Fréttir - Eyjafréttir - 26.11.1998, Side 8

8
Fréttir
Fimmtudagur 26. nóvember 1998
Ahugi á íþrótt-
um kviknaði í
Eyjum
-segir Þórhallur Einarsson sem var í
s
fyrsta landsliði Islands í knattspymu
Þórhallur Einarsson er fæddur í
Vestmannaeyjum árið 1921 en
flutti til Reykjavíkur árið 1930.
Hann heillaðist snemma af
íþróttum og knattspyrnu, og
var valinn í fyrsta landslið
Islendinga sem keppti á móti
Dönum árið 1946 á Mela-
vellinum. Reyndar segist hann
hafa verið valinn í liðið sem
Framari. „En það breytir því
ekki að ég er fæddur Vest-
mannaeyingur og tel mig
Vestmannaeying. Við
byrjuðum snemma að hlaupa og
leika okkur í Eyjum og ég man
eftir því að við fórum oftar en
einu sinni út að Stórhöfða og
fórum í kapphlaup í bæinn. Við
vorum kannski fjórir eða fimm
saman og kepptum um hver
yrði fyrstur niður að Staðarfelli,
en þar átti ég heima. En auð-
vitað var leiksvæði okkar út um
alla eyju. Og ég man eftir því og
var hlegið að þegar ég var með
kústskaft inni í stofu og hrópaði
á pabba og mömmu: „Hará,
hará!!, eða farið frá, farið frá!!
Nú byrjar stangarstökkið, því
það var þjóðaríþrótt í
Vestmannaeyjum.“
Flaggað begar uoru æfingar
Hverjir voru foreldrar þínir?
„Faðir minn var Einar Runólfsson
trésmiður og útgerðarmaður, en hann
átti tvo báta um tíma. Móðir mín var
Kristín Traustadóttir. Pabbi var fædd-
ur á Syðri Hömrum í Holtum á
Rangárvöllum, mamma var hins vegar
fædd á Vatneyri við Patreksfjörð.
Pabbi flutti til Eyja 1908 og byggði
hús í Eyjum ásamt öðrum smið sem
líka hét Einar og nel'ndi það Staðarfell.
Eg var svo alltaf kallaður Doddi á
Staðarfelli. Þetta hús stendur enn við
Kirkjuveginn á móti Stakkagerðistúni
þar sem við krakkamir renndum okkur
á sleðum og þarna rétt hjá var svo
spítalinn og Barnaskólinn."
Þórhallur segist fljótt hafa fengið
áhuga á fótbolta. „Aðalfótboltavöll-
urinn sem var malarvöllur var á
leiðinni inn í Herjólfsdal. Ef það átti
að vera æfing var flaggað á einhverju
háu húsi niðri í miðbæ sem ég man
ekki hvar var. Eg fylgdist vel með
þessu og ef flaggað var fór ég inn eftir
til að fylgjast með æfingunni. Eg
hafði bara svo fljótt gaman af þessu.
Svo gat ég verið þarna allan daginn og
kom stundum ekki heim fyrr en seint á
kvöldin. Pabbi og mamma höfðu hins
vegar engar áhyggjur af mér, því þau
vissu að ég var alltaf að fylgjast með
æfingunum. Ég æfði hins vegar aldrei
í Vestmannaeyjum. Elsti bróðirminn,
Trausti Einarsson, hafði hins vegar
önnur áhugamál. Hann var alltaf
klifrandi í klettum að leita að eggjum
og steinum og varð fljótt mikið fyrir
náttúruna og olli foreldrum mínum
meiri áhyggjum Hann varð síðar
prófessor og doktor í stjömufræði, sá
fyrsti á Islandi. Ég hafði hins vegar
aldrei áhuga á klettaklifri og slíku.“
Beinútsendingfrá
símstöðinni
Þórhallur segist muna eftir því að
úrvalslið úr Eyjum hafi farið til
Reykjavíkur 1928 eða 1929 og að
fréttir hafi borist af leiknum á
símstöðinni jafnóðum og hann fór
fram. „Þetta var leikur á móti Víkingi
og ég man að yestmannaeyingar unnu
þennan leik. Ég hafði þennan brenn-
andi áhuga, en var ekki farinn að taka
þátt í neinni keppni og ég held að það
hafi ekki verið neitt mót fyrir krakka á
þeim árum.“
Þórhallur var níu ára þegar hann
flutti ásamt foreldrum sínum til
Reykjavíkur. „Hákon bróðir minn var
farinn aðeins á undan. Hann var
sjómaður á bát frá Vestmannaeyjum
sem var svo gerður út frá Reykjavík. I
gegnum sinn kunningjahóp fór Hákon
bróðir að sparka bolta í Reykjavík
með Fram. Síðan kem ég suður með
foreldrum mínum og geng reyndar
fyrst í Glímufélag Armanns og keppti
í hlaupum, en af því að Hákon var í
Fram gekk ég líka í Fram og byrja að
æfa í unglingaflokkunum í fótbolta tíu
ára gamall. Sá sem einu sinni gengur
í Fram verður alltaf Framari og ég er
engin undantekning frá því. Ég lék
síðan með Fram til 1951 og hætti þá
alveg að spila.“
Fyrstí landsleikurinn
Þórhallur segir lið Fram hafi farið til
Danmerkur árið 1939 og í tengslum
við þá heimsókn komust á góð
sambönd milli félagsins og danskra
knattspymuforkólfa „I framhaldi af
þessari heimsókn okkar til Danmerkur
áttu Danir heimboð til íslands árið
1940, en það féll niður vegna stríðsins.
Danir höfðu svo samband 1946 og
spurðu hvort heimboðið stæði enn.
Það var ekkert því til fyrirstöðu. Að
vísu stóð til að Fram stæði fyrir
heimsókninni, en Iþróttasambandið
lagðist gegn því að eitt félag stæði að
komu Dananna, vegna þess að um
milliríkjakeppni var að ræða, þá fyrstu
í sögu lýðveldins."
Þórhallur er 25 ára gamall, þegar
hann er valinn í landsliðið og hann
segir að það hafi verið mjög
skemmtilegt fyrir ungan mann. „Ég
var að sjálfsögðu mjög spenntur og
kannski montinn," segir Þórhallur og
hlær. „Ég var valinn í liðið sem
Framari, en það breytir því ekki að ég
er Vestmannaeyingur. Við lékum þrjá
leiki við danska landsliðið hér heima.
Einn landsleikur, leikur Islands-
meistara Fram og einn leikur úrvals
Reykjavfkurliða. Þetta var eini
landsleikurinn sem ég spilaði og lék
reyndar ekki allan leikinn, kannski 30
mínútur, vegna þess að ég fann til
lasleika. Ég veit ekki hvort það stafaði
af taugaspennu, en ég fann til einhvers
máttleysis og missti allan kraft."
TÖPUðU
Þórhallur segir að þessi landsleikur
hafi farið 3-0 fyrir Dani. „Nokkrum
dögum síðar kepptu Islandsmeistarar
Fram við Danina og töpuðu 5-0. Það
var ekkert svo slæmur leikur. Það
segir í umsögn unt þann leik að Fram
hafi jafnvel staðið sig betur en
landsliðið. I leik Reykjavíkurúrvalsins
var þetta allt komið í jafnvægi og við
unnum Dani 4 - 1 og þótti sætur
sigur.“
Hvernig er þessi landsleikur við
Dani í minningunni?
„Hann þótti nú ekki góður. Ég held
að leikurinn hafi einkennst af
taugaóstyrk íslensku leikmannanna.
Það voru um tólf þúsund áhorfendur á
Melavellinum og ég held að það hafi
aldrei verið eins margt á leik þar á
þessum árum. Fólk var spennt fyrir
landsleik við Dani, en leikurinn sem
úrvalið spilaði vakti mikla lukku. Það
var sagt að áhorfendur hefðu hent
höttum sínum og húfum í háaloft og
mikil stemmning á vellinum.“
Þórhallur segir rnikinn áhuga á
knattspymunni í fjölskyldunni og að
synir hans hafi æft og keppt. „Einar
Þórhallsson, sem nú er læknir í
Svíþjóð, spilaði með Breiðablik, KA á
Akureyri og Skövde í Svíþjóð. Hann
lék líka einn leik með íslenska lands-
liðinu. Hinrik, sem er íþróttakennari á
Akureyri, lék tvo landsleiki með ung-
lingalandsliðinu, Breiðabliki, Víkingi
og KA. Þórarinn, sem er yngstur,
spilaði með KA og yngri flokkunum í
Breiðabliki. Synir Einars og Hinriks
hafa líka haft mikinn áhuga á fótbolta
og hefur Þórhallur Einarsson leikið
með unglingaliði Öster í Svíþjóð og
Þórhallur Hinriksson lék bæði með
drengja- og unglingalandsliðinu,
meistaraflokki KA og Breiðabliks og
síðastliðið sumar lék hann með KR og
mun gera áfram í sumar," segir hin
aldna fótboltakempa og er hreykinn af
fjölskyldunni og sætum sigrum á
leikferlinum.

