Morgunblaðið - 13.12.2013, Blaðsíða 35

MINNINGAR 35
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 13. DESEMBER 2013
✝ SigríðurÁrnína Árna-
dóttir fæddist í
Hjarðarholti á
Akureyri 2. nóv-
ember 1934. Hún
lést á Dvalarheim-
ilinu Hlíð á Ak-
ureyri 28. nóv-
ember 2013.
Sigríður var
dóttir hjónanna
Sigurðar Árna
Árnasonar, f. 23. janúar 1908, d.
19. ágúst 1990, og Guðrúnar
Jakobsdóttur, f. 8. okt. 1909, d.
16. ágúst 1992. Systkini Sigríð-
ar: Baldur, f. 1927, d. 2002;
Bragi, f. 1928, d. 1997, Þór, f.
1930; Óðinn, f. 1931, Stefán, f.
1932, d. 1972, Jenny Lind, f.
1936, d. 2003; Hörður, f. 1937, d.
1941, Ólöf, f. 1939; Anna, f. 1941,
og Brynjólfur Dan. c. Guðni
Karl, f. 14. ágúst 1979, maki
Stefanía Elly Baldursdóttir.
Börn: Kristófer Karl og Júlía
Marin. Anna Guðrún er í sambúð
með Rúnari Egilssyni. 3) Berg-
lind Sigurlaug, f. 21. maí 1959,
maki Indriði Jóhannsson, f. 5.
september 1958. Börn þeirra: a.
Sigríður Rut, f. 28. desember
1984, maki Ólafur Jafet Bach-
mann. b. Indriði Már, f. 17. mars
1989. Fyrir átti Indriði soninn
Jóhann, f. 17. mars 1978. 4) Jó-
hannes Rafn, f. 21. apríl 1967.
Barn: Bryndís Ósk, f. 3. nóv-
ember 1991.
Seinni maður hennar: Ingvi
Rafn Flosason, f. 31. janúar
1934. Dóttir þeirra: Karlína Sig-
ríður, f. 14. ágúst 1973, maki
Marinó Marinósson, f. 24. nóv-
ember 1967. Börn þeirra: a.
Ingvi Þór, f. 2. febrúar 1994, b.
Sævar Óli, f. 25. júlí 2004, c. Eva
María, f. 27. nóvember 2008.
Útför Sigríðar fer fram frá
Glerárkirkju á Akureyri í dag,
13. desember 2013, og hefst at-
höfnin kl. 13.30.
d. 1999, Hulda, f.
1943, Sonía Lind f.
1949, d. 1949.
Sigríður var tví-
gift. Fyrri maður
hennar var Guðni
Ingi Lárusson, f. 30.
júlí 1931, d. 24. júlí
1995. Þau skildu.
Börn þeirra: 1)
Guðbjartur Árni, f.
13. sept. 1954, maki
Amalía Guðnason.
Barn: Anna Vigdís. 2) Anna Guð-
rún, f. 29. maí 1956. Fyrrv. maki
Brynjólfur Óskarsson, f. 22. júlí
1950. Börn þeirra: a. Thelma
Björk, f. 13. júni 1974, núverandi
maki: Said Lakhlifi. Börn þeirra:
Mickael Ómar og Nadía Karen
Aziza. b. Óskar, f. 10. júlí 1977,
maki Stella Ósk Sigurðardóttir.
Börn: Sigurður Dan, Díana Ósk
Elsku mamma mín, nú ertu far-
in og hefur fengið hvíldina sem þú
ert búin að þrá. Mikið á ég eftir að
sakna þín. Ég rétt missti af þér þó
svo að ég reyndi að flýta mér eins
og ég gat til þín. Þetta var bara
ekta þú, mamma mín; þegar þú
ákvaðst að gera eitthvað þá
dreifstu í því. Alveg sama hvað þú
tókst þér fyrir hendur gerðir þú
fljótt og vel, að sauma nýjar buxur
fyrir mig á föstudegi fyrir ball um
kvöldið var lítið mál.
Mamma, þú varst skvísa, alltaf
svo fín og flott og pældir mikið í
fötum og skóm. Sem lýsir sér
kannski best í að viku fyrir örlaga-
daginn þinn hringir þú í mig til
London og spyrð hvort það séu
ekki einhverjar tuskubúðir þarna
hjá mér og hvort ég geti ekki farið
og fundið fyrir þig kjól. Það er
ekki hægt að segja annað en þú
hugsaðir um að vera fín fram á síð-
asta dag.
