Morgunblaðið - 24.11.2011, Blaðsíða 22

22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 24. NÓVEMBER 2011
✝ Ingvi Svein-björn Guð-
mundsson fæddist í
Reykjavík 14. maí
1932. Hann lést á
krabbameinslæk-
ingadeild Landspít-
alans 16. nóvember
2011.
Ingvi var sonur
hjónanna Guð-
mundar Benón-
ýssonar, f. í Lax-
árdal, Bæjarhreppi,
Strandasýslu, 22. september
1901, d. 9. nóvember 1974, og
Dagmarar Friðriksdóttur, f. í
Reykjavík, 10. júlí 1910, d. 11.
júní 1979. Þau bjuggu í Lax-
árdal í nokkur ár og síðan á
Borðeyri en fluttu í Kópavog
1943 og bjuggu þar til æviloka.
Hálfsystkini Ingva voru Kristvin
Kristinsson, f. 1926, og Auð-
björg Brynjólfsdóttir, f. 1929, og
alsystkin Sigríður og Benóný, f.
1934, sem létust í frumbernsku,
Björgvin, f. 1935, stúlkubarn, f.
1939, lést óskírt, Friðbjörn Hall-
dór, f. 1940, og Rakel, f. 1949.
Öll eru látin fyrir utan Rakel.
Ingvi kvæntist 5. júní 1954
Ellen Kjartans Einarsdóttur, f. á
Ísafirði 5. mars 1933. Foreldrar
hennar voru: Helga Margrét
kvæntur Sólveigu Birnu Magn-
úsdóttur, f. 1970. Börn þeirra:
Berglind Sól, f. 1999, Tristan
Ísak, f. 2006. Börn Sólveigar af
fyrra hjónabandi Sara Lind, f.
1992, og Aron Alexander, f.
1995.
Ingvi og Ellen stofnuðu sitt
fyrsta heimili í Reykjavík 1954
en fluttu það sama ár í Kópavog,
í Garðahrepp 1965 og í Hafn-
arfjörð 1977 og bjuggu þar síð-
an. Ingvi lauk prófi frá Iðnskól-
anum í Reykjavík 1954 í
húsasmíði og fékk meistararétt-
indi 1957. Hann lauk prófi frá
Iðnskólanum í Reykjavík í
skipasmíði 1962 og frá Meist-
araskólanum í Reykjavík 1966.
Hann vann að iðn sinni hjá öðr-
um auk þess að starfa á eigin
vegum. Hann vann hjá Fast-
eignamati ríkisins í nokkur ár,
en síðustu starfsárin vann hann
hjá ÍTR. Ingvi fékk snemma
áhuga á íþróttum og stundaði
frjálsar íþróttir og glímu. Hann
vann mikið að félags- og æsku-
lýðsmálum. Hlaut hann enda
fjölda viðurkenninga frá þeim
félögum og félagasamböndum
sem hann starfaði fyrir um
langt árabil, s.s. ÍSÍ, KSÍ, UM-
SK, GLÍ. Einnig var hann kjör-
inn heiðursfélagi Stjörnunnar í
Garðabæ, félags sem var honum
mjög kært og hann hafði unnið
svo mikið fyrir á upphafsárum
þess.
Ingvi verður jarðsunginn frá
Víðistaðakirkju í dag, 24. nóv-
ember 2011, kl. 13.
Jónsdóttir, f. í Mos-
dal í Önundarfirði
1894, og Einar Guð-
mundur Eyjólfsson,
f. í Tröð í Súðavík
1880. Börn Ingva
og Ellenar eru; 1)
Guðmundur Einar,
f. 9. nóvember
1954, kvæntur Guð-
nýju S. Bjarkadótt-
ur, f. 16. nóvember
1954. Börn þeirra:
Róbert Þór, f. 1980 og Ellert
Ingvi, f. 1985. Uppeldissonur
Guðni Þórarinn Finnsson, f.
1970. 2) Örn Orri, f. 4. sept-
ember 1959. Börn hans: Björg-
vin Hörður, f. 1978, barnsmóðir
Alda Harðardóttir. Mikael, f.
