Fréttir - Eyjafréttir - 19.03.1998, Page 11

Fimmtudagur 19. mars 1998
Fréttir
11
Fór niður á tólfmetra dýpi í lyftara þegar lyftugólfið í Skipalyftunni gafsig:
Mer fannst eg vera mjög
lengl á leMinni npp
-og allt var í svarta myrkri þarna niðri, segir Þorsteinn Viktorsson um þessa lífsreynslu sína
Þorsteinn Viktorsson fram-
kvæmdastjóri Flutningamiðstöðvar
Vestmannaeyja var hætt kominn
síðastliðið sunnudagskvöld, þegar
lyftari sem hann var á fór niður úr
bryggjugólfi skipalyftunnar, en þar
er tólf metra dýpi. Má teljast mesta
mildi að hann skyldi komast lifandi
frá óhappinu.
„Við höfðum verið að lesta skip
þama og vorum að hætta. Ég var á
spjalli við skipstjórann og varð seinn
fyrir af þeim sökum. Ég tek svo
lyftara sem við höfðum verið með og
ætla að stytta mér leið meðfram
steinkanti sem er þama en það var
búið að loka þar fyrir, þannig að ég fer
yfir gólf skipalyftunnar með fyrr-
greindum afleiðingum."
Þorsteinn segir að þetta hafi bara
verið ákvörðun sem hann tók án þess
að velta henni neitt fyrir sér. „Ég fann
að afturhjólin voru að láta undan og
ákvað að gefa í. en hafði meiri
áhyggjur af því að festa lyftarann í
sleðafarinu. Þá brotnar allt undan lyft-
Þorsteínn heimtur úr helju: Eiginkona hans Díanna Einarsdóttir. Viktoría Rún
yngsta dóttir heirra og Þorsteinn.
aranum og hann fer í sjóinn. Maður
sér þetta í leifturmynd á sekúndubroti
og erfitt að gera sér fulla grein fyrir því
hvemig maður bregst við. Ég man að
ég reif í handfangið á hurðinni og veit
ekki hvort afturrúðan brotnaði strax
við fallið eða hvort ég braut hana
sjálfur. En á ákveðnum tfmapunkti
finn ég að ég er laus. Mér fannst ég
vera mjög lengi á leiðinni upp og allt í
svarta myrkri þama niðri. Svo skýtur
mér upp og sé þá hvar lóðsinn liggur,
svo ég átta mig á því hvar ég er
staddur og tek stefnuna á næsta stiga.“
Hann segir að það hafi gengið
ágætlega að synda þrátt fyrir nokkra
öldu á móti. „Þá tók ég ákvörðun um
að synda á bakinu. Ég náði að
stiganum og fann þegar ég var að
reyna að komast upp hann hversu
þungur ég var og orðinn kaldur. En ég
kemst upp og staldra aðeins við þar og
það varekki laust við að ég fengi visst
sjokk. Ég geng síðan að afgreiðslu
Élutningamiðstöðvarinnar þar sem ég
hringi svo á lögregluna."
Þorsteinn segist ekki gera sér neina
grein fyrir því hvaða leið hann fór, en
bein lína frá gatinu og að stiganum
sem hann fór upp er um 30 - 40
metrar. „Annars óttaðist ég mest eftir
að ég var laus úr lyftaranum, að verða
kannski undir honum, vegna þess að
ég gerði mér enga grein fyrir dýpinu.
En þetta gerðist allt svo hratt.“
Þorsteinn er marinn á hálsi og
öxlum eftir slysið en varð ekki meint
að öðru leyti. Hann segir að ekki sé
laust við að tilhugsunin um dauðann
hafi gert vart við sig, þegar hann var
inni í tækinu og hann muni það að
hafa reynt að opna hurðina, en síðan
skeður allt svo hratt að engin leið sé að
gera sér grein fyrir atburðarásinni.
Hann vill hins vegar geta þess að öll
umræða um þetta mál og önnur svipuð
hafi hjálpað sér. „Ég leyni því ekki að
umræðan er af því góða og ég held að
menn haldi frekar ró sinni og bregðist
rétt við, ef menn komast í hann
krappann.“
Eg mun ekki kjósa þá atfur
Glæsilega ætla þeir að ljúka sinni átta
ára stjómartíð sjálfstæðismenn. Sorpa
risin þar sem teiknað hafði verið
glerhýsi á útsýnispalli af kanadískum
og norskum hönnuðum sem fengið
höfðu fyrstu verðlaun í gleymdri
samkeppni um skipulag í Eyjum eftir
gos - enda löngu búið að taka niður
teikningar af því sem innrammaðar
prýddu anddyri safnahússins á þeim
tíma þegar framkvæmdir hófust við
Sorpu.
Unrdeildir margmilljónasamningar
um sorpeyðingu hafa verið undirrit-
aðir þrátt fyrir að hollustunefnd
ríkisins hafi ekki samþykkt þann
umdeilda sorpurðunarstað sem til-
greindur er í samningnum. Fulltrúi frá
Hollustuvernd er ekki væntanlegur
hingað fyrr en 26. mars nk. til að
atlruga hvort veita eigi undanþágu til
sorpurðunar við húsvegg austurbæ-
inga með reynslu af Helgafellsgryfju
til hliðsjónar. Ég hef ekki trú á því að
sá fulltrúi, sem hingað kemur frá
hollustunefnd. láti bara rétta sér
pennann til undirskriftar. Ég hef ekki
það álit á honum eftir ftarlegt samtal.