Elsku mamma mín, mikið á ég
eftir að sakna þín, að geta ekki
hringt í þig, kúrt uppi í hjá þér og
spjallað um lífið og tilveruna,
Dengsa, Sóma eða Prinsu litlu
sem voru þér svo kær eða setið hjá
þér í horninu þínu, haldið í hönd-
ina þína og oftar en ekki sofnuðum
við báðar eða löguðum og lökkuð-
um neglurnar ef dagurinn var
betri hjá þér.
Móðir mín Ljónshjarta (nokkuð
sem bara ég og þú skiljum), nú
kveð ég þig með trega og tárum en
ég veit að þú ert komin á góðan
stað þar sem þér líður vel og ert
farin að hlaupa um á háum hælum.
Elsku mamma mín, þúsund
þakkir fyrir allt og allt og ég skal
passa pabba eins vel og ég get fyr-
ir þig.
Knús og kossar.
Þín mömmustelpa,
Karlína.
Elsku mamma.
Þín verður sárt saknað, en ég
hugga mig við að afi Árni og
amma Gunna taka á móti þér opn-
um örmun. Það væri svo margt
sem ég gæti sagt, en ég hef það
fyrir mig. Takk fyrir allar góðu
stundirnar sem við áttum saman.
Minning þín lifir. Hvíl í friði, elsku
mamma. Sjáumst síðar á góðum
stað.
Þinn sonur,
Jóhannes Rafn Guðnason.
Elskuleg tengdamóðir mín
kvaddi þennan heim þann 28. nóv-
ember sl., södd lífdaga eftir langa
baráttu við illvígan sjúkdóm. Í heil
11 ár tókst hún á við veikindin af
æðruleysi, og þó að margir dagar
væru slæmir, var alltaf stutt í
brosið og húmorinn.
Sigríður var lágvaxin, grönn,
bein í baki og snaggaraleg í hreyf-
ingum, hnyttin í tilsvörum og
skemmtileg sögukona. Það má
segja að við Sigga höfum átt í mat-
arástarsambandi frá því við
kynntumst, ég sem þiggjandi og
hún sem gefandi. Það var sama
hvenær maður kom í heimsókn,
alltaf svignuðu borðin undan
kræsingum.
Sigga gat verið stríðin og uppá-
tækjasöm. Man ég sérstaklega
eftir að einhverju sinni var hún í
heimsókn hjá okkur og hafði ég
boðið Þór, æskufélaga mínum, í
mat og var hann að hitta Siggu í
fyrsta skipti. Hryggur með græn-
um, rauðkáli, brúnni og rabarbar-
asultu var á borðum. Þór hafði
þann sið að taka fituna og puruna
ofan af bitanum og borða hana í
restina. Þegar borðhald stóð sem
hæst segir Sigga: „Þór, hvað er
þetta þarna?“ og bendir á
gluggann. Þór lítur upp og sér
ekki neitt og gleymi ég aldrei
svipnum á honum þegar hann leit
niður aftur og öll puran var horfin
af disknum. Horfði hann með ang-
ist á Siggu renna góðgætinu niður.
Mikið var hlegið að þessu.
Sigga var oft skemmtilega úr-
ræðagóð. Við fórum saman árið
1988 til Hollands í sumarhús. Þar
sem Sigga var ekki mikil tungu-
málakona sáum við oftast um inn-
kaupin. En einhverju sinni fórum
við öll í hjólatúr og ætlaði Sigga að
hafa eitthvað gott að borða þegar
við kæmum til baka. Sigga rölti í
kaupfélagið á staðnum, gekk að
kjötborðinu og benti í gegnum
glerið á það sem hún ætlaði að
kaupa. Starfsmaðurinn yppti öxl-
um og skildi hvorki upp né niður í,
hvað hún ætlaði að fá. Benti hún
þá aftur og nú af meiri ákafa og
sagði hátt og skýrt „mu-mu.“
Þetta hefur greinilega skilist, því
við fengum ljómandi gott nauta-
hakk tilreitt um kvöldið. Veltum
við því mikið fyrir okkur eftir á,
hvernig hún hefði farið að ef svína-
kjöt hefði átt að vera á borðum.
Sigga var mikil handavinnu-
kona og sat hún sjaldan auðum
höndum og var það mikið áfall fyr-
ir hana þegar hún gat ekki lengur
unnið í höndunum vegna veikinda.
Heimili hennar og Ingva bar þess
ætíð merki að þar bjó mikil lista-
kona.
