöðrunum, sem aftur or-
sakar atleectasis. Þess vegna reyn-
ir skurðlæknirinn, sem gefur oxy-
gen og kolsýruinnöndun á sama
tíma sem að hann lætur vefja
brjóst sjúklingsins með þéttum
umbúðum, að auka súrefnismagn
blóðsins, sem hann var að enda við
að draga úr með umbúðunum og
hann reynir að örfa andardráttinn,
þ.e.a.s. hreyfingar brjóstsins, sem
hann einmitt var að hindra og auk
þess leggur hann ónauðsynlega á-
reynslu á hjarta sjúklingsins um
leið og hann eykur peningaleg út-
gjöld hans með súrefnis- og kol-
sýrunotkun. Oxygen ætti aðeins að
nota þegar um anoxemia er að
ræða og kolsýru aðeins þegar and-