1985 og Soffía Lena, f. 1989,
barnsmóðir Birna Benedikts-
dóttir. Daníel Örn, f. 1995,
barnsmóðir Sólveig Hafsteins-
dóttir. Kvæntur Auði Hansen, f.
1973. Þeirra börn: Reynir Máni,
f. 1997, Dagmar Isabel, f. 2000,
og Orri Thor, f. 2006. Uppeld-
issonur Birgir Hans Birgisson, f.
1994; 3) Dagmar Svanhvít, f. 30.
nóvember 1962, gift Hjörvari
Þór Guðmundssyni, f. 1964.
Börn þeirra: Hákon Óttar, f.
1984, Herdís Ólína, f. 1991. 4)
Jóhann Ingvi, f. 8. júní 1972,
Kveðjustundin kom svo miklu
fyrr en okkur óraði fyrir og miss-
irinn ægisár. En minningarnar
lifa og flæða fram sem aldrei fyrr.
Hlýtt kveðjuknús frá afa í síðustu
heimsókn barnanna til ykkar
mömmu, er þeim huggun harmi
gegn. Þú varst hlýr og góður afi
sem laðaðir börnin alltaf að þér, og
lætur þeim eftir minningar sem
verða þeim án efa ómetanlegt
veganesti út í lífið.
Það er ekki hægt að minnast
pabba án þess að rifja upp hans
hjartans mál: Eins og flestir vita
var hann formaður íþróttafélags-
ins Stjörnunnar til margra ára. Á
þeim tíma var ekki sama viðhorf
til ungmennahreyfingarinnar eins
og það er í dag og lagði hann mikið
á sig til þess að Stjarnan fengi að
skína sem skærast. Hann lagði
sálu sína og hjarta í að veita félag-
inu brautargengi; stofan heima í
Ásgarðinum var iðulega notuð
sem búningsklefi; mamma sá um
að þvo búningana og allur laus frí-
tími fór í að berjast í þessu frum-
kvöðlastarfi. Því miður sýndi tíð-
arandinn íþróttastarfi lítinn
skilning á þessum tíma, fjármagn
var af skornum skammti og lífi
haldið í félaginu með sjálfboða-
starfi. Starf pabba var oftar en
ekki vanmetið og vonbrigðin fyrir
baráttumann fyrir íþróttastarfi
ungmenna oft mikil. Það hefur því
verið mikil gleði fyrir pabba að
fylgjast með vaxandi gengi
Stjörnunnar á síðustu áratugum.
Og án efa leitun að styrkari stuðn-
ingsmanni en hann var. Þar skilur
hann eftir sig minnisvarða sem lif-
ir hans dag.
Kæri pabbi, þrátt fyrir að lífið
sé ekki alltaf dans á rósum og
margs sé að minnast er létt að fara
um þig fögrum orðum að kvöldi
dags. Mikið hefur verið rætt um
afa á okkar heimili síðustu vikur,
og margar sögur rifjaðar upp;
veiðiferðir með afa, afi að hlusta á
„rokk og gól“ í útvarpinu á Spáni,
afí-Stjörnurnar og svo mætti lengi
telja. Góðar minningar sem við
munum halda á lofti um ókomin
ár. Ein er sú minning sem er of-
arlega í huga, það er þegar þú
fluttir Einræður Starkaðar í brúð-
kaupinu okkar Auðar fyrir tæpum
15 árum. Erfitt er að fá ekki kökk í
hálsinn þegar hugsað er til þeirrar
stundar er sannleikur þessa fal-
lega ljóðs barst okkur á sólríkum
hamingjudegi með djúpri ljóða-
röddu þinni. Þeir sem á hlýddu
fundu að kvæði þetta, og ekki síst
síðasta erindi þess, hafði mikla
þýðingu fyrir þig. Því langar okk-
ur að kveðja þig með þessum
sannleiksorðum Einars Bene-
diktssonar sem þú kenndir okkur
að meta og lifa eftir:
Eitt bros getur dimmu í dagsljós
breytt,
sem dropi breytir veig heillar skálar.
