Fréttir - Eyjafréttir - 12.10.2000, Síða 14

14
Fréttir
Fimmtudagur 12. október 2000
Rússneska sunddrottningin fann ástina í Vestmannaeyjum:
Austrið og vestrið
Kristina frá Rússlandi og Eyjapeyinn Jobbi í það heillaga
FORELDRAR Kristinu, Tatiana Belenkova og Yuryi Goremykin eru sátt við það að dóttir þeirra sest að á íslandi.
Með upplausn
Sovétríkjanna, falli
Berlínarmúrsins og því að
járntjaldið, sem skipti
Evrópu í austur og vestur,
heyrir nú sögunni til hefur
fólki frá ríkjum sem
tilheyrðu
Austantjaldslöndunum
svokölluðu, sem til Islands
kemur fjölgað mikið. Mest
eru það Pólverjar sem
leita í fiskvinnu og er nú
svo komið að þeir halda
uppi fiskvinnslu í heilu
byggðarlögunum. Þessi
þróun hefur ekki enn náð
til Vestmannaeyja en alltaf
er eitthvað um að
útlendingar leiti eftir vinnu
hér og hefur svo verið
lengi. Einn og einn sest
hér að og sumir finna hér
ástina einu og sönnu og
stofna fjölskyldu. Það
heyrði til tíðinda þegar
rússneskur borgari og
íslenskur rugluðu saman
reitum en í dag þykir það
varla tiltökumál. Okkur
langaði samt til að heyra
sögu Jósefs Róbertssonar
sem er borinn og
barnfæddur Eyjamaður
og Kristinu sem kemurfrá
Volgograd í Rússlandi.
Þau eiga eina dóttur, létu
pússa sig saman í síðasta
mánuði og eru ákveðin í
að setjast að í
Vestmannaeyjum.
Þekkti Keikó
Kristina heitir Goremykia að eftir-
nafni, hún er 21 árs og kemur frá
Volgograd eins og áður kemur fram
en sú borg var nefnd eftir félaga Stalín
meðan Sovétríkin voru og hétu. Jósef,
eða Jobbi eins og hann er alltaf kall-
aður, er sonur Róberts Óskarssonar
sem kenndur er við Gamla spítalann
og Þuríðar Georgsdóttur. „Ég fór
hefðbundna leið upp skólakerfið,"
segir Kristina á ensku. „Eftir það fór
ég í Olympicháskólann þar sem kennt
er allt sem viðkemur íþróttum."
Hvemig stóð á að þú komst til ís-
lands?
„Ég kom hingað fyrir tveimur árum
til að synda fyrir 1BV,“ svarar Kristina
sem vissi þó nokkuð um land og þjóð
áður en hún leit fsland augum. „Ég var
búin að heyra að ísland væri hreint
land, hér væri rólegt og samfélagið
laust við stress og hér væri hvorki heitt
eða kalt.“
Þegar hún er spurð hvað hún vissi
um Vestmannaeyjar kom í ljós að það
var ekki mikið en eitt nafn þekkti hún.
„Ég vissi um háhyminginn Keikó en
það hafði verið talað um hann í
sjónvarpi í Rússlandi. Þegar ég kom
hingað fyrst fannst mér allt svo
óskaplega lítið og spurði sjálfa mig; -
hvað ertu að gera hér? En það breyttist
fljótlega og nú er ég alveg sátt við að
vera hér. Það er rólegt héma í Vest-
mannaeyjum og maður er laus við svo
mörg vandamál sem við er að glíma í
Rússlandi.“
Eyjamenn tóku mér vel
Kristina er einkabam og það hefur því
trúlega ekki verið létt fyrir foreldra
hennar að horfa á eftir dóttur sinni alla
leið til íslands. „Þeim var svona um og
ó,“ segir Kristina þegar hún er spurð út
í þetta atriði. „En þau vom jákvæð
fyrir því að ég reyndi eitthvað nýtt um
leið og þau sáu möguleika á að ég
kynntist einhveiju betra en því lífi sem
nú er lifað í Rússlandi. Ég kvarta ekki
því Vestmannaeyingar tóku mér strax
mjög vel. Ég byrjaði í físki og fannst
það allt í lagi og þá komst maður að
því hér er bæði gott fólk og fólk sem
ekki er eins gott en það er bara eins og
alls staðar annars staðar," segir
Kristina.
Ástin kviknaði í ísfélaginu
Hún vann í ísfélaginu og þar lágu
leiðir hennar og Jobba saman. Þau
segja að kynnin hafi byrjað með því
að þau hafi kinkað kolli hvors til
annars. Kristina er ekki frá því að það
hafi verið ást við fyrstu sýn en Jobbi er
alveg viss, hjá honum var það ást við
fyrsta augnatillit. Fljótlega tók ástin öll
völd og ávöxtur hennar leit dagsins
ljós þann 6. september þegar dóttirin
Tanya Rós fæddist. Sambandið inn-
sigluðu þau svo þann 30. september
þegar þau gengu í það heilaga. „Við
keyptum okkur fína íbúð í Ashamr-
inum og emm ákveðin í að hér ætlum
við að eyða ævinni saman," segir
Jobbi ákveðinn og Kristina tekur í
sama streng.
Stresslaust samfélag
Eftir tveggja ára dvöl í Vestmanna-
eyjum segist Kristina kunna orðið
betur við sig hér á landi og saman-
burður milli landanna er íslandi
hagstæður að hennar mati. „Hér er allt
svo miklu rólegrapg ekkert stress eins
og ég sagði áðan. í dag er ástandið líka
orðið þannig í Rússlandi að þú verður
að standa klár á því að verja þig. Svo
er mannmergðin svo ótrúlega mikil
þar á móti því sem við þekkjum hér.
Sveiflur milli sumars og vetrar em líka
miklu meiri, heima í Volgograd genir
hitinn farið upp í 45 gráður á sumrin
en frostið getur líka orðið 35 gráður á
vetuma. A móti koma miklar stillur og
stormar, eins og hér era algengir,
þekkjast ekki.“
Sátt við að sjá á eftir
einkadótturinn til íslands
Foreldrar Kristinu, Tatiana Belenkova
og Yuriy Goremykin vom að sjálf-
sögðu mætt til að líta dótturdóttuma
augum og fylgja einkadótturinni upp
að altarinu. Tatiana er forstöðumaður
sjúkrahúss og Yuryi er vélaverkfræð-
ingur.
Þegar þau em spurð um álit sitt á
ráðahagnum verður mamman fyrir
svömm. ,Ég er að mörgu leyti ánægð.
Kristina er hér í hreinu umhverfi, er
gift inn í góða fjölskyldu og okkur líst
vel á Jobba. En auðvitað er hún langt í
burtu og því miður er það orðið of
seint fyrir okkur að ætla okkur að elta
hana.“
Foreldramir dvöldust hér í þijár vik-
ur og em nú farin út aftur. Þeim leist
ágætlega á sig í Eyjum en fannst ekki
mikið við að vera þann tíma sem þau
stoppuðu. „Þeim fannst nú skrýtnast
að hafa ekki séð tengdasoninn," skýtur
Kristina inn í. „En þau treysta mér og
UPPSKERA rússneskrar og íslenskrar ástar, dóttirin Tanya Rós.