Það er ekki hægt að skrifa um
Siggu án þess að minnast á syst-
kinin, sem voru henni svo kær, en
hún átti stóran og samheldinn hóp
systkina. Alls voru þau 12 systk-
inin, 6 strákar og 6 stelpur. Það
hlýtur að hafa verið líflegt í Hjarð-
arholtinu, þegar hópurinn var að
alast upp. Alla tíð var mikill sam-
gangur milli þeirra og samheldni.
Nú hefur á ný kvarnast úr hópn-
um og eru þau nú einungis 4 eftir.
Elsku Sigga, nú er komið að
leiðarlokum og vil ég þakka þér
fyrir góð kynni og skemmtilega
samleið.
Elsku Ingvi, börn og systkini.
Ég vil votta ykkur mína dýpstu
samúð. Megi guð blessa minningu
Sigríðar Árnínu Árnadóttur.
Indriði Jóhannsson.
Amma mín og nafna, Sigríður,
lést þann 28. nóvember síðastlið-
inn, 79 ára að aldri. Amma lést eft-
ir löng og erfið veikindi og afi
Ingvi reyndist henni frábærlega
vel í hennar veikindum. Þegar ein-
hver nákominn manni deyr þá fer
maður ósjálfrátt að hugsa hverjir
eru manni mikilvægastir og það er
fjölskyldan. Amma bjó á Akureyri
og hitti ég hana því sjaldnar en ég
hefði viljað en ég naut þess að vera
með ömmu þegar ég hitti hana.
Þegar ég var lítil fór ég oft til
ömmu og afa á sumrin og gott var
að vera hjá þeim. Sérstaklega
fannst mér gaman að fara með
þeim á laugardögum í verslanir og
bíltúra. Amma Sigga var mikill
snyrtipinni og alltaf vel tilhöfð, allt
átti að vera í stíl. Amma átti mikið
af háhæluðum skóm. Ég var hrifin
af þeim og var leið yfir því að þeir
pössuðu ekki á mig. Við amma
héldum tískusýningar og hlógum
mikið.
Síðasta ættarmót fjölskyldunn-
ar sem amma kom á var haldið
2007 og frá því á ég góðar minn-
ingar um hana. Ég er líka þakklát
fyrir góðar stundir sem við áttum
saman í fyrrasumar.
Elsku amma, nú ertu komin á
betri stað þar sem englarnir taka
vel á móti þér. Innilegar samúðar-
kveðjur afi Ingvi, mamma mín og
aðrir fjölskyldumeðlimir.
Sigríður Rut Indriðadóttir.
Elsku amma mín er dáin eftir
erfið veikindi. Ég mun sakna
hennar en veit að hún hefur öðlast
frið.
Ég er fyrsta barnabarn ömmu
og Mickael sonur minn fyrsta
langömmubarnið. Hún sagði mér
oft hversu stolt hún væri af okkur.
Ég ólst upp á Ísafirði og á
sumrin var ég oft send til ömmu
og afa á Akureyri. Þessi sumur
mun ég alltaf varðveita í huga mér
sem yndisleg og falleg. Mikið
fannst mér gaman að vera hjá
ömmu og afa, ævintýralegar og
ógleymanlegar eru útilegurnar
sem við fórum í Vaglaskóg. Oftast
fórum ég, amma, afi og Kalla móð-
ursystir mín sem er aðeins árinu
eldri en ég, einnig slógust oft í för
með okkur systkini ömmu og
börnin þeirra. Þegar ég var níu
ára flutti ég ásamt mömmu og
bræðrum mínum frá Ísafirði til
Akureyrar. Þá varð samgangur-
inn mikill á milli okkar og minn-
ingar um margar skemmtilegar
samverustundir fylla huga minn í
dag með þakklæti. Amma mín var
falleg kona sem alltaf var klædd í
falleg föt. Hún var mjög góð og
skemmtileg við okkur og virtist
alltaf vera í góðu skapi.
Heimili ömmu er eitt það falleg-
asta sem ég hef komið inn á, hún
elskaði að punta og skreyta.
Margir af fallegu hlutunum sem
prýddu heimilið voru hennar eigið
handverk og ekki fannst mér leið-
inlegt að sýna vinkonum mínum
fallega bleika prinsessuherbergið
þeirra afa. Amma prjónaði mikið
og síðustu jól gerði hún fallega
skreyttar húfur sem vöktu mikla
athygli. Einnig var hún dugleg að
hekla dúka og sauma út myndir
sem hún gaf svo vinum og ættingj-
um. Amma var einnig myndarleg
húsmóðir, hún naut þess að fá
gesti og bera fram kræsingar á
fallega skreytt veisluborð. Undan-
farin ár þegar við heimsóttum
ömmu og afa voru börnin ævin-
lega leyst út með gjöfum. Vegna
veikinda gat amma ekki borið
fram veitingar að hætti hússins
eins og henni einni var lagið en að
sjálfsögðu gerðum við okkur gott
af mjólkurglasi og kexi.
