Fréttir - Eyjafréttir - 01.10.1998, Side 6

6
Fréttir
Fimmtudagur 1. október 1998
-þegar ferjuflugmanninum var bjargað um borð í togarann Harald Böðvarsson AK
Sigurgeir Jónsson
skrifar
deqi
Af Keikó og öðrum
afreksmönnum
F’étu r Sigurðsson, sem bjó í Vest-
mannaeyjum í árabil og stundaði
nám hér við Stýrimannaskólann, er
stýrimaður á togaranum Haraldi
Böðvarssyni AK sem bjargaði
ferjuflugmanninum eftir að flugvél
hans fór í sjóinn 100 mílur suð-
vestur af landinu á mánudags-
morguninn. Pétur var á vakt þegar
þetta gerðist og segir hann að fjöldi
tilviljana hafí valdið því hvað vel
tókst til. Björgvinsbeltið var notað
við björgunina og segir Pétur að
það hafi reynst sannkallaður
töfrabúnaður við þessar aðstæður.
Pétur var nýbúinn að hífa rétt fyrir
klukkan sjö á mánudagsmorguninn og
var togarinn á siglingu. Hann var
nýbúinn að sjá skeyti sem komið hafði
um gerfihnött þar sem sagt var frá
flugvél sem hugsanlega væri í
vandræðum og átti að vera á þessum
slóðum. „Allt í einu fæ ég sterkt merki
inn á radarinn og sé um leið Ijós í um
4 mílna fjarlægð. Um leið kalla ég
niður og þegar ég lft út aftur sé ég
græna hliðarljósið á vélinni og geri
mér þá grein fyrir hvað hún er stutt frá
okkur," segir Pétur sem strax beygði
90 gráður í átt að vélinni.
„Strákamir koma upp og sendi ég
þá upp á brúarþak með kíki og fer
sjálfur upp og sé þá hvítan dfl á
sjónum sem við stefnum á.“
Þetta reyndist vera flugvélin sem
þarna stóð upp á endann í sjónum með
framendann niður. Pétur fór í
vinnuflotgalla, leiðari var gerður klár,
náð var í Björgvinsbeltin sem bæði
eru í bní og aftur í skutrennu á Haraldi
Böðvarssyni. „Við vissum ekki hvort
það voru einn eða fleiri um borð en
þegar við komum nær sáum við einn
mann sem hékk á væng vélarinnar.
Þegar við áttum 20 metra eftir að
vélinni hentum við til hans
Björgvinsbeltinu. Hann smeygði því
utan um sig og drógum við hann að
skipshliðinni. Um leið sökk vélin,“
segir Pétur.
Þegar maðurinn kom að leiðaranum
tók hann af sér Björgvinsbeltið og
ætlaði að klifra upp leiðarann. Hann
hafði orku til þess og bátsmaðuinn,
sem var kominn í sjóinn, setti beltið á
liann aftur. Pétur fór niður í leiðarann
og aðstoðaði við að korna flug-
manninum upp. Síðan fengu hann og
bátsmaðurinn Björgvinsbeltin niður
aftur og var hjálpað þannig um borð.
Pétur er ekki í vafa um að
Björgvinsbeltið hafi skipt sköpum við
þessar aðstæður. „Björgvinshfiiiin eru
eini staðalbúnaðurinn um borð í
skipum sem kemur að notum við
björgun við þessar aðstæður. Við
erum ekki með neitt sem kemur að
sömu notum. Beltið er alveg
toppgræja.“
Flugmaöurinn var fljótur að jafna
sig en hann sagði áhöfninni að þama
hefði hann upplifað sínar erfiðustu
mínútur og hann átti alls ekki von á að
sjá skip á þessum slóðurn. Pétur segir
að hann hafi verið í einhvers konar
flotbúningi en munurinn á honum og
flotgöllum sem íslenskir sjómenn nota
sé eins og á skinnbrók og geim-
ferðabúningi. Eins hafi hann verið
með gamaldags björgunarbelti. „Þegar
við klæddum hann úr gallanum komu
25 til 30 lítrar úr hvorri skálm og var
hann bæði blautur og kaldur. Hann
hefur því ekki átt mikla möguleika
eftir að vélin sökk. En þetta fór allt vel
og gekk eins og í sögu,“ sagði Pétur
að lokum.
