Fréttir - Eyjafréttir - 16.03.2000, Blaðsíða 13

Fimmtudagur 16. mars 2000
Fréttir
13
eitt á fastalandinu segir auðvelt að halda Eyjamanninum við í nýjum heimkynnum
Við stígum upp í fjórhjóladrifinn
Mitsubishi og höldum af stað austur á
eyjuna og Raggi lætur móðan mása á
meðan.
Finnurðu einhvern tíma fyrir einsemd
héma?
„Nei aldrei. Það er fullt af fólki sem
er einmana í Reykjavík. Það er meira
að segja til sérstakt símanúmer sem
hægt er að hringja í. Einhvers konar
einsemdarsími. Eg hef aldrei þurft að
hringja í þann síma. Ég hef líka alltaf
nóg að gera og ef ég hef ekki nóg þá
fmn ég mér einhver verkefni, en það
hefur ekki komið ti! þess ennþá og ég
er bara hamingjusamur með það.“
Raggi býr með Sigríði Oddnýju
Stefánsdóttur og kannski óþarfí að
ræða um einsemdina að því leyti en ég
spyr hann hvort ákvörðunin um að
sækja um ráðsmannsstarfið hafi ekki
verið sameiginleg ákvörðun þeirra
hjóna.
„Þetta var var enginn yfirgangur í
mér. Það var tekin ákvörðun um þetta
á jafnréttisgrundvelli, þetta eru tvær
100% stöður. En mörgum árum áður,
þegar við horfðum héma yfír Sundin
vomm við búin að ræða um að gaman
gæti verið að glíma við að gerast
ráðsmenn í Viðey. Svo bara gerðist
þetta. Sumir segja nú að allt sé fyrir-
fram ákveðið í lífinu og ef einhver sér
um að ákveða allt fyrir aðra, þá virðist
hann hafa mjög mikið að gera. Okkur
líður mjög vel héma og gætum vel
hugsað okkur að vera héma fram í
rauðan."
Við höldum ferð okkar áfram og
Raggi segir að alls staðar þar sem farið
sé um eyjuna sé gríðarlega mikil saga.
„Svo ég fari nú úr einu í annað, það
kannski veður svolítið á mér,“ segir
Raggi afsakandi. „Allur jressi staðurer
saga, þó að ég þekki hana ekki alla út
í hörgul sjálfur, en ég er alltaf að læra
meira og meira á hana. Hér heitir til að
mynda hver einasta þúfa einhverju
nafni,“ og Raggi bendir á Kvenna-
gönguhóla, Réttina og Paradís. „Þar
er pínulítill hellir og tvær manneskjur
geta komist fyrir á góðum degi og
kelað þar auðvitað. Aðeins austar er
laut við veginn sem heitir Keleríslaut,
þeir vom svo kelnir þessir aðalkarlar í
Viðey á sínum tíma. Sjálfur hef ég
lagst í hana, reyndar kvenmannslaus
en fann nú ekki neinar kenndir.“
Klifra en ekki síga
Raggi segir að til sé félag sem kennir
sig við Viðey og sé nokkurs konar
átthagafélag fyrmrn íbúa Viðeyjar.
bjó íjöldi fólks á sínum tíma, þar var
fiskvinnsla og uppgangur í atvinnulífi.
Nú hins vegar umgangast menn þessa
fyrrum byggð í gegnum átthagafélög
og ferðamennsku. I ljósi þróunarinnar
þar sem byggð hefur verið í eyjum í
kringum landið, kannski að Grímsey
undanskilinni, heldurðu að slíkt eigi
eftir að banka upp á hjá Vestmanna-
eyingum?
„Vestmannaeyjar verða alltaf út-
gerðarstaður. Það em svoddan jaxlar
sem búa í Vestmannaeyjum. Hér í
Viðey réðu aðrir menn, pólitíkusar
sem höfðu aðrar áherslur. I Viðey
vom miklir framkvæmdamenn á
sínum tíma og upp úr 1907 til 1914
var hér í Viðey ein stærsta verstöð
landsins. Héðan vom gerðir út margir
togarar og hér var mikil saga sem mér
finnst rétt að halda við. Ég sé Vest-
mannaeyjar aldrei koma til með að
eiga sama hlutskipti og urðu örlög
byggðar í Viðey. Það sem liggur að
baki þessari sannfæringu minni er að
Vestmannaeyingar eru ekkert venju-
legt fólk. Það em svo mörg dæmi um
að eitthvað annað blóð rennur í æðum
þeirra en annarra, þó það kunni eitt-
hvað að vera farið að blandast núna.
