Morgunblaðið - 13.01.2014, Síða 23

MINNINGAR 23
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 13. JANÚAR 2014
✝ Arnar ÓliBjarnason
fæddist í Reykja-
vík 26. febrúar
1983. Hann lést á
heimili sínu 24.
desember 2013.
Foreldrar hans
eru Steinunn Inga
Ólafsdóttir, f. 18.
júní 1958 og
Bjarni Sigurður
Jóhannesson, f.
16. desember 1958. Fóst-
urfaðir Atli Ísaksson, f. 6. júní
1960. Systkini
hans eru Hrafnar
Jafet, f. 1974,
Bryndís, f. 1979,
Ragnar Þór, f.
1979, Elvar Már, f.
1983, Friðrik Páll,
f. 1991, Ísak
Sindri, f. 2001.
Útför Arnars
Óla fer fram frá
Hafnarfjarð-
arkirkju í dag, 13.
janúar 2014, og hefst athöfnin
kl. 13.
Engillinn minn yndislegi, þú
ofurfallega, viðkvæma sál. Nú
bið ég þess aðeins að algóður
Guð umvefji þig ást og friði um
alla eilífð. Við munum áfram
leiðast hönd í hönd, þó bilið hafi
breikkað. Uns við sameinumst á
ný.
Nú skil ég stráin, sem fönnin felur
og fann þeirra vetrarkvíða.
Þeir vita það best, sem vin sinn þrá,
hve vorsins er langt að bíða.
(Davíð Stefánsson)
Þín
mamma.
Elsku hjartans, litli bróðir
minn.
Þú varst engilfríður og ávallt
með bros á vör, strax sem ung-
barn. Með stóru, fallegu, dökk-
brúnu augunum þínum og ljósu
lokkunum heillaðir þú sérhvern
sem á vegi þínum varð. Bros þitt
var heillandi og alltaf stutt í
hláturinn.
Í barnaskóla varstu stoð og
stytta bróður þíns. Þú stóðst
eins og klettur við hlið hans og
sást til þess að ekkert illt henti
hann. Litla frænda þínum, syni
mínum, reyndist þú líka vel.
Aldrei hef ég séð unglingsstrák
gefa litlu barni eins mikinn tíma
og athygli eins og þú veittir hon-
um þegar þið hittust. Þú hlust-
aðir á sögur hans, skoðaðir bíl-
ana hans og kvaddir hann aldrei
án þess að hafa setið stund með
hann í kjöltu þér og faðmað
hann með þínu hlýja faðmlagi.
Þú vildir vera öllum góður,
hvort sem það voru fullorðnir,
börn eða dýr. Þeir sem þér
kynntust töluðu um hve góða
nærveru þú hafðir, hve gott væri
að tala við þig um hjartans mál
og hve ljúfur og góður ungur
maður þú værir. Þú áttir líka
auðvelt með að hressa þá við
sem illa leið, með þínum
skemmtilega, einstaka húmor
sem þú þurftir aldrei að kreista
fram. Hann var þér eðlislægur.
Þú gast séð spaugilega hluti við
ótrúlegustu aðstæður og fengið
fólk til að gráta úr hlátri. Þessi
orð lýsa þér best. Þú varst
skemmtileg, blíð og góð, ynd-
isleg mannvera sem alltaf vildi
halda friðinn og reynast öðrum
vel.
En lífið fór ekki mjúkum
höndum um þína ljúfu, við-
kvæmu sál. Lífsbaráttan var erf-
ið og þú lentir í hremmingum
sem þú áttir síst skilið. Í ótelj-
andi skipti óskaði ég þess eins
að ég gæti hlíft þér, bjargað þér
og gert allt gott á ný. Veitt þér
gleðina, gæfuna og hamingjuna
sem þú áttir svo sannarlega skil-
ið.
Ég er svo þakklátur fyrir að
hafa átt þig sem bróður í 30 ár.
Þú kenndir mér svo margt og
við skildum hvor annan. Við átt-
um góða stund saman aðeins fá-
einum dögum áður en þú
skyndilega hvarfst úr mínu lífi.
Þá dýrmætu stund mun ég varð-
veita sem gull í huga mínum og
hjarta svo lengi sem ég lifi. Það
var síðasta skiptið sem ég sá fal-
lega brosið þitt og kærleikann
skína úr góðlegu augunum þín-
um. Það var síðasta skiptið sem
ég faðmaði þig og kvaddi. Nú
vildi ég óska þess að sú stund
hefði verið lengri, því hún veitir
mér huggun í þessari miklu
kvöl, sorg og söknuði sem fylgir
því að neyðast til að halda lífinu
áfram án þín. Það er óbærilega
sárt að hugsa til þess að fá aldr-
ei að eiga slíka stund með þér
aftur, að sjá þig brosa, heyra
einstakan hlátur þinn og geta
faðmað þig aftur.
