Fréttir - Eyjafréttir - 19.11.1998, Side 6

6
Fréttir
Fimmtudagur 19. nóvember 1998
Frábærir tónleikar
Á flmnrtudaginn í síðustu viku
koniu góðir gestir til Eyja. Það
voru þau Gunnar Kvaran,
selióteikari og Selma
Guðmundsdóttir píanóleikari.
Tilefni heimsóknar þeirra er liður í
tónlistarverkefninu „Tónlist fyrir
alla" sem er samstarfsverkefni
sveitarfélaga og mennta-
málaráðuneytis með stuðningi
Norðmanna og er markmiðið að
efla tónlistarlegan gír grunn-
skólabarna á landinu og annarra
þeirra sem áhuga hafa á því að
styrkja tónlistarlegan þroska sinn.
Gunnar og Selma spiluðu fyrir
grunnskólabörn í Vestmanna-
eyjum bæði fimmtudag og
föstudag og luku síðan heimsókn
sinni með almennum tónlcikum í
Safnaðarheimili Landakirkju
síðastliðið föstudagskvöld.
Gunnai' og Selma sögðu að þau hafi
gert mjög ánægjulega ferð í grunn-
skólana í Eyjum. „Við kynntum
hljóðfærin og sögðum frá í tali og tón-
um. Reyndar var nokkuð léttara pró-
gram hjá þeim heldur en við vorum
með á tónleikunum. Það er alltaf
gaman að hitta skólaæskuna, en börn
eru nú alltaf börn og þurfa kannski að
vera meira á hreyfingu, en þeir
fullorðnu."
Aðspurður sagði Gunnar að Vest-
mannaeyingar byggju við svipaða
möguleika og aðrir landsmenn hvað
varðar tónlistarkennslu, en hins vegar
séu tækifærin heldur færri til
tónleikahalds en gerist á fastalandinu.
„Þó vantar kennslu á strengjahljóðfæri
hér í Eyjum, sem mér finnst að
sjálfsögðu miður, en vonandi stendur
það til bóta.“
Til þess að tónleikamir fæm nú ekki
framhjá fólki fengu grunnskólabömin
tilkynningu með sér heim um að
hvetja foreldra til að mæta á tón-
leikana. Það er skemmst frá því að
segja að ekki virtust Vestmanna-
eyingar eiga heimangengt þetta kvöld
því einungis mættu um tjörutíu manns
á tónleikana. Þótti undirrituðum það
slæleg mæting og kom nokkuð á
óvart, þar sem Eyjamenn eru
annálaðir áhugamenn um tónlist, eins
og sést vel á virku starfi Tónlistarskóla
Vestmannaeyja.
Gunnar Kvaran er löngu lands-
þekktur fyrir sellóleik sinn og tón-
listarkennslu og hefur komið fram
Gunnar og Selma á tónleikunum í safnaðarheimilinu.
sem einleikari og í kammertónlist
víða um heim. Gunnar er deildarstjóri
strengjadeildar Tónlistarskólans í
Reykjavík og kennir þar. Hann hefur
og leikið intt á hljómdiska, meðal
annars ásamt Selmu Guðmundsdóttur
píanóleikara.
Selma Guðmundsdóttir stundaði
nám við Tónlistarskólann í Reykjavík
og lauk þaðan einleikaraprófi, en hélt
síðan til framhaldsnáms í Þýskalandi.
Selma hefur haldið fjölda ein-
leikstónleika hér heima og erlendis,
auk þess að leika kammertónlist og
einleik með hljómsveit. Hún hefur og
gert upptökur fyrir útvarp og sjónvaip,
auk þess að leika inn á hljómdiska.
Selma starfar nú meðfram tónleika-
haldi sem píanókennari við Tón-
listarskólann í Reykjavík.
Tónleikarnir í Safnaðarheimilinu
voru einstaklega vel heppnaðir og ein
mikil skrautfjöður í hatt þeitra sem að
stóðu. Á efnisskrá tónleikanna voru
verk eftir Vivaldi, Beethoven og
Schumann auk nokkurra smáverka;
Ave Maria eftir Bach-Gounod, Rondó
eftir Boccerini, Svaninum úr hátíð
dýranna eftir Saint Saéns, Tarantella
eftir Henry Squire og Vocalise eftir
Rachmaninoff.