Þar sem amma leit alltaf vel út,
klikkaði hún ekki á því þegar hún
var lögð inn á sjúkrahús. Hún
klæddist náttfötum og sloppum í
stíl við inniskóna og naut hún
aðdáunar lækna og hjúkrunar-
fólks til síðasta dags.
Mikið á ég eftir að sakna sam-
tala okkar sem alltaf voru jákvæð
og skemmtileg, amma tók ekki í
mál að ræða veikindi sín. Ég kveð
nú ömmu mína með þakklæti og
virðingu fyrir öllu sem hún hefur
verið mér. Megi hún hvíla í friði.
Elsku afi minn, guð styrki þig
og blessi.
Thelma Björk
Brynjólfsdóttir.
Sigríður Árnína
Árnadóttir
✝ Stefán HalldórHelgason húsa-
smíðameistari
fæddist í Reykjavík
19. júlí 1923. Hann
lést á Heilbrigð-
isstofnun Suð-
urnesja föstudaginn
6. desember 2013.
Foreldrar hans
voru Helgi Hall-
dórsson, f. 10.12.
1895, d. 24.5. 1929
og Jóna Rósa Jónsdóttir, f. 5.11
1898, d. 5.6. 1972. Systkini Stef-
áns voru Guðbjörg Oddný H.
Lingas, f. 12.2. 1919, Ágúst G.
Helgason, f. 28.3. 1921 og Val-
geir Benedikt Helgason, f. 16.7.
1926. Þau eru öll látin. Stefán
kvæntist 12.4. 1952 Guðbjörgu
Fjólu Þorkelsdóttur, f. 27.5.
1925, d. 31.7. 2001. Foreldrar
hennar voru Þorkell Runólfsson,
f. 16.12. 1894, d. 4.12. 1965 og
Margrét Guðrún Gísladóttir, f.
6.3. 1891, d. 6.10. 1995.
Börn Stefáns og Fjólu eru:
Droplaug G., f.5.1. 1953, maki,
Kristinn L. Matt-
híasson. Börn
þeirra eru Stefán
Helgi, Steinar Matt-
hías, Guðbjörn Már
og Gunnlaugur Þór,
Margrét, f. 5.12.
1956, maki, Bjarni
Árnason. Dóttir
þeirra er Hulda.
Stefán ólst upp á
Fljótsdalshéraði í
Norður-Múlasýslu,
hann var í farskóla í Fljótsdal,
lauk námi í húsasmíði við Iðnslól-
ann í Reykjavík 1949 og fékk
meistararéttindi 1954. Stefán bjó
í Grundarfirði frá 1950 til 1978
og starfaði þar aðallega við
smíðar, einnig var hann mats-
maður Brunabótafélagsins frá
1964 til 1977, formaður verka-
lýðsfélagsins Stjörnunnar 1953
og formaður Byggingafélags
verkamanna 1963 til 1976. Árið
1978 fluttist hann til Reykjavík-
ur og starfaði sem húsvörður hjá
Ríkisútvarpinu þar til hann hætti
störfum.
Elsku pabbi, nú er komið að
kveðjustund, það eru ekki nema
fimm ár síðan þú varst það hress
að þú gast komið með mér til
Boston þar sem við skemmtum
okkur vel. Að leiðarlokum er
margs að minnast en ég er ávallt
mjög þakklát fyrir að hafa átt þig
sem föður sem ávallt var til stað-
ar fyrir mig og mína fjölskyldu,
nú ert þú kominn til hennar elsku
mömmu og munuð þið leiðast í
blómagarði Drottins, vertu eilíf-
lega Guði falinn.
Þín dóttir,
Droplaug.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
(Vald. Briem)
Elsku tengdapabbi, þakka þér
fyrir öll þau góðu ár sem ég hef
átt með þér. Þakka þér fyrir að
hafa alltaf stutt okkur hjónin á
erfiðum stundum, alltaf varst þú
tilbúinn að hjálpa þegar þess
þurfti, elsku tengdapabbi minn.
Kynni okkar hófust árið 1978 er
ég kom í Grundarfjörðinn á litla
bílnum mínum sem þú kallaðir
alltaf vaskafatið á hvolfi í gam-
ansömum tón. Voru okkar kynni
alla tíð mjög náin, ég leit alltaf á
þig eins og pabba minn og þín
verður sárt saknað. Megir þú
hvíla í friði hjá Guði og elsku
tengdamömmu minni heitinni,
henni Fjólu, sem mun taka á móti
þér. Guð blessi þig.