Þel getur snúist við atorð eitt.
Aðgát skal höfð í nærveru sálar.
Svo oft leyndist strengur í brjósti, sem
brast
við biturt andsvar, gefið án saka.
Hve iðrar margt líf eitt augnakast,
sem aldrei verður tekið til baka.
Elsku pabbi, afi og tengda-
pabbi, þú skilur eftir þig jafnt
áþreifanlega sem óáþreifanlega
minnisvarða. Megi Guðs blessun
umvefja þig, og lina erfið spor
mömmu/ömmu, og þeirra sem þig
lifa.
Orri, Auður, Björgvin
Hörður, Mikael, Soffía
Lena, Birgir Hans,
Daníel Örn, Reynir Máni,
Dagmar Isabel
og Orri Thor.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
(Úr Hávamálum)
Það eru til frændur og svo eru
það stórfrændur. Ingvi frændi
minn var stórfrændi. Hálfbróðir
móður minnar, heimilisvinur og
aufúsugestur. Þau voru lík í fasi og
skapgerð systkinin, hörkudugleg
og vinnuþjarkar, skapmikil en
með stórt hjarta. Bros þeirra náði
til augnanna svo þau lýstu upp
hvern krók og hvern sálarkima.
Glaðvær, stríðin með eindæmum
og þótti ekki leiðinlegt að taka
eins og eina snerru um pólitík og
voru svo skemmtilega ósammála.
Það var mikil gleði þegar þau Ell-
en komu í heimsókn á Stekkjar-
flötina og mikið skrafað og hlegið.
Frændi minn fékk margar góðar
gjafir í vöggugjöf, smiður góður,
málari, skáld, hagur til munns og
handa. Mikill íþróttamaður, fyrr-
verandi glímukóngur og handhafi
Grettisbeltisins, áhugamaður um
framgang allra íþrótta. Einn
stofnenda Umf. Stjörnunnar í
Garðahreppi, nú Garðabæ, og
helgaði því félagi starfskrafta sína
um áratugaskeið. Ég var svo lán-
söm að fá að starfa með frænda
mínum hjá félagi okkar. Gríðar-
legir fjárhagsörðugleikar skóku
innviði þess og þurfti að taka erf-
iðar ákvarðanir sem komu illa við
marga, m.a. hann sjálfan. En ætt-
arböndin héldu, blóð er þykkara
en vatn og ekki féll skuggi á vin-
áttu okkar. Hann unni félagi sínu,
var vakinn og sofinn yfir velferð
þess og framgangi allra deilda.
Hann lét sig ekki vanta á kappleiki
og þegar meistaraflokkur kvenna
í knattspyrnu tók á móti bikar sín-
um nú í haust var öðlingurinn auð-
vitað á staðnum.
Frændi minn greindist með
krabbamein fyrir ekki svo mörg-
um mánuðum að mér finnst. Hann
bar sig vel, kvartaði ekki og var
staðráðinn í að vinna sigur í þess-
ari baráttu eins og svo mörgum
öðrum. Við hittumst síðsumars,
áttum góða stund saman ásamt
elsku Ellen, hans betri helmingi
eins og hann sagði svo oft. Útlitið
var gott, meinið að öllum líkindum
horfið og nú var bara að ná upp
þreki. Kvaddi hann þess fullviss
að hitta hann og Ellen um jólin og
allt yrði eins og áður. En eigi má
sköpum renna og stórfrændi minn
og uppáhalds þurfti að lúta í lægra
haldi fyrir krabbanum sem læst
hafði klónum fastar en nokkur
vissi.
Ég kveð þennan höfðingja með
sorg í hjarta en þakklát fyrir allt
það sem hann var móður minni,
föður, systkinum og börnum okk-
ar. Innilegar samúðarkveðjur til
Ellenar, Gumma, Orra, Döggu og
Jóa og megi algóður Guð gefa
ykkur styrk á erfiðum tímum.
Vertu kært kvaddur frændi
sæll, takk fyrir allt og allt.
Katrín Gunnarsdóttir og
fjölskylda.