En lífið getur verið óréttlátt
og grimmt. Því verð ég að
kveðja þig í hinsta sinn, í þessu
lífi. Elsku yndislegi, fallegi, ljúfi
og góði litli bróðir minn, þú
munt fylgja mér í hjarta mínu
hvert einasta spor sem ég tek og
bróðurástin mun aldrei dvína.
Guð gefi þér eilífa sálarró.
Fögru brúnu augun þín
birtast mér í draumi
hjartað fyllist trega og sorg
hve ákaft þín ég sakna.
Allar eigur, gæfu og gull
ég léti af hendi rakna
ef eiga mætti stund með þér
áður en ég vakna.
(Hrafnar Jafet Hrafnsson)
Þinn stóri bróðir,
Hrafnar Jafet Hrafnsson.
Elsku hjartans litli bróðir
minn, þú varst alltaf svo blíður
og góður. Húmor þinn var engu
líkur.
Hvað við gátum hlegið mikið
og skemmt okkur saman. Það
eru ekki margir í þessum heimi
sem eru svo hjartahlýir sem þú.
Mér er svo mikill heiður að hafa
fengið að eiga þig sem minn
yndislega og ljúfa bróður.
Sjá lítinn fallegan dreng
þetta bros
þessi augu
þessar mjúku fallegu hendur
Ég sé hann brosa
brosið bjarta
einlægur ljúfur
svo yndislegt hjarta
Ég heyri hann hlæja
og hönd hans finn
þú munt alltaf vera hjá mér
elsku Músi minn.
(Bryndís Arngrímsdóttir)
Þín stóra systir,
Bryndís.
Elsku drengurinn okkar hann
Arnar Óli er farinn frá okkur,
ljúflingurinn okkar. Mikið ósk-
uðum við þess og báðum góðan
Guð að bjarga honum frá þeim
hremmingum sem líf hans var.
En það fór á þennan veg, stund-
um er Guð ekki að hlusta. Síð-
asta skiptið sem ég sá hann var
hann svo fallegur, kyssti ömmu
sína á kinnina og ætlaði að
standa sig en svo gerðist þetta.
Mamma og pabbi standa eftir
með sár í hjarta og sorgmædd
að sjá á eftir barninu sínu, pabbi
einkabarni. Afi og amma og
systkini hans gráta bróður sinn.
Meðan frost og fannir
falda tindsins brún.
Meðan blómin björtu
brosa um engi og tún.
Á meðan bárur bærast
og brenna himinljós.
Ó, vorið vængjum þínum
vefðu mína rós.
Hjartans drengurinn minn,
hvíldu í friði.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson)
Vilborg Björgvinsdóttir.
Elsku Arnar, ég gleymi því
aldrei þegar við vorum að lyfta
saman á Hringbrautinni. Þú
vissir, kunnir og gast allt, og
mér leið eins og ég væri í þjálf-
un hjá Schwarzenegger sjálfum. ´
Ég gæfi aleiguna mína fyrir
aðeins eina æfingu til viðbótar
með þér. Ég á eftir að sakna þín
mjög mikið.
Þinn litli frændi,
Steinar Ingi.
Þegar ég hugsa til Arnars
Óla þá minnist ég hans brosandi
og þannig mun ég alltaf minnast
hans. Ég passaði hann endrum
og eins þegar hann var ungur
og ég minnist þess hvað hann
var þægilegt barn, hann gat
dundað tímunum saman við leik,
var alltaf mjög rólegur og glað-
ur. Það var ljúft að passa hann
og systkini hans.
Þegar ég frétti af andláti
hans þá risu upp ýmsar tilfinn-
ingar sem erfitt var að ráða við
en sorg og reiði voru þar of-
arlega. Sorg vegna þess að Arn-
ar Óli var góður drengur, mynd-
arlegur, vel gefinn og hefði
getað átt stórkostlegt líf í
hverju því sem hann hefði viljað
taka sér fyrir hendur. Hann átti
yndislega fjölskyldu sem vildi
allt fyrir hann gera. Reiði vegna
þess hvernig fíknin náði að her-
taka hann ungan og sjá til þess
að draumar um hamingjuríkt líf
náðu aldrei að verða meira en
bara það, draumar.