Undirritaður hefur löngum verið
aðdáandi Vivaldi og barroksins, en á
tónleikunum var flutt sónata nr. 5 í e-
moll fyrir selló og pínaó Flutningur
þessarar sónötu lyfti brúninni og leik-
urinn náði dramatísku hástigi í síðari
largo kaflanum. Seinna verkið sem
flutt var fyrir hlé var sónata op 69. í a-
dúr fyrir selló og píanó. Það var góð
samstilling milli píanósins og sellósins
í flutningi Gunnars og Selmu, enda
talið að eftir því sem leið á slíkar
tónsmíðar hjá Beethoven hafi hvomgt
hljóðfærið hallað á hitt. Mjög virkt
sæði fyrir hlustimar.
Eftir hlé voru flutt fimm smáverk
eftir ýmsa höfunda. Var hvert verkið
öðru fallegra og vel flutt af þessunt
miklu og góðu flytjendum. Tónleik-
unum lauk svo á Fantasiestúcke op. 73
eftir Schumann sem skannaði tilfinn-
ingaflóruna af miklum krafti.
Tónleikagestir klöppuðu listamönn-
unum lof í lófa og uppskáru aukalag,
Ceceliene eftir Mariu Theresu Van
Pamasse, sem var listilega fiutt og
tónleikagestir gengu því mettir á
sálinni út í haustkvöldið.
Benedikt Gestsson

Sýningin í íslandsbanka
Eins og menn rekur minni til efndi íslandsbanki til mikillar teiknisamkeppni
fyrir gmnn- og leikskólabörn í Eyjum í tengslum við ferðir sem Islandsbanki
bauð bömunum í að kví Keikós í haust. Þema keppninnar var Georg og Keikó,
en alls bámst um 300 myndir í keppnina. Islandsbanki hefur nú rammað inn og
hengt upp verðlaunamyndimar í afgreiðslu bankans ásamt öðmm myndum sem
bárust í keppnina. Óhætt er að vekja athygli fólks á sýningunni, því þar má sjá
margar skemmtilegar upplifanir bamanna af heimsókninni til Keikós. Að sögn
Sigurðar Más Friðriksson þjónustustjóra bankans mun myndunum verða skipt
út reglulega svo allir fái nú að njóta þess að hafa tekið þátt í keppninni og sjá
afraksturinn á sýningu.
Á myndinni má sjá verkin sem fengu verðlaun í samkeppninni.
F.v. Elsa, Guðjón, Sigrún Inga og Þorgerður.
Þrjár konur í bæjarráði
Það var trúlega tímamótafundur hjá bæjarráði síðastliðinn mánudag,
vegna þess að að fundinn sátu þrjár konur.
Það voru Elsa Valgeirsdóttir, Sigrún Sigurgeirsdóttir, sem sat fundinn sem
varamaður Sigurðar Einarssonar og Þorgerður Jóhannsdóttir sem sátu þennan
tímamótafund. Guðjón Hjörleifsson sat hins vegar fundinn sem bæjarstjóri eins
og hann gerir ævinlega. Ekki er vitað til að slíkt kvennaríki hafi áður átt sér stað
í bæjarráði Vestmannaeyja, enda hefur verið karlaveldi á þessum fundum allt
fram undir 1980. Hugsanlega má færa þetta til bókar á landsvísu, það er þó
nefnt hér án ábyrgðar.
Sigurgeir Jónsson
skrifar
uftmtudcgi
Af fréttum og fyrirspumum
í síðusta blaði Frétta las skrifari fremur kynduga
frétt. Sú var ættuð úr bæjarráði og venjulega eru
fréttir af þeim vettvangi ekki mjög kyndugar í
sjálfu sér, oftar þurrar og bragðdaufar þótt þær
séu náttúrlega oftast hinar merkilegustu. En það
sem skrifara þótti hvað kyndugast við fréttina,
sem tekin var orðrétt úr bókun bæjarráðs, var að
þar var bæjarfulltrúa V-listans bent á að
heimsækja einn af góðborgurum þessa bæjar,
Odd Júlíusson, til að afla sér upplýsinga um
ýmislegt sem viðkemur bæjarfélaginu og rekstri
þess.
Skrifari hélt í sakleysi sínu að bæjarfulltrúar,
allir sem einn, hvort sem þeir tilheyra meirihluta
eða minnihluta, ættu þess kost að fá að ganga í
þá pappíra sem heyra bæjarfélaginu til. Nú er
honum ljóst að svo er ekki heldur þurfa fulltrúar,
alla vega þeir sem eru í minnihluta, að banka
upp á úti í bæ, vilji þeir fylgjast með afgreiðslu
mála. Þarna mun vera um nýskipan mála að
ræða og veit skrifari ekki til að slíkt sé stundað
hjá öðrum bæjarfélögum en er sjálfsagt mjög til
bóta og gæti létt ýmiss konar kvabbi og leið-
indum af bæjarfulltrúum og embættismönnum.