Ingvi frændi minn er látinn. Því
miður hafa leiðir okkar ekki legið
saman síðustu árin, og er það á
minni ábyrgð, sem svo margt ann-
að.
Frá barnæsku man ég eftir
Ingva sem söngvara og miklum
íþróttamanni, hann var stór og
stæltur, og alltaf brosandi. Hann
skilur eftir sig stóra sögu í upp-
byggingu íþrótta og íþróttahreyf-
inga í Kópavogi og Garðabæ. En
hana kunna aðrir betur en ég.
Þegar ég var 9 ára vann ég hjá
föður mínum um sumarið, og þar
sem móðir mín var í sumarbústað
á Vatnsenda vorum við feðgar í
kosti hjá ömmu okkar Ingva á
Grettisgötunni. Það var hefð hjá
vinnandi mönnum í ættinni að
vera „í fæði“ hjá ömmu okkar og
dóttur hennar Ingu, sem Ingvi hét
eftir.
Þar var oft glatt á hjalla í há-
deginu, mikið hlegið og var Ingvi
hrókur alls fagnaðar, að venju.
Ingvi varð húsasmíðameistari,
en ætlaði á sínum tíma að læra
prentun hjá föður mínum, en sá
lærdómur varð skammvinnur, þar
sem Ingvi fékk blýeitrun og mátti
því ekki koma nálægt þeim málmi.
Það hefði verið gaman að vinna
með Ingva í prentsmiðjunni.
Foreldrar Ingva voru föður-
systir mín Dagmar Friðriksdóttir,
mikill dugnaðarforkur og lista-
kokkur, og Guðmundur Benónýs-
son sem var einn af þessum sjald-
gæfu mönnum, „sjentilmaður“ af
náttúrunnar hendi, og hafði góða
kímnigáfu og smitandi bros. Þau
brostu alltaf bæði, þrátt fyrir
mjög erfiða ævi á fyrstu búskap-
arárum þeirra, barnamissi og ann-
að mótlæti.
Ingvi erfði þessa eiginleika og
byggði á þeim sitt líf. Hann
kvæntist Ellen Einarsdóttur og
eignuðust þau 4 börn. Samband
þeirra hjóna var mjög gott og í
fjölskyldunni voru þau yfirleitt
nefnd saman, og ég veit að „eldri“
hluti fjölskyldunnar taldi Ingva
hafa verið heppinn þegar þau
festu ráð sitt, Ellen og hann.
Það væri hægt að skrifa langt
mál um Ingva heitinn, og það gera
örugglega margir, en mig langar
með þessum fáu orðum til að
þakka honum samferðina, og við
fjölskyldan vottum Ellen og fjöl-
skyldunni alla samúð okkar. En
það er alltaf gott að eiga góðar
minningar, og þær skilur Ingvi
eftir allt um kring. Þeir sem
kynntust Ingva voru ríkari eftir.
Garðar Jóhann.
Mig langar að minnast, í fáein-
um orðum, míns góða vinar Ingva
Sv. Guðmundssonar sem lést í síð-
astliðinni viku eftir erfið veikindi.
Við Ingvi störfuðum saman í
langan tíma í mótanefnd KSÍ og
þótt við værum ekki alltaf sam-
mála um öll mál tókst okkur yf-
irleitt að koma frá okkur þokka-
legri leikjaskrá fyrir
knattspyrnumenn og -konur
landsins. Til að byrja með gerðum
við þetta í höndunum en það var
síðan Ingvi sem fyrstur tók tölv-
una í þjónustu nefndarinnar og
voru það ótrúleg umskipti.
Það tókst með okkur góð vin-
átta og þar sem Ingvi var mikið
fyrir lax- og silungsveiðar fór
hann að sjálfsögðu að draga mig
með í veiðina og voru það ógleym-
anlegar ferðir, ekki eingöngu fyrir
aflann, sem gat verið upp og ofan
eins og gengur, heldur það að sitja
úti í náttúrunni og hlusta á Ingva
fara á kostum í sögum og ljóðum
en á báðum sviðum var hann heill
hafsjór.