Það er sama hversu góða
maður á að, það getur enginn
breytt manni nema maður sjálf-
ur og örlög manns eru á end-
anum í eigin hendi.
Ég kveð frænda minn með
trega og óska þess að hann sé á
betri stað í austrinu eilífa.
Sigurður Hólmar
Jóhannesson.
Mér líkaði strax vel við Arnar
þegar við kynntumst. Hann
virkaði pínu feiminn en mjög
svalur á sama tíma. Við áttum
nokkrar góðar stundir saman
sem eru mér mjög dýrmætar í
dag. Til dæmis þegar ég var að
skutla honum í búð eða í sjoppu.
Þá var oft hækkað í bílgræj-
unum því við höfðum líkan tón-
listarsmekk. Þess á milli áttum
við oft gott spjall og við höfðum
spes húmor sem var svona okk-
ar á milli.
Hann hafði alveg einstaklega
góðan húmor og hann reyndi
ekki einu sinni að vera fyndinn.
Hann komst svo skemmtilega
að orði með hluti og sagði svo
kannski eftir á: „Jú, þetta var
nú kannski soldið aulalega orð-
að“ eða „Já, hehe … þetta var
kannski pínu fyndið.“ Hann
sagði bara það sem honum
fannst og það var einmitt svo
frábært við hann.
Nokkrum af mínum nánu
fjölskyldumeðlimum sem kynnt-
ust honum mjög stutt sumarið
2012, líkaði strax svo vel við
hann. Þeim fannst hann mjög
aðlaðandi persónuleiki, þótti
gott að ræða við hann, og þeim
leið eins og þau hefðu alltaf
þekkt hann.
Hvíldu í friði, kæri vinur.
Harpa Fönn Matthíasdóttir.
Arnar Óli
Bjarnason
✝ Stefanía fædd-ist á Geiteyjar-
strönd í Mývatns-
sveit 10. apríl 1927.
Hún lést á Fjórð-
ungssjúkrahúsinu á
Akureyri 23. des-
ember 2013.
Foreldrar henn-
ar voru Hólmfríður
Benediktsdóttir, f.
23.6. 1899, d. 27.2.
1990, og Ágúst Sig-
urgeirsson, f. 4.4. 1882, d. 11.2.
1969. Systkini Stefaníu voru
María, f. 13.12. 1918, d. 22.8.
2009; Helgi, f. 30.7. 1921, d. 24.1.
1995; Sigríður, f. 12.12. 1923, d.
5.4. 2009.
Stefanía var í sambúð með
Þorleifi Sigurbjörnssyni frá
Baugaseli í Barkárdal, f. 30.3.
1911, d. 21.2. 1958. Foreldrar:
Guðrún Margrét Guðmunds-
dóttir, f. 15.4. 1886, d. 25.9. 1927,
og Sigurbjörn Ingimar Þorleifs-
son, f. 16.4. 1875, d. 9.4. 1927, frá
Baugaseli í Barkárdal. Áttu þau
Stefanía og Þorleifur tvö börn
saman. Stefanía eignaðist fjögur
og eiga þau tvo syni, en hann á
tvo syni frá fyrra hjónabandi.
Gunnhildur á einn son fyrir.
Hólmfríður Guðrún Þorleifs-
dóttir, f. 11.3. 1953, maki Ari Ax-
el Jónsson, eiga þau tvær dætur,
Berglindi, maki Vilhelm Vil-
helmsson og eiga þau tvo syni,
og Árveigu, maki Bjarni Sig-
urðsson, eiga þau þrjú börn.
Fyrir átti Hólmfríður einn son,
Stefán Leif, maki Arna Magn-
úsdóttir, eiga þau tvö börn. Fað-
ir Stefáns er Sigurður S. Gests-
son. Árið 1970 eignaðist Stefanía
dreng sem hún gaf frá sér til
öndvegishjóna í Reykjavík, Sig-
ríðar, sem nú er látin, og Þor-
steins, sem ávallt reyndust Stef-
aníu vel og héldu góðu sambandi
sín á milli: Gylfa Þór Þor-
steinsson og á hann þrjú börn,
móðir Guðrún Gunný Þór-
isdóttir, en þau slitu samvistir.
Stefanía ólst upp á Geiteyjar-
strönd í Mývatnssveit. Um tví-
tugt fluttist hún til Akureyrar
og fór að vinna við margskonar
störf ásamt því að hugsa um
heimili og fjölskyldu, s.s. þjón-
ustustörf á hótelum og versl-
unarstörf. Síðast vann hún á
Dvalarheimilinu Hlíð. Síðustu
árin bjó hún í Víðilundi 24.
