Fréttir - Eyjafréttir - 12.10.2000, Page 16

16
Fréttir
Fimmtudagur 12. október 2000
Söngmessa í safnaðarheimilinu:
Kærkomin tilbreyting í bæjarlífinu
í nútímasamfélagi, með öllu sínu
framboði af fjölmiðium og
afþreyingu, þýðir ekki annað en að
veifa öllu tiltæku til að koma sér og
sínu á framfæri. Kirkjan hefur
reynt að bregðast við breyttum
aðstæðum með því að bjóða upp á
messur þar sem hefðbundið form
er brotið upp með það fyrir augum
að ná til annarra en sækja að öllu
jöfnu messu.
I nokkur ár hafa poppmessur
verið fastur liður í vetrarstarii
Landakirkju og sá sem þetta ritar
minnist djassmessu og þjóðlaga-
messu. Allar gerðirnar hafa laðað
til sín fólk og hafa á 5. hundrað
manns mætt á poppmessurnar
þegar best lætur. A sunnudags-
kvöldið var boðið upp á enn eitt
messuformið, tónlistarmessu með
kaflihúsaívafi, í safnaðarheimilinu.
Húsfyllir var og ekki annað að sjá
en að fólk nyti stundarinnar. í
fyrrihluta messunnar voru tvö
börn, systkinin Margrét Björk og
Grétar Þorgils Grétarsbörn og
Jónu Bjarkar, skírð en sú athöfn
fer ekki að öllu jöfnu fram á
kaffihúsum. Skírnin var ákveðin
með stuttum fyrirvara en hún féll
vel að messunni og stóð upp á
mínútu þann tíma sem það tók
gítarleikarann í hljómsveitinni að
skipta um slitinn streng í hljóðfæri
sínu. Það varð því enginn var við
vandræði gítarleikarans því öll
athygli beindist að börnunum og
séra Kristjáni Björnssyni sem
skírði þau.
Tónlistarflutningur var í
höndum Tónsmiðaféiagsins með
Osvald Guðjónsson í broddi
fylkingar. Hljómsveitin samanstóð
ÓSVALDUR stjórnaði sínu fólki eins og hershöfðingi.
SAFNAÐARHEIMILIÐ var þétt setið og kunni fólk vel að meta það sem fram var borið.
HRAFNHILDUR, Kristinn, Margrét og Ingibjörg stóðu sig með prýði.
af Ósvaldi sem lék á píanó og gítar,
Óðni Hilmissyni á gítar, Högna
bróður hans á bassa og Grímur
Gíslason í veisluþjónustunni sá um
að lemja húðirnar. Ekki skal geri
lítið úr hljómsveitinni, hún stóð sig
með prýði, en punkturinn yfir I-
inu í tónlistarflutningi kvöídsins,
var öflugur söngkvartett. Hann
skipa Ingibjörg Þórðardóttir,
Margrét Hjálmarsdóttir, Kristinn
Björnsson sem einnig lék á
munnhörpu og Hrafnhildur
Helgadóttir. Saman mynda þau
sterka heild en konurnar skiptust á
um að syngja einsöng. Hér verður
ekki gert upp á milli þeirra en
þarna eru á ferðinni konur sem við
eigum vonandi eftir að sjá þenja
raddböndin ennfrekar.
Kristján var sjálfur á léttu
nótunum í messunni, sló um sig
með léttum sögum, unglingar sáu
um ritningarlestur og honum til
halds og trausts í predikuninni var
Ólafur Jóhann Borgþórsson. Fóru
þeir í gegnum helgi hvíldardagsins
á léttu nótunum án þess þó held ég
að særa nokkurn sem þarna var
inni.
I heildina var kvöldið mjög vel
heppnað og rósir í hnappagöt bæði
I.andakirkju og Tónsmiða-
félagsins. Dagskráin var fjölbreytt,
erlend og innlend Iög og textarnir á
íslensku og ensku. Tónsmiðafélagið
stóð undir nafni því forspilið,
Sólarspor, er eftir Ósvald
Guðjónsson. Þarna var líka að
finna annað frumsamið lag,
Lífsneistann, eftir Eyjamann,
Jóhannes Agúst Stefánsson, sem lét
sig ekki muna um að láta Ijóð
fylgja með. Hvort tveggja er ágætt.
Annars var þarna að finna þekkt
lög, negrasálma, dægurlög og lög
sem á einhvern hátt má tengja
kristinni trú. Allt gekk upp,
fiutningur, iagaval, framlag prests
og ekki lágu gestir á liði sínu að
klappa taktinn þegar það átti við.
Þegar hlutirnir ganga eins ljúft
fyrir sig og gerðist á
tónlistarmessunni á
sunnudagdagskvöldið hættir
manni við að vanmeta þá vinnu
sem að baki liggur. Það er þó ljóst
að hlutur Tónsmiðafélagsins hefur
kostað mikla vinnu en uppskeran
er þakklæti fólks sem mætti í
safnaðarheimilið á
sunnudagskvöldið og upplifði
kærkomna tilbreytingu í
hversdagsleikanum.
SKÍRNIN setti skemmtilegan svip á kvöldið, Grétar pabbi, Jóna Björk mamma, Þórunn langamma,
Kristín Sólveig systir, Kristján prestur, Margrét Björk, Þorsteina anuna, Grétar Þorgils og Grétar
langafi. Þess má geta að þennan dag áttu Þórunn og Grétar gullbrúðkaup, 50 ár voru frá því amman var
skírð auk þess sem Páll í Þingholti, faðir Þórunnar, hefði orðið 100 ára þennan dag.