Alþýðuhelgin - 19.03.1949, Blaðsíða 5

ALÞÝÐUHELGIN
85
BRÉF TIL PÉTURS PÉTURSSONAR
Bréf það, sem hér fer á eftir, ritaði Eiríkur Magnússon, síðar meistari í
Cambridgc, fyrrverandi kennara sínum við Prestaskólann, dr. Pétri Péturs-
syni. Bréfið er að ýmsu leyti fróðlegt og lipurlega samið. Er gaman að kynn-
ast því, hvernig ungum, íslenzkum menntamanni leizt á höfuðborg Breta og
hinn fræga háskólabæ, Oxford. er hann sótti þá staði licim í i'yrsta sinn fýrir
tæpum 90 árum.
Lundúnum 9. ágúst 1862.
— „Mikið er um dýrðir í þessari
h^'klu borg, þó ég níóti þeirra spar-
teSa; kemur það af því, að ég bý
dýrt; því að ég verð að borga
tyrir hverjar 4 vikur í húsaleigu og
f®ðispeninga 12£ eða 108 rd., en hef
aðeins um mánuðinn 15£ eða 135 rd.
Letta breytist nú reyndar bráðum,
tví ág fæ ódýrara og betra viður-
væri fyrir hér um bil 67 rd. um mán-
bðinn. Það merkilegasta, er ég hef
seð ennþá, er gripasýningin mikla,
hrystalshöllin. dýragarður hins
hretneska dýrafræðisfélags og kirkja
hins heilaga Páls. — Gripasýningin
hiikla er þvílík geysibygging og svo
’nnihaldsrík, að tornæmum mönnum
ems og mér veitir ekki af að gjörast
bar veturvistarmaður til að fá nokk-
Urn veginn ljósa hugmynd um hana.
hef aðeins verið þar tvisvar enn-
t>á 0g hef þvi miður ekki getað tekið
eftir nokkru til hlítar. Byggingin
n®r ásamt með blómagörðum síru
yfir 22% acres. í gegnum blóm-
Sarðana, sem eru hér um bil tvær
dagsláttur, rennur stór á í mörgum
hvíslum. Þessi á er af íþrótt gjörð
*^eð gufumagni; er vatninu veitt utan
Ur 'Thames og inn í gufuvélarnar, og
hær veita því út í garðinn, (sjúga
það úr Thames, og spúa því aftur í
garðinn). Úr garðinum sjúga gufu-
vélar þær> er sendar hafa verið
Sripasýningunni og til þess eru gjörð-
ar> aftur vatnið og veita því út í
Thames, svo það er á sífelldu hring-
sóli. Þessi vatnsveiting er gjörð
e'nungis til þess að slökkva í bygg-
’ngunni, ef eldur kæmi upp. Mest
hefur sýningu þessari borizt af
Manufactur í öllum' mögulegum teg-
nndum, og get ég ekki sem stendur
sagt ykkur neitt greinilegt um það;
nema ég skal geta þess, að Danir
hafa orðið allsnjallir í að öðlast prís-
rnedalíur fyrir ýmis verk sín; þó hef-
ur enginn komizt jafnlangt og Nyrop
í Kaupmannahöfn; ég held hann hafi
fengið einar 3 eða 4. Af málverkum
og sculp*ur hafa sýningunni borizt
5930 exempl., og er þar margt ágætt;
en sökum þessa ógurlega grúa getur
enginn komið sér niður á hinu feg-
ursta og bezta, fyrr en eftir langan
tíma. Þær myndir, sem í fljótu bragði
Frá
Eiríki Magnússyni.
hafa giört mest áhrif á mig, eru
þessar: Barnamorðinginn, ógurlega
stórt og ógurlega geigfagurt málverk;
þrælahúsbóndi eltir strokuþræl með
unnustu hans með 3 hundum, en
blökkumaðurinn berst við óargardýr.
in í dauðans heroisme, en bíður
lægra hlut; og ein mynd af Kristi,
sem kölluð er l.iós heimsins, undur-
fagurt málverk; litbreytingin er svo
óskiljanlega töfruð í málverkinu, að
ljósið, sem lcemur frá Kristi, virðist
að hafa svo óendanlegt dýpi og
•eilíft magn, að ekkert geti staðizt í
þess nærveru án þess að verða gagn-
sætt; Kristur er látinn standa í auð-
ugri náttúru, allt er fullt af trjám
og þlöðum, og í gegnum blöðin sér
í ljósið og bjarmann svo undarlega
náttúrlega, að ég get ekki lýst því.
