Dagblaðið Vísir - DV - 18.06.2007, Blaðsíða 8

MÁNudagur 18. JÚNÍ 20078 Fréttir DV
DÝRAVINUR OG LISTUNNANDI
Björgvin G. Sigurðsson leiddi lista
Samfylkingarinnar í Suðurkjördæm-
ii í kosningunum í vor og í nýrri rík-
isstjórn var honum úthlutaður stóll
viðskiptaráðherra. Þótt hann sé
menntaður í heimspeki og sögu segist
hann hafa verið ánægður með ráðu-
neytið og hafi mikinn áhuga á mála-
flokknum sem tekur til fjármálastarf-
seminnar í landinu, samkeppnismála
og neytendamála.
„Sá sem er í stjórnmálum af lífi
og sál, lætur sig öll mál varða,“ seg-
ir hann. „Öflugt atvinnulíf er undir-
staða allra hinna þátta samfélags-
ins. Það er krefjandi að ganga inn í
nýja og framandi hluti og það er gott
tækifæri að fá að koma að uppbygg-
ingu nýs ráðuneytis í kringum fjár-
málageirann og neytendamál. Það er
mjög sterk hefð fyrir neytendamál-
um hjá krataflokkunum á Norður-
löndunum, en þeim hefur ekki mik-
ið verið sinnt hér. Ég hef því miklar
væntingar til starfsins.“
Æskuár við Búrfellsvirkjun
Strákurinn sem ólst upp í Breið-
holti og Búrfellsvirkjun átti sér enga
sérstaka drauma um framtíðina og
alls ekki þann að hann yrði einn dag
ráðherra.
„Einhvern tíma sá ég fyrir mér að
ég yrði bóndi, en sá draumur var ekki
lífseigur. Lífið við Búrfellsvirkjun var
eins og að alast upp í litlu þorpi en
þrjú sumur fór ég í sveit að Stóra
Núpi í Gnúpverjahreppi þar sem ég
drakk í mig sveitastemninguna. Þar
var ég hjá einstöku fólki sem ég held
alltaf góðu sambandi við.“
Björgvin er næstelstur fjögurra
sona hjónanna Jennýar Jóhannsdótt-
ur kennara og Sigurðar Björgvins-
sonar vélfræðings. Vegna starfa hans
sem alþingismanns og nú ráðherra
hafa sennilega flestir gengið út frá því
að hann væri ættaður af Suðurlandi
en svo er ekki.
„Pabbi er Reykvíkingur og Hafn-
firðingur aftur í ættir og mamma er
Húnvetningur langt aftur í ættir. Ég er
skírður Björgvin Guðni í höfuð föð-
urforeldra minna, þeirra Björgvins
Benediktssonar prentara og Guðnýj-
ar Sigurðardóttur, hárgreiðslukonu úr
Hafnarfirði. Móðurforeldrar mínir eru
Jóhanna Jónsdóttir, sem er á lífi, við
góða heilsu og er mikill vinur minn
og Jóhann heitinn Helgason, bóndi
á Hnausakoti í Austurárdal í Miðfirði.
Amma og afi brugðu búi í kringum
1970 en þótt jörðin sé komin í eyði er
henni mjög vel viðhaldið og stórfjöl-
skyldan fer norður mörgum sinnum
á ári en mamma er ein níu systkyna
í samheldinni fjölskyldu sem ræktar
æskuslóðrinar nyrðra afar vel.“
Skólaganga Björgvins á æskuár-
unum var í Ásaskóla í Gnúpverja-
hreppi og síðar Flúðaskóla.
„Við krakkarnir við Búrfell vorum
keyrð með skólabíl í skólana en við
Búrfellsvikjun var einstakt samfélag.
Þar bjuggu á þriðja tug fjölskyldna og
ég held að þessi tími hafi verið besta
tímabilið í lífi margra. Tengsl fólksins
voru mikil og það skipti okkur engu
þótt við værum vissulega lokuð af í
vondum veðrum. Þarna var auðvit-
að ekkert hægt að hlaupa út í sjoppu
eða leigja sér myndband. Vörur voru
pantaðar hjá Kaupfélaginu á Selfossi
eða versluninni Höfn á Selfossi og
rútur fluttu vistir til okkar tvisvar í
viku. Ég ólst því upp við öðruvísi leiki
en margir jafnaldra minna, en við
erfðum það mjög sterkt frá mömmu
að leika okkur með leggi og skel al-
veg fram eftir aldri.“
Lék sér með leggi og skel
Leggirnir fengu allir nafn og Björg-
vin man vel eftir mörgum þeirra.
