Fréttir - Eyjafréttir - 16.03.2000, Blaðsíða 12

12
Fréttir
Fimmtudagur 16. mars 2000
Raggi Sjonna, ráðsmaður í Viðey, stjórnarmaður í ÁTVR, stuðningsmaður ÍBV núm
Að fara á ball í skíðaskóm
Ragnar Sigurjónsson, i
Raggi Sjonna eins og
Eyjamenn þekkja hann,
er ráðsmaður í Viðey.
Ragnar er fæddur og
uppalinn íVestmanna-
eyjum og bjó þar lengi
vel, en ræturnar við
Vestmannaeyjar hafa
aldrei slitnað og hann
hefur verið ötull
talsmaður ÁTVR og
Lundanna, stuðnings-
mannafélags ÍBV í
knattspyrnu á fasta-
landinu. Hann fluttist til
Reykjavíkur og hóf störf
sem Ijósmyndari hjá DV.
Raggi og fyrrum sam-
starfsmenn á DV hittast
áfram vikulega og leika
knattspyrnu sér til
heilsubótar og ekki síður
til að halda félags-
skapnum. Raggi segir
mjög auðvelt að vera
Eyjamaður í Viðey, enda
skiptist Viðey í þrjá hluta,
Vesturey, Heimaey og
Austurey. Miðað við þessi
örnefni fór Ragnar
kannski aldrei í burtu.
íslenska ríkið gaf Reykja-
víkurborg eyjuna á 200
ára afmæli borgarinnar
18. ágústárið 1986.
Fréttir föluðust eftir
spjalli við Ragga um lífið
og tilveruna og hvernig
stóð á því að hann ákvað
að sækja um ráðsmanns-
stöðuna í Viðey, en gera
þó áfram út á átthaga-
vélbátinn, ÁTVR VE/RE.
Hann segir þá útgerð
ganga vel, en þrátt fyrir
áhuga hans sjálfs, þá
verði slík útgerð aldrei
öflugri en þeir aðilar sem
að henni standa. Ég hitti
Ragga hins vegar niðri á
flotbryggjunni í
Sundahöfn hvar hann
beið mín og tveggja
stelpna, dóttur
blaðamanns, Kristrúnar
Völu og vinkonu hennar,
Kristrúnar Emelíu um
borð í bátnum Tumás-
kolli, sem Raggi fer í á
milli lands og Viðeyjar.
RAGGGI Sjonna: -Þegar ég kom fyrst inn í kirkjuna, fílaði ég hana rosalega vel. Mér fannst ég bara vera kominn
heim og það er fyrir það að predikunarstóllinn er fyrir miðju eins og í Landakirkju. Mér finnst eiginlega allar aðrar
kirkjur vera öfugar á íslandi. Menn kunna ekki að búa til kirkjur, nema í Viðey og Vestmannaeyjum.
„Þegar ég kom í Viðey voru áhrifin
gríðarlega sterk og engin tök á því að
gleyma upprunanum,“ segir Ragnar.
„Viðey er, eins og margur veit, mikil
náttúruperla á Kollafirði og er um 1.7
ferkílómetrar að stærð (jafnstór og
furstadæmið Mónakó). Hér er að finna
elsta steinhús á íslandi, Viðeyjarstofu
sem fullgerð var 1755 og byggð sem
embættisbústaður Skúla Magnússonar
landsfógeta. Síðan hefur margt gerst í
Viðey.“ Yfirmaður minn er sr. Þórir
Stephensen staðarhaldari. Hann er að
undirbúa mjög merkilega klaustursýn-
ingu í skólahúsinu hér austur á eyj-
unni. Sýningin verður opnuð um
hvítasunnuna."
Lífíð svo stutt
Þú sagðir áðan að lífið væri svo stutt,
en dauðinn svo langur, hvað áttu við
með því?
„Ur því lífið er stutt en dauðinn svo
langur þá er um að gera að hafa
gaman af því. Maður lifir ákveðið
æviskeið og persónulega hef ég engar
sannanir fyrir því að maður lifi áfram.
En þetta er ráðgáta og dáiítið
skemmtileg. En númer eitt, þá á
maður að hafa gaman af lífinu og ekki
að láta hlutina svekkja sig, þó að
maður hafí verið í því bíói líka. Það
kemur fyrir alla að verða daprir, en
það fer svo mikil orka í það. Það er
miklu skemmtilegra að vera í góðu
skapi og hafa gaman af öllu en að
eyða orkunni í ekki neitt, það skilar
engu. Kannski er þetta hluti af
uppeldinu og því að vera Eyjamaður.“
Hvað er þetta að vera Eyjamaður?
„Það er alveg hægt að vera Eyja-
maður úti í Viðey. Meira að segja
miðhluti eyjarinnar heitir Heimaey
samkvæmt gamalli þrískiptingu eyjar-
innar. Saga Vestmannaeyja er mjög
mikil ekki síður en Viðeyjar sem nær
allt aftur á tíundu öld. Vestmannaeyjar
em frábær staður að alast upp á og það
em forréttindi að hafa fengið það. Mér
lá mikið á að komast út í lífið, og fara
að vinna. Pabbi var útgerðarmaður og
átti Björgvin VE í félagi við bróður
sinn. Eg reri nú lítið með honum þá,
en seinna þegar hann eignaðist trillu
skildi maður hvað sjómennskan var.“
Að geta lesið á sjóinn
Og hvað var sjómennskan?