Meira þarf að koma til. Því vil ég
ráðleggja þeim austurbæingum sem
ræða um það í heitu pottunum að fara
í skaðabótamál við bæinn ef úr verður,
að láta óánægju sína koma upp á
yfirborðið fyrir 26. mars svo að hún
verði höfð til hliðsjónar í ákvörðunar-
tökum.
A tveimur fundum sem ferðamála-
hópurinn, hagsmuna- og áhugahópur
um ferðamál, hélt með bæjarstjóra
fyrir áramót. var þessum urðunarstað,
við Irlið gönguleiða þúsunda ferða-
manna og ofan við aðalútsýnisstaði í
Eldfelli, ákaft mótmælt og til að
kóróna allt viðurkenndi svo bæjar-
stjóri að þessir fundir og allur undir-
búningur undir þá hefðu nú trúlega
sko - eða þannig sko - sáralítil eða
engin áhrif þar sem þegar væri búið að
ákveða þetta mál og nafngreindi þar
hópa og einstaklinga sem það hefðu
gert (þó sumir þeirra nafngreindu hafi
svo neitað því síðar að hafa verið
sammála). Við í ferðamálahópnum
sem sagt hafðir að algjörum fi'flum og
tillögur þær senr fram komu um aðra
urðunarstaði og aðferðir, algerlega
hunsaðar með þeim mótrökum bæjar-
stjóra að hann treysti ekki Eyjamönn-
um til að fara eftir reglum.
HUN-nefndin svokallaða, sem á að
hafa vakandi auga með náttúruvemd
og bregðast við öllu sem veldur sjón-
mengun, samþykkti þegjandi. Er það
ekki furðulegt þar sem þessi sama
nefnd ærðist algjörlega og með
fundarhöldum og blaðaskrifum mót-
mælti harðlega þegar Jói listó málaði
litglaða auglýsingu á vegg í gráum
miðbænum (tyrrverandi). Það er e.t.v.
eftir öðm t þeirri nefnd þar sem einn
nefndarmanna komst þannig að orði í
umræðum um sjónmengun. reyk og
drasl: „Mér finnst þetta flott. Það er
svo tignarlegt að sjá ljósin frá Sorpu -
í myrkri-
Og svo það sem e.t.v. er stórmál.
Undir þeim stað, þar sem nú á að fara
að urða drasl, eru e.t.v. minjar frá
gostímabilinu sem eru þannig stað-
settar í hraunjaðrinum að þær gætu
orðið ómetanlegar fyrir ferðamál
framtíðarinnar ef rétt reynist.
Undirritaður afhenti bæjarstjóra
teikningar og kort af fyrmefndu svæði
á ferðamálafundinum fyrmefnda og
vom fundarmenn sammála um að alls
ekki mætti hefja neinar framkvæmdir
á þessum stað nema áður hefðu farið
fram athuganir á því í hvemig ástandi
rústir, sem þar eru undir, væru.
Auðvitað er allt sem þarna er að
finna á þó nokkm dýpi en vikurhrúgur
hafa ekki vafist fyrir okkur Vest-
mannaeyingum hingað til. Efnið sem
upp kæmi mætti svo geyma til síðari
tíma notkunar. Ef þama er að fmna
nokkuð heillegar rústir húsa, sviðna
Ijósastaura o.fl., o.fl., sem væru auk
þess staðsettar í hlíðum eldfjalls, mætti
búa til þarna ógnvænlega á-
hrifamikinn stað sem auglýstur yrði
þannig upp að enginn ferðamaður,
sem til Islands kæmi, mætti missa af
að skoða. Gengið yrði inn á svæðið
að vestan, undir veginn og á þeim 30 -
40 m sem að rústunum em mætti sýna
muni og nrinjar frá gosinu. Glóandi
hraunstraum, útbúinn með Ijósum,
„slides" myndir, brot úr kvikmyndunr
o.s.frv. Auðvelt yrði svo að setja þak
yfir allt saman frá hraunjaðri yfir á
vikurstálið.
Gróflega reiknað gæti fjöldi
ferðamanna hingað á ári verið um 50
þúsund - núna -. Ef aðgangseyrir að
uppgreftinum yrði t.d. þúsund krónur
á mann, erum við að tala um 50
milljónir á ári! Tala þessi færi svo
hækkandi með auknum fjölda ferða-
manna. Sala á minjagripum. tengdum
þessum tíma, gæti einnig orðið arð-
vænleg auk þeirrar miklu vinnu sem
færi í að útbúa þá, t.d. í iðngörðum.
Er þessi upptalning ekki næg
ástæða til að doka við með draslið?
Sigurgeir Scheving
sem alltaf liefur kosið
Sjálfstœðisflokkinn en mun EKKl
gera það núna.
ómetanlegar fyrir ferðamál framtíðarinnar ef rétt reynist