„Leggirnir hétu margir eftir hest-
um foreldra minna og við máluðum
þá í sama lit og hestarnir voru. Með-
al þeirra voru Tvistur og Flekkur en
einn hélt ég sérstaklega mikið upp
á. Sá hafði fundist grafinn í jörðu,
hafði tekið á sig fagurbrúnan lit og ég
nefndi hann Jarp.“
Fjórtán ára að aldri fluttist Björg-
vin með fjölskyldu sinni að Skarði
í Gnúpverjahreppi, á jörð sem for-
eldrar hans keyptu með öðrum hjón-
um, þeim Jóni Áskatli Jónssyni og
Guðbjörgu Kristinsdóttur, en mikill
vinskapur ríkti mili þessara tveggja
fjölskyldna. Guðbjörg lést langt fyrir
aldur fram.
„Á níunda áratugnum breytti
Landsvirkjun stefnu sinni og fjöl-
skyldurnar fluttu burt að mestu. Þá
keyptu foreldrar mínir jörðina Skarð
í Gnúpverjahreppi, ásamt hjónun-
um Guðbjörgu og Jóni Áskatli sem
höfðu líka verið við Búrfellsvirkj-
un, en pabbi starfaði við virkjunina
í þrjátíu ár. Ég hef nú búið á Skarði
með fjölskyldu minni síðustu þrjú
árin og keyrt á milli daglega til starfa
minna í Reykjavík.“
Hestamennska og hefðir
Á Skarði sinnir fjölskyldan áhuga-
málinu, hestamennsku og ennþá
stundar öll fjölskyldan hrossarækt í
frístundum.
„Hestamennska er áhugamál
allrar fjölskyldunnar,“ segir hann og
væntumþykja hans í garð dýranna er
augljós.
„Já, ég er mikill dýravinur, - allra
dýra, þótt ég hafi einkum átt hesta og
hunda og reyndar líka ketti. Ég átti í
mörg ár íslenska tík sem hét Hekla og
við vorum svo hænd hvort að öðru að
þekkt var. Fyrstu minningarnar mín-
ar eru í raun frá hesthúsunum í Víði-
dal, en pabbi var einn þeirra sem þau
byggðu í lok sjöunda áratugarins. Ég
hef átt hunda, hesta og ketti og núna
eigum við tíkina Kolbrá, sem er full-
orðin blendingstík.“
Hann nýtur þess að ríða út og það
er ein aðferð hans til að hvíla hug-
ann. Sennilega sú besta.
„Mér finnst mjög gott að kúpla
mig frá skarkala heimsins með því að
ríða út. Við fjölskyldan, ég, bræður
mínir og foreldrar, eigum nokkra tugi
hesta en eftirminnilegasta hross sem
ég hef eignast er hún Snerpa. Hún
er feykilega skemmtileg meri, viljug,
örlynd og svolítið erfið,“ segir hann
og brosir. „Lengst hef ég átt hana,
Gretti og Heklu, en önnur hross eru
til dæmis Yrpa, Raketta, Geysir og
Ás. Hestarnir okkar eru flestir skírð-
ir inn í hefðina. Margir heita nöfn-
um úr Íslendingasögunum, ákveðn-
ar ættkvíslir og eftir náttúrunni eins
og Hekla, Geysir og Jökull; pabbi átti
hesta út frá hryssunni Lögg sem hétu
eftir vindinum og bróðir minn hefur
skírt mikið eftir Goðafræðinni. Það er
svo margt annað við hestamennsku
en það að ríða út. Þetta er margbrot-
in íþrótt.“
„Auðvitað tala ég við
hestana mína – meira
að segja mjög mikið.
Ég skynja vel tengsl
manna og dýra, þau
eru gífurlega sterk. Dýr-
in eru alltaf til staðar
fyrir mann. Ég elska allt
sem viðkemur náttúr-
unni, dýrum og sveit-
inni og er mjög tengd-
ur þeim slóðum sem ég
ólst upp á. Það er mik-
ill ljómi yfir æskuárum
mínum.“
Hestar, Barnaby, Morse, Arnaldur og Ian er hluti af lífi
hans utan vinnu. Það eru Snerpa, Yrsa og Kolbrá líka. Á
heimili Björgvins G.Sigurðssonar viðskiptaráðherra er
mikið líf, enda átta manna fjölskylda sem þar býr. Fjöl-
skyldufaðirinn segist ekki hafa komið sér upp færni í
matseld en sinnir öðrum heimilisstörfum við jafns við
konuna sína. Hann hefur verið listunnandi frá unga aldri,
æskuárunum las hann eina bók á dag og lék sér með leggi
og skel fram eftir aldri. DV-MYNDIR STEFÁN OG ÚR EINKASAFNI.