Heimilispósturinn - 25.03.1961, Síða 6

þvl, að hann var fluttur niður á lögreglu-
stöð, og á leiðinni var hann alltaf að tuldra
á því, að hann kærði sig ekki um að ferð-
ast í bíl frá Hreyfli. Niðri á „Stöð“ var
hann látinn greiða bíistjóranum, hvort sem
honum líkaði betur eða rerr.
6
Það voru nokkrir drukknir næturgestir
í „kjallaranum". Lögreglumennimir sýndu
okkur fangageymslima. Þeir sýndu okkur
mótorhjólin og vespumar, sem þeir höfðu
gert upptæk af ýmsum ástæðum. Við
heyrðum sönglið og ræðuhöldin í klefabú-
unum. Það heyrðist dynur í loftviftunni-
Einn fanganna kom með andlitið að riml-
unum, og lýsti því yfir, að hann hefði rot-
að þrjá Breta úti á landi, og yfirvaldið á
staðnum hefði þakkað sér fyrir það og
boðið hann velkominn til staðarins, hvenser
sem væri, fyrir þrekvirkið. — Var þetta
ekki gott hjá mér? spurði hann fangavörð-
inn.
„ ... meira að segja fundu þeir í sokkuuum hans sígarettupakka, og alltaf var
meira og meira dót að koma í ljós . ..“
búna eins og pelíkana, og ekki verið sjón
að sjá þá, þegar lögreglan kom á staðinn.
Þeir svartklæddu voru gamansamir og
sögðu sitthvað úr starfinu og ýmsu grát-
broslegu, sem þeir höfðu lent í, t. d. þegar
þeir eitt sinn voru beðnir um að f jarlægja
nautkálf úr nýsköpunartogara, sem var á
leið vestur á Fjörðu. Einn þóttist hafa
verið beðinn af konu vestur í bæ að loka
hurð í húsi.
Við sóluðum um Austursvæðið; það var
hugað að grunsamlegum bílum; einn lög-
reglumannanna sagði eitthvað á þá leið,
6 HCIMILIBPÓBTURINN
að ef þeir stöðvuðu bíl, þá gæti komið
margt í Ijós, svo að öruggara væri fyrir
bílstjóra að hafa „allt í lagi“.
Kall frá stöðinni, beðið um að fara í
snarkasti austur í smáibúðarhverfi til að
útkljá deilu milli Hreyfils-bílstjóra og ölv-
aðs farþega. Þegar þangað kom var far-
þeginn hvergi nálægur, en bílstjórinn
bauðst til að vísa lögreglubílnum á hann,
og það var haldið í samfloti upp að litlu
húsi; þar logaði rautt ljós í glugga; þeir
fóru inn að sækja hann. Þeir þurftu að
þrefa við hann um stund og því lauk með
Það er kallað ofan af lofti. Klukkan var
farin að ganga sex, tekið að lýsa örlítið af
degi. Tunglið var lágt á lofti. Himinninn
þungbúinn, þegar við ókum suður Lækjar-
götuna í áttina að staðnum, þar sem verið
var að fremja glæp. Lögreglumennirnir
stukku út úr bílunum og tróðu á glerbrot-
unum.. á ..gangstéttinni. ..Þjófurinn ..hafði
sparkað í hurðina og brotið rúðuna og
þanuig komizt inn. Þeir gengu að honum
inni í búðimii þar sem hann var eins og
hrætt dýr, samanhnipraður með fenginn
inná sér: sígarettupakkana, vindlana, sæl-
gætið og smámyntina og þá fáu seðla, sem
hann fann í sjoppunni.
Lögreglumennirnir byrjuðu þegar að
gera þýfið upptækt. Þeir hreinsuðu alla
vasa og vöfðu því, sem þeir fundu, sem
var ógrynni, inn í frakkann hans. Meira
að segja fundu þeir í sokkunum hans síg-
arettupakka og súkkulaði og alltaf var
meira og meira dót að koma í ljós, og loks-
ins voru þeir búnir að leita á honum. Það
var kominn hópur í kringum staðinn; síð-
búnir nátthrafnar, sem komu í leigubílumt
og nú var þessum ólánsama manni stungið
aftur í lögreglubílinn og haldið niður á
„Stöðina“.
Þetta hafði gerzt á stuttum tíma. Lög-
reglan hafði verið fljót á staðinn og leyst
verk sitt vel af hendi og beitt lagni allan
timann.
Klukkan sex kemur morgunvaktin og
leysir hina af verði.