Útför hennar fer fram í Ak-
ureyrarkirkju í dag, 13. janúar
2014, kl. 13.30.
börn. Þeirra elst er
Helena Sigtryggs-
dóttir, f. 14.7. 1948,
faðir hennar var
Sigtryggur Guð-
mundsson, d. 17.2.
2012, fyrri maki
Helenu var Halldór
Sævar Antonsson,
d. 24.2. 1975. Eign-
uðust þau tvo syni,
Ágúst Ómar og Val
Frey, maki Kristín
Gunnarsdóttir og eiga þau þrjú
börn. Seinni maður Helenu er
Eiríkur Rósberg Arelíusson og
eiga þau einn son saman, Eirík
Rósberg Eiríksson, maki Árdís
Björk Jónsdóttir og eru þau
barnlaus en fyrir átti Eiríkur
einn son. Viðar Þorleifsson, f.
30.9. 1950, maki Brynja Frið-
finnsdóttir, þau eiga tvö börn,
Óðin, hann á tvö börn, Hörpu,
maki Helgi Mikael Magnússon,
eiga þau tvö börn en fyrir átti
Harpa eina dóttur, faðir Erlend-
ur Óskarsson. Fyrir átti Brynja
einn son, Hafþór Ó.J. Viðarsson,
maki Gunnhildur Halldórsdóttir
Elsku mamma, við kveðjum þig
með þessu ljóði.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Söknum þín,
Viðar og Brynja.
Elsku besta mamma mín. Það
er bæði með sorg í hjarta og þakk-
læti sem ég sest niður og rita
nokkur kveðjuorð til þín.
Þú varst svo heppin að fæðast
og alast upp á einum af fallegustu
stöðum á landinu, Geiteyjar-
strönd í Mývatnssveit. Ég sé þig
fyrir mér veiða silung í vatninu,
sækja egg út í hólma og skottast
um engi, tún og móa, ásamt því að
leika þér í hrauninu. Þvílíkt leik-
svæði.
Þú varst alltaf mikill fagurkeri.
Unnir fallegum hlutum og fötum.
Það var alltaf tekið eftir því hvað
þú varst ávallt snyrtileg og fín til
fara. Ég ímynda mér að umhverfi
þitt í æsku hafi haft áhrif á þitt
fegurðarskyn alla þína ævi.
Árið 1948 fæddist ég, þú varst
einstæð móðir þar til þú kynntist
Þorleifi. Þá eignaðist ég bróður og
seinna systur og ólumst við upp
við gott atlæti. Þorleifur lést 1958.
Þú áttir ekki auðvelt líf fyrir
höndum en stóðst þig alveg stór-
kostlega vel, ein með þrjú börn.
Það er mér óskiljanlegt hvernig
þér tókst að yfirstíga öll vandamál
á þeim tíma.
Þú varst einstaklega lagin við
saumavélina og margar nætur
sastu við hana til þess að geta gef-
ið okkur systkinunum ný föt. Ég
hef iðulega heyrt eftir að ég full-
orðnaðist hvað við vorum fín og
flott í fötum sem þú saumaðir á
okkur.
Árið 1970 eignaðist þú svo lít-
inn dreng, Gylfa Þór. Af ýmsum
ástæðum treystir þú þér ekki til
að ala hann upp hjá þér, en við því
hlutverki tóku elskuleg hjón, Sig-
ríður Eggertsdóttir og Þorsteinn
Rúnar Guðlaugsson, sem um-
vöfðu hann elsku og komu honum
vel til manns. Alveg frá byrjun
fékkst þú og við að fylgjast með
uppvexti hans og skólagöngu.
Þótt þetta hafi verið þér erfitt
varstu ævinlega þakklát fyrir að
fá að vera þátttakandi í lífi hans og
fjölskyldu hans.
Þegar heilsan fór að gefa sig og
þú þurftir að hætta að vinna, þá á
besta aldri, varstu ákveðin í því að
láta það ekki hefta þig. Á þessum
tíma var það ekkert algengt að sjá
konur á þínum aldri labba, og
jafnvel hlaupa, út um víðan völl í
jogginggalla. Það hélt þér vissu-
lega gangandi í mörg ár. Seinni
árin, þegar þú varst nánast aldrei
verkjalaus, var alltaf viðkvæðið
hjá þér: Þetta skánar og verður
betra á morgun. Svona varst þú
alltaf hörð af þér. Allir sem
þekktu þig vissu alveg hvar þeir
höfðu þig. Þú gast verið gagnrýn-
in á menn og málefni og sagðir
hlutina oftast umbúðalaust en
varst alltaf sjálfri þér samkvæm.
