Fréttir - Eyjafréttir - 12.10.2000, Blaðsíða 6

6
Fréttir
Fimmtudagur 12. október2000
Axel Ó skiptir um eigendur eftír 42 ár:
Leiðsögn fyrri eigenda ætti
að koma í veg fyrir stórslys
-segir Magnús Steindórsson, nýr eigandi en Sigurbjörgu Axelsdóttur finnst skrýtið að kveðja reksturinn eftir öll þessi ár
Innan skamms verða eigendaskipti
á einu rótgrónasta verslunar-
fyrirtæki í Vestmannaeyjum. Þau
Axel Ó. Lárusson og Sigurbjörg
Axelsdóttir eru að selja verslun
sína, Skóverslun Axels Ó, og kaup-
endur eru þau Magnús Stein-
dórsson og Bergey Eiríksdóttir,
ásamt foreldrum Magnúsar, þeim
Steindóri Árnasyni og Guðrúnu
Báru Magnúsdóttur.
Sigurbjörg segir að líklega fari eig-
endaskiptin fram um næstu mánaða-
mót, verið sé að ganga frá pappírum
og skjölum. „Þetta kom frekar óvænt
upp á,“ segir Sigurbjörg. „Við höfð-
um ekkert verið í þeim hugleiðingum
að hætta en svo kemur ungur maður
einn góðan veðurdag og spyr hvort við
viljum selja. Eftir nokkra umhugsun
ákváðum viðaðlátaverðaafþví. Við
erum búin að starfrækja fyrirtækið í 42
ár og kannski kominn tími til að hætta,
ekki verðum við eilíf í þessu frekar en
aðrir. Axel er líka orðinn heilsutæpur
og dætur okkar eru á leið til Dan-
merkur þar sem þær munu setja upp
verslun. Því er þetta kannski bara rétti
tíminn.“
Sigurbjörg segir að þessa dagana séu
þau að kynna nýju eigendurna fyrir
þeim aðilum sem þau hafi verslað við
í Reykjavík. „Við munum líka verða
þeim innan handar til að byrja með,
það tekur sinn tíma að komast inn í
þessa hluti hjá fólki sem ekki hefur
komið nálægt svona rekstri áður.“
Þau Magnús og Bergey kaupa
reksturinn í heilu lagi, húsnæði og
vörubirgðir og annað sem fylgir,
sömuleiðis nafnið, þannig að Axel Ó
verður áfram við Vestmannabrautina.
En hvemig líður Sigurbjörgu þessa
dagana, að vera að kveðja starfs-
vettvang nær hálfrar aldar?
„Mér leið alveg bölvanlega til að
byrja með, er svona aðeins að jafna
mig núna, en þetta verður ábyggilega
skrýtið eftir öll þessi ár. Einna verst
finnst mér að nú vitum við ekki að
hverju við hverfum, innan skamms
verðum við ein eftir af fjölskyldunni í
Vestmannaeyjum og spuming hvort
við fömm þá líka. Eg veit samt ekkert
um hvað verður, við tökum bara einn
dag í einu og höfum engar óþarfa
Sigrún Óskarsdóttir, Axel Ó. Lárusson, Sigurbjörg Axelsdóttir eru nú að yfirgefa skóbúðina við Vestmannabrautina en við taka Bára
Magnúsdóttir, Magnús Árnason og Bergey Eiríksdóttir og Steindór Árnason sem var fjarverandi þegar myndin var tekin.
áhyggjur af framtíðinni," sagði Sigur-
björg.
Langaði að breyta til
Magnús Steindórsson, sem verið hefur
í námi í netagerð hjá Net hf„ segir að
þetta hafi ekki átt sér mjög langan
aðdraganda, sig hafi einfaldlega
langað til að breyta til og prófa
eitthvað nýtt.
„Eg hef aldrei komið nálægt svona
NU taka nýir húsbændur við
hjá Axel Ó. skóverslun en
nafnið verður það sama.
rekstri áður, þannig að þetta er manni
alveg framandi,“ segir Magnús. „En
ég kvíði ekki fyrir, heldur er ákveðin
tilhlökkun sem fylgir því að takast á
við þetta. Svo verða fyrri eigendur
okkur innan handar svo að það ætti
ekki að vera nein hætta á stórslysum
þótt maður sé fákunnandi í þessu.“
Magnús segir að þau Bergey muni
verða í fullu starfi við verslunina.
Ætlunin sé að halda áfram á svipaðri
braut og verið hefur, alla vega til að
byija með. „Svo þegar tímar líða er
aldrei að vita nema bryddað verði upp
á einhveiju nýju. En þetta er
spennandi verkefni sem við hlökkum
til að takast á við,“ sagði Magnús.