Byggingin er svo ákaflega fjölsótt,
að menn geta varla komið sér þar
við án þess að troðast undir; hafa
stundum verið samankomnar í hús-
inu 60—70 þúsundir manna. —
Krystalshöllin er afar stór bygging
og fríð, liggur umhverfis hana stór
skógi vaxinn garður og blómþakinn;
þar innan um eru stöðutjarnir og
Bassins, og myndar þetta allt unað-
lega útsjón, einkum ofan úr hinum
háu loftum lcrystalshallarinnar. Félag
það, sem á höllina, nefnir hana
„skóla vísinda og fagurra mennta“,
og er hún rétt nefnd svo. Þar má sjá
egypzkar, indverskar, kínverskar,
forngrískar og rómverskar bygging-
ar með húsbúnaði öllum og aðbúnaði;
eru hinar asfatísku byggingar
skreyttar á veggjunum með hinum
helgu leturgjörðum þeirra þjóða og
allt fullt á milli með phantastiskum
dýramymdum; og hið merkilegasta er,
að lofthitinn er hinn sami í hverri
byggingu fyrir sig eins og í átthögum
hennar, er hún er frá. Heil héruð
■eru búin til í nákvæmustu líkingu
við náttúruna. Negrar eru að berjast
við jagúara og tígra í sólbrenndum
skóglendum einsvegar, hinsvegar
eru heil héruð úr Australíu með
útlimavisnum Papunegrum, mann-
æturn, og svo margt og margt fleira,
sem ég ekki hef höfuð né heila til
að telja upp. Fyrir framan hallar-
svalirnar er þanin geysilöng lína fyr-
ir Blondin, hinn mikla línudansai’a.
Ég hef séð hann einu sinni, og varð
ég satt að segja hræddur við að horfa
á hann á þessari loft-glæfraferð hans.
Hann leikur sér á línunni eins og
börn á skólavelli. Hann dettur á lín-
unni eins klaufalega og Ólafur
„smákúrant“ myndi gjöra, og svo
bröltir hann á fætur aftur svo bág-
indalega, að menn búast við han'n
veltl niður þá og þegar. Stundum
stendur hann á höfði á reipi sínu. og
allt í einu er hann kominn eins og
fjöður niður fyrir línuna og hangir
á henni á annarri ristinni og teygir
úr sér öllum niður til jarðar eins og
hann sé að vandræðast um að fá ein-
hverja handfesti til að bjarga sér úr
dauðanum. Hann fær hjá krystals-
hallarfélaginu 50£ í hvert skipti, sem
liann fer út á línuna og gjörir hann
það jafnast fjórum sinnum í viku.
Þykir félaginu góð veiði í lionum,
því hann dregur margan mann út í
höllina. Hver ferð fyrir mig þangað
kostar að minnsta kosti 2rd. 24 sk.
Dýragarðurinn mikli er ekki síður
merkilegur; þar eru samankomin
öll dýr, sem félag dýravísindanna
hefur getað fest hönd á. Þar eru
ljón, jagúarar, leopardar og tigrar,
og er allmerkil'Sgt að sjá hið geig-
væna augnaráð þessara ferfættu
ræningja í búrunum, og þá einkum
hina hamslausu grimmd þeirra, þeg-
ar þau fá fóður sitt, því þau slíta það
og rífa í sundur með þeirri græðgi,
sem ég hafði aldrei gert mér hug-
mynd um. Þar eru giraffar, fljóthest-