f/UUD
L íffik j
> r a
WMi Ww I
■ks íHk^ Jm

Námskeiðið fór fram á Lundanum og uar liátttaka miög góð. Á myndinni eru nýútskrifaðir dyraverðír ásami
lelðbeinendum.
Góð aðsókn að nám-
skeiði fyrir dyraverði
Fyrr í mánuðinum var haldið
námskeið fyrir dyraverði
vínveitingahúsa í
Vestmannaeyjum. Þetta er í fyrsta
skipti sem slíkt námskeið er haldið
utan Reykjvaíkur. Námskeiðið
var haldið að frumkvæði Péturs
Steingrímssonar, víneftirlitsmanns
í Eyjum, en Geir Jón Þórisson
aðstoðaryfirlögregluþjónn í
Reykjvík sá um kennslu á
námskeiðinu. Hann segir að 1. júlí
síðastliðinn hafi lögum um
vínveitingahús verið breytt. I
framhaldi af því verða svo
lögreglustjórar á hverjum stað að
samþykkja viðkomandi í starfið.
„ Þó að reglugerðin sé ekki tilbúin
enn, þá mun samkvæmt þessari
lagabreytingu verða gerð krafa um
að dyraverðir hafi lokið svona
námskeiði. Á námskeiðinu er farið
yfir lög um rekstur
vínveitingahúsa, auk þess sem
menn eru upplýstir um mannleg
og almenn samskipti manna í
milli."
Það var 21 sem sótti námskeiðið
og luku því allir með sóma.
„Fjöldinn kom mér nokkuð á
óvart, miðað við fjölda
vínveitingastaða í Eyjum. En þetta
voru vandaðir og valinkunnir
menn, sem stóðu sig vel. Það er og
mitt mat að þeir sem reka
vínveitingahús eigi að ráða menn
sem hafa lokið námskeiðinu. Það
mun lyfta þjónustustiginu hjá
rekstaraðilum þessara staða, öllum
til hagsbóta."