Monitor - 04.10.2012, Blaðsíða 10

10 MONITOR FIMMTUDAGUR 4. OKTÓBER 2012
að hlusta á enska útgáfu af Útvarpi Sögu, útvarpsstöð sem
fólk hringir inn í til þess að röfl a. Það er fínt til að æfa sig
í enskunni. Ég hef síðan notið góðs af því að ég hef fengið
að vera hjá frændfólki mínu hérna úti í London á meðan
ég er að koma mér fyrir.
Þú ert lofaður maður. Kærastan ætlar að koma með þér
út, ekki satt? Hvað ætlar hún að fást við?
Jú, hún ætlar að búa með mér í London. Hún keppir á
Evrópumótinu í hópfi mleikum í október og ætlar síðan að
koma út eftir það. Hún ætlar bara að fi nna sér eitthvað
að gera, það gæti verið að hún fari að kenna einhverja
leikfi mi til að byrja með og svo er vonandi að hún komist
inn í einhverja þjálfarastöðu í fi mleikunum eða eitthvað
svoleiðis.
Pabbi þinn, Stefán Jónsson, lærði leiklist í London og
er í dag fagstjóri á leikarabraut í Listaháskóla Íslands.
Spilaði þetta tvennt einhvern þátt í því að þú ákvaðst að
fara til London að læra leiklist?
Já, algjörlega, bæði þessi atriði spiluðu inn í. Það að
hann sé fagstjóri leiklistardeildarinnar hefur auð-
vitað einhver áhrif á að ég sótti ekki um heima,
en ég hugsa samt að jafnvel þótt hann hefði
ekki verið í þessari stöðu þá hefði ég samt sótt
um úti. Ég hefði kannski sótt um heima til
vonar og vara en mig hefur alltaf langað til
að læra úti og kannski tengist það einmitt
því að pabbi lærði úti og hefur alltaf
talað vel um það. Síðan hefur alltaf
verið talað um það í kringum mig
hvað það sé mikilvægt að prófa að
búa í útlöndum og kynnast annarri
menningu. Eftir að hafa búið í
Þýskalandi með Retro jókst bara
sú löngun mín til að læra úti. Ég
held að það verði rosalega gott að
vera hérna úti á meðan maður er
að læra því heima er einmitt svo margt
annað sem kallar á mann og stelur
athyglinni manns. Hérna úti þekki ég engan og
enginn þekkir mig, það er ágætt.
Þú lékst burðarhlutverk í Óróa sem kom út í hittiðfyrra
þar sem þú lékst samkynhneigðan strák. Heldur þú
að þú hafi r þroskast mikið sem leikari vegna þessa
hlutverks?
Ég myndi nú ekki kalla mig leikara strax, ég get titlað
mig sem slíkan þegar ég verð búinn að læra. Þetta hlut-
verk var alveg ágætlega krefjandi og virkilega skemmti-
legt. Mér fannst mjög skemmtilegt að vinna með hópnum
sem kom að þessari mynd og ég þroskaðist auðvitað
mikið að því leytinu til að ég öðlaðist reynslu sem tengist
því að vera á tökustað, hvernig maður hegðar sér þar,
hvernig maður undirbýr sig fyrir senur og allt svoleiðis. Ég
var mjög heppinn að hafa fengið þetta hlutverk.
Voru vinir þínir duglegir við að gera athugasemdir við
kossaatriðið ykkar?
Já, að sjálfsögðu (hlær). Ég var samt orðinn vanur
svoleiðis kommentum frá vinunum. Ég lék einu sinni í
einhverri auglýsingu og fór svo í bíó með félögunum og þá
kom auglýsingin með mér og þá stóð einn strákurinn upp,
benti á mig og sagði: „Hey, þessi leikur í auglýsingunni!“
og allur salurinn fór að hlæja. Það var reyndar mjög
fyndið.
Er kvikmyndaleikur eitthvað sem þig langar að láta að
þér kveða í síðar og seinna meir?
Já, mér fi nnst það mjög spennandi og væri gjarnan til
í að fá að leika í fl eiri myndum ef mér gefst tækifæri til.
Ég vil hins vegar ekki festast í bíómyndaleik, ég er líka
mjög spenntur fyrir leikhúsi. Ég held að það sé mjög gott
fyrir leikara að vera góður í hvoru tveggja, kvikmynda- og
sviðsleik. Maður sér það alveg að bestu leikararnir gera
hvort tveggja.
Hvernig hljóðar svarið þitt þegar fólk spyr þig hvert þú
stefnir?
Ég stefni bara á að klára þetta þriggja ára nám og svo
væri gaman að sjá hvort ég geti kannski fengið einhverja
vinnu hérna úti í leiklistinni, það er svona það lengsta
sem ég hef leyft mér að horfa fram í tímann. Síðan veit
maður svo sem aldrei nákvæmlega hvað maður gerir,
kannski fer ég bara í lögfræði í háskóla heima beint eftir
leikaranámið. Nei, ég segi svona. Auðvitað á ég mér alveg
einhver markmið, en ég kýs að halda þeim fyrir sjálfan
mig.
Þú ert ekkert stressaður yfi r því að þú fáir allt í einu bara
bréf frá hljómsveitinni á meðan þú ert svona lengi úti
með þeim skilaboðum að þú sért rekinn?
Nei, ég ætla rétt að vona að það gerist ekki (hlær). Það
væri gaman að fá að halda áfram að spila með þegar ég
kem til landsins. Þetta er nú ekki svona dramatískt hjá
okkur, þetta verður alltaf bara spilað eftir eyranu hvenær
ég get verið með og hvenær ekki.
„Bíddu nú við, ertu ekki að
djóka, Haraldur minn?“. Þá
var ég sem sagt ekki að tala við
fl ugfélagið heldur hafði ég óvart
hringt í mömmu æskuvinar míns
án þessa að fatta það.
SMÁA
LETRIÐ
KVIKMYNDIR
Myndin sem ég get horft á aftur og aftur:
Breakfast Club.
Myndin sem ég grenja úr hlátri yfi r:
Cinema Paradiso.
Myndin sem ég væli yfi r: The Room.
Uppáhaldsmyndin mín í æsku:
Space Jam.
Versta mynd sem ég hef séð: The Room.
TÓNLIST
Lagið í uppáhaldi þessa stundina:
I Have a Dream – Abba.
Lagið sem ég hlusta á til að gíra mig upp
fyrir helgina: Voulez Vous – Abba.
Lagið sem ég fíla í laumi:
Fernando – Abba.
Lagið sem ég syng í karókí:
Waterloo – Abba.
Nostalgíulagið: Mama Mia – Abba.
FORM OG FÆÐI
Uppáhaldsmatur: Get ekki valið, það er
svo margt sem kitlar bragðlaukana.
Maturinn sem ég fæ mér þegar ég ætla
að taka mig á: Gló.
Versti matur sem ég hef smakkað:
Borða mestallt, en lifur get ég ekki etið.
Líkamsræktin mín: Leikfi mi.
Stoltasta augnablikið á íþróttaferlinum
mínum: Það var líklega þegar ég var
fyrirliði í C-liði Aftureldingar í handbolta.