Fréttir - Eyjafréttir - 19.03.1998, Qupperneq 6

6
Fréttir
Fimmtudagur 19. mars 1998
Sigurgeir Jónsson
skrifar
tudeQÍ
Af klerkum
Þátttakendur í Guúiaugssundinu í ár.
Guðlaugssundiðí 14. sinn:
Fyrsta stigið vann Guðlaugs-
bikarinn í harðri keppni
Lcikhópur Framhaldsskólans í
Vestniannaeyjum fumsýndi á
föstudaginn leikritið, Þetta er allt
vitleysa Snjólfur, eftir Guðjón
Sigvaldason í ieikstjórn Guð-
mundar Lúðvíks Þorvaldssonar.
Leikritið er kannski fyrst og
fremst samið mcð það fyrir
augum að höfða til unglinga og
trúlega hefur það tekist sé miðað
við frábærar undirtektir áhorf-
enda á fruinsýningunni, sem voru
að vísu eingöngu nemar í FIV.
Allt um það gekk sýningin vel upp
og er aðstandendum sfnum lil sóma.
Leikritið er byggt upp á atriðum
sem tengjast og rúlla áfram sam-
kvæmt eðlilegu tímaferli, þar sem
persónurnar takast á við ólík vanda-
mál hversdagsins. Spuming er hins
vegar hversu mikið hann endur-
speglar veruleika unglinga í Vest-
mannaeyjum. Á ég þá sérstaklega
við parið Brand og Rósu, þar sem
dauðdagi þeirra af of stórum
skammti eiturlyfja verður há- og
vendipunktur sýningarinnar. Það
atriði er þó einnig nokkuð fyrir-
sjáanlegt í framvindu leiksins.
Það má greina tvær sögur í
verkinu. Það er hannsaga Brands og
Rósu og hins vegar happy end saga
Snjólfs og Anitu. Þessi tvö pör
endurspegla raunar ákveðnar mýtur
sem eru til staðar í samfélaginu.
Hvoru tveggja eftirsóttar, þar sem
önnur endar í hremmingum dauðans,
en hin í ást og hamingju. Auðvitað
er það Ijóst að lífið er ekki í
svaii/hvítu og því skiku- verkið ágæta
vel eins og það er fram sett. Lífsstíll
Snjólfs og Ánítu er gerður eftirsókn-
arverðari en Brands og Rósu.
Persónur verksins eru týpur eða
fulltrúar ákveðinna manngerða og
eiga ekki að vera annað en það sem
þær standa fyrir. Þetta endurspeglast
svo í mikilvægi þess sem hin ytri
birtingarmynd er fólki. Að þessu
leyti gengur sýningin vel upp og
iðulega ítrekað að áhorfendur eru að
horfa á leik en ekki alvöruna. Sem
dæmi um þetta má nefna að
persónumar ávarpa áhorfendur og
tala beint til þeirra og útskýra hvað
sé á ferðinni.
Þannig breytast persónumar
ekkert. Þær eru fastar og staðlaðar.
Þær breytast ekki heldur þrátt fyrir
dauða Brands. Að vísu á sér stað
ákveðið endurlit í minningagreinastfl
og tár falla, en þau verða einungis
eins og hluti af yfirborðsmennsk-
unni.
Reyndar verður breyting á einni
persónu, það er Snjólfi. en sú
breyting er einungis umskipti hans
frá því að vera eineltisfómarlamb
skólafélaga sinna í það að verða
tekinn í hópinn og öðlast æðstu
metorð, sem allt snýst um, ergo að
verða aðaltöffarinn og hljóta prins-
essuna að launum í leikslok.
Um frammistöðu einstakra leikara
verður ekki fjölyrt, heldur áréttað að
allir skiluðu sfnu með ágætum, helst
að finna mætti að framsögn. Þó
finnst mér rétt að nefna Hrefnu
Díönu Viðarsdóttur í hlutverki
Anítu. Hún stóð sig með eftirminni-
leguni hætti, sýndi hófstilltan leik en
jafnframt blæbrigðai-ikan.