Þú varst ekki bara góð móðir,
tengdamóðir og amma, heldur
einnig góður vinur okkar allra.
Þín er sárt saknað, en mamma
mín, við erum svo óendanlega glöð
yfir að hafa fengið að eiga þig öll
þessi ár. Fyrir það þökkum við.
Þú sem alltaf áttir kaffi og vöfflur
á borðum tekur eflaust vel á móti
þínu fólki þegar þar að kemur.
Hafðu þökk fyrir allt, mamma
mín. Eiríkur þakkar þér einnig
fyrir hvað þú tókst ævinlega vel á
móti honum og þótti vænt um
hann. Strákarnir okkar, Ágúst,
Valur og Eiríkur, og fjölskyldur
þeirra senda þér einnig saknaðar-
kveðjur og þakka þér fyrir allar
góðu stundirnar.
Sjáumst seinna, ég treysti því.
Þín
Helena.
Þau voru skrýtin jólin þetta ár-
ið, elsku amma kvaddi okkur á
Þorláksmessu eftir stutt en erfið
veikindi. Ég man í síðasta samtali
mínu við hana, rúmri viku áður en
hún lagðist inn á spítalann, þá
spurði hún mig hvenær hún fengi
að sjá okkur næst, og ég sagðist
hlakka til að sjá hana næsta sum-
ar í fermingunni hennar Hafdísar
Brynju. Hún fylgdist alltaf vel
með okkur og eftir að við fluttum
út var hún dugleg að hringja til að
fá fréttir af okkur. Hún var alltaf
með á nótunum og þykir mér svo
vænt um öll þau símtöl sem við
áttum undanfarin ár, ég mun aldr-
ei gleyma þeim.
Amma var alltaf með dyrnar
opnar og þegar inn var komið var
bakkelsið aldrei langt undan. Hún
gat galdrað fram alls konar góð-
gæti og ég get ennþá fundið
bragðið af pönnukökunum hennar
en amma bakaði bestu pönnukök-
urnar þó víða væri leitað. Þegar
ég var yngri fékk ég að setja syk-
urinn á milli eftir að amma var bú-
in að steikja þær og fannst mér
það ekki leiðinlegt. Amma átti
mikið magn af skartgripum, ekki
bara þessa venjulegu silfur- og
gullskartgripi heldur alls konar
skart og perlufestar í alls konar
litum sem við krakkarnir fengum
að leika okkur með, ég gat setið
óralengi á gólfinu inni í svefnher-
bergi í Smárahlíðinni og leikið
mér og puntað mig. Að opna
skartgripaskrínið hennar ömmu
var eins og að finna fjársjóð. Ég
gæti talið upp ótal minningar frá
þeim tímum sem ég eyddi með
ömmu en þær mun ég geyma og
varðveita.
Hvíldu í friði, elsku amma mín,
þín verður sárt saknað.
Harpa.
Elsku hjartans amma mín, ég
vil kveðja þig með þessu fallega
ljóði:
Amma kær, ert horfin okkur hér,
en hlýjar bjartar minningar streyma
um hjörtu þau er heitast unnu þér,
og hafa mest að þakka, muna og
geyma.
Þú varst amma yndisleg og góð,
og allt hið besta gafst þú hverju sinni,
þinn trausti faðmur okkur opinn stóð,
og ungar sálir vafðir elsku þinni.
Þú gættir okkar, glöð við undum hjá,
þær góðu stundir blessun, amma
kæra.
Nú hinstu kveðju hjörtu okkar tjá
í hljóðri sorg og ástarþakkir færa.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Takk fyrir allar okkar stundir
saman.
Hvíl í friði.
Þín
Árveig.
Stefanía
Ágústsdóttir
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Neðst á forsíðu mbl.is má finna
upplýsingar um innsendingarmáta og skilafrest. Einnig má smella á
Morgunblaðslógóið efst í hægra horninu og velja viðeigandi lið.
Skilafrestur | Sé óskað eftir birtingu á útfarardegi þarf greinin að
hafa borist á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á föstudegi ef útför er
á mánudegi eða þriðjudegi). Þar sem pláss er takmarkað getur birting
dregist, jafnvel þótt grein hafi borist innan skilafrests.
Minningargreinar