En samanber söguna um manninn
sem horfði ungur drengur á bjargsig í
fyrsta skipti á Þingvöllum árið 1930.
Þar sem hann stendur þama sex ára
gamall sér hann að líður yfir kvenfólk
við hliðina á honum. Hann fer að spá í
hvað sé að gerast og sér þá að það er
maður sem er að klffa upp bergið, en
ekki síga niður það. Mér finnst þetta
Breytingar í kjölfar skilnaðar
En þú fórst ífá Eyjum, hver er ástæðan
fyrir því?
„Það gerðist bara eins og gerist hjá
mörgum öðmm; það verða breytingar
í lífi manns. En meginástæðan er sú að
ég skildi við yndislega konu og mér
fannst ég ekki geta verið þarna og
vildi bara fara út úr þessu, skoða eitt-
vídeóleigu, ef einn selur fótanuddtæki,
fara allir að selja fótanuddtæki, en
svona er lífið, markaðurinn lítill og
fáir sem þrífast.“
Má segja að þú hafir farið frá Eyjum
hnugginn í huga?
„Já, það má segja það og það er
handónýtt að skilja, eða eins og vinur
minn sagði: „Að skilja er eins og að
slíta handlegginn af fólki." En svo
RAGGI og Sigríður Oddný una sér vel í Viðey.

í Keleríslaut með Kristrúnu Emelíu og Kristrúnu Völu.
RAGNAR með gömlum félögum sínum á DV og þar má þekkja meðal annars Gunnar V. Andrésson og
Einar Olason sem standa sinn hvoru megin við Ragga.
„Örlygur Hálfdánarson er formaður
Viðeyingafélagsins, en í félaginu em
um hundrað og þrjátíu manns, sem
halda tryggð við eyjuna og koma
hingað nokkuð reglulega."
í framhaldi af tali okkar um átthaga-
félög finnst mér ekki úr vegi að spyija
Ragga hvort hann óttist um framtíð
Vestmannaeyja vegna þess að í Viðey
lýsa Vestmannaeyingum. Þeir þurfa
ekki að síga, heldur klifra þeir upp.
Þeir fara það sem þeir ætla sér og þeir
hafa alltaf verið mjög duglegir til
vinnu, en Vestmannaeyjar em töff
heimur og þú veist það sjálfur. Það er
salt í blóði þeirra. Mér finnst almennt
ekki vera uppgjafartónn í þeim, þó að
eitthvað kvótavesen sé í gangi núna.“
hvað annað og sjá hvað heimurinn
byði upp á. Vestmannaeyjar em þrátt
fyrir allt ekki nafli alheimsins, hins
vegar er rosalega sterk taug við þann
nafla sem er þar. Við rákum tísku-
vömverslun Eyjum, sem gekk ágæt-
lega, en eins og oft er á litlum stöðum
vilja allir vera í sama bíóinu. Ef einn
opnar vídeóleigu þá opna allir
kemst maður yfir þetta eins og annað.
Með þessari konu á ég tvær frábærar
dætur, Selmu og Guðbjörgu. Þær hafa
gefið mér hvor sinn afasoninn.
En við vorum að tala um átthagafélög
og þú hefur komið mjög við sögu
Atthagafélags Vestmannaeyinga í
Reykjavík.
„Ekki ætla ég að neita því að ég hafi
ekki verið að skipta mér af því.“
Ansi var þetta hógværlega sagt. Segðu
mér frá starfsemi átthagafélagsins.