Um leið og ég kveð góðan vin vil
ég og fjölskyldan votta Ellen og
fjölskyldu dýpstu samúð.
Helgi Þorvaldsson.
Mig langar til þess að minnast
vinar míns Ingva Guðmundssonar
örfáum orðum, en hann lést mið-
vikudaginn 16. nóvember sl. eftir
harða baráttu við krabbamein. Til
þess að gera langa sögu stutta
kynntist ég Ingva fyrst þegar við
Framarar í 5. flokki C (sem oftast
var kallað „ruslið“ í þá daga) fór-
um upp í sveit (Garðahrepp sem
þá hét) til þess að etja kappi við
leikmenn ungmennafélagsins í
hreppnum, Stjörnumenn. Á fyrstu
árum Stjörnunnar bjuggu knatt-
spyrnumenn félagsins við mikið
aðstöðuleysi, þar sem búnings-
klefinn var t.a.m. inni í stofu hjá
einhverju fólki sem bjó við jaðar
vallarins, nánar tiltekið í Ásgarði
7.
Um það bil tíu árum síðar átti
ég síðan erindi við starfsmann
mótanefndar KSÍ niðri í Laugar-
dal. Var þar ekki kominn „ábúand-
in úr búningsklefahúsinu“ frá því í
gamla daga. Sinnti hann erindi
mínu vel – og gerði síðan áfram
um árabil.
Enn liðu nokkur ár, en nú lágu
leiðir okkar saman, á nýbyggðum
gervigrasvellinum í Laugardal,
þar sem Ingvi starfaði sem vakt-
stjóri um árabil. Fór vel á með
okkur vinum, þó ég hafi alltaf tap-
að þegar við reyndum með okkur í
skák þegar stund gafst á milli
stríða. Eins átti hann það til að
beita mig stöku glímubragði ef
honum þótti ég gerast helst til
frakkur í rökræðum okkar.
Ég veit að Ingvi gaf mér gott
orð í denn þegar ég sóttist eftir, og
var ráðinn til þess, að þjálfa unga
knattspyrnudrengi úr Garðabæ í
nokkur ár. Ingvi fylgdist grannt
með úr fjarlægð af velþóknun.
Enn liðu allmörg ár, en nú síð-
ast hitti ég Ingva á úrslitaleik
þriðja flokks karla sl. haust þar
sem Stjörnumennirnir hans báru
sigurorð af afbragðsgóðu liði
Breiðabliks (sem segir allt sem
segja þarf um sigurliðið). Ingvi
var orðinn nokkuð lasinn þegar
þarna var komið sögu, en hann
brosti hringinn, enda vissi hann að
félagið hans var í góðum málum,
enda kvennalið félagsins einnig
nýbúið að landa fyrsta Íslands-
meistaratitlinum í meistaraflokki.
Ingvi var alla tíð trúr og trygg-
ur Knattspyrnusambandi Íslands,
fyrst sem nefndarmaður og
starfsmaður mótanefndar, þá
stjórnarmaður og loks sem ritari á
þingum sambandsins í fjölmörg
ár. Nákvæmni hans við það starf
var og er enn til eftirbreytni. Fjöl-
skyldu Ingva Guðmundssonar og
Stjörnumönnum öllum sendi ég
hugheilar samúðarkveðjur. Far
vel, trausti vinur.
Gylfi Þór Orrason.
Fallinn er nú frá mikill höfðingi
úr okkar röðum eftir snarpa glímu
við krabbamein. Ingva Guð-
mundssonar – föður Stjörnunnar
úr Garðabæ – minnist knatt-
spyrnuhreyfingin af miklum hlý-
hug.
