Fréttir - Eyjafréttir - 10.12.1998, Page 8

8
Fréttir
Fimmtudagur 10. desember 1998
Tryggir pennavinir:
Halda enn tengslum eftir 30 ár
Þau voru ekki nema 13 ára þegar
þau byrjuðu að skrifast á. Hún
búsctt í Vestmanneyjum og hann í
Limerick á vesturstriind Irlands.
Þó nú séu liðin 30 ár og hvort um
sig hali stofnað fjölskyldu hefur
þráðurinn ekki slitnað. Þau hafa
hist af og til í gegnum árin og nú
síðast í lok nóvember þegar hann
heimsótti Vestmannaeyjar nieð
syni sínum. Hann heitir John J.
Allen og hún Sigrún Inga
Sigurgeirsdóttir. Ein ástæðan fyrir
því að samband þeirra hefur
haldist er ódrcpandi áhugi hans á
Islandi og öllu íslcnsku. A það ekki
síst við um Vestmannaeyjar sem
eru honum sérstaklega hjart-
fólgnar.
Hcimabær Johns J. Allcns,
Limerick, er ejn stærsla borgin á
vesturströnd Irlands, ekki langt
frá Shannonllugvelli sem var
mikilvægur í tlugsamgöngum
Islcndinga fram yfír miðja öldina.
Þegar Sigrún Inga er beðin um
að rilja upp hvernig samband
þeirra byrjaði, kemur í ljós að hún
hcfur átt fjölda pennavina í
gegnum tíðina. „Við John
byrjuðum að skrifast á þegar ég
var 13 ára og hef ég örugglega
fundið nafnið lians í barnablaðinu
Æskunni. Gæti ég trúað að þá halj
ég verið á öðru ári í ensku. I
gegnum Æskuna komst ég í
samband við pcnnavinaklúbb og
endaði með því að eiga 26
pcnnavini um allan heim. Eg
svaraði yfírleitt lljótt öllum
bréfunum og þegar mest var að
gera hélt ég dagbók yfír bréfin. Eg
hcimsótti eina sænska pennavin-
konu mína þegar við voru 15 ára
en John er eini pcnnavinurinn sem
ég hef haldið samhandi við í þessi
30 ár sem liðin eru," segir Sigrún
Inga.
Sigrún Inga og John hittust fyrst
þegar hann var 26 ára og kom
hingað í brúðkaupsferð. Þá var
Sigrún komin af stað mcð sína
fjölskyldu og bjó í Reykjavík með
manni sínum Gunnari Gunnars-
syni og biirnum. Saman þeystu
þau fjögur að Gulllössi og Geysi en
hugur Johns stefndi til Eyja.
„Aðalmálið bjá John var að
komast til Vestmannacyja og
fórum við saman hingað út. Þá fór
ég í fyrsta og cina skiptið í
skoðunarferð með Páli Helgasyni
um Hcimacy. John hafði líka
mikinn áhuga á að kynnast
tjölskyldu minni. „Hann færði
börnunum okkar gjafir og
heimsótti bæði tcngdaforcldra
mína og foreldra og í þessari ferð
kynntist hann Guðrúnu systur sem
þá var 15 ára. Hann hefur mikinn
áhuga á tjölskyldu minni, spyr
mikið og fylgist með hvað við erum
að gera."
Arið eftir bauð John Sigrúnu og
Gunnari að heimsækja sig cn |)á
átti Gunnar ekki heimangengt.
„Það varð því úr að Guðrún systir
færi með mér út. John og kona
hans Margaret fóru með okkur
um allan suðurhluta Irlands en
hann vildi ekki fara með okkur til
Norður írlands. Þá var þar mikill
sprengjutími."
Sigrún Inga fór aftur til Irlands
árið 1993 þar sem hún sat írska
JC-þingið. „Þá var John kominn
nieð tvö börn og núna um daginn
heimsótti hann mig og tók David
son sinn með sér. Er hann ásamt
fleiri Irum að nýta sér hræódýrar
flugferðir til Islands í tengslum við
verslunarferðir Islendinga til
Irlands."
Þegar talað er við John ber lítið
á hefðbundnum írskum framburði
nema hvað ð-hljóðið vantar og í
staðinn kemur lint t. John starfar
sem endurskoðandi og hefur
ódrepandi á Islandi og Islend-
ingum. Sem dæmi um þennan
áhuga má nefna að hann hefur
lesið allar Islendingasögurnar í
enskri þýðingu sem Sigrún gaf
honuni. Þá er hann áskrifandi að
íslcnsku skattalögunum. „Mörg-
um lönduni mínum fínnst þessi
áhugi minn á Islandi skrýtinn,"
segir John í samtali við Fréttir.
„Fyrir fímm árum hitti ég konu
sem spurði mig að því hvað ég
hefði að sækja til Islands. Eg
reyndi að útskýra það fyrir henni.
Síðan hef ég ekki hitt þessa konu
þangað til við hittumst á Kefla-
víkurflugvelli. Þannig vildi til að
David uppgötvaði þegar við vorum
komnir út úr vélinni að hann hafði
gleymt húfunni sinni. Við snerum
við til að ná í húfuna og þá hitti ég
konuna sem var að koma út úr
flugvélinni. Var hún að koma í
sína fyrstu heimsókn til Islands."
Það þykir góður kostur á Islandi
að geta séð fyrir óorðna hluti og
það sama gildir um Irana. Þetta er
sameiginlegur arfur þessara
frændþjóða og segist John hafa
upplifað a.rn.k. einu sinni slíkt
atvik. „Það var síðla árs árið 1972
sem mig dreymir eldsumbrot sem
ég tengdi strax Vestmannaeyjum.
I næsta bréfi til Sigrúnar sagði ég
henni frá þessum draumi sem
rættist í Heimaeyjargosinu 23.
janúar 1973," sagði John að
lokum.
John D. flllen, David sonur hans og Sigrún Inga kveðjast á bryggjunni við brottför Herjólfs á sunnudegi eftir að
beir feðgar höfðu eytt helgínni í Eyjum.
Hressileg
sýning
Fyrir skömmu stóð Hressó fyrir
uppákomu í Alþýðuhúsinu j)ar
sem börn og unglingar, sem sótt
hafa tíma í vetur, sýndu hvað þau
höfðu lært í vetur.
Um var að ræða tvo hópa, níu til
tólf ára og 13 til 16 ára. í eldri
flokknuin hafa 27 unglingar, þar af
tveir strákar, sótt tíma í Hressó og 15
í yngri flokki þar sem krakkamir hafa
lært undirstöðu í erobik og líkams-
rækt. Þar var aðeins einn strákur. Auk
þess var myndataka, leiðsögn í að
koma fram og förðun innifalin í
pakkanum hjá eldri krökkunum.
Yngri krakkarnir sýndu atriði sem
jreir höfðu samið sjálfir. Þeir eldri
komu einnig fram með eigið atriði
auk þess sem þeir sýndu föt frá
Flamingo og 66.
Birna Vigdís Sigurðardóttir þjálf-
aði yngri hópinn og Dagmar Skúla-
dóttir þann eldri. Snyrtistofan Anita
sá um förðun, Hárgreiðslustofa Guð-
bjargar um hárið og Halla Einars-
dóttir tók myndir af krökkunum.
Húsfyllir var í Aljrýðuhúsinu og
mæltist sýningin vel fyrir.