Nóg hafa þeir nú á sinni könnu fyrir.
Ekki er skrifari alveg með á hreinu hvers vegna
bæjarfulltrúa minnihlutans var bent á Odd
Júlíusson sérstaklega vegna upplýsingaöflunar.
Nú veit skrifari hins vegar að Óddur Júlíusson er
starfsmaður bæjarins og hefur verið um alllangt
skeið. Tæplega er sú þó skýringin og nærtækari
sú að Oddur hefur unt langt tímabil verið öðmm
iðnari við að senda fyrirspumir til bæjarráðs og
krefjast upplýsinga um hin aðskiljanlegustu mál
er snerta bæjarfélagið. Kom enda fram í
áðurnefndri frétt að Oddur mun eiga 99% af
þeim svömm sem send hafa verið út vegna fyrir-
spurna um mál á vegum bæjarins. (Nógu væri
nú gaman að vita hver eða hverjir em þetta eina
prósent).
Þar með er lfkast til komin skýringin á því að
fólki er bent á að banka upp á hjá Oddi Júlíus-
syni, samkvæmt þessu er hann sá sem hvað best
er öllum hnútum kunnugur hjá bænum, hefur
svör við öllum spumingum á takteinum og því
óþarfi að vera að ónáða önnum kafna bæjar-
fulltrúa og embættismenn.
Þá kom einnig fram í fréttinni frá bæjarráði að
þessi upplýsingaaustur (sem 99% er vegna Odds
Júlíussonar) kostaði bæinn hundruð þúsunda á
ári. Nú hefði skrifari gjaman viljað fá nánari
sundurgreiningu á þeim kostnaði, til að mynda
hver skipting hans er í póstburðargjöld, ljósritun,
faxsendingar og vinnulaun svo að eitthvað sé
nefnt. Kannski fáum við að sjá það í ársuppgjöri
þegar þar að kemur. Þá er talan „nokkur-
hundmð þúsund“ ekki par nákvæm. Samkvæmt
skilningi skrifara getur hún leikið á bilinu 300
þúsund til 900 þúsund, kannski mitt á milli eða
eitthvað nálægt 600 þúsundum. Það gerir í
kringum fimmtíu þúsundir á mánuði og er
nokkuð drjúgt, sérstaklega ef haft er í huga hve
fáir aðilar njóta þessarar þjónustu. Raunar einn
aðili sem nýtur 99% af þjónustunni.
Nú má fastlega reikna með að fleiri komi til
með að vilja nýta sér þessa þjónustu og þá hlýtur
kostnaðurinn að aukast. Hingað til hefur
bæjarritari séð um að dreifa umbeðnum
upplýsingum en sýnt þykir að hann muni vart
anna því lengur, bætist fleiri í hópinn sem vantar
upplýsingar, samanber bókun meirihluta
bæjan'áðs um að fólk leiti upplýsinga hjá Oddi
Júlíussyni.
í fljótu bragði sér skrifari ekki aðra leið í
stöðunni en að bæta við svo sem einu stöðugildi
hjá bæjarskrifstofum. Raunar væri einnig sá
möguleiki að Oddur Júlíusson tæki við sem
bæjarfulltrúi, hann myndi örugglega ekki telja
eftir sér að veita upplýsingar. Það yrði þó
væntanlega að gerast í kosningum og því
fulllangt þess að bíða. Þá yrði einnig að tryggja
honum sæti í meirihluta bæjarstjómar og gæti
orðið enn lengra að bíða þess. En skrifari sér
aðra lausn á málinu og hana mun einfaldari og
nærtækari. Ef bæta þarf við stöðugildi hjá bæn-
um þykir skrifara það einfalt mál að færa Odd
Júlíusson til í starfi og gera hann að upp-
lýsingafulltrúa bæjarins. Þar með myndi Oddur
hverfa frá fyrra starfi, sem hann hefur sinnt með
ágætum, og taka við nýju starfi sem skrifari er
viss um að hann myndi einnig sinna af mikilli
kostgæfni enda orðinn málum þar vel kunnugur.
Vart er líka hægt að hugsa sér betri meðmæli en
þau að meirihluti bæjarstjómar skuli vísa beint á
hann þegar einhvers þarf að spyrja. Skrifari
mælir því eindregið með því að upplýsingamál
bæjarins verði leyst á þennan hátt.
Sigurg.