28. september 1983 er sennilega sá dagur sem flestir knattspyrnuunnendur í
Uestmannaeyjum uilja gleyma. Þá uar ÍBV, sem í dag hampar bæði bikar- og
íslandsmeistaratitli. rekíð úr 1. deildinni sem bá uar efsta deild íslandsmótsins.
Forsaga máisins er sú að sumarið 1983 barðist ÍBV fyrir lífi sínu í deildinni
og burfti jafntefli í síðasta leik sem uar gegn Breíðabliki. Leikurinn fór fram á
Hásteinsuelli og uar Breiðablik 1 - 2 yfír begar skammt uar til leiksloka. Þá kom
til bjargar ungur maður sem barna uar að leika sitt fyrsta sumar í
meistaraflokUi, Hlynur Stef ánsson. Náði hann að skalla í mark eftir fyrirgjöf f rá
Viðari Elíassyni.
Þar með átti björninn að uera unninn en í Ijós kom að fyrirliðinn, Þórður
Hallgrímsson, uar ólöglegur. Hann hafði uerið dæmdur í briggja leikja bann og
hafði tekið út einn leik en buí miður höfðu knattspyrnuráðsmenn ekki lesið
inargfrægt skeyti til enda og héldu inenn aö Þórður uæri löglegur. Kefluíkingar
kærðu leikinn og sáu til bess að ÍBV uar rekið niður í 2. deild.
Björgvin Sigurjónsson með beltið góða. Það hefur í dag
verið notað við björgun 14 eða 15 manna og hefur því
fyrir löngu sannað gildi sitt. Hann barðist lengi fyrir því
að fá Björgvinsbeltið viðurkennt og sér nú að sú barátta
var ekki til einskis.
Oddur Júlíusson skrifar:
Er þér hlátur í hug?
Undirritaður hefur á undanfömum
vikum og mánuðum verið iðinn við
þann kola að spyrja bæjaryfirvöld út
úr um hin ýmsu málefni sem varða
rekstur á því apparati sem við eigum
öll, bæjarsjóði Vestmannaeyja.
Því miður er rekin hér í bæ þessi
dæmigerða „kemur þér ekki við“
stefna og svör til undirritaðs hafa oft
verið hálf furðuleg. Bæjaryfirvöld
líta svo á að þau séu kosin til
tjögurra ára og þess á milli þurfi þau
engunt að standa reikningssskil
gerða sinna.
Þann 21. júlí sl. óskaði undir-
ritaður eftir stefnumótun félagsmála-
ráðs til næstu þriggja ára. Svar barst
seint og um síðir þrátt fyrir 11. grein
upplýsingalaga nr. 50/1996. Svarið
hljóðaði svo: „Skjal erekki til.“
Þetta svar leiðir hugann að sveitar-
stjómarlögum þar sent segir: „A
fyrsta ári hvers kjörtímabils skal
sveitarstjóm semja og fjalla um
þriggja ára áætlun um rekstur,
framkvæmdir og fjármál sveitar-
félagsins. Aætlunin skal vera rammi
um árlegar fjárhagsáætlanir sveitar-
félagsins og endurskoða skal hana
hverju sinni í tengslum við fjár-
hagsáætlun.
Getur verið að bæjarstjóm öll án
athugasemda nokkurs bæjaifulltrúa
þverbrjóti bæði upplýsinga- og
s veitarstj óm arlög ?
Kær kveðja,
Oddur.
Biörgvinsbeltið réði úr-
slitum um farsæla biörgun
Þá er tekið að hausta, október genginn í garð. Að
vísu hefur veðrið leikið við okkur undanfarnar
vikur, rétt eins og í allt sumar og fátt sem bendir
til þess að vetur sé á næsta leiti. Skrifari hefur
ákveðið að dusta rykið af pennanum eins og
undanfarin ár og reyna á þolrif lesenda Frétta á
fimmtudögum eitthvað fram eftir árinu að
minnsta kosti.
Fáir landshlutar hafa verið jafnmikið í fréttum
í sumar og Vestmannaeyjar. Skrifari heldur, eftir
góðafliugun, að enginn einn staður á landinu hafi
fengið jafnmikið pláss í tjölmiðlum og Vest-
mannaeyjar ef höfuðborgarsvæðið er undanskilið.