Þinn tengdasonur,
Kristinn.
Mér er efst í huga þakklæti
fyrir allar þær dýrmætu stundir
sem við áttum saman. Þú varst
mér mikil fyrirmynd og hvatning
og hefur alltaf stutt mig í gegnum
góðar stundir og erfiðar stundir.
Mér er minnisstæðast þegar við
fórum tveir saman í ferðalag um
Ísland á Golfinum góða. Á því
ferðalagi kenndirðu mér margt
og mikið sem ég tek með mér
áfram út í lífið. Megir þú nú fara
til elsku ömmu og vera umvafinn
englum Guðs um alla eilífð, elsku
besti afi.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni.
Sitji guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sigurður Jónsson)
Steinar Matthías Kristinsson.
Stefán Halldór
Helgason
Ég á margar góðar minningar
um elsku bestu ömmu mína.
Fyrst þegar ég man eftir mér
bjó hún í Vesturbænum og
þangað var alltaf gott að koma.
Amma var vefari og var með eig-
in vefstofu á neðri hæðinni þar
sem hún bæði vann og seldi
vefnaðinn sinn. Þegar ég var hjá
henni var ég oftar en ekki niðri
að skoða teiknimyndir í Vikunni
á meðan hún sat við vefstólinn.
Hægt var að leika sér með
garnspólurnar og annað sem
hún var með á vefstofunni.
Sumrunum eyddi amma fyrir
austan í „sveitinni“, sumarbú-
Elín Theódóra
Björnsdóttir
✝ Elín TheódóraBjörnsdóttir
fæddist á Skálum á
Langanesi 24. júlí
1928. Hún lést á
Hjúkrunarheim-
ilinu Eir 6. nóv-
ember 2013. Útför
Elínar fór fram í
kyrrþey í Graf-
arvogskirkju 15.
nóvember 2013.
staðnum sínum við
Apavatn, og morgn-
arnir byrjuðu alltaf
á að hún kveikti
upp í kamínunni og
sauð vatn fyrir
morgunkaffi, það
var notalegt að
vakna og heyra í
ömmu stússa í eld-
húsinu og hlusta á
lækjarniðinn fyrir
utan. Amma var
alla tíð vinnusöm og dugleg og
veigraði sér aldrei við því að
taka til hendinni, hún sló stóru
grasflötina, málaði og gerði alla
hluti sem þurfti til að það væri
sem fallegast í sveitinni.
Á þrettándanum kom öll fjöl-
skyldan saman hjá ömmu, til við-
bótar við að bjóða upp á hátíð-
armáltíð fór amma að halda
púttkeppni og það varð fastur
liður. Þegar ég var í námi og
vann í Reykjavík átti ég alltaf
athvarf hjá ömmu og var reglu-
lega hjá henni. Við töluðum um
allt milli himins og jarðar og hún
fylgdist vel með fréttum og
íþróttum. Hún hafði sérlega
gaman af að fylgjast með ís-
lenska landsliðinu í handbolta á
stórmótum og átti sína
uppáhaldsleikmenn. Ég er þakk-
lát fyrir að hafa átt þessar
stundir með henni ömmu minni
og að hafa fengið að kynnast
henni enn betur þegar ég varð
fullorðin. Hún sagði mér frá
uppvexti sínum, hvernig þau afi
kynntust og þeirra búskap.
Hún var ofsalega stolt af
strákunum sínum tveimur og
barnabörnunum og vildi okkur
allt það besta. Amma var áhuga-
söm um hvað við vorum að gera í
lífinu og fylgdist vel með. Það
sem hún varð ánægð þegar ég
sagði henni að hún ætti von á
einu langömmubarni til viðbótar
á síðasta ári. Hún hafði, held ég,
svei mér þá beðið eftir því lengi.
Börnin mín munu fá að kynnast
elsku hlýju og ástríku ömmu
minni í gegnum myndir, sögur
og minningar sem hún skilur eft-
ir sig.
Ég elska þig amma mín.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug
þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Elín Theódóra.
✝
Systir okkar og mágkona,
SIGRÍÐUR BJARNADÓTTIR,
Hæðargarði 35,
lést á elli- og hjúkrunarheimilinu Grund
sunnudaginn 8. desember.
Útför hennar fer fram frá Fossvogskirkju
miðvikudaginn 18. desember kl. 13.00.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Guðmundur Bjarnason, Bergdís Kristjánsdóttir,
Þóra Bjarnadóttir, Jón Sverrir Dagbjartsson.