Leikstjóm Guðmundar Lúðvíks
Þorvaldssonar var trú innihaldi
leikritsins og hann hélt utan um
sýninguna með þolinmæði þess sem
veit hvað er að vera unglingur og
vinna með þeim.
Sviðsmynd var ekki flókin og
tókst vel að breyta henni tnilli
þáttaskiptinga. Ljósanotkun og tón-
list kom ágætlega út, þar sem þeim
atriðum var beitt til að sýna innri
líðan og tilfinningar persónanna.
Sum sé hin besta skemmtun og
uppfærsla, sem er trú sjálfri sér og
skorar undirritaður á Vestmanna-
eyinga að fjölmenna á leikritið en
næsta sýning er í kvöld.
Benedikt Gestsson.
Guðlaugssund var synt í 14. sinn á
fimmtudaginn var. Það voru
nemendur á skipstjórnarbraut
Framhaldsskólans sem syntu það
en frá upphafi hafa nemendur
Stýrimannaskólans synt.
Guðlaugssund er synt til að minnast
þess þegar Guðlaugur Friðþórsson
synti í land austan af Ledd eftir að mb.
Hellisey sökk þar, hinn 11. mars 1984.
Guðlaugssund er hins vegar ævinlega
synt hinn 12. mars eða þann sama dag
og Guðlaugur vann sitt afrek. Talið er
að Guðlaugur haft verið u.þ.b. sex
klukkutíma á sundi og er í Guðlaugs-
sundi ævinlega byrjað kl. átta um
morguninn og synt til kl. tvö eftir
hádegi. Nemendur skiptast á um að
synda þessa vegalengd.
Að þessu sinni syntu 25 nemendur,
18 af I. stigi og 7 af II. stigi og stóðst
tíminn nákvæmlega, sá fyrsti stakk sér
á slaginu kl. átta um morguninn og sá
síðasti kom að bakka nákvæmlega kl.
tvö eftir hádegi.
Að loknu sundinu var að vanda
keppt í boðsundi milli stiga, um bikar
sem Guðlaugur gaf á sínum tíma til
þeiiTar keppni. Sú keppni er þannig að
hver keppandi syndir fram og til baka
í lauginni en þarf á leiðinni að klifra
tvisvar upp í gúmbát. Sex kepptu frá
hvoru stigi og sigraði I. stig að þessu
sinni eftir harðvítuga baráttu á síðustu
metrunum.
Enn urðu okkur á mistök með nöfn stúlknanna á mundinni sem eru í Litlu
lærisueínunum. Tókst okkur að rugla nöfnum lieirra en bær heita Elísa
Guðjðnsdóttir og Sandra Guðrún Harðardóttir.
-
Fyrsta stigið uann Guðlaugsbíkarinn sem Sigmar Þröstur Óskarsson hampar eftir
sundið.
Leikhópur FÍVsýnir, Þetta er allt vitleysa Snjólfur:
Uppfærsla sem
er trú sjálfri sér
Skrifari er ekki mikill sjónvarpsglápari. Hann
lætur sig t.d. hafa það þótt hann missi af sjón-
varpsfréttum á kvöldin. Kvikmyndir og fram-
haldsþættir fara Ifka oftast forgörðuni hjá
honum, skrifari sofnar venjulega út af þegar
komið er fram í miðja mynd. Miðað við það
hve lítið er horft á sjónvarp á heimili hans er það
í raun furðulegt að skrifari skuli vera áskrifandi
bæði að Stöð 2 og Fjölsýn. Ríkissjónvarpið ætti
að nægja í hans tilfelli. En málið er það að
skrifari hefur gaman af að horfa á golfþætti,
billjardþætti og súmóglímu; leggur raunar
sjálfur stund á tvær þessara íþrótta (svo geta
lesendur reynt að finna út hvaða íþrótt verður út
undan). Af þessum sökum er hann áskrifandi að
öllum þessum rásurn.