Hér hefur Itver stóratburðurinn á fætur öðrum
gengið yfir og varla sú vika sem ekki hefur mátt
fíta fréttir frá Vestmannaeyjum í fremstu röð hjá
fjölmiðlum. Goslokaafmæli, þjóðhátíð, Keikó og
gott gengi í knattspyrnu hafa átt hvað stærstan
þáttinn í því að gera Vestmannaeyjar að eins
konar nafla landsins.
Þessa dagana er mönnum líkast til efst í huga
frábær frammistaða okkar manna á knatt-
spyrnusviðinu. Það fer ekkeit á milli mála hvaða
lið er best í dag, lið sem vinnur bæði bikar og
íslandsmót hlýtur að vera vel að slfku komið og
til hamingju með það.
Líklega hefur þó ekkert komið Vest-
mannaeyjum jafn rækilega inn á kortið og koma
Keikós í sumar. I öllu því tjölmiðlafári fannst þó
skrifara eins og það væru Vestmannaeyingar sem
héldu sinni rósemi hvað best, flestir aðrir voru
hreinlega að springa, tjölmiðlar hvað helst og svo
þeir sem sáu ofsjónum yfir því livað Vest-
mannaeyingar myndu græða ofboðslega á öllu
saman. Nú býður skrifara í grun að sá gróði sé
minni en margir vilja vera láta, a.m.k. minni en
margir gerðu ráð fyrir. Það væri og enda eitthvað
nýtl et’ Vestmannaeyingar færu að setja gróða-
sjónarmið í efsta sæti. I huga skrifara hafa
Vestmannaeyingar yfirleitt sett eitthvað annað á
toppinn fram til þessa og hann á ekki von á öðm
en að þannig verði það áfram.
Nú var langur vegur frá að menn væm sammála
um komu þessa heimsfræga háhymings hingað,
margir settu sig alfarið á móti því. Einn var meira
að segja svo djarfur að reikna út hve margar
kjötbollur hægt væri að búa til úr skepnunni
handa hungruðum heimi og skrifara minnir að sú
tala hati verið nálægt 60 þúsundum. Innst inni
var skrifari hjartanlega sammála þeim reikni-
meistara, ekkert endilega í því að útbúa kjötbollur
úr þessunt sérstaka hval heldur alveg eins
einhverjum öðrum og jafnvel fleiri en einum og
fleiri en tveimur. Skrifari er líka hjartanlega
sammála því sem utanríkisráðherra sagði í sumar
(og er hann þó alla jafna ekki sammála
framsóknarmönnum) þegar hann sagði það
ákveðið áhyggjuefni að fólk hefði orðið meiri
áhuga á velferð hvala en manna. Þó svo að það
sé hið besta mál að hafa hval sem gæludýr á
bæjarhlaðinu og ekkert við honum að amast sem
slíkum, þá óttast skrifari að vera hans hér muni
virka letjandi á það að íslendingar taki upp
hvalveiðar á nýjan leik.
Nú mætti ætla að önnur eins umtjöllun um einn
stað og átt hefur sér stað í sumar, hljóti að virka
hvetjandi og jákvætt til búsetu. Fólk hlýtur að
álykta sem svo að einkar gott sé að búa á stað
sem er sífellt á forsíðum blaða og framarlega í
fréttatímum. Því miður hefur þó ekki orðið breyt-
ing á þeini þróun sem verið hefur ríkjandi
undanfarin misseri, íbúum er enn að fækka hér.
Samkvæmt nokkuð ábyrgum tölum, sem skrifari
hefúr undir hendi, hefur íbúum fækkað hér um 60
til 70 fiá 1. desember sl. Tilfellið er að þótt Keikó
og strákamir í IBV liafi mikið og gott aðdráttarafl
þá hefur höfuðborgarsvæðið bara enn meira
aðdráttarafl, a.m.k. enn sem komið er. Þó hefur
skrifari um það grun að íbúum hér hefði fækkað
enn meir hefði ekki komið til góð frammistaða
Keikós og strákanna í IBV í sumar. Hafi þeir allir
þökk fyrir það.
Sigurg.