Læknablaðið - 01.02.1968, Blaðsíða 27

LÆKNABLAÐIÐ
5
gat vart fram hjá neinum farið stai-f hans í héraði og utan. Á
vegum heilbrigðisstjórnar var Ólafi falið á árinu 1966 að vera
fulltrúi fslands í nefnd, sem starfaði á vegum heilbrigðisnefndar
Evrópuráðsins og hafði það hlutverk að athuga innari hinna ýmsu
landa ráðsins, hvaða þættir hefðu mest áhrif á það, hversu sjúkl-
ingar dveldu lengi á sjúkrahúsum. Nefndarmenn áttu af eigin
raun að kynna sér þetta, og kom í hlut Ólafs að kynna sér þessi mál
á Bretlandseyjum. Af því tilefni íor hann á síðasta ári í ferð til
Bretlands, og var ferðin skipulögð af brezku heilbrigðisstjórn-
inni. Ólafur var að sjálfsögðu vel fallinn til þessa starfs og þótti
vænt um það traust, sem honum var sýnt með þessu, enda taldi
hann sig hafa haft mikið gagn af starfinu. Hann mun hafa ný-
lokið við greinargerð sína um þetta mál, er hann lézt.
Mörg mál voru Ólafi falin af samtökum lækna. Eitt síðasta
starf hans á þeim vettvangi var að hafa forystu í nefnd, sem
falið var að gera drög að nýjum siðareglum lækna, Codex Ethicus.
Þetta mál hafði lengi gengið óafgreitt milli læknaþinga, en all-
ir voru sammála um, að breytinga væri þörf. Ólafur gekk að
þessu máli með sama áhuga og flestu, er hann sneri sér að. Hann
viðaði að sér miklu efni um það, hvernig læknasamtök annarra
þjóða hefðu á málunum tekið. Hann komst að þeirri niðurstöðu,
að í Codex ætti að fela sem flest það, er hegðun lækna snerti,
bæði hið lögfræðilega og siðfræðilega. Raunin varð því sú, að sá
nýi Codex, sem hann átti frumkvæðið að, varð stórum meiri i
sniðum en hinn fyrri, rækilegri og ákveðnari um flest. Tillögur
að hinum nýja Codex voru samþykktar svo til óbreyttar á aðal-
fundi L. 1. á liðnu sumri og verða væntanlega til leiðbeiningar
íslenzkum læknum um langa hríð.
Meðal stéttarbræðra var Ólafur viðurkenndur fulltrúi nýs
tíma, án þess að hafa glatað hinu gamla og sígilda í læknisstarf-
inu, því að hann gætti „heiðurs og göfugra erfða læknastéttar-
innar“ í ríkara mæli en læknar almennt.
Þegar Læknafélagið Eir í Reykjavík vildi kynna félögum
sínum, hvernig hægt væri að starfa í héraði og hvernig ætti
að starfa í héraði, valdi stjórn þess að heimsækja Ólaf á Hellu.
Sú ferð verður þátttakendum vafalaust lengi minnisstæð, höfð-
inglegar móttökur á læknisheimilinu og erindi Ólafs um læknis-
þjónustu dreifbýlisins opnuðu augu margra fyrir því, hvað hægt
er að gera, ef vilji er fyrir hendi.
Ólafur var lánsamur í einkalífi sínu. Hann kvæntist 3. júlí