Af matarlykt
Eitt af því sem nútímafólki í dag er boðið upp á,
er grenndarkynning. Sjálfsagt hefði afi skrifara
hváð við því orði og ekki skilið það, hvað þá að
honum hefði þótt nauðsyn á slíkum uppá-
komum. f gamla daga var nefnilega ekki til siðs
að vera að spyrja fávísan almenning um skoð-
anir hans á hinu og þessu. Þá voru menn kosnir
til þess að stjóma bænum (oftast nær einhvrjir
sem eitthvað áttu undir sér og höfðu meiri bein í
nefinu en aðrir) og þeir fóm oftast sínu fram
hvað sem tautaði og raulaði. Þeir hefðu
sennilega ekki bara hváð við orði á borð við
grenndarkynningu heldur fussað líka yfir
svoleiðis vitleysu. Enn eigum við slíka menn,
menn sem fussa yfir orðum á borð við skipulag
og grenndarkynningar og fara bara sínu fram.
Sumir komast meira að segja upp með það.
En nú á dögum þykir við hæfi að sækja um
leyfi til ákveðinna nefnda og leita álits hjá
nágrönnum ætli menn sér að fara í einhveijar
stórframkvæmdir eða breytingar. Til að mynda
ef menn ætla sér að brjóta niður löngu óþarfan
skorstein af húsi sínu ellegar að brjóta sér leið
inn í enn óþarfari bmnn og setja dyraumbúnað
og hurð í gatið. Álit bygginganefndar og
fegurðarsmekkur nágranna kann að ráða
úrslitum um hvort slíkt athæfi verður leyft.
í guðs eigin landi vestan hafa var grenndar-
kynning lengi vel á því hástigi að litarháttur
væntanlegra íbúa skipti höfuðmáli. Ætlaði fólk,
dekkra á hörund en gengur og gerist, að flytja
inn í ákveðin hverfi, þá var því oftlega settur
stóll fyrir þær dyr og tilkynnt að ekki væri óskað
eftir nærvem þeirra í hverfinu. Talið var að
ljóslitaðir íbúar hverfisins gætu beðið af nokkurt
sálartjón ef dekkra fólki væri hleypt svo nálægt
þeim, svo að ekki sé nú talað um að fast-
eignaverð kynni að hríðfalla, yrði af slíku.
Nú hefur svipað vandamál skotið upp kollinum
í Vestmannaeyjum. Sárasaklausir íbúar í vönd-
uðu og góðu hverfi hafa óforvarendis fengið yfir
sig hroðalegan vágest. Vondir menn og illa
þenkjandi hafa ákveðið að koma upp í næsta
nágrenni byggingu sem á að hýsa bæði ráð-
stefnur og veitingasölu og auk þess verður
eitthvað föndrað við matvæli þar. Telja sumir
íbúa hverfisins, og ekki að ósekju, að þar með sé
úti um þá friðsæld sem einkennt hefur hverfið
fram til þessa, þar sem íbúar hafa gengið einkar
hljóðlega um eftir að rökkva tekur og gætt þess
vandlega að skella ekki hurðum eða hafa aðra
háreisti til að tmfla ekki nágranna sína.
Þó er eitt hvað alvarlegast sem á eftir að fylgja
þessum friðarspilli hverfisins. Það er ekki
hávaði eða erill og ekki heldur sú hætta að fast-
eignir kunni að lækka í verði. Það er sú hætta að
matarlykt kunni að finnast í hverfinu. Ut af fyrir
sig þykir skrifara það eitt nægileg ástæða til að
skipa væntanlegum húsbyggjendum að hypja
sig sem snarast á braut. Ymislegt er hægt að
fyrirgefa mönnum, bæði hávaða og eril, en
matarlykt er ólíðandi í vönduðum og friðsælum
íbúðahverfum. Slíkt gæti hæglega haft ámóta
áhrif á sálarlíf íbúanna og óheft og opinbert
kynsvall á sama stað, nema hvað matarlyktin er
enn verri.
Skrifari hefur fram til þessa verið heldur
hlynntur áðumefndri húsbyggingu (enda býr
hann ekki í hverfinu) og talið að unnt sé að
íyrirgefa margt, svo sem eril og ónæði. En hann
skilur vel bræði íbúanna, nú þegar í ljós hefur
komið að matarlykt á eftir að íýlgja húsinu. Það
er með öllu ólíðandi að matarlykt finnist í
íbúðarhverfum, ekki síst vönduðum og frið-
sælum íbúðarhverfum.
Sigurg.