„Sjómennskan finnst mér vera
karlar sem gátu lesið á sjóinn og
veðrið og jafnvel botninn. Einu sinni
sagði pabbi við mig þegar við vorum
suður í Sundum og ég vildi fara að
stíma í land vegna þess að komin var
þoka. Þá sagði hann mér að vera
rólegum. Við emm héma í Ólafs-
holunni og hér er fískur. Eg efaðist og
sagði nei. Þá drap hann á vélinni og
við heyrðum í fuglinum í bjarginu.
„Veistu hvað þetta er, þetta er Suður-
ey,“ sagði hann. Svo bara siglum við í
land þegar við viljum, það liggur
ekkert á, hinir eru allir famir. Og
auðvitað mokfiskuðum við.“
Er nútíma sjómennska ekki afskaplega
hallærisleg í ljósi þessarar sögu?
„Sem betur fer er fullt af mönnum í
dag sem hafa sans fyrir náttúrunni,
þrátt fyrir tæknivæðingu nútíma fisk-
veiða. Annars væmm við bara ónýt.
En það er líka fullt af mönnum sem
em að reyna að eyðileggja náttúmna.
Til dæmis Eyjabakkana, því miður.
Við fáum þá aldrei aftur ef þeir hverfa.
Það er hægt að taka þá upp á mynd-
band og endurspila, en ef þeir verða
þurrkaðir út verða þeir aldrei spilaðir
aftur. Þetta er allt of stórt dæmi til þess
að einhverjir karlar fari að skemma
það fyrir okkur. Ég er hins vegar ekki
pólitískur maður og afstaða mín
byggist ekki á pólitík. Við megum
ekki skemma þessa náttúra sem við
eigum. Eftir að ég flutti út í Viðey held
ég að vitund mín gagnvart náttúmnni
hafi orðið skýrari. Ég geng mikið um
héma og kemst ekki hjá því að spá í
þessa hluti.“
Valin úr 57 pörum
Raggi segir að ástæða þess að þau
hjónin ákváðu að sækja um ráðs-
mannsstarfið í Viðey hafi verið lítil
auglýsing í Mogganum. „Borgin
óskaði eftir ráðsmönnum og við
ákváðum að sækja um. Við þekktum
reyndar aðeins ráðsmannshjónin sem
voru héma áður, en ég held að það
hafi nú ekki haft úrslitaþýðingu fyrir
það að við fengum starfið, þrátt fyrir
að fimmtíu og sjö pör hafi sótt um. En
við vorum valin svo við hljótum að
vera best. 1 ráðsmannsstarfmu þarf að
taka fullt af ákvörðunum sem bjóða
upp á lítinn eða engan umhugsunar-
frest. Það var bara staður og stund til
að sækja um og þá var ákveðið að
gera það. Ég er held að ég sé mjög
athugull í mér og þarf að skoða allt, og
spái rosalega mikið í hlutina og fóik.
Ég er líka mikið náttúmbam og fugla-
áhugamaður, sem er ekki síður
mikilvægt.“
Ráðsmaður í Viðey hefur margt á
sinni könnu. hann er bæði lögregla og
þegn, og hann er eini maðurinn sem er
með lögheimili í Viðey, ásamt konu
sinni að sjálfsögðu, en hvemig er að
lifa þessu lífi beggja vegna borðsins?
„Það er bara mjög skemmtilegt.
Þetta er eins og þegar maður var lítill
strákur. Ég get ácveðið þegar ég kem
út á morgnana hvað ég ætla að vera
þann daginn, lögga eða bófi, skip-
stjóri, eða traktorsstjóri. Til dæmis
eins og tíðin hefur verið undanfarið
hef ég verið dálítið í hlutverki ýtu-
stjóra, þannig að þetta er mjög lifandi
og skemmtilegt starf. En fyrst og
fremst er hlutverk ráðsmanns að gæta
hagsmuna Reykjavíkurborgar sem á
eyjuna og eignir sem tilheyra henni,
þó ég segi nú að allir Islendingar eigi
Viðey og iíka Vestmannaeyingar,"
segir Raggi og hlær.
Að fíla kirkju
„Þetta em gersemar sem þjóðin á.
Viðeyjarstofa og Viðeyjarkirkja em
það samofin sögu þjóðarinnar. Þegar
ég kom fyrst inn í kirkjuna, fflaði ég
hana rosaiega vel. Mér fannst ég bara
vera kominn heim og það er fyrir það
að predikunarstóllinn er fyrir miðju
eins og í Landakirkju. Mér finnst
eiginlega allar aðrar kirkjur vera
öfugar á íslandi. Menn kunna ekki að
búa til kirkjur, nema í Viðey og
Vestmannaeyjum. Þetta er bara alvöru
fólk sem hefur smíðað báðar þessar
kirkjur. Ég hef kannski ekki séð mjög
margar kirkjur, en mér finnst bara frá
því ég var krakki að þetta eigi að vera
svona. Þama er bara prestur sem
messar yfir sínum söfnuði og er efstur
uppi.“
Þó að sagan sé nálæg í Viðey, segir
Raggi að nútíminn eigi samt greiðan
aðgang þar að. „Við viljum hins vegar
líka gera nútímann sýniiegri héma og
fá fleira fólk hingað yfir. Það er fullt af
fólki sem aldrei hefur komið í Viðey
og nú ert þú búinn að koma tvisvar
sama daginn," segir Raggi og glottir út
í annað og við spjöllum lítillega um þá
tæknilegu örðugleika sem ég stóð
frammi fyrir, sem kostaði aðra ferð í
land og niður í miðbæ Reykjavíkur.
En nóg um það að sinni, við skulum
heldur koma í smábfltúr,“ segir Raggi.