Ingvi var fyrst kvaddur til
starfa hjá KSÍ sem nefndarmaður
í mótanefnd árið 1981 og átti sæti í
nefndinni til ársins 1985. Hann var
jafnframt starfsmaður nefndar-
innar árin 1982 og 1983. Hann sat
einnig í dómaranefnd sambands-
ins árið 1983 og í húsnæðisnefnd
þess árið 1985. Fljótlega eftir
vígslu gervigrasvallarins í Laug-
ardal árið 1985 hóf Ingvi þar störf
sem vaktstjóri og starfaði þar í
mörg ár. Gervigrasvöllurinn boð-
aði byltingu í æfingaaðstöðu
knattspyrnumanna sem nú gátu
loks stundað íþrótt sína yfir vetr-
armánuðina á upphituðum velli í
stað þess að hlaupa bara um götur
og torg með snjóinn upp fyrir
ökkla.
Athvarf Ingva í vallarhúsinu við
gervigrasvöllinn var um langt ára-
bil mikill samkomustaður forráða-
manna úr knattspyrnuhreyfing-
unni á meðan utan dyra fóru fram
æfingar eða leikir. Lengstur var
hins vegar samfelldur ferill Ingva
sem þingritari á ársþingum KSÍ,
en því starfi sinnti hann af mikilli
natni og fagmennsku á árunum
1982-2007 (missti þó líklega úr eitt
eða tvö þing á þessum 25 árum).
Þinggerðir hans voru einstaklega
vel úr garði gerðar og rithöndin
fögur.
Við störf sín fyrir KSÍ var Ingvi
harður og fylginn sér og fag-
mennsku hans var við brugðið.
Það er mikið nákvæmnisverk að
skipuleggja mótahald hjá svo
stóru sambandi sem KSÍ er og
þarna var því réttur maður á rétt-
um stað. Ingvi var sanngjarn og
heiðarlegur í samskiptum sínum
við aðildarfélögin, en var engu að
síður reiðubúinn til þess að taka
snerrur við menn þegar á þurfti að
halda, t.d. þegar beiðnir um frest-
anir leikja voru að hans mati illa
ígrundaðar og seint fram komnar.
Alltaf stóðu menn þó upp að lok-
um sáttir með málalyktir.
Nú síðustu árin hitti ég Ingva
oft á Stjörnuvellinum í Garðabæ
og það fór ekkert á milli mála
hversu gríðarlega stoltur hann var
af velgengni félagsins, þar sem
meistaraflokkar bæði karla og
kvenna hafa nú komið sér vel fyrir
á toppi íslenskrar knattspyrnu.
Fyrsti Íslandsmeistaratitill fé-
lagsins í Pepsi-deild kvenna fyllti
hann enda miklu stolti. Fyrir hönd
stjórnar og starfsfólks KSÍ færi
ég fjölskyldu Ingva Guðmunds-
sonar og félögum hans úr Stjörn-
unni í Garðabæ hugheilar samúð-
arkveðjur.
Geir Þorsteinsson,
formaður KSÍ.
Ingvi Sv.
Guðmundsson
Gæði
Þjónusta
Gott verð
Úrval
Fagmennska
Kársnesbraut 98 | Kópavogur | S: 564 4566
www.solsteinar.is | sol@solsteinar.is
✝
Hjartkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
GUÐRÚN JÓHANNA
VALDIMARSDÓTTIR,
áður til heimilis að Haðalandi 15,
Reykjavík,
lést á Hrafnistu í Hafnarfirði mánudaginn
21. nóvember.
Útförin verður auglýst síðar.
Sigurbjörg Edda Agnarsdóttir, Benóný Eiríksson,
Svanhildur Agnarsdóttir, Hafliði Sigtryggur Magnússon,
Agnar Rúnar Agnarsson, Guðlaug Sigurðardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskulegur faðir okkar, fósturfaðir, tengda-
faðir, afi, langafi og langalangafi,
GUÐJÓN TÓMASSON,
Kleppsvegi 62,
áður Álftamýri 53,
lést á Landspítalanum mánudaginn
21. nóvember.
Sigríður Guðjónsdóttir, Jón Ingvarsson,
Ingibjörg Guðjónsdóttir,
Guðjón Axel Guðjónsson, Katrín Björk Eyvindsdóttir,
Kristín Laufey Guðjónsdóttir, Óðinn Vignir Jónasson,
Kristmann Óskarsson, Bergljót Hermundsdóttir
og aðrir aðstandendur.