„Átthagafélagið er félag brottfluttra
Vestmannaeyinga á Islandi, eða á
höfðuðborgarsvæðinu, skammstafað
ÁTVR og nú er aðalfundurinn fram-
undan. Þetta er mjög friðsamur félags-
skapur finnst mér. Gildi félagsins er
fólgið í því að Eyjamenn geti hitt
landa sína og bullað eitthvað í þeim,
en eins og maður myndi segja héðan
séð, þá eru Vestmannaeyingar mjög
sjaldgæf tegund. En það má segja að
félagið leggi upp með þrennt. Það er
sumarferð, sem er farin annaðhvort í
Viðey eða Heiðmörk, árshátíð sem
haldin er í október og bjórkvöld um
mánaðamótin nóvember-desember.
Svo tengist félagið líka ÍBV. Ég hef
alltaf í gegnum árin fylgt þessu liði, en
þegar átthagafélagið var stofnað,
reyndum við að skerpa meira á þessu
og tengja það fótboltanum og má
segja að stuðningsmannafélagið
Lundamir, eins og ég vil kalla það, sé
undirdeild í ÁTVR, og gott að nefna
það hér því þá er það orðið skjalfest
þegar þetta birtist í Fréttum. En
ástæðan fyrir því að ég fór að skipta
mér af þessu og taka að mér stjómina
er sú að mér fannst okkar áhorfendur
vera með svo mikinn kjaft á vellinum.
Þeir voru að hreyta ónotum í dómara,
línuverði, leikmenn og allt hvað heiti
hefur. Nú, ég bannaði það og lagði
upp með að menn segðu til dæmis
frekar: „Ég elska þig dómari." Sumsé
ekkert niðrandi um neinn, því þetta er
fyrst og fremst skemmtun og því
megum við aldrei gleyma. Stundum
hef ég líka stjómað andstæðingunum,
ef mér finnst vera mikill kjaftur á
þeim. En eins og ég sagði áðan fer svo
mikil orka til spillis í leiðindin. Þannig
að ég er alltaf að verða meira fullnuma
í því að hafa skemmtilegt í lífinu,
vegna þess að lílið er svo stutt og
maður er svo lengi dauður.“
Raggi hefur aldrei reykt eða
dmkkið, að eigin sögn svo ég spyr
hann með rödd þess manns sem efast,
hvort eitthvað sé til í því.
„Ég get náttúrulega sagt hvað sem
er við þig,“ segir hann og hlær. , Jafn-
aldrar mínir og leikfélagar reykja og
drekka, en það var aldrei áhugi fyrir
því hjá mér, kannski fikt eins og
tíðkast hjá krökkum, en ekki meira en
það. Og eftir því sem maður þroskast
meira í þessu. segi ég alltaf. Heitir
þetta að skemmta sér, þegar menn eru
að veltast um göturnar. Ég þekki það
ekki. Það er rekin heil stofnun uppi í
Grafarvogi sem sér um svona fólk
sem getur ekki skemmt sér rétt.“
Er til eitthvað sem heitir að skemmta
sér „rétt“?
„Það er kannski spurning. Það er
eins og einn vinur minn í Eyjurn sagði.
„Ég drekk til þess að vera skemmti-
legur en ekki til að vera leiðinlegur.
Mér fannst það dálítið smart þegar
hann sagði þetta fyrir mörgum árum.
Ég hef oft spáð í það að margir sem
drekka finna einhverjar ástæður fyrir
því, það féll á þá víxill, eða konan
keyrði á og svo framvegis. En til
hvers, spyr ég. Af hverju ekki að
horfast á við lífið eins og það er og
takast á við það. Hafa gaman af því,
hitt er orkusóun, fyrir utan kostnaðinn
sem þjóðfélagið ber af þessu veseni.
En eins og maðurinn sagði. Það eru
bara svo margir í þessu bíói og margir
sem vilja aðalhlutverkið, ég tala nú
ekki um þegar þeir eru komnir í glas,
en þá eru þeir bara eins og skíðaskór á
balli og passa ekkert þama inn. Það er
nóg af sjónarhomum í lífinu, það er
bara að sjá þau. Margir sjá þau ekki,
vegna þess að þeir em í vitlausu bíói.“
Em Vestmannaeyingar í vitlausu bíói?
„Nei, ég held að þeir séu í ágætis
bíói.“
Benedikt Gestsson