Morgunblaðið - 16.04.2013, Síða 11

Morgunblaðið/Golli
Afrekskona Þegar Karen Axelsdóttir æfir heima hjá sér setjast börnin gjarnan niður hjá henni með heimanámið.
leið hjá og stóð upp þrátt fyrir að
mjaðmahálsinn væri brotinn í
tvennt. Hún fékk bílstjórann til að
aðstoða sig upp á hótelherbergi og
tók hámarksskammt af bólgueyð-
andi lyfjum. „Ég var aðstoðarþjálf-
ari í ferðinni og ég gat ekki verið að
hugsa um sjálfa mig. Ég hugsaði
bara með mér, ég ætla ekki að skapa
eitthvað drama hérna og fékk fólkið
sem var með mér til að styðja mig
niður af hótelherberginu í fyrirlestr-
arsalinn. Ég man reyndar ekkert
eftir fyrirlestrinum þar sem ég var
svo verkjuð. Það voru síðan farnar
að renna á mig tvær grímur í kvöld-
matnum þegar mér var orðið óglatt
af verkjum, ég var farin að fá
skjálfta og krampa, sá óskýrt og
fannst eins og það væri að líða yfir
mig.“ Þá loksins óskaði Karen eftir
hjálp og hótelstjórinn keyrði hana á
spítalann.
Lán í lækni
Hópurinn var staddur uppi í
fjöllum og það var enginn spítali ná-
lægt og því þurfti að keyra dágóða
vegalengd. „Svo komst ég loksins á
sjúkrahúsið og þar talaði enginn
ensku. Ég veit hreinlega ekki hvern-
ig ég hefði farið að ef hótelstjórinn
hefði ekki verið á staðnum.“ Karen
var sett aftast í röðina þar sem hún
var ekki með sjúkratryggingakort
og meiðslin voru ekki sjáanleg þar
sem það blæddi ekki úr henni. Kar-
en til mikillar gæfu gat hótelstjórinn
þá beitt klíku og hún var tekin inn.
„Þetta var mjög óskemmtileg
reynsla. Ég var ein í hjólastól að
fara á milli röntgenherbergja og beit
bara á jaxlinn. Svo var það ekki fyrr
en þeir sáu röntgenmyndirnar að ég
var ströppuð niður og mér meinað
að hreyfa mig.“ Tryggingafélagið
vildi að Karen færi með flugi beint
heim en það var henni til happs að
ungur bæklunarlæknir hafði verið
kallaður til sem neitaði því og sagði
hana þurfa aðgerð strax. „Mér leist
ekkert á lækninn fyrst, hann var
örugglega yngri en ég en sem betur
fer greip hann inn í. Það er svo mikið
af æðum í þessu beini og hættan sem
ég stóð frammi fyrir var sú að æð-
arnar næðu ekki saman og það gat
komið drep og þá þyrfti ég að fá
gervilið sem er ekki gott fyrir unga
manneskju og þá hefði ferillinn verið
endanlega búinn. Þannig að ungi
læknirinn bjargaði öllu.“
Skiptir miklu að
halda sjálfstæði sínu
Við tók óskemmtileg dvöl á
sjúkrahúsinu í heila viku. „Ég gat
ekki einu sinni beðið um að fara á
klósettið því Spánverjarnir þarna
skyldu ekki orðið toilet. Þetta
kenndi mér að maður á að vera und-
irbúinn, í fyrsta lagi að vera með öll
tryggingarplögg og í öðru lagi að
kunna einhvern grunn í málinu.“
Eftir vikudvöl á Spáni komst
Karen til London en þar bjó hún á
þeim tíma ásamt manni sínum og
tveimur börnum. „Þar fannst mér ég
bara vera í stofufangelsi og það var
svo ótrúlegt að upplifa það að þurfa
að biðja um allt og þurfa að hringja
eftir vatnsglasi. Maður getur allt í
einu sett sig í spor gamals fólk. Það
skiptir svo miklu að halda sjálfstæði.
