Alþýðuhelgin - 19.03.1949, Side 1
11. tbl.
Laugardagur 19. marz 1949.
1. árg.
nMiaca“.
Veturinn 1887—83 var harður eít-
lr wiðvetur. ís kom að landi á ein-
1Tlánuði, en um sumarnvii á Austfirði.
C'Ufuskipið ,,Miaca“ brotnaði í ísnuin
Við Gerpi, cn komst inn á Valahöfn
°g hleypti þar upp að landi á kóngs-
haendadaginn. Mikið af vörunum
kjargaðist. Var það sannarlegt happ
ivrir Austurland, bví að verzlanirnar
v°ru sem naest matvörulausar og því
fóðurskortur fram undan, bæði fyr-
lr fénað og menn, ef vörurnar hefðu
farizt.
• Vorið 1888 var kalt og hart á Aust-
brlandi. Hafísinn kom um sumarmál,
Sem fyrr segir, og fór ekki fyrr en
siö vikur af sumri. ísnjór lá alldjúp-
yr víðast yfir, svo að lítið sást til
Jarðar. Var fénaður í flestum stöð'um
a Sjöf, þar sem hcy var til, en það
Ásmimdur Hclgason frá Bjargi:
Þctla vor um sumarmál kom
‘,,Miaca“ upp til Fáskrúðsfjarðar, full
af vörum, mcst matvöru, scm átti að
fara á ýmsa verzlunarstaði, allt norð-
ur á Húsavík. Daglega var þá hæg
N-NA átt, oft með snjóéljum. Vitað
var að ísinn var kominn allt austur
um Langanes.
Wathne bjóst við, að ísinn væri
ckki svo þéttur í byrjun, að takast
mætti með lagi að smjúga norð'ur.
Allir á skipinu töldu áreið'anlcgt
að komizt yrði fyrirstöðulaust til
Seyðisfjarðar.
Miðvikudaginn fyrsia í sumri, sem
mun hafa varið 26. apríl, iagöi
„Miaca“ út af Fáskrúðsfirði til norð-
urfarar, en skipið komst aldrei u
lcngra norður cn móts við Norðfjörð V
fyrir ís. Voru þó gerðar margar til-
raunir bæði djúpt og grunnt tii að
komast áfram, cn allt árangurslaust,
A SJO 0 G LANDI
var 0f viga 0rðið lilið til af þvi, enda
v°ru hcybirgðir haustið fyrir með
’binna móli, því að ís lá við Aust-
|irði frá þ'ví í 12. vikur sumars til
lofuðdags sumarið 1887.
Kaupstaðirnir voru sama sem
“Ornvörulausir. Var því ekki þangaö
að leita til að fá fóður fyrir búpen-
n'g. Þá voru þaö aðeins seglskip, sem
í'uttu vörur til og írá Austurlandinu,
llerna hvað norskir sildarútgerðar-
111011 n liöfðu smá eimskip til milii-
andaflutninga við sildarveiði sina,
'ha höföu sumir þcirra smávcrzlan-
ir.
Þá var brautryöjandinn og dugn-
aöannaðurinn Otió Watlma nýbyrj
aður aö sigla noróur nm land að vctr-
arlagi. Hann haíði reist tvær vcrzl-
anir á Austfjörðum, aðra á Seyðis-
>rði, 0g var þar vsrziunarstjóri Carl
athnc, hina á Fáskrúðsfirði, og
stýrði hcnni Friðrik Watlnic. Oltó
þurft því að flytja vörur til þeirra.
liann hafði þá i förum — cða átti
— gufuskipið „Miaca‘. Það var
langt, cn ckki aö sama skapi brcitt,
byrðingurinn úr járni. Talið var, að
það gæti flntt í lest 2500 tunnur
síldar. Þá hcyröist ckki nefnd smá-
lestataía á skipum. Skipstjóri á
,,Miöcu“ var Tönnes Wathne, en sagt
var, aö Ottó réði öllu, cf hann var
með, þótt aðrir hefðu ábyrgð á skip-
inu.
því að ísinn var svo þéttur, að ekki
sást vök á noröurfalli. Var skipið svo
að flækjast í ísnum tvær nætur og
dag, en um kl. 10 f. h. á föstudags-
morguninn var skipinu lilcypt á land
mcð íullri ferð. Varð um lcið ketil-
sprcnging í því. Um þctta kvað cinn
hagyrðingur:
„Miaca“ hitti mæðu sland,
minnst þá gckk í haginn.
Kcyrði svo í kvalastrand
kóngs á bænadaginn.
Austfirzki fróðleiksniaðurinn Á.sniuiulur llelgason i'rá Bjargi, sem and-
aðist á síðasUiðnu ári, liafði lokið við að rita cmlunniiiiiingar sínar og ýmsa
austfirzka þætli áður cn hann lczt. Á þessu ári koma frásagnir lians út í
allstórri bók, seni heitir Á SJÓ OG LANDI. Kcnnir þar margra og góðra
grasa.
ALÞÝÐUIIELGIN birtir að þessu sinni þrjá stutta ltafla úr cndurminn-
ingum Ásmundar frá Bjargi.