Á þriðjudagskvöldum hefur verið á dagskrá
Ríkissjónvarps þáttur sem nefnist Á elleftu
stundu, undir stjóm tveggja kunnra manna úr
fjölmiðlaheiminum. Yfirleitt hefur skrifari ekki
haft nennu til að horfa á þessa þætti. En á
þriðjudag fyrir rúmri viku ákvað hann að horfa
á einn þar sem honum hafði verið sagt að þar
kæmi fram maður urn margt forvitnilegur, próf-
astur vestan af Bíldudal sem auk þess að vera
frægur fyrir að vera faðir hennar Völu okkar
Flosadóttur, væri einnig samkynhneigður og
geðsjúkur. Þetta vakti forvitni skrifara og hann
ákvað að horfa á þáttinn og sér ekki eftir því.
Séra Flosi, faðir hennar Völu okkar, reyndist
afskaplega geðþekkur maður í alla staði, a.m.k.
sú mynd sem sjónvarpsáhorfendur fengu af
honum. Hann tjallaði á einlægan og hispurs-
lausan hátt uni sjálfan sig og sitt líf og lagði
áherslu á að sér þætti það ekkert koma trúnni við
hvert kynferði fólks væri né heldur kynhegðun.
Skrifari hefur lengi vel haft þessa sömu
skoðun. Fólki eigi ekki að mismuna vegna kyn-
ferðis, litarháttar, fötlunar eða kynhegðunar. En
þar eru víst ekki alveg allir sammála okkur séra
Flosa. Þjóðkirkjan hefur farið eins og köttur
kringum heitan graut í afstöðu sinni til sam-
kynhneigðra, hvorki þorað að segja af eða á.
Sértrúarsöfnuðirnir flestir hverjir hafa þó ekki
legið á meiningu sinni í þessum málum.
Núorðið viðurkenna þeir þó orðið að litarháttur
fólks skipti ekki máli, sömuleiðis fötlun og í orði
kveðnu hafa konur sama rétt og karlar. Þó er í
þeim sumum hverjum gengið út frá því að
karlinn sé konunni æðri, hann sé „höfuð“
tjölskyldunnar. En þegar kemur að kynhegðun
fólks er afstaða þessara safnaða hrein og klár.
Þeir skulu útskúfaðir og bannfærðir sem ekki
hegða sér þar eftir bókinni. Þar vitna þeir máli
sínu til stuðnings í ritverk, nokkuira alda gömul.
Þessi afstaða minnir skrifara urn margt á
afstöðu svonefndra talebana sem um þessar
mundir ráða ríkjum í Afganistan. Þeir byggja
sína afstöðu einnig á nokkurhundruð ára
gömlum ritverkum eða kannski réttara sagt,
eigin túlkun á þeim. Sú túlkun keniur fram í því
að með öllu er afnuminn réttur kvenna til annars
en að þjóna körlum til borðs og sængur. Aftur á
nióti veit skrifari ekki hver skoðun talebana er til
samkynhneigðar né hvort þeirra bækur segja
eitthvað um slíka hegðan.
Eftir því sem skrifari best veit er faðir hennar
Völu okkar, hann séra Flosi, einkar vel liðinn í
sinni sókn þrátt fyrir að vera samkynhneigður og
haldinn geðhvarfasýki (seni skrifara er sagt að
líka nefnist þunglyndi). íbúamir á Bfldudal
virðast láta sig það litlu skipta og það bendir til
þess að þeir séu ánægðir með prestinn sinn.
Nú verður bráðum auglýst laust prestsembætti
í Vestmannaeyjum. Ekki er skrifari viss um að
séra Flosi hlyti náð fyrir augum allra Vest-
mannaeyinga, færi svo að hann sækti um
embættið. Líkast til fengju og einhverjir áfall ef
svo skipuðust mál að hann yrði ráðinn. Þó svo
að við séum á leið inn í 21. öldina er andlegur
þroski svo margra, því miður, enn á mið-
aldastiginu.
Sigurg.