Ég var samt með bestu aðstoð í
heimi og gat ekki kvartað.“
Bataferli Karenar hefur komið
öllum á óvart, líka færasta fagfólki.
Hún er farin að æfa og þjálfa af full-
um krafti þrátt fyrir að glíma við eft-
irköst slyssins, sífellda verki. „Ég
finn alltaf fyrir þessu. Ég fæ verkja-
seyðing inn í mjöðm og mjóbak. Það
voru teknir 1,8 sentimetrar úr
mjaðmahálsinum og þá kemur
skekkja á líkamann. Það hefur
reyndar mikið verið leiðrétt með
innleggi. Ég reyni að taka ekki
verkjalyf nema ég lendi í fasa að
sofa ekki á nóttunni. Ég verð samt
að viðurkenna að þegar ég tek
verkjalyf þá átta ég mig á því hvað
verkirnir taka í raun mikinn toll af
mér. Í dag snýst allt um að reyna að
vera verkjalaus. Ég er samt komin
með miklu betri bata en mér var lof-
að.“
Karen telur reiðina vera það
versta sem fólk velur í erfiðum að-
stæðum og þó að það sé erfitt eigi
það frekar að bjóða hlutina vel-
komna. „Auðvitað hef ég átt mína
daga þar sem ég er ógeðslega sár og
hugsa af hverju ég. Ég upplifði það
sérstaklega þegar ég var að byrja að
æfa aftur í haust. Ég lenti end-
urtekið í ofþjálfun eftir 6-8 tíma æf-
ingar á viku sem er ekki neitt á
þríþrautarmælikvarða. Ég var vön
að geta æft 12 tíma án þess að
blikna. Þarna fann ég að ég var ný
manneskja í nýjum líkama og þá
þurfti ég að aðlagast og þá fékk ég
sjokk. Það var rosalega erfitt. Út á
við hélt ég haus en ég var mjög leið.
Það sem bjargaði mér síðan var að
ég fór til Gauta Grétarssonar
sjúkraþjálfara. Hann sneri blaðinu
við hjá mér og fór að láta mig gera
innri kviðæfingar og eiginlega enda-
lausar jafnvægisæfingar. Ég er vön
átökum og hann var að láta mig
standa á einum fæti og kasta bolta
upp í loftið og ég hugsaði bara, vá
hvað er ég að fara að eyða tímanum
mínum í. Svo eftir svona tvær vikur
af æfingum hans fór mér að líða mik-
ið mikið betur og frá og með janúar
hefur þetta gengið rosalega vel.“
Svefn skiptir höfuðmáli
Karen segir helstu ástæðuna
fyrir því að hún var að lenda í of-
þjálfun vera þá að hún var ekki að fá
nægjanlegan svefn vegna verkja.
„Höfuðatriði fyrir íþróttamenn og
keppnisfólk er hvíld og svefn. Þetta
er vanmetnasti þátturinn í allri
íþróttaþjálfun. Um leið og það dett-
ur út þá hrynur allt. En með því að
fara til Gauta fór mér að líða það vel
að ég gat farið að sofa þó að ég sé
alltaf með þennan seyðing.“
Karen segir slysið hafa hjálpað
sér mikið þegar kemur að þjálfun og
segir að í raun ætti það að vera
skylda fyrir fólk að leggjast inn á
spítala og vera rúmfast í einhvern
tíma. „Þetta þroskar mann um mörg
ár á nokkrum vikum og ég hefði ekki
getað trúað því fyrirfram hvað þetta
er í rauninni hollt fyrir mann þegar
það sem er manni kært er skyndi-
lega tekið frá manni. Maður verður
svo þakklátur fyrir allt. Áður hefði
ég pirrað mig á því að sprengja dekk
í keppni en í dag tek ég öðruvísi á
því. Það þarf svo miklu meira til að
koma mér úr jafnvægi í dag. Maður
tekur bara svolítið jógann á þetta og
hugsar alltaf, það gæti verið verra,
og það er það sem kom mér í gegn-
um þessa hluti. Núna er maður alltaf
að upplifa nýja hluti eins og að byrja
endurhæfinguna með því að fara á
fjallahjól. Ég sem hafði alltaf brunað
í gegnum æfingarnar. Nú snúast
hjólaæfingarnar miklu meira um að
upplifa íslenska náttúru sem gerir
það að verkum að ég nýt mín mikið
betur. Mér finnst ég tengjast æf-
ingafélögunum betur þannig að það
er svo margt sem hefur komið í stað-
inn. Þó að ég sé að glíma við verki á
hverjum einasta degi og hef þurft að
niðursetja öll mín keppnismarkmið
stórkostlega og sníða æfingar al-
gjörlega upp á nýtt eftir vexti þá er
ég samt þakklát fyrir þessa reynslu.
Ég hef fengið svo margt í staðinn.“
Aftur á slysstað
Karen vonast til að vera fólki
hvatning og skýrt dæmi um hversu
mikilvægt það er að hreyfa sig. „Það
hefði enginn læknir trúað því hvað
ég gekk í gegnum fyrir ári síðan ef
horft er á hvað ég get gert í dag og
það er eingöngu vegna þess að ég
var í toppformi þegar þetta gerðist.
Vöðvarnir héldu til dæmis öllu sam-
an þegar ég stóð upp eftir brotið.
Maður þarf ekkert að vera í afreks-
formi. En bara það að vera í formi
þegar maður lendir í slysi gerir
manni kleift að ná bata mun fyrr. Til
dæmis prófaði ég á einu tímabili í
endurhæfingunni að hreyfa mig ekki
neitt. Ég hélt kannski að hreyfingin
væri að valda verkjunum. Þá varð ég
helmingi verri. Í dag finn ég mun
viku frá viku og þetta er allt á upp-
leið.“
Karen er nýlega komin frá
Spáni, staðnum sem hún slasaðist á í
fyrra. Þar var hún í ferð með liðinu
sínu frá London, fólki sem hún hafði
bæði þjálfað og æft með. „Það var
nærandi að hitta gömlu æfingafélag-
ana en það var líka skrítið því þetta
er hópur sem ég var vön að leiða á
öllum æfingum og nú þakkaði ég
bara fyrir að geta hangið með þeim.“
Karen fór þangað sem slysið átti sér
stað og gerði upp atvikið þegar hún
hjólaði yfir slysstaðinn.
Langar í landsliðið
Ætla mætti að Karen væri í dag
að dúllast við hjólamennskuna miðað
við hógværð hennar en það er langt
frá því þar sem hún hyggst reyna að
fara í landsliðsúrtakið í hjólreiðum
eftir tvær vikur. „Það er bjart fram-
undan. Ef það gengur ekki þá er ég
að fara í keppni sem heitir Transalp
en það eru átta daga hjólreiðar um
Alpana og það hefur haldið mér
gangandi í allan vetur. Svo langar
mig að byggja upp hjólreiðarnar og
þríþrautina hérna heima. Ég finn al-
veg að leið mín liggur þar og mig
langar til að smita sem flesta.“ Kar-
en vill leggja áherslu á að kynna
íþróttina fyrir konum og börnum og
er nú komin í samstarf við hjólreiða-
félagið Tind. Nánari upplýsingar
verða aðgengilegar á heimasíðu
Tinds, tindur.org, á næstu dögum.
DAGLEGT LÍF 11
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 16. APRÍL 2013
www.volkswagen.is
Frelsi til
að ferðast
Volkswagen Tiguan
Tiguan Sport & Style kostar aðeins frá
6.180.000 kr.
Volkswagen Tiguan sportjeppi eyðir
aðeins 5,8 l á hverja 100 km.
Fullkomið leiðsögukerfi
fyrir Ísland
HEKLA · Laugavegi 170-174 · Reykjavík · Sími 590 5000 · hekla.is
Umboðsmenn: Höldur Akureyri · Bílasala Selfoss · Bílás Akranesi · HEKLA Reykjanesbæ · Heklusalurinn Ísafirði